Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.234.2023.1.AM

Dotyczy nieuwzględniania w kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy Opłaty za wykonywanie czynności dotyczących PPK.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuwzględniania w kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy Opłaty za wykonywanie czynności dotyczących PPK.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. jest spółką akcyjną, której jedynym akcjonariuszem jest B. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a jej sprzedaż nie jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o VAT.

Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy (dalej: „Statut”), Spółka została utworzona na czas nieoznaczony w celu prowadzenia działalności gospodarczej oraz koordynacji i realizacji programów (…) przy założeniu dążenia do osiągnięcia rynkowej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału w długim terminie.

Jak wynika ze Statutu, przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej A. jest działalność firm centralnych (head offices) i holdingów z wyłączeniem holdingów finansowych (PKD (…)).

Zgodnie ze Statutem, pozostałym przedmiotem działalności Spółki jest:

1) (…) -36(…).

Wnioskodawca został również wskazany w art. (…) pkt (…) lit. (…) ustawy z 16 grudnia 2016 r. o (…) (t. j. Dz. U. z 2021 poz. (…) z (…) października 2021 r.) jako spółka realizująca misję publiczną.

A., zgodnie z art. (…) ustawy z dnia (…) lipca 2019 r. o (…) (t. j. Dz. U. z 2022 poz. (…) z (…) października 2022 r.), dalej: „Ustawa o (…)”, tworzy system instytucji (…) wraz z:

• Bankiem (…);
• (…) Agencją 1 (…);
• Korporacją (…) Spółka Akcyjna;
• (…) Agencją 2 Spółka Akcyjna;
• Agencją 3 Spółka Akcyjna.

Zgodnie z art. (…) ust. (…) Ustawy o (…), Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek, zgodnie z zasadami dobrej praktyki handlowej, dążąc w długim terminie do osiągnięcia rynkowej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału.

Działalność gospodarcza A., stosownie do art. (…) ust. (…) Ustawy o (…), polega w szczególności na:

1)(…);

2)(…);

3)(…);

4)prowadzeniu innej działalności inwestycyjnej, o której mowa w art. (…) ust. (…) pkt (…)(…).

Do zadań A., stosownie do art. (…) ust. (…) Ustawy o (…), należy ponadto wykonywanie zadań związanych z pracowniczymi planami kapitałowymi (dalej: „PPK”), o których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t. j. Dz. U. 2023 poz. 46 z 9 stycznia 2023 r., dalej: „Ustawa o PPK”).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o PPK, PPK są tworzone w celu systematycznego gromadzenia oszczędności przez uczestnika PPK z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu przez niego 60. roku życia oraz na inne cele określone w tej ustawie.

W ramach PPK istotną rolę pełnią umowa o zarządzanie PPK oraz umowa o prowadzenie PPK.

Umowa o zarządzanie PPK, zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz 2 Ustawy o PPK, jest zawierana przez podmiot zatrudniający z instytucją finansową.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 11 Ustawy o PPK przez instytucję finansową rozumie się fundusz inwestycyjny zarządzany przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, które zostało umieszczone w ewidencji PPK, fundusz emerytalny zarządzany przez powszechne towarzystwo emerytalne albo pracownicze towarzystwo emerytalne, które zostały umieszczone w ewidencji PPK, lub zakład ubezpieczeń, który został umieszczony w ewidencji PPK (dalej: „Instytucja finansowa”). Powszechność systemu PPK gwarantować ma nałożenie na podmioty zatrudniające obowiązku zawierania umowy o zarządzanie PPK, jeżeli zatrudniają co najmniej jedną osobę zatrudnioną (art. 7 ust. 1 Ustawy o PPK).

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 oraz 2 Ustawy o PPK, umowa o prowadzenie PPK jest zawierana przez podmiot zatrudniający w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych w podmiocie zatrudniającym z Instytucjami finansowymi, z którymi podmiot zatrudniający zawarł umowę o zarządzanie PPK.

Zgodnie z (…) wykonuje obowiązki dotyczące Pracowniczych Planów Kapitałowych (dalej: „Obowiązki PPK”).

Zgodnie z (…) Obowiązki PPK są prowadzone przez A.

Obowiązki PPK, w myśl art. (…) Ustawy o PPK, obejmują:

(…).

W świetle (…) Ustawy o PPK, do zadań Wnioskodawcy w zakresie Obowiązków PPK należy w szczególności: 1 (…)

W celu realizacji wskazanego w powyższym pkt 1 obowiązku (…), zgodnie z art. (…) Ustawy o PPK (…).

Jak wynika z art. (…) Ustawy o PPK, zadaniem A. jest (…).

Z art. (…) wynika, że Pomioty wnoszą na rzecz A. miesięczną opłatę za wykonywanie obowiązków PPK (dalej: „Opłata”).

Na podstawie ustawowego upoważnienia przewidzianego w art. (…) ust. (…) Ustawy o PPK, Minister właściwy do spraw (…) określa, w drodze rozporządzenia, (…) Opłaty, kierując się potrzebą zapewnienia pokrycia kosztów realizacji Obowiązków PPK.

Jak wynika z § 2 Rozporządzenia (…) z (…).(…) wysokość opłaty wynosi (…).

Nieuiszczone należności z tytułu należnej Spółce Opłaty mogą być dochodzone przez Wnioskodawcę na drodze sądowej w procesie cywilnym. Ustawa o PPK ani inne przepisy prawa nie przewidują publicznoprawnego trybu dochodzenia Opłat (w drodze egzekucji administracyjnej).

Wnioskodawca podkreśla, że uzyskał interpretację indywidualną z dnia (…) r. (sygn.(…)), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbował uznał, że Opłata nie podlega opodatkowaniu VAT. W niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka chciałaby potwierdzić wpływ Opłaty na zakres przysługującego Spółce prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Pytanie

Czy w związku z wnoszeniem na rzecz Wnioskodawcy Opłaty, na Spółce ciąży obowiązek stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. pre-współczynniku VAT), o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h Ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku z wnoszeniem na rzecz Wnioskodawcy Opłaty, na Spółce nie ciąży obowiązek stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. pre-współczynniku VAT), o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei w świetle art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji” (w praktyce określanego jako „pre‑współczynnik VAT”). Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Mając na uwadze powyższe, warunkiem koniecznym zastosowania przepisu art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT jest wykorzystywanie przez podatnika VAT nabytych towarów i usług do „celów innych niż działalność gospodarcza”. W związku z tym, kluczowa dla dokonania wykładni przepisu art. 86 ust. 2a VATu jest interpretacja pojęcia „działalność gospodarcza” użyta w tym przepisie.

Zdaniem Wnioskodawcy, cenne wskazówki w ww. zakresie dostarcza uzasadnienie do projektu nowelizacji wprowadzającej powołany powyżej art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT (Ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych, Dz. U. z 2015 r. poz. 605) (druk nr 3077):

„cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić będą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika”.

W tym kontekście należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca wskazuje, iż definicja działalności gospodarczej unormowana w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT jest bardzo szeroka i nie ogranicza się wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Innymi słowy, sam fakt, iż dany podmiot wykonuje czynności, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, nie oznacza automatycznie, że są one wykonywane poza zakresem jego działalności gospodarczej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w broszurze informacyjnej Ministra Finansów z 17 lutego 2016 r. dotyczącej zasad odliczenia podatku od towarów i usług przez podatników prowadzących działalność o charakterze mieszanym, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych od 1 stycznia 2016 r., w której wskazano, że: „w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania, czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą”.

Jako przykłady takich działań lub sytuacji ww. broszura wymienia:

• otrzymanie odszkodowań umownych, czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,
• sprzedaż wierzytelności „trudnych”,
• otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych, lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,
• działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,
• obowiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, np. udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy,
• otrzymanie przez komorników sądowych zwrotu wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji (zwrotu wydatków takich jak np. należności biegłych, koszty ogłoszeń w pismach, koszty transportu specjalistycznego, przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości, koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym, koszty uzyskiwania informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia).

Podkreślenia wymaga, że powyżej wskazany katalog nie jest wyczerpujący. Przykładowo, w praktyce nie jest sporne, że otrzymanie odsetek od środków na rachunku bankowych nie skutkuje obowiązkiem stosowania art. 86 ust. 2a-2h Ustawy o VAT (por. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2015 r. sygn. IPPP1/4512-1091/15-2/AS).

Analogicznie, fakt otrzymywania dywidend również nie powoduje, że należy stosować przepisy o tzw. „pre-współczynniku VAT” (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 marca 2019 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.878.2018.2.KW oraz uzyskaną przez Wnioskodawcę interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z (…) r. sygn. (…)).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest podmiotem prawa handlowego, działającym w formie spółki akcyjnej, która została utworzona na czas nieoznaczony w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza prowadzona jest przez A. samodzielnie, na co wskazuje (…), zgodnie z którym Spółka prowadzi działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę nie stanowi również działalności o charakterze pro-bono lub non-profit, z uwagi na to, że, jak wskazują przepisy Ustawy o (…), Spółka w długim terminie powinna dążyć do osiągnięcia rynkowej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału, a więc zysku.

Zdaniem Spółki, aczkolwiek czynności Spółki związane z PPK mają do pewnego stopnia specyficzny charakter (zważywszy, iż A (…), to jednak można je w określonym zakresie porównywać do działań podejmowanych przez określone instytucje finansowe w stosunku do ich klientów (co do których nie ma w praktyce żadnych wątpliwości, co do ich charakteru jako wykonywanych w ramach działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT).

Tytułem przykładu, wskazać można prowadzenie rejestru uczestników funduszu inwestycyjnego (por. art. 87 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 1523).

W ocenie Wnioskodawcy, stanowi to dodatkowy argument przemawiający za uznaniem, iż omawiane czynności wykonywane przez Spółkę wchodzą w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Niezależnie od powyższego, Spółka pragnie podkreślić, iż w zakresie czynności, za które pobiera Opłatę nie działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, za podatnika nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(Dz. U. UE. L. z 2022 poz. 155.1), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) wyjaśnił cel wprowadzenia i zakres zastosowania tej regulacji. Przykładowo w wyroku z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudacor, TSUE wskazał na jej wyjątkowy charakter i konieczność wykładni tego przepisu w sposób ścisły, jako wyjątku od reguły ogólnej: „należy przypomnieć, że art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112 ustanawiają bardzo szeroki zakres stosowania podatku VAT.

Trybunał wielokrotnie stwierdzał, że z systematyki i celu dyrektywy 2006/112, a także z miejsca art. 13 tej dyrektywy we wspólnym systemie podatku VAT ustanowionym przez szóstą dyrektywę wynika, że każdy rodzaj działalności mającej charakter gospodarczy jest co do zasady opodatkowany podatkiem VAT.

Prawodawca Unii zamierzał bowiem ograniczyć zakres stosowania nieopodatkowania podmiotów prawa publicznego, tak aby przestrzegana była zasada ogólna.

Celem art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 jest zatem zwolnienie z podatku VAT wyłącznie wykonywania działalności gospodarczej przez podmioty prawa publicznego jako organy władzy publicznej, z wyjątkiem sytuacji, gdy zwolnienie prowadzi do znaczących zakłóceń konkurencji.

Artykuł 13 został uznany w orzecznictwie Trybunału za regułę dotyczącą zwolnienia, którą należy oceniać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Tak więc jako odstępstwo od zasady opodatkowania wszelkiej działalności o charakterze gospodarczym, art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 musi być przedmiotem wykładni ścisłej.

Dotyczy to oczywiście również wykładni pojęcia „innych podmiotów prawa publicznego” znajdującego się w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy.

W ww. wyroku TSUE wskazał także na podmiotowo-przedmiotowy charakter wspomnianego wyłączenia, tj. wymagane jest, aby dany podmiot miał szczególny charakter (tj. organ/podmiot prawa publicznego), a jednocześnie działał w ramach szczególnego reżimu prawnego (tzn. wykonywał w tym zakresie uprawnienia władcze wynikające z prawa publicznego):

„Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo).”

„(...) Niemniej jednak, co zostało przypomniane w pkt 51 niniejszego wyroku, dla zastosowania zasady nieopodatkowania podatkiem VAT przewidzianej we wspomnianym przepisie spełniony musi być ponadto drugi warunek ustanowiony przez ten przepis, a mianowicie, że zwolnione z podatku VAT są czynności wykonywane przez podmiot prawa publicznego działający w charakterze organu władzy publicznej”.

„Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału takimi czynnościami są czynności wykonywane przez pomioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co przez prywatne podmioty gospodarcze. Trybunat orzekł ponadto, że przedmiot lub cel takiej działalności nie ma w tym zakresie znaczenia oraz że okoliczność, iż wykonywanie czynności rozpatrywanych w sprawie głównej wiąże się ze stosowaniem prerogatyw władztwa publicznego, pozwala na ustalenie, że działalność ta podlega reżimowi prawa publicznego (zob. podobnie w szczególności wyrok Fazenda Publica, C-446/98, EU:C:2000:691, pkt 17, 19 i 22). W tym kontekście Trybunał wskazał, że zwolnienie przewidziane w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 obejmuje zasadniczo czynności wykonywane przez podmioty publiczne działające jako organy władzy publicznej, które to czynności, pomimo że mają charakter gospodarczy, są ściśle związane z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego (wyrok Isle of Wight Council i in., C‑288/07, EU:C:2008:505, pkt 31)”.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku A. żadna z powyżej wskazanych przesłanek koniecznych dla zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie jest spełniona. Jeśli chodzi bowiem o aspekt podmiotowy, to A. prowadzi działalność jako spółka akcyjna, która to forma jest typowa dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Ponadto, Spółka nie jest częścią administracji publicznej.

Z kolei w aspekcie przedmiotowym, Wnioskodawca nie posiada żadnych władczych uprawnień w stosunku do innych podmiotów, a w szczególności podmiotów, które zobowiązane są do wnoszenia na rzecz A. Opłaty. W szczególności, przepisy prawa nie przewidują szczególnego trybu dochodzenia przez A. Opłaty w przypadku jej nieuiszczenia przez (…). Należności z tytułu należnej Spółce Opłaty mogą być dochodzone przez Wnioskodawcę na drodze sądowej w procesie cywilnym, a zatem na zasadach analogicznych jak w przypadku innych przedsiębiorców. Ustawa o PPK ani inne przepisy prawa nie przewidują publicznoprawnego trybu dochodzenie Opłat (np. w drodze egzekucji administracyjnej).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, czynności w związku z którymi Spółka otrzymuje Opłatę są związane z wykonywaniem przez A. działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z zakresu tej działalności na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wnoszeniem na rzecz Wnioskodawcy Opłaty, na Spółce nie ciąży obowiązek stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. pre-współczynniku VAT), o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h Ustawy o VAT.

W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności pozostających poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz zwolnionych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy:

Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a, 10 i 10c-10g stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcja stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. (…)

W ramach PPK istotną rolę pełnią umowa o zarządzanie PPK oraz umowa o prowadzenie PPK.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 Ustawy o PPK:

1.Podmiot zatrudniający zawiera umowę o zarządzanie PPK, jeżeli zatrudnia co najmniej jedną osobę zatrudnioną, w imieniu której, zgodnie z przepisami rozdziału 3, jest obowiązany zawrzeć umowę o prowadzenie PPK.

2.Umowa o zarządzanie PPK jest zawierana z instytucją finansową w postaci elektronicznej pozwalającej na utrwalenie jej treści na trwałym nośniku.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 11 Ustawy o PPK:

Użyte w ustawie określenia oznaczają: instytucja finansowa - fundusz inwestycyjny zarządzany przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, które zostało umieszczone w ewidencji PPK w trybie przepisów rozdziału 10, fundusz emerytalny zarządzany przez PTE albo pracownicze towarzystwo emerytalne, które zostały umieszczone w ewidencji PPK w trybie przepisów rozdziału 10, lub zakład ubezpieczeń, który został umieszczony w ewidencji PPK w trybie przepisów rozdziału 10.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 oraz ust. 2 Ustawy o PPK:

1.Podmiot zatrudniający zawiera w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych w podmiocie zatrudniającym umowę o prowadzenie PPK. Lista osób będących uczestnikami PPK stanowi załącznik do umowy o prowadzenie PPK, którego zmiana nie stanowi zmiany umowy o prowadzenie PPK.

2.Umowa o prowadzenie PPK jest zawierana z instytucjami finansowymi, z którymi podmiot zatrudniający zawarł umowę o zarządzanie PPK.

Zgodnie z art. (…)

Zgodnie z § (…) Rozporządzenia (…)

Mają Państwo wątpliwości, czy w związku z wnoszeniem na Państwa rzecz Opłaty, mają Państwo obowiązek stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. pre‑współczynniku VAT), o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Z powołanych powyżej przepisów art. 86 ust. 2a -2h ustawy o VAT wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik powinien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik powinien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności, wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej), podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy.

Jak Państwo wskazali, niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT Opłaty zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z (…). sygn. akt (…).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz odnosząc je do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Opłaty za realizację Obowiązków PPK, (…) nie są związane z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ale stanowią odrębny obszar działalności uregulowany ustawowo zarówno w zakresie wykonywanych czynności jak i wysokości należności za te czynności.

Jak wynika z treści wniosku, są Państwo spółką akcyjną, która jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, sprzedaż dokonywana przez Państwa nie jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Zgodnie z Państwa statutem zostali Państwo utworzeni na czas nieoznaczony w celu prowadzenia działalności gospodarczej oraz koordynacji i realizacji programów (…) przy założeniu dążenia do osiągnięcia rynkowej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału w długim terminie. Państwa przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej jest działalność firm centralnych (head offices) i holdingów z wyłączeniem holdingów finansowych (PKD (…)).

Należy zauważyć, że (….) wykonują Państwo działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek. Natomiast w (…) doprecyzowano na czym polega prowadzona przez Państwa działalność gospodarcza. W kolejnych (…) wskazano (…), jakie zadania są Państwo ponadto zobowiązani wykonywać.

Nie są Państwo organem władzy publicznej i wykonują Państwo czynności, do wykonywania, których zostali Państwo zobowiązani na podstawie (…) polegające na realizacji zadań związanych z pracowniczymi planami kapitałowymi. Ponadto, są Państwo (…) podmiotem powołanym do wykonywania tych czynności. Szczegółowy zakres czynności, których dotyczy Opłata został wskazany w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych. Podstawą wykonywanych czynności nie są umowy cywilnoprawne.

Opłaty pobierane za Obowiązki dot. PPK są ustalone w cyt. Rozporządzeniu (…) z (…). W sprawie (…).

Czynności dotyczące Obowiązków PPK stanowią obszar Państwa działalności, który został uregulowany ustawowo. W zakresie wykonywanych czynności oraz wysokości i zasad określenia odpłatności brak jest więc pełnej swobody decyzyjnej. Są to czynności wykonywane przez Państwa jednocześnie (obok) z prowadzeniem działalności gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność firm centralnych (head offices) i holdingów z wyłączeniem holdingów finansowych (PKD (…)). Opłaty z tytułu czynności Obowiązków nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, że Obowiązki PPK stanowią odrębny obszar prowadzonej przez Państwa działalności, niegenerujący podatku należnego.

Nie można zgodzić się z Państwem, że działania wynikające z ustawy o PPK, za które pobierane są Opłaty wchodzą w zakres prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Obowiązki w zakresie PPK, do których wykonania zostali Państwo (…) powołani, mają odmienny charakter od Państwa działalności statutowej, czyli prowadzenia działalności gospodarczej oraz koordynacji i realizacji programów (…) przy założeniu dążenia do osiągnięcia rynkowej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału w długim terminie.

Nie można uznać, że Państwa działania odnośnie PPK objęte Opłatą wpisują się w zakres działalności gospodarczej, czy towarzyszą prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wyżej wskazano działają Państwo w odrębnych obszarach działalności, z których obszar związany z Państwa czynnościami w zakresie PPK nie ma charakteru działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Powołane przez Państwa, za objaśnieniami podatkowymi, przykłady działań towarzyszących działalności gospodarczej, mają zupełnie inny charakter. Wynikają one z działań podejmowanych w ramach działalności gospodarczej – obowiązki pracodawcy, odszkodowania/odsetki nieopodatkowane ale wynikające z dostaw/usług opodatkowanych, otrzymanie dotacji nieopodatkowanych wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT. Zatem w podanych przykładach można przyjąć, że nieopodatkowane działania towarzyszą działalności gospodarczej, gdyż wynikają z jej prowadzenia. Natomiast w przypadku Państwa działań z opisanego zakresu PPK nie sposób uznać, że wynikają z prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT.

Zatem towary i usługi nabywane jednocześnie do prowadzonej działalności gospodarczej (działalności firm centralnych (head offices) i holdingów z wyłączeniem holdingów finansowych), koordynacji i realizacji programów rozwojowych oraz w realizacji Obowiązków PPK, wykorzystują Państwo zarówno do czynności podlegających opodatkowaniu jak i niepodlegających opodatkowaniu (m.in. w zakresie realizacji Obowiązków PPK).

Tym samym, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi służą do wykonywania przez Państwa czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem w zakresie w jakim przyporządkowanie wydatków (tzw. mieszanych) na nabycia towarów i usług związanych z Państwa działalnością nie jest/nie będzie możliwe w całości lub części odrębnie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu, w celu obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu są/będą Państwo zobowiązani do obliczenia podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy.

W konsekwencji, w związku z wykonywaniem przez Państwa czynności niegenerujących podatku należnego (w zakresie Obowiązków PPK) stanowiących odrębny obszar Państwa działalności, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeśli nie jest/nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, są/będą Państwo zobowiązani do stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji (tzw. prewspółczynnika VAT), o którym mowa w art. 86 ust. 2a‑2h ustawy o VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydając interpretację przyjęto jako element opisu sprawy wskazaną przez Państwa okoliczność, że (…) została wydana interpretacja indywidualna nr (…), w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT Opłat(…). Zatem w niniejszej interpretacji nie dokonano analizy w tym zakresie.

Odnośnie powołanych przez Państwa pozostałych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tylko w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia. Dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Należy zatem zauważyć, że powołane przez Państwa pozostałe interpretacje (nr IPPP1/4512-1091/15-2/AS, 0113-KDIPT1-2.4012.878.2018.2.KW, (…)) zostały wydane w indywidualnych sprawach i odmiennych stanach faktycznych i są wiążące wyłącznie dla tych spraw, nie mogą więc stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).