Interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.345.2023.1.MSU

Brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w drodze licytacji komorniczej działki nr 1.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 9 maja 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w drodze licytacji komorniczej działki nr 1.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W sprawie Km … jako organ egzekucyjny prowadzi Pan postępowanie przeciwko dłużnikowi …. (NIP ….). Zgodnie z danymi ujawnionymi w CEIDG dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej co najmniej od 2018 roku. Przedmiotem przeważającej działalności dłużnika były sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Brak informacji o działalności związanej ze wznoszeniem budynków oraz zakupem i sprzedażą nieruchomości. Po sprawdzeniu statusu na stronie https://...., dłużnik nie figuruje jako zarejestrowany podatnik VAT.

Dłużnik w dniu 02-12-2008 r. nabył nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy w ….. prowadzi księgę wieczystą o numerze KW ….. Zgodnie z zapisami w akcie notarialnym dokumentującym nabycie - sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W dniu 16-09-2019 r. wszczął Pan egzekucję z ww. nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową, niezabudowaną, zlokalizowaną w miejscowości …., oznaczoną jako działka gruntu nr 1 o powierzchni 10.000,00 m². Teren działki nie jest w żaden sposób wykorzystywany - porośnięty dużą ilością krzewów i drzewek samosiejek oraz trawą. Do działki doprowadzona jest sieć energetyczna. Kwota, na jaką biegła oszacowała wartość nieruchomości, wyniosła ..... zł. Nieruchomość nie była przedmiotem wynajmu, dzierżawy, itp.

Przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym - dla przedmiotowej lokalizacji nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy …. ww. działka stanowi teren upraw polowych.

W dniu 20-02-2023 r. Komornik otrzymał informację od Wójta Gminy …., że dla działki została wydana w dniu 24-02-2010 r. decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych w nowych siedliskach rolniczych (zabudowa zagrodowa).

Stan nieruchomości nie wskazuje jakoby dłużnik od chwili nabycia wykonywał jakiekolwiek czynności zmierzające do podniesienia wartości nieruchomości.

Nie ma Pan wiedzy czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości. Dłużnik w toku wcześniej prowadzonych postępowań oświadczał, że posiadane przez niego nieruchomości nabywane były na cele niezwiązane z prowadzoną wcześniej działalnością gospodarczą.

Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana przez dłużnika. Dłużnik prawdopodobnie planował rozpocząć inwestycję. Jednakże poza wystąpieniem z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy nie doszło do kolejnych etapów planowanej inwestycji. Nieruchomość stanowi działkę gruntu niewykorzystywaną od wielu lat - obficie porośnięta samosiejkami.

Obecnie dłużnik jest osadzony w jednostce penitencjarnej. Na wezwanie do wskazania danych potrzebnych do ustalenia czy sprzedaż jego nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oświadczał, że nie posiada obecnie dostępu do dokumentacji związanej z nieruchomościami oraz nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na zapytania Komornika zasłaniając się brakami w pamięci.

Działka do momentu sprzedaży nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Na moment sprzedaży nieruchomość będzie położona na obszarze, dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy …. - nieruchomość położona jest na terenie rolnym - grunty upraw polowych.

Aktualny stan nieruchomości wskazuje, że grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany przez dłużnika od chwili nabycia.

Według wiedzy Komornika nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy/najmu, itp.

Dłużnik prawidłowo wezwany przez Komornika nie odpowiedział na wezwanie do udzielenia informacji, w jakim celu nabył działkę gruntu 1, czy na potrzeby własne, czy dla celów inwestycyjnych. Można przypuszczać, że jeżeli dłużnik występował o decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych, to nie nabywał nieruchomości na potrzeby własne lecz dla celów inwestycyjnych.

Nabycie nieruchomości udokumentowane zostało aktem notarialnym. Zgodnie z zapisami sprzedaż opodatkowana była podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a zatem przyjąć należy, że nabycie nie było dokumentowane fakturą.

Działka nr 1 przez cały okres posiadania przez dłużnika nie była w żaden sposób wykorzystywana.

Do działki została doprowadzona sieć energetyczna. Komornik nie ma wiedzy czy o doprowadzenie sieci wnioskował dłużnik, czy poprzedni właściciel oraz w jakim celu doprowadzona została sieć. Przyjmować należy, że skoro dłużnik występował o decyzję w sprawie warunków zabudowy, to zamierzał wznosić budynki mieszkalne to doprowadzenie sieci energetycznej byłoby konieczne.

Dłużnik nie poczynił w stosunku do działki nr 1 żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości, np. poprzez wydzielenie, podział terenu, ogrodzenie terenu, wyposażenie w sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, itp.

Komornik występował do dłużnika o udzielenie informacji. Korespondencja została doręczona osadzonemu w dniu 01-03-2023 r. Do chwili obecnej Komornik nie otrzymał odpowiedzi zwrotnej.

Pytanie

Czy Komornik będąc płatnikiem podatku VAT przy sprzedaży działki nr 1 wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą KW …. w trybie licytacji publicznej będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia?

Pana stanowisko w sprawie

Komornik będąc płatnikiem podatku VAT przy sprzedaży działki nr 1 wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą KW ….. w trybie licytacji publicznej nie będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatku od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia, albowiem sprzedaż dotyczy gruntu rolnego niezabudowanego (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT), zaś dłużnik w chwili sprzedaży nie będzie występował jako podatnik podatku VAT w związku z zaprzestaniem wykonywania jakiejkolwiek działalności w 2018 roku i tym samym sprzedaż będzie dotyczyć majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.):

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami budynki oraz grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan postępowanie przeciwko dłużnikowi ….. Dłużnik w dniu 02-12-2008 r. nabył nieruchomość,  dla której Sąd Rejonowy w …. prowadzi księgę wieczystą o numerze KW ….. Przedmiotowa nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową, niezabudowaną, zlokalizowaną w miejscowości …., oznaczoną jako działka gruntu nr 1 o powierzchni 10.000,00 m². Teren działki nie jest w żaden sposób wykorzystywany - porośnięty dużą ilością krzewów i drzewek samosiejek oraz trawą. Do działki doprowadzona jest sieć energetyczna. Nieruchomość nie była przedmiotem wynajmu, dzierżawy, itp. Dla działki została wydana w dniu 24-02-2010 r. decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych w nowych siedliskach rolniczych (zabudowa zagrodowa). Stan nieruchomości nie wskazuje, żeby dłużnik od chwili nabycia wykonywał jakiekolwiek czynności zmierzające do podniesienia wartości nieruchomości. Dłużnik w toku wcześniej prowadzonych postępowań oświadczał, że posiadane przez niego nieruchomości nabywane były na cele niezwiązane z prowadzoną wcześniej działalnością gospodarczą. Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana przez dłużnika.

Jak Pan wskazał, można przypuszczać, że jeżeli dłużnik występował o decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych, to nie nabywał nieruchomości na potrzeby własne lecz dla celów inwestycyjnych. Dłużnik prawdopodobnie planował rozpocząć inwestycję. Jednakże poza wystąpieniem z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy nie doszło do kolejnych etapów planowanej inwestycji. Nieruchomość stanowi działkę gruntu niewykorzystywaną od wielu lat - obficie porośnięta samosiejkami.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż sprzedaż działki w drodze licytacji komorniczej nie będzie sprzedażą majątku prywatnego Dłużnika.

Okoliczności sprawy nie wskazują, aby dłużnik w całym okresie posiadania działki podejmował działania mające na celu wykorzystanie jej do zaspokojenia osobistych potrzeb mieszkaniowych. Biorąc również pod uwagę fakt, iż dłużnik dla przedmiotowej działki wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych w nowych siedliskach rolniczych (zabudowa zagrodowa) należy uznać, że nie nabywał nieruchomości na potrzeby własne lecz dla celów inwestycyjnych. Tym samym uznać należy, że działka nie służyła do celów prywatnych dłużnika.

Zatem przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości dłużnik wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż tej działki w drodze licytacji publicznej będzie czynnością stanowiącą działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowej działki nr 1 wchodzącej w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą KW …. w trybie licytacji publicznej będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może korzystać ze zwolnienia od tego podatku, albo może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie stanowią one terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania zwolnienia przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży w drodze licytacji publicznej jest niezabudowana. Dla przedmiotowej lokalizacji nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Przy czym dla ww. działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Zatem nieruchomość ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, tj. teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, którego dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy przedmiotowych działek wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zatem, dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że sprzedawaną w drodze licytacji publicznej działkę nr 1 Dłużnik nabył w dniu 02-12-2008 r. Zgodnie z zapisami w akcie notarialnym dokumentującym nabycie przez Dłużnika działki nr 1 - sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W takiej sytuacji nie można mówić, że dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działki lub że takie prawo mu nie przysługiwało, bowiem nie było podatku, który mógłby odliczyć. Ponadto działka nie była w żaden sposób wykorzystywana przez dłużnika. Nie służyła więc ona wyłącznie do działalności zwolnionej od opodatkowania. Oznacza to, że nie zostaną spełnione warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy i w konsekwencji dostawa przedmiotowej działki nie może korzystać również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, skoro do dostawy przedmiotowej nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy, sprzedaż tej nieruchomości w drodze licytacji publicznej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla przedmiotu dostawy, a Pan jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy, będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania podatku VAT od planowanej sprzedaży działki nr 1.

Tym samym stanowisko Pana należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. 2651 ze zm.).