Interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.345.2023.1.MC

Najem prywatny lokali mieszkalnych oraz lokalu użytkowego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 2 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 27 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w ramach której do końca 2022 r. wynajmował w formie najmu krótkoterminowego nieruchomości (lokale mieszkalne) – dalej: „Lokale” – za pośrednictwem platformy (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca korzystał (i nadal korzysta) z opodatkowania według zasad określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Lokale stanowiące własność Wnioskodawcy ujęte były przez niego w wykazie środków trwałych. W konsekwencji specyfiki opodatkowania na zasadach wyrażonych w u.o.z.p.d. – Wnioskodawca nie zaliczał dokonywanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Co również ważne – wynajem nieruchomości nie stanowił głównego profilu działalności Wnioskodawcy.

Z początkiem roku 2023 Wnioskodawca wycofał z działalności ww. Lokale, przesuwając je do majątku prywatnego. Wnioskodawca nie zamierzał jednak rezygnować z dalszego wynajmu ww. Lokali, jednak uznał, że używanie ich do tego celu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie jest dalej koniecznie. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że w przyszłości zamierza całkowicie zamknąć prowadzoną działalność gospodarczą – głównie z uwagi na chęć zaprzestania pracy i przejścia na emeryturę.

Uzyskiwane obecnie w ww. sposób przychody Wnioskodawca kwalifikuje jako przychody uzyskiwane ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., tj. z najmu prywatnego.

Aktualnie Wnioskodawca wynajmuje dwa Lokale. Najem przedmiotowych nieruchomości w ramach wynajmu prywatnego różni się od najmu wykonywanego uprzednio w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – przede wszystkim pod kątem zorganizowania i aktywności Wnioskodawcy.

Czynności wynajmu, o których mowa, nie są przez Wnioskodawcę wykonywane w sposób profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń, celem uzyskania pożytków z najmu.

W związku z ww. wynajmem Wnioskodawca nie świadczy również usług powiązanych, tj. usług hotelarskich, usług sprzątania, zapewnienia ochrony, administrowania i zarządzania nieruchomością, nie oferuje śniadań itp. Wnioskodawca nie zatrudnia i nie planuje zatrudniać innych osób w celu prawidłowej obsługi prowadzonego najmu.

Wynajem ten w istocie polega jedynie na pobieraniu pożytków cywilnych z nieruchomości stanowiącej własność wynajmującego (tj. Wnioskodawcy) od najemcy i nie wiąże się z tym żadna inna działalność.

Co istotne, ww. Lokale przed ich wprowadzeniem do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy zostały nabyte przez Wnioskodawcę wraz z małżonką do ich majątku wspólnego.

Wnioskodawca złożył, na podstawie art. 12 ust. 7 u.o.z.p.d., właściwemu dla siebie naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o opodatkowaniu całości uzyskiwanych przychodów z najmu przez niego w roku podatkowym 2023. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, że w przyszłości ponownie każde z małżonków odrębnie (tj. po połowie) rozliczać będzie uzyskiwane przychody z najmu, na podstawie art. 12 ust. 6 ww. ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy przychody osiągane z wynajmowanych nieruchomości, po ich przesunięciu do majątku prywatnego, prawidłowo kwalifikuje jako pochodzące ze źródła przychodu, jakim jest najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., co w konsekwencji skutkuje opodatkowaniem ich na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy.

Ponadto Wnioskodawca planuje zakup do majątku prywatnego lokalu użytkowego w tzw. Condohotelu, który również zamierza wynajmować prywatnie. W tym zakresie również wątpliwości Wnioskodawcy budzi uznanie, czy uzyskiwane z takiego najmu przychody także będą mogły być traktowane jako uzyskiwane ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., tj. z najmu prywatnego, co w konsekwencji będzie skutkować opodatkowaniem ich na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy. Co ważne – głównym zamiarem Wnioskodawcy, związanym z przedmiotowym zakupem, jest, podobnie jak w poprzednim przypadku, stworzenie sobie dodatkowego źródła zabezpieczenia finansowego na okres emerytury.

Pytania

1.Czy przychody osiągane z wynajmowanych nieruchomości, po ich przesunięciu do majątku prywatnego, Wnioskodawca prawidłowo kwalifikuje jako pochodzące ze źródła przychodu, jakim jest najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., co w konsekwencji skutkuje opodatkowaniem ich na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy?

2.Czy w sytuacji zakupu lokalu użytkowego z przeznaczeniem go na wynajem, uzyskiwane z takiego tytułu przychody także będą mogły być traktowane jako uzyskiwane ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., tj. z najmu prywatnego, co w konsekwencji będzie skutkować opodatkowaniem ich na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – przychody osiągane z wynajmowanych nieruchomości, po ich przesunięciu do majątku prywatnego, prawidłowo kwalifikowane są jako pochodzące ze źródła przychodu, jakim jest najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., co w konsekwencji skutkuje opodatkowaniem ich na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – w sytuacji zakupu lokalu użytkowego z przeznaczeniem go na wynajem, uzyskiwane z takiego tytułu przychody także będą mogły być traktowane jako uzyskiwane ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., tj. z najmu prywatnego, co w konsekwencji będzie skutkować opodatkowaniem ich na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy?

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 tej ustawy:

-pozarolnicza działalność gospodarcza oraz

-najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

-wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

-polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

-polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.of.

Natomiast zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

-zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

-nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f., oraz

-wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f.

Na gruncie art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Ww. przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem prywatny, w taki sposób, że wyklucza z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 6 ust. 1a u.o.z.p.d. opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 u.o.z.p.d. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł. Natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów. Ta sama regulacja ma zastosowanie również do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f. (najem składników należących do majątku działalności gospodarczej).

Obecnie warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania dla przychodów uzyskiwanych z najmu prywatnego nie jest już złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w tej formie na dany rok podatkowy, bowiem w związku z nowelizacją przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, od 2022 roku co do zasady przychody z najmu prywatnego podlegają automatycznie opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest właściwa kwalifikacja uzyskiwanego przychodu z najmu do określonego źródła przychodów – czy uzyskane przychody z najmu nieruchomości należy traktować jako przychody z majątku osobistego, tj. zaliczyć je do przychodów z najmu prywatnego (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.), czy też do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.).

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że działalność gospodarcza jest zjawiskiem – ciągiem zdarzeń faktycznych – o charakterze obiektywnym, a więc dla uzasadnionej oceny co do jej zaistnienia podstawowego lub przesądzającego znaczenia nie może mieć tylko formalne oświadczenie konkretnego podmiotu, że działalność gospodarczą prowadzi lub jej nie prowadzi albo też, że uległa ona zawieszeniu. Ustalenie zatem, że działania podatnika spełniają obiektywne kryteria uznania ich za aktywność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., wyklucza możliwość zaliczenia uzyskanego w związku z tym przychodu do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. podejmowanych przez podatników czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem i zaspokajanie potrzeb rodziny. Jak wskazał NSA w wyroku z 11 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2245/14:

W związku z powyższym dla rozstrzygnięcia, czy dla opodatkowania najmu nieruchomości przez Wnioskodawcę właściwa jest stawka podatku wynikająca z u.o.z.p.d., czy z u.p.d.o.f., kluczowe jest ustalenie charakteru najmu. A mianowicie chodzi tu o określenie, czy przychody z najmu są przychodami z działalności gospodarczej, czy stanowią przychód z innego źródła. Zatem w każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu zadecydować musi całokształt ustaleń faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących działaniom podatnika.

Co prawda Wnioskodawca korzystał i obecnie nadal korzysta z opodatkowania działalności gospodarczej na zasadach przewidzianych w u.o.z.p.d. – w związku z czym nie będzie dotyczyć go problem ustalenia właściwej stawki dla opodatkowania przychodów z najmu – bowiem ta będzie taka sama zarówno w przypadku opodatkowania przychodów z najmu jako ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, jak i ze źródła, o którym mowa w pkt 6 tego przepisu. Przytoczona wcześniej regulacja z art. 12 ust. 1 pkt 4 u.o.z.p.d. ma bowiem zastosowanie zarówno do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (najem prywatny), jak i do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 (najem w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej).

Jednakże prowadzenie działalności gospodarczejw zakresie najmu, mimo iż była to jedynie dodatkowa działalność dla Wnioskodawcy, wiązało się z licznymi formalnościami i koniecznością ciągłego planowania i zarządzania, a zamierzając w przyszłości dokonać jej zamknięcia – Wnioskodawca nie chciał się dłużej zajmować najmem w sposób profesjonalny. Najem ma jedynie stanowić dla Wnioskodawcy dodatkowe źródło zabezpieczenia finansowego na okres emerytury.

W kontekście omawianej sprawy warto, w ocenie Wnioskodawcy, zwrócić uwagę na odpowiedź z dnia 17 grudnia 2014 r. podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację nr 29455 w sprawie opodatkowania umów najmu i dzierżawy. Z odpowiedzi tej wynika, że:

Wnioskodawca, w jego opinii, wystarczająco przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, który świadczy o tym, że prowadzonego najmu nie można wiązać z działalnością gospodarczą. Jak wcześniej Wnioskodawca podkreślał – przedmiotowy najem nie ma obecnie z pewnością charakteru „zorganizowanego” czy ściśle „planowanego”, nie są również przez niego świadczone dodatkowe usługi (jak np. sprzątania czy zarządzania nieruchomością), a także nie posługuje i nie będzie posługiwał się on w celu prowadzenia wynajmu pomocą innych osób poprzez np. ich zatrudnienie.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano:

Z uchwały tej wynika zatem, że to sami podatnicy powinni decydować, czy wynajmowana nieruchomość należy do majątku osobistego, czy też firmowego.

Powyższe potwierdzane jest również w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 22 czerwca 2021 r., w której przedmiot wniosku również stanowiło stwierdzenie, czy przychody z najmu krótkoterminowego mogą być traktowane jako najem prywatny, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy, wskazał:

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że jego zdaniem czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem nie dają podstawy ich kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

Jego zdaniem działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy zatem z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. tylko wówczas, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od powszechnie przyjętego wykonywania prawa własności.

W ocenie Wnioskodawcy przywołane wyżej przepisy wskazują więc na to, iż co do zasady przychody winny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa nakazuje zaliczenie ich do przychodów z innego źródła. W przeciwnym wypadku powołane wyżej regulacje byłyby zbędne.

Nie sposób pominąć również faktu, iż przedmiotowe Lokale Wnioskodawca pierwotnie nabył wraz z małżonką do ich wspólnego majątku, co świadczy o tym, że nieruchomości te nie zostały nabyte z zamiarem wykorzystywania ich w prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy potwierdza to, iż nie można nieruchomości tych nierozerwalnie wiązać z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, co pozwala na wykorzystywanie ich w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W związku z powyższą argumentacją, zdaniem Wnioskodawcy, opisany w ramach zaistniałego stanu faktycznego najem nieruchomości, odbywa się w ramach majątku prywatnego (osobistego) Wnioskodawcy bez znamion charakterystycznych dla działalności gospodarczej, a co za tym idzie stanowi źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.

W konsekwencji ww. przychody z najmu podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z u.o.z.p.d., na podstawie art. 6 ust. 1a tej ustawy.

Powyższa argumentacja, w ocenie Wnioskodawcy, znajdzie również zastosowanie w odniesieniu do drugiego zadanego pytania. Przede wszystkim planowany zakup lokalu użytkowego zostanie dokonany przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną, a nie jako przedsiębiorcę. Ponadto najem tejże nieruchomości ma na celu tylko i wyłącznie stworzenie dodatkowego źródła zabezpieczenia na okres emerytury i będzie przez Wnioskodawcę traktowany jako inwestycja prywatna na przyszłość. Uzyskiwane przychody w żaden sposób nie będą przeznaczane przez Wnioskodawcę na prowadzoną działalność gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionej przez Pana kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).