Interpretacja indywidualna z dnia 7 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.232.2023.2.KM

Dotyczy ustalenia czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wydatki związane z Podróżą Współpracowników ponoszone w obu Wariantach będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wydatki związane z Podróżą Współpracowników ponoszone w obu Wariantach będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2023 r. (data wpływu: 26 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest także czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa Kapitałowa”) świadczącej usługi w obszarze IT. W ramach swojej działalności Grupa kapitałowa, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Generalnie rzecz ujmując, Grupa Kapitałowa prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. Co więcej, Grupa Kapitałowa oferuje swoje usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest rozwijanie własnej aplikacji mobilnej, w której prezentowane są oferty różnych sieci handlowych (dalej: „Aplikacja”) i sprzedaż powierzchni reklamowej (banerów reklamowych) pojawiających się w Aplikacji. Aplikacja jest dostępna w sklepach online: (…). Spółka prowadzi również kampanie reklamowe zmierzające do pozyskania nowych użytkowników, co przekłada się na wzrost atrakcyjności powierzchni reklamowej w Aplikacji.

Ponadto, w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparciu działalności dot. content marketingu oraz influencer marketingu.

Ze względu na złożony charakter świadczonych usług przez Wnioskodawcę, Spółka niejednokrotnie zawiera umowy o świadczenie usług (dalej: „Kontrakt”) z podwykonawcami – wysoko wykwalifikowanymi specjalistami, prowadzącymi własną działalność gospodarczą (dalej: „Współpracownicy”).

W ramach Kontraktów, Współpracownicy, w zamian za otrzymywane wynagrodzenie, są zobowiązani do świadczenia określonego typu usług na rzecz Wnioskodawcy. W konsekwencji, Współpracownicy czynnie uczestniczą w projektach realizowanych przez Spółkę, jednocześnie nie będąc klientami Wnioskodawcy.

Z uwagi na międzynarodową skalę działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz specyfikę sektora IT i branży reklamowej, Współpracownicy, w związku i w ramach wykonania swoich zadań określonych w umowie, mogą być niejednokrotnie zobowiązani do odbycia podróży (dalej: „Podróż”).

Celem odbycia Podróży przez Współpracowników jest:

- praca nad wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej, które zapewnią w przyszłości wzrost przychodu Spółki i których wdrożenie bezpośrednio wpływa na konkurencyjną pozycję Spółki na rynku oferowanych przez Spółkę usług,

- sprzedaż produktów oferowanych przez Spółkę oraz umożliwienie bezpośredniego kontaktu z klientem, co z kolei może skutkować wzmocnieniem zaufania pomiędzy stronami transakcji i wiąże się z możliwością zaprezentowania produktu Spółki,

- ułatwienie współpracy pomiędzy współpracownikami spółek z Grupy Kapitałowej poprzez między innymi omówienie istotnych dla Spółki kwestii współpracy,

- podnoszenia kwalifikacji Współpracowników.

Zdarza się, że w celu odbycia Podróży, Spółka musi zapewnić Współpracownikom możliwość dotarcia do miejsca docelowego tj. dokonać zakupu biletów lotniczych na rzecz Współpracowników oraz zapewnić Współpracownikom zakwaterowanie w miejscu realizacji usługi – nocleg w hotelu (dalej łącznie: „Wydatki związane z Podróżą”).

Dochodzi do sytuacji, w której kontrahenci dostarczający usługę transportu lotniczego bądź zakwaterowania hotelowego wystawiają faktury dokumentujące ww. usługi bezpośrednio na rzecz Współpracownika. Współpracownik opłaca faktury z własnych środków. W tym przypadku, zwrot środków, na rzecz Współpracownika, następuje na podstawie faktury wystawionej przez Współpracownika na rzecz Spółki.

Niemniej jednak, w przyszłości może dojść do sytuacji, w których kontrahenci dostarczający Usługi wystawią faktury dokumentujące Wydatki związane z Podróżą bezpośrednio na rzecz Spółki. W związku z powyższym, może dojść do sytuacji (dalej łącznie: „Warianty”), w której:

Wariant 1 – podmioty trzecie tj. kontrahenci dostarczający usługi wystawiają faktury dokumentujące Wydatki związane z Podróżą na rzecz Spółki. Spółka opłaca faktury bezpośrednio.

Wariant 2 – podmioty trzecie tj. kontrahenci dostarczający usługi wystawiają faktury dokumentujące Wydatki związane z Podróżą na rzecz Spółki. Współpracownik opłaca faktury z własnych środków.

W Wariancie 2, Współpracownik dokonując zapłaty staje się wierzycielem Spółki, na podstawie art. 518 ust. 1 pkt 3 ustawy Kodeksu Cywilnego (wstępuje w miejsce wierzyciela, którym dotychczas był kontrahent dostarczający usługi związane z Podróżą). W związku z tym, Spółka dokonuje zwrotu Kwoty Wydatków związanych z Podróżą Współpracownikowi.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy dwóch obu opisanych powyżej Wariantów.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 20 czerwca 2023 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

Wnioskodawca wyjaśnia, iż nie może wskazać dokładnego czasu trwania Podróży Współpracowników opisanych we Wniosku. Czas trwania Podróży Współpracowników uzależniony jest od czasu trwania określonego projektu realizowanego przez Spółkę, jak również celu Podróży Współpracowników. Celem Podróży jest jedynie realizacja obowiązków wynikających ze świadczonych usług oraz wykonywanie przez Współpracowników zadań na rzecz Spółki w ramach zawartych ze Współpracownikami umów. W ramach Podróży Służbowej, w zakresie finansowanym przez Spółkę, Współpracownicy nie korzystają z jakichkolwiek dodatkowych atrakcji niezwiązanych z wykonywanymi zadaniami (np. atrakcji turystycznych). Podróż ma charakter służbowy oraz jest ściśle związana z merytoryką działalności gospodarczej jaką prowadzi Spółka. W trakcie trwania Podróży, Współpracownik zawsze pozostaje w stosunku umownym ze Spółką.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż sfinansowanie Podróży możliwe jest tylko i wyłącznie w przypadku, jeśli Podróż związana jest z celem, jaki został wskazany przez Wnioskodawcę w treści opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wniosku, tj., gdy celem Podróży przez Współpracownika jest:

i. Świadczenie usług związanych z wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej, które zapewnią w przyszłości wzrost przychodu Spółki i których wdrożenie bezpośrednio wpływa na konkurencyjną pozycję Spółki na rynku oferowanych przez Spółkę usług,

ii. sprzedaż produktów oferowanych przez Spółkę oraz umożliwienie bezpośredniego kontaktu z klientem, co z kolei może skutkować wzmocnieniem zaufania pomiędzy stronami transakcji i wiąże się z możliwością zaprezentowania produktu Spółki, nawiązania relacji biznesowej, sprzedaży usług oferowanych przez Spółki lub zwiększenia takiej dotychczasowej sprzedaży,

iii. ułatwienie współpracy pomiędzy współpracownikami spółek z Grupy Kapitałowej poprzez między innymi omówienie istotnych dla Spółki kwestii współpracy,

iv. podnoszenia kwalifikacji Współpracowników,

v. udział w branżowych konferencjach lub targach w celu nawiązania kontaktu z potencjalnymi klientami lub dostawcami komponentów dla usług świadczonych przez Spółkę,

vi. spotkania z dostawcami usług na rzecz Spółki bez których nie byłoby możliwe świadczenie usług przez Spółkę np. z przedstawicielami wydawców, form tworzących data center, itd.

Podczas Podróży Służbowej, Współpracownicy realizują zadania analogiczne do tych, które wykonywaliby w ramach swojej codziennej współpracy ze Spółką, natomiast specyfika tych zadań (np. realizacja spotkań biznesowych, sprzedaż produktów, etc.) nie pozwala wykonywać ich w miejscu stałego wykonywania działalności gospodarczej Współpracownika.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w Podróży biorą udział tylko wybrani Współpracownicy Spółki. Jest to uzależnione m.in. od rodzaju usług jaka jest świadczona przez danego Współpracownika na rzecz Spółki. Podróż wykonywana jest w ramach wykonywanych zadań, zgodnie z aktualnym zapotrzebowaniem po stronie Spółki. Powyższe jest zawsze podyktowane daną potrzebą biznesową.

Zapisy związane z obowiązkiem finansowania Podróży Służbowej, znajdują się w postanowieniach umownych. W przypadku zaś, w którym Współpracownik samodzielnie pokryje koszty podróży, w tym koszty przejazdów i noclegów, etc., Spółka zobowiązuje się do zwrotu równowartości kosztów na podstawie faktury VAT wystawionej przez Współpracownika, do której zostanie załączone zestawienie wydatków lub kopie faktur i rachunków dokumentujących poniesione wydatki.

Zwrot kosztów podróży Współpracownikom jest powszechną praktyką rynkową. Sytuacja, w której Wnioskodawca nie zapewniałby pracownikom zwrotu kosztu Podróży mogłaby z wysokim prawdopodobieństwem spowodować odmowę wykonania Podróży służbowej, odmowę współpracy ze Spółką, a w związku z tym zmniejszenie konkurencyjności Spółki na rynku, co dla Spółki skutkowałoby utratą potencjalnego przychodu i/lub zwiększeniem potencjalnych kosztów. Dla osób fizycznych, finansowanie kosztów Podróży Służbowej mogłoby być znaczącym obciążeniem, którego nie mogliby pokryć „od ręki”, co z kolei mogłoby opóźnić bądź znacząco utrudnić Podróż Służbową, której odbycie jest niekiedy niezbędne do rozwoju Spółki, utrzymania istniejących kontraktów sprzedażowych, etc.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z przyjętym modelem rozliczania kosztów Podróży w Spółce, zwrot środków następuje na podstawie faktury wystawionej przez Współpracownika na rzecz Spółki lub na podstawie rozliczenia zaliczki wypłaconej Współpracownikom.

Fakt poniesienia przez Wnioskodawcę ww. wydatków ma wpływ na wysokość wynagrodzenia wypłacanego Współpracownikom na zasadach opisanych w odpowiedzi na pytanie numer 6. Współpracownik dolicza kwotę wydatków związanych z Podróżą do wynagrodzenia należnego za dany miesiąc, wykazując ją w osobnej pozycji na fakturze. Niemniej, sama kwota zwracanych wydatków zależna jest od wartości poniesionych kosztów, wynagrodzenie podstawowe nie zmienia się w zależności od ilości wykonanych podróży służbowych.

Spółka pragnie wyjaśnić, iż kosztami Podróży są koszty niezbędne do wykonania podróży służbowej – tj. głównie koszty hoteli oraz dotarcia do docelowego miejsca wykonywania Podróży służbowej (koszty odbytych lotów, pozostałych biletów komunikacyjnych, usługi taxi). Spółka pragnie podkreślić, że nie dokonuje zwrotu kosztów wydatków niezwiązanych z podróżą – tj. wydatków związanych z rozrywką, gastronomią bądź atrakcjami turystycznymi, etc.

Jak zostało podniesione przez Wnioskodawcę w treści złożonego Wniosku, podczas Podróży, Współpracownicy niejednokrotnie pracują nad wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej. Efektywna praca, bądź wykonywanie usług jest natomiast możliwa po uprzednich konsultacjach z innymi pracownikami, współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej, potencjalnymi klientami czy też przedstawicielami branży, które to spotkania umożliwia z kolei Podróż.

Z uwagi na międzynarodową skalę działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz specyfikę sektora IT i branży reklamowej, w ramach Podróży, Współpracownik realizuje swoje zadania określone postanowieniami umownymi z Wnioskodawcą, m.in. pracując merytorycznie nad projektem bądź produktem, spotykając się z innymi pracownikami oraz współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej, potencjalnymi klientami czy też przedstawicielami branży. Ponadto, realizacja podróży służbowej, bezsprzecznie podnosi poziom wiedzy i kwalifikacje kadry Wnioskodawcy, poprzez rozwój umiejętności niezbędnych do współpracy z Wnioskodawcą.

Jednocześnie, w trakcie Podróży, Współpracownicy aktywnie działają na rzecz zwiększenia sieci kontaktów Wnioskodawcy, promują produkty oferowane przez Spółkę i odbywają spotkania biznesowe dotyczące bezpośrednio bieżącej działalności Spółki, czy też kluczowych dla Spółki projektów. Podczas Podróży, Współpracownik odbywa spotkania z klientami, kontrahentami, czy też współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej. Natomiast, spotkania organizowane są m.in. w celu:

i. pracy nad wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej, które zapewnią w przyszłości wzrost przychodu Spółki a ich wdrożenie jest czynnikiem, który wpływa bezpośrednio na konkurencyjną pozycję Spółki na rynku oferowanych usług,

ii. sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę oraz umożliwienia bezpośredniego kontaktu z klientem, co wzmacnia zaufanie pomiędzy stronami, a także zwiększa szanse na kompleksowe zaprezentowanie produktu Spółki, a w efekcie pozytywną decyzję klienta co do przyszłej współpracy,

iii. ułatwienia współpracy pomiędzy współpracownikami spółek z Grupy Kapitałowej poprzez przede wszystkim omówienie istotnych dla Spółki kwestii współpracy, ponieważ osobiste poznanie członków projektu usprawnia współpracę pomiędzy członkami projektu oraz zapewnia płynność komunikacji,

iv. podnoszenia kwalifikacji Współpracowników, co skutkuje lepszą współpracą ze Spółką oraz pozwala na zlecanie Współpracownikom nowych zadań związanych z nowymi umiejętnościami.

Ponadto, zwrot kosztów podróży jest utartą praktyką rynkową przyjętą przez podmioty konkurencyjne dla Spółki. Brak finansowania kosztów Podróży Służbowych mógłby przyczynić się do utraty stałych Współpracowników bądź niepozyskania przez Spółkę nowych Współpracowników, co biorąc pod uwagę wysoką konkurencyjność oraz dynamiczny rozwój rynków IT oraz reklamy internetowej przyczyniłoby się do utraty potencjalnego źródła przychodu przez Spółkę oraz zwiększenia kosztów związanych z poszukiwaniem nowych Współpracowników.

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wydatki związane z Podróżą Współpracowników ponoszone w obu Wariantach będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wydatki związane z Podróżą Współpracowników będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Koszty uzyskania przychodów – zasady ogólne

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Treść przywołanej regulacji implikuje wniosek, iż dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych na gruncie ustawy o CIT konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

 2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

 3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

 4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

 5. został właściwie udokumentowany,

 6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wskazać należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Innymi słowy do kosztów uzyskania przychodów Spółka ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, z wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym, w celu ustalenia czy wydatek na Usługi związane z Podróżami Współpracowników może być uznany za koszt uzyskania przychodu Spółki, należy zbadać, czy zostały spełnione przesłanki wymienione enumeratywnie w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W nawiązaniu do powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, że Wydatki na koszty związane z Podróżą (bilety lotnicze, hotel) dla Współpracowników:

 1. Będą poniesione przez Spółkę, tj. w ostatecznym rozrachunku wydatek będzie pokryty z zasobów majątkowych Spółki.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w obu Wariantach wyszczególnionych w stanie faktycznym to Spółka ponosi ostateczny koszt wydatku. W przypadku, w którym Współpracownik pokrywa koszty, Spółka każdorazowo dokonuje zwrotu przeznaczonych na Podróż wydatków.

 2. Będą definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostaje zwrócona podatnikowi Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób.

Poniesiony wydatek jest, również definitywny dla Spółki i skutkuje trwałym uszczupleniem majątku Spółki.

 3. Pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W ocenie Wnioskodawcy, w kontekście powyższego należy wskazać, że przy określaniu czy dany wydatek może być uznany za koszt, istotna jest jego celowość tzn. konieczne jest, aby jego poniesienie było ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła.

Drugorzędne znaczenie ma przy tym fakt czy wydatek ostatecznie doprowadzi do powstania przychodu – ustawodawca formułując powyższą regulację położył nacisk na możliwość przypisania działaniom podatnika przymiotu celowości i zasadności, poprzez przyjęcie, iż przychód, na którego osiągnięcie (zachowanie, zabezpieczenie) ukierunkowane są te działania ma jedynie potencjalny charakter. Ponadto, powszechnie akceptowany jest pogląd, iż nie jest konieczne, aby poniesiony wydatek można było powiązać z określonym przychodem w sposób bezpośredni - istnieją wydatki, które jako koszty ponoszone na działalność ogólną danego podmiotu przyczyniają się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w sposób pośredni.

W ustawach o podatku dochodowym nie wskazano wprost, co należy rozumieć przez poniesienie kosztu „w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”. Kwestie te wyjaśnił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych z 24 sierpnia 2016 r. (Znak: IBPB-1-3/4510-717/16-1/APO lub Znak: IBPB-1-1/4510-203/16-1/DW). Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w powyższych interpretacjach wyjaśnił, że: „(...) przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu” oraz „(...) zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w (...) art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów”.

Ponadto, w judykaturze zwraca się uwagę, że za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o CIT trzeba przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, a tym samym we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest również, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek jako koszt podatkowy, była dokonywana z perspektywy jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy na temat tego, czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten musi być zawsze osiągnięty (m.in. w wyroku WSA w Bydgoszczy z 22 października 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 501/19).

Podkreśla się także, że użyty w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT termin „w celu”, oznacza pozostawanie wydatku w takim związku z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, tzn. czy z punktu widzenia obiektywnych przesłanek racjonalne jest poniesienie wydatku mające na celu dążenie do osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem oceniać racjonalność określonego działania. Ponadto istotna jest ocena, czy w istocie poniesiony koszt będzie pośrednio bądź bezpośrednio pozostawał w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wskazuje się także, że przy interpretacji omawianego przepisu należy uwzględnić także dynamikę procesów i zjawisk gospodarczych. Istotne jest więc, aby kwalifikując, dany wydatek jako koszt podatkowy uwzględniać również kwestię logicznego ciągu zdarzeń determinujących określone i konkretne działania podatnika. Należy zatem oceniać racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu, a fakt, że podatnik nie osiągnął oczekiwanego efektu gospodarczego nie dyskwalifikuje poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu. Należy bowiem zauważyć, że w procesie działań gospodarczych przedsiębiorca dąży nie tylko do maksymalizacji przychodów, ale i minimalizacji strat (por. wyrok WSA w Gliwicach z 25 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/GI 1331/18, i powołane tam orzecznictwo). Wnioskodawca pragnie wskazać również, iż Słownik Języka Polskiego wskazuje, że przez pojęcie „osiągnąć” należy rozumieć jako „uzyskać coś”, przez „zachować” zaś należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Termin „zabezpieczyć” oznacza z kolei „uczynić bezpiecznym, dać ochronę, ochronić”. Przyjmuje się, iż koszty związane z osiągnięciem przychodu oznaczają koszty związane (chociażby potencjalne) z jego wygenerowaniem. Koszty związane z zachowaniem źródła przychodów oznaczają z kolei wydatki poniesione, aby przychody z danego źródła występowały w stanie nienaruszonym (niezmienionym) oraz aby źródło to w dalszym ciągu istniało. Koszty związane z zabezpieczeniem źródła przychodów określane są zaś jako koszty, które podatnik poniósł w związku z ochroną istniejącego źródła przychodów, tak aby zapewnić mu bezpieczne funkcjonowanie. Spójnie z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, można bez wątpienia wskazać na istnienie związku przyczynowo - skutkowego między wydatkami na Podróże Współpracowników a przychodem Spółki. Poniesiony wydatek jest związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Specyfika zarówno branż IT i marketingu internetowego oraz międzynarodowy charakter Grupy Kapitałowej, do której należy Wnioskodawca skutkuje, niejednokrotnie koniecznością odbycia Podróży, a w konsekwencji zapewnienia Współpracownikom możliwości dotarcia do miejsca docelowego (bilety lotnicze) oraz zakwaterowania w miejscu wykonywania umowy w czasie Podróży (hotel). Gotowość Współpracownika do odbycia podróży służbowej jest elementem stosunku umownego pomiędzy Współpracownikiem a Wnioskodawcą Spółką i w ocenie Wnioskodawcy jest wręcz niezbędna do prawidłowej realizacji postanowień umownych i efektywnego świadczenia usług przez Współpracownika.

Realizacja podróży służbowej, bezsprzecznie podnosi, również poziom wiedzy i kwalifikacje kadry Wnioskodawcy, poprzez rozwój umiejętności niezbędnych do współpracy z Wnioskodawcą. Jednocześnie, w trakcie Podróży, Współpracownicy aktywnie działają na rzecz zwiększenia sieci kontaktów Wnioskodawcy, promują produkty oferowane przez Spółkę i odbywają spotkania biznesowe dotyczące bezpośrednio bieżącej działalności Spółki, czy też kluczowych dla Spółki projektów.

Podczas Podróży, Współpracownik odbywa spotkania z klientami, kontrahentami, czy też współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej. Spotkania organizowane są natomiast, w celu:

- Pracy nad wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej.

- Nowe rozwiązania zapewnią w przyszłości wzrost przychodu Spółki a ich wdrożenie jest czynnikiem, który wpływa bezpośrednio na konkurencyjną pozycję Spółki na rynku oferowanych usług.

- Sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę oraz umożliwienia bezpośredniego kontaktu z klientem.

- Bezpośredni kontakt z klientem wzmacnia zaufanie pomiędzy stronami, a także zwiększa szanse na kompleksowe zaprezentowanie produktu Spółki, a w efekcie pozytywną decyzję klienta co do przyszłej współpracy.

- Ułatwienia współpracy pomiędzy współpracownikami spółek z Grupy Kapitałowej poprzez między innymi omówienie istotnych dla Spółki kwestii współpracy.

- Osobiste poznanie członków projektu ułatwia współpracę pomiędzy członkami projektu oraz zapewnia płynność komunikacji.

- Podnoszenia kwalifikacji Współpracowników.

Podczas Podróży, Współpracownicy podnoszą swoje kwalifikacje, co skutkuje lepszą współpracą ze Spółką oraz pozwala na zlecanie Współpracownikom nowych zadań związanych z nowymi umiejętnościami.

 4. wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów

Wnioskodawca zwraca uwagę, że cel jakim jest uzyskanie przychodu, czy też zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu jest, w zasadzie, jedynym powodem poniesienia kosztów Podróży przez Wnioskodawcę. W ramach Podróży, Współpracownik realizuje swoje zadania określone postanowieniami umownymi z Wnioskodawcą, np. pracując merytorycznie nad projektem bądź produktem, spotykając się z innymi pracownikami oraz współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej, potencjalnymi klientami czy też przedstawicielami branży. Jednocześnie, zwrot kosztów podróży współpracownikom jest powszechną praktyką rynkową. Sytuacja, w której Wnioskodawca nie zapewniałby Współpracownikom zwrotu kosztów Podróży, mogłaby spowodować, z wysokim prawdopodobieństwem, odmowę wykonania Podróży służbowej, czy też odmowę współpracy ze Spółką, co dla Spółki skutkowałoby utratą potencjalnego przychodu i/lub zwiększeniem potencjalnych kosztów.

Ponadto, jak zostało podniesione powyżej, podczas Podróży, Współpracownicy niejednokrotnie pracują nad wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej. Efektywne wykonanie usługa jest, natomiast możliwe po uprzednich konsultacjach z innymi pracownikami, współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej, potencjalnymi klientami czy też przedstawicielami branży, które to spotkania umożliwia z kolei Podróż.

 5. wydatek nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca podkreśla, że wydatki na koszty Podróży jakimi są wydatki na bilety lotnicze, zakwaterowanie w hotelach nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Na przestrzeni ostatnich lat pojawiły się liczne interpretacje indywidualne i stanowiska sądów administracyjnych, które potwierdzały, że wydatki na współpracowników związane z ich podróżami realizowanymi w ramach umowy powinny stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki, która ponosi wspomniane koszty.

Takie stanowisko zostało zaprezentowane między innymi w:

- interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2023 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.585.2022. 4.KK, w której organ podatkowy wskazał, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym koszty ponoszone w związku z podróżami współpracowników tj. koszty noclegów i biletów transportu publicznego: bilety kolejowe, autobusowe, tramwajowe stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodów;

- interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.120. 2020.1.AP, w której organ podatkowy podniósł, że „stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę na zapewnienie wyżywienia i zakwaterowania podwykonawcom mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Tego rodzaju wydatki są bowiem kosztami wnioskodawcy, gdyż wiążą się z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie są także wydatkami wymienionymi w art. 16 ustawy o CIT - wyłączonymi z kosztów podatkowych”;

- interpretacji indywidualnej z dnia 18 listopada 2015 r., Znak: IPPB6/4510-271/15-2/AG, w której zdaniem organu podatkowego „w przypadku, gdy na podstawie umowy cywilnoprawnej dana osoba ma obowiązek wyjechać poza swoje miejsce zamieszkania, Spółka zapewnia takiej osobie nocleg oraz wyżywienie, a także - tak jak w przypadku pracowników - rozlicza udokumentowane odpowiednio wydatki (czyli również zakup, w imieniu i na rzecz Spółki przewozu, noclegu oraz wyżywienia - jak w przypadku pracowników). Wydatki Wnioskodawcy dokonane za czas tych podróży i zadań, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko wtedy, gdy wydatki te związane są z osiągnięciem przychodu Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;

- interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2012 r., Znak: IPPB5/423-828/12-2/MW, w której organ wskazał, że „stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na przejazdy podwykonawców do miejsca wykonywania zleconych przez Wnioskodawcę czynności (w szczególności bilety komunikacji autobusowej, kolejowej lub lotniczej) oraz wydatków na noclegi i przejazdy wykonawców (w ramach zawartej umowy o dzieło) należy uznać za prawidłowe”.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wydatki związane z Podróżą Współpracowników będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wydatki związane z Podróżą Współpracowników ponoszone w obu Wariantach będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest rozwijanie własnej aplikacji mobilnej, w której prezentowane są oferty różnych sieci handlowych (dalej: „Aplikacja”) i sprzedaż powierzchni reklamowej (banerów reklamowych) pojawiających się w Aplikacji. Ze względu na złożony charakter świadczonych usług przez Wnioskodawcę, Spółka niejednokrotnie zawiera umowy o świadczenie usług (dalej: „Kontrakt”) z podwykonawcami – wysoko wykwalifikowanymi specjalistami, prowadzącymi własną działalność gospodarczą (dalej: „Współpracownicy”). W ramach Kontraktów, Współpracownicy, w zamian za otrzymywane wynagrodzenie, są zobowiązani do świadczenia określonego typu usług na rzecz Wnioskodawcy. W konsekwencji, Współpracownicy czynnie uczestniczą w projektach realizowanych przez Spółkę, jednocześnie nie będąc klientami Wnioskodawcy. Z uwagi na międzynarodową skalę działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz specyfikę sektora IT i branży reklamowej, Współpracownicy, w związku i w ramach wykonania swoich zadań określonych w umowie, mogą być niejednokrotnie zobowiązani do odbycia podróży (dalej: „Podróż”). Zdarza się, że w celu odbycia Podróży, Spółka musi zapewnić Współpracownikom możliwość dotarcia do miejsca docelowego tj. dokonać zakupu biletów lotniczych na rzecz Współpracowników oraz zapewnić Współpracownikom zakwaterowanie w miejscu realizacji usługi – nocleg w hotelu. Dochodzi do sytuacji, w której kontrahenci dostarczający usługę transportu lotniczego bądź zakwaterowania hotelowego wystawiają faktury dokumentujące ww. usługi bezpośrednio na rzecz Współpracownika. Współpracownik opłaca faktury z własnych środków. W tym przypadku, zwrot środków, na rzecz Współpracownika, następuje na podstawie faktury wystawionej przez Współpracownika na rzecz Spółki. Niemniej jednak, w przyszłości może dojść do sytuacji, w których kontrahenci dostarczający Usługi wystawią faktury dokumentujące Wydatki związane z Podróżą bezpośrednio na rzecz Spółki. W związku z powyższym, może dojść do sytuacji (dalej łącznie: „Warianty”), w której:

Wariant 1 – podmioty trzecie tj. kontrahenci dostarczający usługi wystawiają faktury dokumentujące Wydatki związane z Podróżą na rzecz Spółki. Spółka opłaca faktury bezpośrednio.

Wariant 2 – podmioty trzecie tj. kontrahenci dostarczający usługi wystawiają faktury dokumentujące Wydatki związane z Podróżą na rzecz Spółki. Współpracownik opłaca faktury z własnych środków.

Z uzupełnienia wniosku wynika m.in., że podczas Podróży, Współpracownicy niejednokrotnie pracują nad wdrożeniem nowych rozwiązań w Spółce i Grupie Kapitałowej. Efektywna praca, bądź wykonywanie usług jest natomiast możliwa po uprzednich konsultacjach z innymi pracownikami, współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej, potencjalnymi klientami czy też przedstawicielami branży, które to spotkania umożliwia z kolei Podróż.

Z uwagi na międzynarodową skalę działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz specyfikę sektora IT i branży reklamowej, w ramach Podróży, Współpracownik realizuje swoje zadania określone postanowieniami umownymi z Wnioskodawcą, m.in. pracując merytorycznie nad projektem bądź produktem, spotykając się z innymi pracownikami oraz współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej, potencjalnymi klientami czy też przedstawicielami branży. Ponadto, realizacja podróży służbowej, bezsprzecznie podnosi poziom wiedzy i kwalifikacje kadry Wnioskodawcy, poprzez rozwój umiejętności niezbędnych do współpracy z Wnioskodawcą. Jednocześnie, w trakcie Podróży, Współpracownicy aktywnie działają na rzecz zwiększenia sieci kontaktów Wnioskodawcy, promują produkty oferowane przez Spółkę i odbywają spotkania biznesowe dotyczące bezpośrednio bieżącej działalności Spółki, czy też kluczowych dla Spółki projektów. Podczas Podróży, Współpracownik odbywa spotkania z klientami, kontrahentami, czy też współpracownikami innych spółek z Grupy Kapitałowej.

Zapisy związane z obowiązkiem finansowania Podróży Służbowej, znajdują się w postanowieniach umownych. W przypadku zaś, w którym Współpracownik samodzielnie pokryje koszty podróży, w tym koszty przejazdów i noclegów, etc., Spółka zobowiązuje się do zwrotu równowartości kosztów na podstawie faktury VAT wystawionej przez Współpracownika, do której zostanie załączone zestawienie wydatków lub kopie faktur i rachunków dokumentujących poniesione wydatki.

Fakt poniesienia przez Wnioskodawcę ww. wydatków ma wpływ na wysokość wynagrodzenia wypłacanego Współpracownikom na zasadach opisanych w odpowiedzi na pytanie numer 6. Współpracownik dolicza kwotę wydatków związanych z Podróżą do wynagrodzenia należnego za dany miesiąc, wykazując ją w osobnej pozycji na fakturze. Niemniej, sama kwota zwracanych wydatków zależna jest od wartości poniesionych kosztów, wynagrodzenie podstawowe nie zmienia się w zależności od ilości wykonanych podróży służbowych.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków poniesionych przez Państwa w związku z odbywaniem przez Współpracowników podróży, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej wyjaśnienia, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na podróże Współpracowników stanowić będą koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ jak wynika z uzupełnienia wniosku, zapisy związane z obowiązkiem finansowania Podróży Służbowej, znajdują się w postanowieniach umownych. W przypadku zaś, w którym Współpracownik samodzielnie pokryje koszty podróży, w tym koszty przejazdów i noclegów, etc., Spółka zobowiązuje się do zwrotu równowartości kosztów na podstawie faktury VAT wystawionej przez Współpracownika, do której zostanie załączone zestawienie wydatków lub kopie faktur i rachunków dokumentujących poniesione wydatki. Ponadto fakt poniesienia przez Wnioskodawcę ww. wydatków ma wpływ na wysokość wynagrodzenia wypłaconego Współpracownikom.

Ponadto z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że istnieje związek przyczynowo‑skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi na podróże Współpracowników a osiągnięciem przez Wnioskodawcę przychodów i zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła w obu wariantach. Z wniosku wynika, że koszty poniesione na podróże Współpracowników przyczyniają się do wykonania zlecenia na rzecz klienta co bezpośrednio generuje przechód po stronie Wnioskodawcy lub opracowania produktu/rozwiązania, które w przyszłości wygeneruje przychód.

Wobec powyższego, wskazać należy, że wydatki poniesione przez Państwa na podróże Współpracowników w obu wariantach, będą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy o CIT, jeżeli w istocie jak już wskazano powyżej obowiązek ich ponoszenia wynika z zawartych umów i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Współpracowników.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie zadanego we wniosku pytania należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).