Wyrok SN z dnia 17 maja 2023 r., sygn. II CSKP 216/22

1. Strony umowy korzystają ze swobody w oznaczeniu sumy stanowiącej karę umowną, jednak ich ustalenia muszą być na tyle precyzyjne, aby umożliwiały obiektywne jej oznaczenie.

2. Kara umowna nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia wierzyciela. W przypadku wątpliwości co do wysokości kary umownej, należy zweryfikować, czy nie dochodzi do nieusprawiedliwionej okolicznościami sprawy dysproporcji między wysokością kary umownej a godną ochroną interesu wierzyciela.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jacek Widło (przewodniczący) ‎

SSN Maciej Kowalski ‎

SSN Mariusz Załucki (sprawozdawca)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 17 maja 2023 r. w Warszawie, ‎skargi kasacyjnej T. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie ‎z 25 marca 2019 r., VII AGa 392/18, ‎w sprawie z powództwa T. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. ‎przeciwko J. S. ‎o zapłatę,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2016 r., Sąd Okręgowy w Warszawie po rozpoznaniu sprawy z powództwa T. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniesionego przeciwko J. S. o zapłatę, zasądził od pozwanego na rzecz powoda 32 000 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia 3 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części i rozstrzygnął o kosztach procesu.

Wyrokiem z 25 marca 2019 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił, rozstrzygając także o kosztach procesu.