Interpretacja indywidualna z dnia 23 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.277.2023.2.IO

Opodatkowanie sprzedaży wydzielonych, niezabudowanych działek należących do Państwa majątku prywatnego, będzie stanowić działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż wydzielonych, niezabudowanych działek należących do Państwa majątku prywatnego nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 kwietnia 2023 r. (wpływ 19 kwietnia 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

- Zainteresowany będąca stroną postępowania:

B.W.

(…)

- Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

A.W.

(…)

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca B.W. oraz zainteresowana A.W. są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Nie są czynnymi podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia (...) 1984 r. Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne, dla którego Sąd Rejonowy w (…) Wydział (...) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…). W skład tej nieruchomości wchodziły następujące działki gruntu: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 oraz 9. W dacie zawarcia umowy przekazania gospodarstwa rolnego tj. (...) 1984 r., wnioskodawca oraz zainteresowana pozostawali w związku małżeńskim, w którym do dziś obowiązuje ustrój ustawowej wspólności małżeńskiej, zatem opisana wyżej nieruchomość należy do ich majątku wspólnego i jest objęta wspólnością ustawową małżeńską.

W zakresie działki gruntu nr 6 Burmistrz Miasta (...) wydał w dniu (...) 2022 r. decyzje nr (...), mocą której dokonano podziału działki 6 o powierzchni 2,0896 ha, na skutek czego powstały następujące działki: 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31.

Działka na 31 została przeznaczona na polepszenie nieruchomości sąsiedniej. Decyzja o podziale nieruchomości została wydana pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku podziału, które nie posiadają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, zostanie ustanowiona odpowiednia służebność drogowa za spełnienie tego warunku uznano także sprzedaż wydzielonych działek gruntu wraz ze sprzedażą udziału w prawie do działki gruntu stanowiącej drogę wewnętrzną.

W zakresie działki gruntu nr 7 Burmistrz Miasta (...) wydał w dniu (...) 2022 r decyzję nr (...), mocą której dokonano podziału działki 7 o powierzchni 1,3860 ha, na skutek czego powstały następujące działki: 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45. Decyzja o podziale nieruchomości została wydana pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku podziału, które nie posiadają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, zostanie ustanowiona odpowiednia służebność drogowa za spełnienie tego warunku uznano także sprzedaż wydzielonych działek gruntu wraz ze sprzedażą udziału w prawie do działki gruntu stanowiącej drogę wewnętrzną.

Celem zrealizowania warunku postawionego przez Burmistrza Miasta (...) wnioskodawca zawarł z R.W. właścicielką sąsiedniej nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Ksiąg Wieczystych Prowadzi Księgę Wieczystą nr (…) w dniu (...) 2022 r. umowę zamiany w formie aktu notarialnego, na mocy której B.W. i A.W. przenieśli na R.W. udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 29, całą działkę gruntu nr 31, udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 45.

W zamian R.W. przekazała na rzecz B.W. i A.W. udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 46. W dacie dokonywania zamiany małżonkowie W. byli już właścicielami w 1/2 części w działce gruntu nr 46. Oznacza to, że na skutek zawartej umowy zamiany stali się jedynymi właścicielami działki. Przedmiotowa działka nr 46 została przeznaczona przez wnioskodawców na drogę wewnętrzną tj. na wykonanie warunku postawionego przez Burmistrza Miasta (...).

Wnioskodawca wskazuje, że posiadane przez nią działki będące przedmiotem wniosku tj. działki nr: 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, dla których Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Ksiąg Wieczystych Prowadzi Księgę Wieczystą nr (…), jak wskazano w decyzji Burmistrza Miasta (...) z dnia (...) 2022 r. przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Działka o numerze 31 przeznaczona jest na polepszenie nieruchomości sąsiedniej.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedawać wskazane działki.

Wnioskodawca w dniu (...) 2023 r. mocą aktu notarialnego dokonała sprzedaży trzech działek o numerach: 47, 48, 49 wraz z udziałem we własności działki gruntu zapewniającego wspomnianym nieruchomościom dostęp do drogi publicznej.

Wnioskodawca ma zamiar kontynuować sprzedaż następnych działek. Zamiar sprzedaży wynika z faktu, że wskazane działki nie są w żaden sposób wykorzystywane przez wnioskodawcę oraz zainteresowaną, nie znajdują się na nich żadne nieruchomości.

Dokonanie podziału gruntu uzasadnione było okolicznościami praktycznymi tj. możliwością łatwiejszego znalezienia potencjalnego nabywcy działki o mniejszym areale.

Wnioskodawca wskazuje, że działki będące przedmiotem wniosku są niezabudowane, nieogrodzone, jedyne nakłady zostały poniesione na ich częściowe uzbrojenie poprzez zawarcie wstępnej umowy o przyłączenie do sieci wodno - kanalizacyjnej. Poza powyższym, działki nie są wykorzystywane przez wnioskodawcę w jakikolwiek sposób, zarówno osobistych jak i związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie udostępnia posiadanych działek osobom trzecim oraz nie planuje tego robić w przyszłości.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży wydzielonych działek za pomocą portali internetowych takich jak (...), nie zamierza korzystać z usług profesjonalnego pośrednika zajmującego się sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca nie ma zamiaru prowadzić aktywnej sprzedaży, jej działania ograniczą się do uiszczenia stosownych ogłoszeń na wskazanych wyżej portalach, w szczególności sprzedaż nie będzie prowadzona w sposób ciągły i regularny. Zamiarem wnioskodawcy nie jest rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej, która swoim zakresem objęłaby sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawca posiada nieruchomości, których nie użytkuje, dlatego też zamierza dokonać jej sprzedaży. Środki pozyskane ze sprzedaży wskazanych nieruchomości zostaną przeznaczone na zaspokojenie potrzeb rodziny wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku odpowiadając na pytania Organu wskazał Pan, że:

1)Od (...) 1984 r., kiedy to na mocy umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego Wnioskodawca stał się właścicielem działek będących przedmiotem wniosku do roku 2000 wraz z Zainteresowaną wykorzystywali je do prowadzenia działalności rolniczej. Po roku 2000 działki te zostały odstąpione do korzystania osobom trzecim, w ramach czego Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie uzyskują dochodu;

2)Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie wnosili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działek będących przedmiotem wniosku;

3)Nakłady poniesione na częściowe uzbrojenie działek poprzez zawarcie wstępnej umowy o przyłączenie do sieci wodno-kanalizacyjnej powodowane były koniecznością zapewnienia przyszłym właścicielom nieruchomości dostępu do wyżej wymienionej sieci;

4)Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie poczynili innych działań mających na celu uatrakcyjnienie działek, co przekładałoby się na zwiększenie ich wartości;

5)Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie udzielili pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w ich imieniu w sprawach dotyczących działek;

6)Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie są rolnikami ryczałtowymi w rozumieniu art. 2 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.);

7)Do roku 2000 działki wykorzystywane były przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowaną do prowadzenia działalności rolniczej. Środki uzyskane z tytułu sprzedaży zbóż i ziemniaków uprawianych na wyżej wymienionych gruntach stanowiły źródło utrzymania Wnioskodawcy i Zainteresowanej. Od roku 2000 Wnioskodawca i Zainteresowana ze względu na pogarszający się stan zdrowia nie prowadzą już gospodarstwa rolnego;

8)Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie prowadzili oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, w ramach której wykorzystywali działki gruntu będące przedmiotem wniosku;

9)Grunty będące przedmiotem wniosku objęte zostały Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego z dnia (...) 2011 r. oraz Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego z dnia (...) 2018 r. jako tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej. Wskazać należy także na Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego z dnia (...) 2023 r., w którym jako przeznaczenie omawianych działek gruntu wskazano teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej lub usługi;

10) Wnioskodawca oraz Zainteresowana nie występowali do Rady Miejskiej w (…) z wnioskiem o zmianę przeznaczenia działek gruntu w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy oraz zainteresowanej, zgodnie z którym sprzedaż wydzielonych, niezabudowanych działek należących do majątku prywatnego wnioskodawcy nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)? (dalej: ustawa o VAT)

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie wnioskodawcy sprzedaż wydzielonych niezabudowanych działek należących do jej majątku prywatnego nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z definicją wskazaną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT poprzez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelki postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT poprzez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczami jak właściciel.

W oparciu o wskazane powyżej definicje ustawowe należy wskazać, że niezabudowana nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru, a więc jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że nie dostawa towaru w rozumieniu art. 7 stanowić będzie czynność prawną opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o powyższe uznać należy, że podatnikiem podatku od towarów i usług nie będzie osoba fizyczna, która dokonuje okazjonalnej lub jednorazowej sprzedaży, realizowanej poza prowadzoną działalnością gospodarczą, np. poprzez sprzedaż towarów należących do majątku prywatnego.

Uznanie, że dana działalność osoby fizycznej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymaga każdorazowej oceny tego czy dana działalność przybiera formę profesjonalną.

W tym miejscu należy podkreślić, że ocena profesjonalnego charakteru działalności powinna być podejmowana każdorazowo po uwzględnieniu okoliczności danego stanu faktycznego. Wskazał tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 maja 2022 r. (sygn. akt I FSK 190/22). Każdorazowego zbadania wymaga więc zbadania czy środki podejmowane przez wnioskodawcę są podobne do środków podejmowanych przez podmioty profesjonalne. Wskazano tak m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 mara 2022 r. w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I SA/BK 24/22. W ocenie Wnioskodawcy działania podejmowane przez nią stanowią przejaw normalnego gospodarowania nieruchomością, niewykraczający poza granice zwykłego zarządu. Przykładem działalności o profesjonalnym charakterze wskazanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 26 stycznia 2022 r. (sygn. akt I SA/Sz 887/21) jest powtarzalne nabywanie różnych nieruchomości w celu dalszej ich odsprzedaży i z tego tytułu (dostaw towaru) osiąganie stałego dochodu w celu kontynuowania tej działalności. W tym miejscu podkreślić należy, że nabycie nieruchomości będącej przedmiotem wniosku nie jest powodowane celową działalnością Wnioskodawcy. Własność przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył na skutek umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego. Oznacza to, że prawo własności przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zyskał nie podejmując żadnych zorganizowanych działań w szczególności nie ponosząc nakładów finansowych.

Jednym z przejawów podejmowania działalności o profesjonalnym charakterze są działania marketingowe. W treści wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie ma zamiaru korzystać z usług profesjonalnych pośredników sprzedaży nieruchomości bądź informować o zamiarze sprzedaży nieruchomości korzystając np. z reklam wielkopowierzchniowych. Jedyne działania jakie Wnioskodawca zamierza podjąć sprowadzać się będą do umieszczenia ogłoszeń w internecie, na popularnych portalach ogłoszeniowych. Zdaniem Wnioskodawcy działania te nie powinny być uznane za przejaw działalności profesjonalnej, a tym samym nie powinny przesądzać o nadaniu Wnioskodawcy statutu podatnika podatku od towarów i usług. Stanowisko to znajduje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2022 r. (sygn. I FSK 1635/18), w którym wprost wskazano, że umieszczanie ogłoszeń w internecie nie stanowi przejawu działalności marketingowej, która ma stanowić przejaw działalności profesjonalnej przesądzającej o nadaniu Wnioskodawcy statusu podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska - Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wskazano, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonywanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Trybunał wskazał, że zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami wykonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Zdaniem Trybunału dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczności, iż przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim transakcje te następowały ani wysokość przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego. W pkt 36 wspomnianego orzeczenia wskazano, że nie mogą być uznawane za dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Za przedstawioną przez Wnioskodawcę tezą zgodnie z którą Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług przemawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2019 r. (sygn. I FSK 578/17), w którym wprost wskazano, że dokonanie podziału nieruchomości celem sprzedaży mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto, w wyroku NSA z 5 listopada 2020 r. (sygn. I FSK 1039/20) wskazano, że podział nieruchomości celem uzyskania wyższej ceny nie przesądza o przyznaniu osobie fizycznej statusu podatnika podatku od towarów i usług. Wyodrębnienie drogi wewnętrznej, także nie stanowi okoliczności przeświadczającej o statusie podatnika podatku VAT. Wskazuje na to bezpośrednio art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 344). W wyroku z dnia 27 kwietnia 2022 r. (sygn. I FSK 1589/18) NSA wskazał, iż nie można przyjąć, że jakakolwiek aktywność osoby sprzedającej nieruchomość (taka jak złożenie wniosku o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy, scalenie, a następnie nowy podział gruntów czy ogłoszenie o sprzedaży działek w internecie za pośrednictwem biura nieruchomości) powoduje już, iż można ją kwalifikować jako podatnika VAT, jeżeli te czynności mają na celu jedynie umożliwienie w ogóle sprzedaży danej nieruchomości, czy też zwiększenie jej atrakcyjności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 1 lutego 2023 r. (sygn. akt I SA/Sz 813/22) wskazuje, że nawet skorzystanie ze specjalnego pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości nie przesądza o profesjonalnym charakterze podejmowanych działań.

Za istotne w niniejszej sprawie należy uznać stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13), w którym organ stwierdził, że podział gruntu, jego uzbrojenie oraz uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nie świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej przez właściciela nieruchomości. Zdaniem NSA dopiero podjęcie działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej. Przenosząc stanowisko NSA na grunt niniejszej sprawy należy dojść do przekonania, że działania podjęte przez Wnioskodawcę nie stanowią działalności gospodarczej w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 7 grudnia 2022 r. (sygn. akt I FSK 1939/19) wskazuje, że art. 15 ust. 2 nie pozwala jednoznacznie wskazać, kiedy mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, a kiedy z podejmowaniem działań określanych jako działalność gospodarcza. Jak słusznie wskazuje NSA przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają jednak podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań ,,handlowca’’, tj. podatnika podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny rozważał już stan faktyczny znacznie zbliżony do sytuacji opisywanej w treści niniejszego wniosku. W wyroku z 8 grudnia 2022 r. (sygn. akt I FSK 863/19) organ wskazał, że działania takie jak: wystąpienie o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpienie z wnioskiem o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane, doprowadzenie do wydzielenia działki gruntu z przeznaczeniem na drogę wewnętrzną oraz zainicjowanie postępowania administracyjnego, którego celem jest zmiana przeznaczenia gruntu z działki rolnej na działkę budowlaną nie daje podstaw do wskazania, że działania te czynią z osoby jej podejmującej podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że Naczelny Sąd Administracyjny w pełni poparł stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę w treści niniejszego wniosku.

W przedmiotowej sprawie należy pochylić się także nad wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 781/13), w którym Sąd wskazał, że w przypadku, gdy podmiot nabył daną nieruchomość bez zamiaru jej odsprzedaży to sama sprzedaż wspomnianej nieruchomości nie stanowi działalności handlowej. W omawianej sprawie doszło do nabycia nieruchomości w związku z zawarciem umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego, które to nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Przytoczone orzeczenie stanowi zatem kolejny wyraz aprobaty stanowiska Wnioskodawcy wyrażonego przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Na uwzględnienie zasługuje także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. (I FSK 811/13) w którym wskazano, że fakt pojedynczych czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca. Zaś zarówno podział nieruchomości jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter profesjonalny wszystkie podjęte przez Wnioskodawcę czynności zostały uznane w świetle przytoczonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego za czynności związane z wykonywaniem prawa własności niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług , zwanym dalej ,,podatkiem’’, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 ww. ustawy:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359, ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że są Państwo osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i nie są Państwo czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia (...) 1984 r. nabyli Państwo gospodarstwo rolne, w którego skład wchodziły następujące działki gruntu: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 oraz 9. Opisana wyżej nieruchomość należy do Państwa majątku wspólnego i jest objęta wspólnością ustawową małżeńską. Do 2000 r. wykorzystywali je Państwo do prowadzenia działalności rolniczej. Po roku 2000 działki te zostały odstąpione do korzystania osobom trzecim, w ramach czego nie uzyskują Państwo dochodu. W zakresie działki gruntu nr 6 Burmistrz Miasta (...) wydał w dniu (...) 2022 r. decyzje nr (...), mocą której dokonano podziału działki 6 o powierzchni 2,0896 ha, na skutek czego powstały następujące działki: 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31. Działka na 31 została przeznaczona na polepszenie nieruchomości sąsiedniej. Decyzja o podziale nieruchomości została wydana pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku podziału, które nie posiadają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, zostanie ustanowiona odpowiednia służebność drogowa za spełnienie tego warunku uznano także sprzedaż wydzielonych działek gruntu wraz ze sprzedażą udziału w prawie do działki gruntu stanowiącej drogę wewnętrzną. W zakresie działki gruntu nr 7 Burmistrz Miasta (...) wydał w dniu (...) 2022 r decyzję nr (...), mocą której dokonano podziału działki 7 o powierzchni 1,3860 ha, na skutek czego powstały następujące działki: 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45 decyzja o podziale nieruchomości została wydana pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku podziału, które nie posiadają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, zostanie ustanowiona odpowiednia służebność drogowa za spełnienie tego warunku uznano także sprzedaż wydzielonych działek gruntu wraz ze sprzedażą udziału w prawie do działki gruntu stanowiącej drogę wewnętrzną. Celem zrealizowania warunku postawionego przez Burmistrza Miasta (...) zawarli Państwo z Panią R.W. właścicielką sąsiedniej nieruchomości, umowę zamiany w formie aktu notarialnego, na mocy której przenieśli Państwo na R.W. udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 29, całą działkę gruntu nr 31, udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 45. W zamian Pani R.W. przekazała na Państwa rzecz udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 46. W dacie dokonywania zamiany byli już Państwo właścicielami w 1/2 części w działce gruntu nr 46. Oznacza to, że na skutek zawartej umowy zamiany stali się jedynymi właścicielami działki. Przedmiotowa działka nr 46 została przeznaczona przez Państwa na drogę wewnętrzną tj. na wykonanie warunku postawionego przez Burmistrza Miasta (...). Posiadane przez Państwa działki będące przedmiotem wniosku tj. działki nr: 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Działka o numerze 31 przeznaczona jest na polepszenie nieruchomości sąsiedniej. Nie wnosili Państwo o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działek będących przedmiotem wniosku. Mają Państwo zamiar sprzedawać wskazane działki. W dniu (...) 2023 r. mocą aktu notarialnego dokonali Państwo sprzedaży trzech działek o numerach: 47, 48, 49 wraz z udziałem we własności działki gruntu zapewniającego ww. nieruchomościom dostęp do drogi publicznej. Mają Państwo zamiar kontynuować sprzedaż następnych działek. Zamiar sprzedaży wynika z faktu, że wskazane działki nie są w żaden sposób wykorzystywane przez Państwa i nie znajdują się na nich żadne nieruchomości. Dokonanie przez Państwa podziału gruntu uzasadnione było okolicznościami praktycznymi tj. możliwością łatwiejszego znalezienia potencjalnego nabywcy działki o mniejszym areale. Jak wskazali Państwo, działki będące przedmiotem wniosku są niezabudowane, nieogrodzone, jedyne nakłady zostały poniesione na ich częściowe uzbrojenie poprzez zawarcie wstępnej umowy o przyłączenie do sieci wodno – kanalizacyjnej, które powodowane były koniecznością zapewnienia przyszłym właścicielom nieruchomości dostępu do wyżej wymienionej sieci. Poza powyższym, działki nie są wykorzystywane przez Państwa w jakikolwiek sposób, zarówno osobistych jak i związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej. Nie poczynili Państwo innych działań mających na celu uatrakcyjnienie działek, co przekładałoby się na zwiększenie ich wartości. Nie udzielili Państwo pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w ich imieniu w sprawach dotyczących działek. Nie są Państwo rolnikami ryczałtowymi w rozumieniu art. 2 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Do roku 2000 działki wykorzystywane były przez Państwa do prowadzenia działalności rolniczej. Środki uzyskane z tytułu sprzedaży zbóż i ziemniaków uprawianych na wyżej wymienionych gruntach stanowiły źródło Państwa utrzymania. Od 2000 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia nie prowadzą Państwo gospodarstwa rolnego. Nie prowadzili Państwo oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, w ramach której wykorzystywali Państwo działki gruntu będące przedmiotem wniosku. Nie udostępniają Państwo posiadanych działek osobom trzecim oraz nie planują tego robić w przyszłości. Planują Państwo dokonać sprzedaży wydzielonych działek za pomocą portali internetowych takich jak (...), nie zamierzają Państwo korzystać z usług profesjonalnego pośrednika zajmującego się sprzedażą nieruchomości. Nie mają Państwo zamiaru prowadzić aktywnej sprzedaży, a Państwa działania ograniczą się do uiszczenia stosownych ogłoszeń na wskazanych wyżej portalach, w szczególności sprzedaż nie będzie prowadzona w sposób ciągły i regularny. Państwa zamiarem nie jest rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej, która swoim zakresem objęłaby sprzedaż nieruchomości. Posiadają Państwo nieruchomości, których nie użytkują i dlatego zamierzają Państwo dokonać ich sprzedaży. Środki pozyskane ze sprzedaży wskazanych nieruchomości zostaną przeznaczone na zaspokojenie potrzeb Państwa rodziny.

Pana wątpliwości dotyczą uznania, że sprzedaż wydzielonych, niezabudowanych działek należących do Państwa majątku prywatnego nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano.

W związku z powyższym, należy wskazać, że w przypadku sprzedaży nieruchomości elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie podejmowali Państwo oraz jakie zamierzają Państwo podjąć do dnia sprzedaży, w odniesieniu do przedmiotowych działek, przez cały okres ich posiadania, w tym w związku z przygotowaniem ich do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że dotychczas dokonali Państwo szeregu działań, które wskazują na zamiar sprzedaży nieruchomości, tj.:dokonali Państwo podziału działki 6 oraz 7; działka 31 została przeznaczona na polepszenie nieruchomości sąsiedniej; zawarli Państwo umowę zamiany na mocy której przenieśli Państwo na R.W. udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 29, całą działkę gruntu nr 31, udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 45, a w zamian Pani R.W. przekazała na Państwa rzecz udział w wysokości 1/2 części w działce gruntu nr 46. Na skutek zawartej umowy zamiany stali się Państwo jedynymi właścicielami działki. Przedmiotowa działka nr 46 została przeznaczona przez Państwa na drogę wewnętrzną tj. na wykonanie warunku postawionego przez Burmistrza Miasta (...) przy wydaniu decyzji o podzielę działek. Z przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika, że dokonanie przez Państwa podziału gruntu uzasadnione było okolicznościami praktycznymi tj. możliwością łatwiejszego znalezienia potencjalnego nabywcy działki o mniejszym areale. Zostały również poniesione nakłady na częściowe uzbrojenie przedmiotowych działek, poprzez zawarcie wstępnej umowy o przyłączenie do sieci wodno – kanalizacyjnej.

Wobec powyższego, sprzedając przedmiotowe działki, nie będą Państwo dokonywali tego w ramach przysługującego Państwu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności.

Istotnym elementem przesądzającym o uznaniu dokonywanych przez Państwa transakcji sprzedaży za prowadzenie działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, są czynności jakie poczynili Państwo w związku z zamierzoną dostawą działek, które to działania są charakterystyczne dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą nieruchomości.

W analizowanej sprawie nie można mówić o czynnościach związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przemawiają za tym takie fakty jak:

-dokonanie przez Państwa podziału gruntu, które uzasadnione było okolicznościami praktycznymi tj. możliwością łatwiejszego znalezienia potencjalnego nabywcy działki o mniejszym areale,

-zawarcie umowy zamiany działek w celu zapewnienia drogi wewnętrznej do pozostałych działek,

-poniesienie nakładów na częściowe uzbrojenie działek poprzez zawarcie wstępnej umowy o przyłączenie do sieci wodno-kanalizacyjnej powodowane były koniecznością zapewnienia przyszłym właścicielom nieruchomości dostępu do wyżej wymienionej sieci.

Dokonanie tych czynności pozwala na stwierdzenie, że zachowują się Państwo jak podmiot, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót nieruchomościami.

Oznacza to, że wykazali Państwo aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Sprzedaż przedmiotowych działek, wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Państwo wystąpią dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze okoliczności analizowanej sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży działek, która powstały w wyniku wydzielenia, będą działali Państwo jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy a dostawa gruntu będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym sprzedaż przez Państwa wydzielonych, niezabudowanych działek, – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy zauważyć, że bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy pozostają interpretacje indywidualne powołane przez Pana w uzasadnieniu swojego stanowiska. Wyjaśnić należy, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Wskazane interpretacje wydane zostały w innym stanie prawnym i w indywidualnej sprawie innego podatnika oraz w wyniku rozpatrzenia sprawy przez sądy administracyjne, więc nie mogą być podstawą do przyjęcia rozstrzygnięcia w nich zawartego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Pana w przedmiotowym wniosku wyroków Sądów Administracyjnych, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie i nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan B.W. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.