Interpretacja indywidualna z dnia 30 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.208.2023.2.MR

Uznanie Usług Logistycznych za usługi związane z nieruchomościami oraz określenie miejsca świadczenia Usług Logistycznych i Usług Księgowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-nieprawidłowe – w zakresie uznania Usług Logistycznych za usługi związane z nieruchomościami, dla których należy ustalić miejsce świadczenia na podstawie art. 28e ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

-prawidłowe – w zakresie określenia miejsca świadczenia Usług Logistycznych oraz Usług Księgowych oraz wystawiania faktur dokumentujących ww. Usługi (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2023 r. (wpływ 20 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”; „Wnioskodawca”) jest spółką z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Wnioskodawca jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT-UE, tj. jako podatnik dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka wchodzi w skład grupy spółek prowadzących działalność w zakresie projektowania i produkcji wysokiej jakości armatur do łazienki i kuchni (dalej jako: „Grupa”).

W celu realizacji działalności, Spółka utrzymuje na terenie Polski zaplecze osobowe w postaci pracowników oraz zaplecza technicznego, w tym magazynów.

Spółka ma w planach świadczyć Usługi Logistyczne na rzecz niemieckiego podmiotu powiązanego z Grupy, niemieckiej spółki komandytowej (A; dalej jako „Spółka DE”). Usługi (dalej jako: „Usługi Logistyczne”) będą obejmowały:

a)organizowanie i prowadzenie magazynu towarów handlowych będących własnością Spółki DE,

b)prowadzenie ewidencji ilościowo – wartościowej dla wskazanego magazynu towarów handlowych w systemie (…), w tym, w szczególności, w zakresie przyjmowania towarów na magazyn i wydawania towarów w ramach zleconych dostaw,

c)opracowywanie zamówień w systemie, prognozowanie dostaw,

d)konfekcjonowanie towarów do sprzedaży, przygotowywanie dostaw i załadunek towarów,

e)organizowanie transportu towarów do poszczególnych kontrahentów Spółki DE,

f)przeprowadzanie dorocznej inwentaryzacji zapasów towarów,

g)obsługa ew. reklamacji dostaw.

Oprócz Usług Logistycznych, Spółka będzie świadczyła na rzecz Spółki DE usługi sporządzania niezbędnej ewidencji (faktur, rejestrów, JPK_V7, informacji podsumowującej) na potrzeby VAT w Polsce (dalej, jako: „Usługi księgowe”). Usługi księgowe będą wykonywane przez personel Wnioskodawcy oraz przy użyciu zasobów technicznych Wnioskodawcy.

Usługi Logistyczne wykonywane będą przy wykorzystaniu zasobów osobowych i technicznych Wnioskodawcy w Polsce. Umowa na świadczenie Usług Logistycznych będzie podpisana na czas nieokreślony.

Magazyn, o którym mowa w pkt. a) (dalej: „Magazyn”), będzie prowadzony wyłącznie dla towarów, których właścicielem jest Spółka DE. Sprzedaż towarów (oraz fakturowanie) towarów z tego magazynu będzie realizowana przez Spółkę DE (posługującą się polskim NIP) na rzecz innych spółek z Grupy, między innymi do Rumunii i Węgier oraz Wnioskodawcy. Towary z magazynu będą transportowane zarówno do ww. spółek, jak i bezpośrednio do klientów docelowych (w ramach tzw. transakcji łańcuchowych).

Spółka jest (i pozostanie) właścicielem Magazynu oraz jego wyposażenia: niezbędnych urządzeń/regałów, wózków widłowych, czytników kodów kreskowych itp., niezbędnych do świadczenia ww. usług. Strategiczne i organizacyjne decyzje odnoszące się do Magazynu będą podejmowane przez Spółkę.

Spółka będzie zobligowana do weryfikacji ilościowo-wartościowej towarów dostarczanych przez Spółkę DE do Magazynu w Polsce. Wszelkie procesy magazynowe, tj.: przyjęcia, wydania, złomowania, będą realizowane przez Spółkę, przy pomocy swoich pracowników. Za procesy, które odbywać się będą w Magazynie w Polsce, będzie odpowiadać Spółka. Na Spółce będą ciążyły ryzyka utraty, zniszczenia, kradzieży towarów Spółki DE znajdujących się w Magazynie.

Spółka będzie ponosiła odpowiedzialność materialną za towary będące własnością Spółki DE, znajdujące się w Magazynie. Jakiekolwiek wejścia na teren Magazynu przedstawicieli Spółki DE będą musiały być poprzedzone zgodą Spółki. Spółka DE nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu operacyjnym wykonywanych przez Spółkę Usług Logistycznych.

Pomiędzy Spółką a Spółką DE będzie zawarta umowa, która ramowo określi obowiązki stron oraz wynagrodzenie za świadczone usługi. Spółka DE ograniczy się do wskazania na rzecz jakich podmiotów mają być realizowane dostawy i na jakich warunkach. Za logistyczną stronę dostaw (fizyczne przemieszczenie towarów, organizację transportu, sposobu magazynowania towarów, konfekcjonowania, ewidencji itd.) odpowiadać będzie Spółka na zasadzie odpowiedzialności kontraktowej.

Spółka DE jest jednym z kilku zakładów produkcyjno-handlowych w Grupie. Zasadnicza działalność Spółki DE to przygotowanie produktów do wytwarzania (od koncepcji do gotowego produktu), organizacja i koordynacja wytwarzania produktów w zakładach produkcyjnych należących do Grupy, wytwarzanie/montaż wybranych asortymentów na potrzeby podmiotów z Grupy, oraz sprzedaż na rynku krajowym (Niemcy) oraz innych rynkach eksportowych armatury sanitarnej, systemów odpływowych oraz wyposażenia sanitarnego do użytku domowego.

Ponadto, Spółka DE pełni rolę centrali dla innych podmiotów z Grupy, wspierając je w drodze świadczenia usług marketingowych, informatycznych, zarządczych, itp. Spółka DE prowadzi realną działalność gospodarczą w kraju siedziby. W siedzibie Spółki DE w Niemczech zlokalizowane są obiekty (magazyny, hale produkcyjne, budynki biurowe, maszyny, urządzenia itp.), które są wykorzystywane do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej. Spółka DE zatrudnia w kraju siedziby liczny personel.

Spółka DE nie posiada bezpośredniej kontroli, ani nie sprawuje bezpośredniego nadzoru nad zasobami osobowymi Wnioskodawcy. Spółka DE nie ma bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie Spółki jako oddzielnego podmiotu gospodarczego. Spółka samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą i jest jedynie rozliczana z jej efektów w ramach działalności w Grupie. Przy organizacji Usług Logistycznych, Spółka DE będzie uczestniczyła na zasadzie wspólnego przedsięwzięcia, wsparcia w procesie przygotowywania zasobów Spółki (magazyny, ewidencja w systemie (…), procesy logistycznoinformatyczne), ale nie będzie miała bezpośredniego wpływu na określenie jakie zasoby Spółka będzie wykorzystywać do świadczenia Usług Logistycznych. To Spółka jest zainteresowana bardziej efektywnym wykorzystaniem posiadanych zasobów, w tym m.in. 2 hal magazynowych (Magazyn), które po zaprzestaniu działalności montażowej są wykorzystywane w niewielkim stopniu. Spółka wyodrębni do świadczenia tej usługi hale magazynowe, personel magazynowy i pomocniczy, osprzęt magazynowy (regały, wózki, czytniki kodów, drukarki etykiet itp.).

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.W odpowiedzi na prośbę Organu o jednoznaczne wskazanie, czy usługobiorca (Spółka DE) posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, Wnioskodawca wskazał: „Wnioskodawca uważa, że Spółka DE nie posiada wystarczających zasobów na terytorium Polski dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności, niemniej jednak, aby odpowiedzieć na pytania oznaczone we wniosku jako 2 i 3, należy ustalić czy dojdzie do wykreowania stałego miejsca prowadzenia działalności przez Spółkę DE. Kwestia ta jest więc przedmiotem wątpliwości i zarazem pytania Wnioskodawcy. Z tego względu nie jest możliwe, aby ta informacja była zawarta w opisie zdarzenia przyszłego.”

2.W odpowiedzi na pytanie Organu o treści: „Czy w ramach świadczonych Usług Logistycznych, Spółka będzie realizowała na rzecz Spółki DE jedną kompleksową usługę logistyczną, czy też będzie świadczyć szereg odrębnych usług?”, Wnioskodawca wskazał: „Usługi Logistyczne będą stanowiły jedną kompleksową usługę. Jedyne odrębne usługi stanowią Usługi Księgowe”.

3.W odpowiedzi na pytanie Organu o treści: „Czy Usługi księgowe, o których mowa we wniosku, będą związane wyłącznie ze świadczeniem Usług Logistycznych świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki DE, czy też będą związane z ogólną działalnością Spółki DE prowadzoną na terytorium Polski?”, Wnioskodawca wskazał:„Usługi księgowe będą związane z czynnościami opodatkowanymi Spółki DE na terytorium Polski wykonywanymi w związku z magazynowaniem towarów handlowych będących własnością Spółki DE na terytorium Polski. Przykładowo takimi czynnościami będą: przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski, dostawy towarów z terytorium Polski”.

4.W odpowiedzi na pytanie Organu o treści: „Czy Spółka DE będzie posiadać prawo do decydowania o rozmieszczeniu towarów w Magazynie oraz prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są ww. towary?”, Wnioskodawca wskazał: „Nie, Spółka DE nie będzie posiadać prawa do decydowania o rozmieszczeniu towarów w Magazynie ani prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane będą towary”.

5.W odpowiedzi na pytanie Organu o treści: „Czy w ramach świadczonych Usług Logistycznych przez Spółkę, przestrzeń, w której będą przechowywane towary Spółki DE, będzie określona, znana Spółce DE i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Spółki DE przez okres obowiązywania umowy?”, Wnioskodawca wskazał: „Tak, towary będą składowane w wyodrębnionych fizycznie magazynach i halach. Jak wskazano we wniosku: W Magazynie, przechowywane będą wyłącznie towary Spółki DE (odbiorcy usługi). Przestrzeń, w postaci Magazynu, będzie określona, znana usługobiorcy (Spółce DE) i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia jego potrzeb przez cały okres obowiązywania umowy dotyczącej świadczonych na jej rzecz Usług Logistycznych”.

6.W odpowiedzi na pytanie Organu o treści: „Czy Spółka DE będzie posiadać bezpośrednią kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Wnioskodawcy, wykorzystywanymi do świadczenia Usług Logistycznych, w tym prosimy wskazać/opisać na czym ta kontrola będzie polegać i w jaki sposób będzie realizowana?”, Wnioskodawca wskazał: „Nie, Spółka DE nie będzie posiadać bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Wnioskodawcy, wykorzystywanymi do świadczenia Usług Logistycznych”.

Pytania

1.Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, miejsce świadczenia Usług Logistycznych, świadczonych przez Wnioskodawcę dla Spółki DE należy ustalić na podstawie przepisu art. 28e Ustawy VAT, traktując Usługi Logistyczne jako usługi związane z nieruchomościami, a nie na zasadach ogólnych z art. 28b Ustawy o VAT?

2.W przypadku uznania, że miejsca świadczenia Usług Logistycznych nie należy ustalać na podstawie przepisu art. 28e Ustawy VAT (nie będą one stanowiły usług związanych z nieruchomościami), czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanych Usług Logistycznych, zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, będzie miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej, a tym samym Spółka powinna wystawić faktury bez VAT, z adnotacją „NP” (Nie podlega)”?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanych Usług Księgowych, zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, jest miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej, a tym samym Spółka powinna wystawić faktury bez VAT, z adnotacją „NP” (Nie podlega)”?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Usługi Logistyczne będą stanowiły usługi związane z nieruchomościami, a co za tym idzie, miejsce ich świadczenia powinno być ustalane w oparciu o art. 28e Ustawy o VAT.

Ad 2.

Jeżeli organ nie zgodzi się ze stanowiskiem Spółki w zakresie pytania 1, w odniesieniu do pytania 2., zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki DE nie będzie prowadziła do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym należy przyjąć, że miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanych Usług Logistycznych, zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, będzie miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej, a tym samym Spółka powinna wystawić faktury bez VAT, z adnotacją „NP” (Nie podlega).

Ad 3.

Zdaniem Spółki, działalność Spółki DE nie będzie prowadziła do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym należy przyjąć, że miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanych Usług Księgowych, zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, będzie miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej, a tym samym Spółka powinna wystawić faktury bez VAT, z adnotacją „NP” (Nie podlega).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 1

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jednym z wyjątków od zasady ogólnej, jest określenie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami. W myśl art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Krajowe regulacje stanowią implementację unijnych przepisów w tym zakresie. Zgodnie z art. 47 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.; dalej, jako: „Dyrektywa”), miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Zgodnie z Rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 77, str. 1 ze zm.; dalej, jako: „Rozporządzenie”), art. 31a ust. 1, usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a)gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b)gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jednocześnie, w art. 31a ust. 2 Rozporządzenia zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej, w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Mając na uwadze powyższe, należy przyjąć, że miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do konkretnej określonej co do miejsca położenia nieruchomości. W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością jest usługa, która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, mającej na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

W Notach wyjaśniających w sprawie unijnych przepisów o VAT w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, wchodzących w życie w 2017 r. (dalej, jako: „Noty”) do Rozporządzenia, podniesiono, że dwa elementy – dostęp do przechowywanych towarów oraz centralny i zasadniczy charakter nieruchomości dla świadczonej usługi – stanowią czynniki mające na celu ułatwienie dokonania oceny przez sądy krajowe, a nie stwarzanie nowych, dodatkowych warunków do tych przewidzianych w art. 31a ust. 2 lit. h). I dalej: Sytuację, w której usługobiorca korzysta z wyłącznie wyznaczonego obszaru do przechowywania towarów (tj. obszaru, w którym jedynie usługobiorca może przechowywać towary z wyłączeniem jakiejkolwiek innej osoby), można by zatem zakwalifikować jako usługę związaną z nieruchomością, nawet jeżeli usługobiorca może uzyskać dostęp do tego obszaru jedynie w określonych momentach lub pod określonymi warunkami.

Mimo, iż ww. Noty nie są prawnie wiążące, zawierają one praktyczne i nieformalne wytyczne co do sposobu stosowania prawa UE z punktu widzenia Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej Komisji.

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki, biorąc pod uwagę wymóg, zgodnie z którym określona część nieruchomości, w której towary są przechowywane, musi zostać wyznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę (tj. przestrzeń, w której towary są przechowywane, jest określona, znana usługobiorcy i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia jego potrzeb przez cały okres obowiązywania umowy), aby przechowywanie można uznać za usługę związaną z nieruchomością, zostanie spełniony. W Magazynie, przechowywane będą wyłącznie towary Spółki DE (odbiorcy usługi).

Przestrzeń, w postaci Magazynu, będzie określona, znana usługobiorcy (Spółce DE) i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia jego potrzeb przez cały okres obowiązywania umowy dotyczącej świadczonych na jej rzecz Usług Logistycznych. Ponadto, nawet jeżeli Spółka DE nie będzie miała swobodnego dostępu do Magazynu, w którym będą przechowywane jej towary, to będzie mogła uzyskać do niego dostęp za zgodą Wnioskodawcy.

W Notach wskazano również, że aby ustalić, czy usługa będzie związana z nieruchomością dla usług złożonych, należy przeprowadzić test, tj. zweryfikować:

-czy usługa przechowywania towarów jest świadczona wraz z innymi usługami, które są tak blisko związane z przechowywaniem, że tworzą w obiektywny sposób jedną, niepodzielną usługę, której podział byłby sztuczny, przy czym element przechowywania w ramach tej jednej usługi jest elementem głównym i pożądanym przez usługobiorcę?

-czy usługa przechowywania jest świadczona wraz z innymi jedynie dodatkowymi usługami, które same w sobie nie stanowią dla usługobiorcy celu, ale po prostu środek lepszego korzystania z przechowywania?

Zgodnie z Notami, jeżeli odpowiedź na jedno z tych dwóch pytań jest twierdząca, złożone świadczenie powinno się traktować jako jedno świadczenie. W ocenie Wnioskodawcy, usługa przechowywania jest świadczona wraz z innymi jedynie dodatkowymi usługami, które same w sobie nie stanowią dla usługobiorcy celu, ale po prostu środek lepszego korzystania z przechowywania. Przechowywanie towarów w Magazynie ma dla Spółki DE kluczowe znaczenie. Gdyby Spółka DE nie przechowywała swoich towarów w Magazynie w Polsce, pozostałe usługi wchodzące w skład Usługi Logistycznej nie byłyby świadczone wcale albo jedynie w ograniczonym zakresie.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 2

Gdyby organ nie zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytania 1. i uznał, że miejsce świadczenia Usług Logistycznych powinno być ustalone na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT, Spółka stoi na stanowisku, że działalność Spółki DE nie będzie prowadziła do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym należy przyjąć, że miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanych Usług Logistycznych, zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, jest miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej – Niemcy.

Zgodnie z przytoczonym już wyżej art. 28b ust. 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Powyższy przepis wskazuje na zasadę ogólną, niemniej, w analizowanym zdarzeniu przyszłym należy wziąć pod uwagę także ust. 2 tego artykułu. Stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy VAT, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy VAT nie definiują pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności”. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. str. 1 z dnia 11 grudnia 2006 r. dalej „Dyrektywa VAT”). Pojęcie to zostało zdefiniowane i wprowadzone w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (dalej: „Rozporządzenie Wykonawcze”). Od 1 lipca 2011 r. definicja ta powinna być stosowana bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego „Na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy VAT – stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – oznacza dowolne miejsce inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o której mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”.

Biorąc pod uwagę ww. definicję jak również wypracowane na tle tego pojęcia orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”) stwierdzić należy, iż aby doszło do powstania tzw. biernego stałego miejsca prowadzenia działalność, w rozumieniu art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, muszą zostać spełnione następujące warunki:

-struktura ta charakteryzuje się odpowiednim stopniem stałości i zaangażowania,

-zaangażowanie to ma konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, tj. konieczne jest istnienie infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego,

-posiadana struktura umożliwia korzystanie z usług świadczonych przez podmioty trzecie i ich wykorzystywanie na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (istotne jest zatem aby struktura ta faktycznie konsumowała/zużywała świadczone usługi),

-infrastruktura techniczna oraz zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem działalności gospodarczej w tym drugim kraju, tj. czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Analizując sytuację Spółki z perspektywy przesłanek powstania stałego miejsca prowadzenia działalności nakreślonych w definicji zawartej w Rozporządzeniu Wykonawczym oraz orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości zauważyć należy, iż Spółka przede wszystkim nie posiada w Polsce zasobów ludzkich i technicznych wymaganych dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności.

Spółka DE nabywa Usługi Logistyczne, które są świadczone przez personel Wnioskodawcy, nad którym Spółka DE nie sprawuje kontroli. Ponadto, Magazyn, w którym przechowywane będą towary Spółki i z którego będą dokonywane dostawy, stanowi własność Wnioskodawcy. Spółka DE będzie mogła wejść na teren magazynu jedynie w sytuacji, w której Wnioskodawca wyrazi na to zgodę. Strategiczne i organizacyjne decyzje odnoszące się do Magazynu będą podejmowane przez Spółkę.

Ponadto, należy mieć na uwadze wyrok TSUE w sprawie C-333/20, w którym TSUE stanął na stanowisku, że to samo zaplecze nie może być wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług. Stanowisko to zostało powtórzone w wyroku NSA z 19 maja 2022 r., I FSK 968/20, w którym NSA wskazał, żenie można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej” zagranicznego usługobiorcy w rozumieniu art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 w związku z art. 28b ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), jeżeli to samo zaplecze personalne i techniczne, które ma zostać udostępnione spółce zagranicznej przez spółkę krajową i które zdaniem organów podatkowych pozwala na wykazanie istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności spółki zagranicznej w kraju, stanowi również zaplecze, dzięki któremu spółka krajowa świadczy usługi na rzecz spółki zagranicznej.

Gdyby uznać, że dla Spółki DE powstało w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności poprzez zaplecze personalne i techniczne Wnioskodawcy, doszłoby do sytuacji, w której to samo zaplecze służyłoby Wnioskodawcy do świadczenia Usług Logistycznych a Spółce DE do odbioru tychże Usług Logistycznych. Spółka DE nie posiada bowiem innego zaplecza personalnego i technicznego, które by umożliwiało jej odbiór świadczonych na jej rzecz Usług Logistycznych, czy to w zakresie zasobów własnych, czy też cudzych, nad którymi mogłaby sprawować porównywalną kontrolę.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania 3

Powyższe uzasadnienie (w zakresie pytania 2) znajduje również zastosowanie do świadczonych przez Wnioskodawcę Usług Księgowych. Spółka stoi na stanowisku, że działalność Spółki DE nie będzie prowadziła do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym należy przyjąć, że miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanych Usług Logistycznych, zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, będzie miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej – Niemcy.

Analizując sytuację Spółki z perspektywy przesłanek powstania stałego miejsca prowadzenia działalności nakreślonych w definicji zawartej w Rozporządzeniu Wykonawczym oraz orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości zauważyć należy, iż Spółka przede wszystkim nie będzie posiadała w Polsce zasobów ludzkich i technicznych wymaganych dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności.

Spółka DE będzie nabywała Usługi księgowe, które będą świadczone przez personel Wnioskodawcy, nad którym Spółka DE nie będzie sprawowała kontroli i przy użyciu zasobów technicznych należących do Wnioskodawcy.

Gdyby uznać, że dla Spółki DE powstanie w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności poprzez zaplecze personalne i techniczne Wnioskodawcy, doszłoby do sytuacji, w której to samo zaplecze służyłoby Wnioskodawcy do świadczenia Usług Księgowych a Spółce DE do odbioru tychże Usług Księgowych. Spółka DE nie posiada bowiem innego zaplecza personalnego i technicznego, które by umożliwiało jej odbiór świadczonych na jej rzecz Usług Księgowych, czy to w zakresie zasobów własnych, czy też cudzych, nad którymi mogłaby sprawować porównywalną kontrolę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-nieprawidłowe – w zakresie uznania Usług Logistycznych za usługi związane z nieruchomościami, dla których należy ustalić miejsce świadczenia na podstawie art. 28e ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

-prawidłowe – w zakresie miejsca świadczenia Usług Logistycznych oraz Usług Księgowych oraz wystawianie faktur dokumentujących ww. Usługi (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwana dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Natomiast, stosownie do art. 28b ust. 3 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106a ustawy:

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, w tym w pkt 1-18 wymieniono:

Natomiast w myśl art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest spółką z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Wnioskodawca jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT-UE. Spółka wchodzi w skład grupy spółek prowadzących działalność w zakresie projektowania i produkcji wysokiej jakości armatur do łazienki i kuchni (Grupa). W celu realizacji działalności, Spółka utrzymuje na terenie Polski zaplecze osobowe w postaci pracowników oraz zaplecza technicznego, w tym magazynów. Spółka ma w planach świadczyć Usługi Logistyczne na rzecz niemieckiego podmiotu powiązanego z Grupy, niemieckiej spółki komandytowej (Spółka DE). Usługi Logistyczne będą obejmowały:

a)organizowanie i prowadzenie magazynu towarów handlowych będących własnością Spółki DE,

b)prowadzenie ewidencji ilościowo – wartościowej dla wskazanego magazynu towarów handlowych w systemie (…), w tym, w szczególności, w zakresie przyjmowania towarów na magazyn i wydawania towarów w ramach zleconych dostaw,

c)opracowywanie zamówień w systemie, prognozowanie dostaw,

d)konfekcjonowanie towarów do sprzedaży, przygotowywanie dostaw i załadunek towarów,

e)organizowanie transportu towarów do poszczególnych kontrahentów Spółki DE,

f)przeprowadzanie dorocznej inwentaryzacji zapasów towarów,

g)obsługa ew. reklamacji dostaw.

Oprócz Usług Logistycznych, Spółka będzie świadczyła na rzecz Spółki DE usługi sporządzania niezbędnej ewidencji (faktur, rejestrów, JPK_V7, informacji podsumowującej) na potrzeby VAT w Polsce (Usługi księgowe). Usługi księgowe będą związane z czynnościami opodatkowanymi Spółki DE na terytorium Polski wykonywanymi w związku z magazynowaniem towarów handlowych, będących własnością Spółki DE na terytorium Polski. Przykładowo takimi czynnościami będą: przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski, dostawy towarów z terytorium Polski. Usługi księgowe będą wykonywane przez personel Wnioskodawcy oraz przy użyciu zasobów technicznych Wnioskodawcy. Usługi Logistyczne wykonywane będą przy wykorzystaniu zasobów osobowych i technicznych Wnioskodawcy w Polsce. Umowa na świadczenie Usług Logistycznych będzie podpisana na czas nieokreślony. Usługi Logistyczne będą stanowiły jedną kompleksową usługę. Jedyne odrębne usługi stanowią Usługi Księgowe. Magazyn będzie prowadzony wyłącznie dla towarów, których właścicielem jest Spółka DE. Sprzedaż towarów (oraz fakturowanie) towarów z tego magazynu będzie realizowana przez Spółkę DE (posługującą się polskim NIP) na rzecz innych spółek z Grupy, między innymi do Rumunii i Węgier oraz Wnioskodawcy. Towary z magazynu będą transportowane zarówno do ww. spółek, jak i bezpośrednio do klientów docelowych (w ramach tzw. transakcji łańcuchowych). Spółka jest (i pozostanie) właścicielem Magazynu oraz jego wyposażenia: niezbędnych urządzeń/regałów, wózków widłowych, czytników kodów kreskowych itp., niezbędnych do świadczenia ww. usług. Strategiczne i organizacyjne decyzje odnoszące się do Magazynu będą podejmowane przez Spółkę. Spółka będzie zobligowana do weryfikacji ilościowo-wartościowej towarów dostarczanych przez Spółkę DE do Magazynu w Polsce. Wszelkie procesy magazynowe, tj.: przyjęcia, wydania, złomowania, będą realizowane przez Spółkę, przy pomocy swoich pracowników. Za procesy, które odbywać się będą w Magazynie w Polsce, będzie odpowiadać Spółka. Na Spółce będą ciążyły ryzyka utraty, zniszczenia, kradzieży towarów Spółki DE znajdujących się w Magazynie. Spółka będzie ponosiła odpowiedzialność materialną za towary będące własnością Spółki DE, znajdujące się w Magazynie. Jakiekolwiek wejścia na teren Magazynu przedstawicieli Spółki DE będą musiały być poprzedzone zgodą Spółki. Spółka DE nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu operacyjnym wykonywanych przez spółkę Usług Logistycznych. Spółka DE nie będzie również posiadać prawa do decydowania o rozmieszczeniu towarów w Magazynie ani prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane będą towary. Pomiędzy Spółką a Spółką DE będzie zawarta umowa, która ramowo określi obowiązki stron oraz wynagrodzenie za świadczone usługi. Spółka DE ograniczy się do wskazania na rzecz jakich podmiotów mają być realizowane dostawy i na jakich warunkach. Za logistyczną stronę dostaw (fizyczne przemieszczenie towarów, organizację transportu, sposobu magazynowania towarów, konfekcjonowania, ewidencji itd.) odpowiadać będzie Spółka na zasadzie odpowiedzialności kontraktowej. Spółka DE jest jednym z kilku zakładów produkcyjno-handlowych w Grupie. Zasadnicza działalność Spółki DE to przygotowanie produktów do wytwarzania (od koncepcji do gotowego produktu), organizacja i koordynacja wytwarzani produktów w zakładach produkcyjnych należących do Grupy, wytwarzanie/montaż wybranych asortymentów na potrzeby podmiotów z Grupy, oraz sprzedaż na rynku krajowym (Niemcy) oraz innych rynkach eksportowych armatury sanitarnej, systemów odpływowych oraz wyposażenia sanitarnego do użytku domowego. Ponadto, Spółka DE pełni rolę centrali dla innych podmiotów z Grupy, wspierając je w drodze świadczenia usługi marketingowych, informatycznych, zarządczych, itp. Spółka DE prowadzi realną działalność gospodarczą w kraju siedziby. W siedzibie Spółki DE w Niemczech zlokalizowane są obiekty (magazyny, hale produkcyjne, budynki biurowe, maszyny, urządzenia itp.), które są wykorzystywane do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej. Spółka DE zatrudnia w kraju siedziby liczny personel. Wnioskodawca uważa, że Spółka DE nie posiada wystarczających zasobów na terytorium Polski dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka DE nie posiada bezpośredniej kontroli, ani nie sprawuje bezpośredniego nadzoru nad zasobami osobowymi Wnioskodawcy. Nie będzie posiadać także bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Wnioskodawcy, wykorzystywanymi do świadczenia Usług Logistycznych. Spółka DE nie ma bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie Spółki jako oddzielnego podmiotu gospodarczego. Spółka samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą i jest jedynie rozliczana z jej efektów w ramach działalności w Grupie. Przy organizacji Usług Logistycznych, Spółka DE będzie uczestniczyła na zasadzie wspólnego przedsięwzięcia, wsparcia w procesie przygotowywania zasobów Spółki (magazyny, ewidencja w systemie (…), procesy logistycznoinformatyczne), ale nie będzie miała bezpośredniego wpływu na określenie jakie zasoby Spółka będzie wykorzystywać do świadczenia Usług Logistycznych. To Spółka jest zainteresowana bardziej efektywnym wykorzystaniem posiadanych zasobów, w tym m.in. 2 hal magazynowych (Magazyn), które po zaprzestaniu działalności montażowej są wykorzystywane w niewielkim stopniu. Spółka wyodrębni do świadczenia tej usługi hale magazynowe, personel magazynowy i pomocniczy, osprzęt magazynowy (regały, wózki, czytniki kodów, drukarki etykiet itp.).

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy miejsce świadczenia Usług Logistycznych, świadczonych przez Wnioskodawcę dla Spółki DE, należy ustalić na podstawie przepisu art. 28e ustawy, traktując Usługi logistyczne jako usługi związane z nieruchomościami (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Odnosząc się do ww. wątpliwości, należy wskazać, że w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia 282/2011 stosuje się od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z przepisami rozporządzenia za usługi związane z nieruchomością nie mogą być uznane usługi związane z przechowywaniem (magazynowaniem) towarów, jeżeli usługobiorcy nie przysługuje wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której przechowuje towar.

Powyższe potwierdził TSUE w sprawie C-215/19, gdzie stwierdził, że „Artykuł 47 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2008/8, oraz art. 31a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług związanych z nieruchomością w rozumieniu tych przepisów, jeżeli owym klientom nie przysługuje – czego zbadanie należy do sądu odsyłającego – wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której zainstalowano szafy”.

Kwestia określania miejsca świadczenia usług magazynowania była także przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w polskiej sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland, TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112. Aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

Zdaniem TSUE, świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. Wynika z tego, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W opinii TSUE, jeżeli usługobiorcy w przypadku usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne oraz przedstawiony opis sprawy, należy wskazać, że opisane we wniosku Usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki DE, nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Zgodnie z Umową, Spółka DE ograniczy się do wskazania na rzecz jakich podmiotów mają być realizowane dostawy i na jakich warunkach. Za logistyczną stronę dostaw (fizyczne przemieszczenie towarów, organizację transportu, sposobu magazynowania towarów, konfekcjonowania, ewidencji itd.) odpowiadać będzie Wnioskodawca. Co prawda Magazyn, którego właścicielem jest Wnioskodawca, będzie prowadzony wyłącznie dla towarów, których właścicielem jest Spółka DE, to jednak jakiekolwiek wejścia na teren Magazynu przedstawicieli Spółki DE będą musiały być poprzedzone zgodą Wnioskodawcy. Spółka DE nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu operacyjnym wykonywanych przez Wnioskodawcę Usług Logistycznych. Spółka DE nie będzie również posiadać prawa do decydowania o rozmieszczeniu towarów w Magazynie ani prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane będą towary. Zatem należy stwierdzić, że niewątpliwie Wnioskodawca będzie wykorzystywał nieruchomość do świadczenia na rzecz Spółki DE Usług Logistycznych, jednak nieruchomość ta (Magazyn), nie będzie w tym przypadku przedmiotem umowy (nieruchomość nie będzie przedmiotem świadczenia). W konsekwencji, w tej sytuacji nie występuje wystarczająco bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi Usługami i nieruchomością – o którym mowa w art. 31a rozporządzenia.

Należy zatem stwierdzić, że Usługi Logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki DE nie będą miały bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. W związku z powyższym, Usługi Logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę stanową usługi, do opodatkowania których ma zastosowanie art. 28b ustawy (tj. jest to usługa do której nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług).

W konsekwencji, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Usługi Logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę dla Spółki DE nie stanowią usług związanych z nieruchomością, zatem miejsce świadczenia ww. Usług Logistycznych, nie powinno być ustalane na podstawie przepisu art. 28e ustawy, lecz na zasadach ogólnych, stosownie do regulacji zawartych w art. 28b ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wskazania, czy miejsce świadczenia Usług Logistycznych oraz Usług Księgowych należy ustalić zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy oraz obowiązku wystawiania faktur bez VAT, z adnotacją „NP”.

Jak rozstrzygnięto powyżej – Usługi Logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki DE nie będą związane z nieruchomością, w związku z czym, do ustalenia miejsca ich świadczenia, a tym samym opodatkowania, art. 28e ustawy nie znajdzie zastosowania. Oprócz Usług Logistycznych, Spółka będzie odrębnie świadczyła na rzecz Spółki DE usługi sporządzania niezbędnej ewidencji (faktur, rejestrów, JPK_V7, informacji podsumowującej) na potrzeby VAT w Polsce (Usługi księgowe). Usługi księgowe będą związane z czynnościami opodatkowanymi Spółki DE na terytorium Polski wykonywanymi w związku z magazynowaniem towarów handlowych będących własnością Spółki DE na terytorium Polski. Zarówno do świadczonych Usług Logistycznych, jak i Usług Księgowych nie znajdą zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Zatem ww. Usługi Logistyczne i Księgowe, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki DE, stanowią usługi, dla opodatkowania których ma zastosowanie art. 28b ustawy. Przy czym, należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że Spółka DE nie posiada wystarczających zasobów na terytorium Polski dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka DE prowadzi realną działalność gospodarczą w kraju siedziby, tj. w Niemczech. W siedzibie Spółki DE zlokalizowane są obiekty (magazyny, hale produkcyjne, budynki biurowe, maszyny, urządzenia itp.), które są wykorzystywane do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej. Zatem, Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech oraz nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym, w analizowanej sprawie miejsce opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę Usług Logistycznych oraz Usług Księgowych, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy, czyli w kraju, gdzie usługobiorca – Spółka DE – posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Niemczech.

W konsekwencji, Usługi Logistyczne oraz Usługi Księgowe, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki DE nie będą opodatkowane na terytorium Polski. Wobec powyższego, Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania ww. Usług niepodlegających opodatkowaniu na terytorium Polski fakturami, które stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, nie będą zawierały stawki i kwoty podatku. Przy czym, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktury te powinny być opatrzone adnotacją „odwrotne obciążenie”. Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca może na ww. fakturach umieścić adnotację „NP”, ponieważ przepisy nie sprzeciwiają się umieszczeniu na fakturze dodatkowych adnotacji.

W związku z powyższym, miejscem świadczenia (opodatkowania) Usług Logistycznych i Usług Księgowych – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy – będzie miejsce, w którym Spółka DE posiada siedzibę działalności gospodarczej (tj. w Niemczech), a tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawiania faktur bez VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”, przy czym, Wnioskodawca może umieścić na fakturach również adnotację „NP”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności, wydając przedmiotową interpretację – zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniem przyszłym – jako element opisu sprawy przyjęto, że Spółka DE nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny, ponieważ z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącym kwestii posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, powinien wystąpić Kontrahent Wnioskodawcy, tj. Spółka DE. Tym samym, tutejszy Organ nie zajął stanowiska w tym zakresie.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).