Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.238.2023.2.EC

Zwolnienie z opodatkowania uzyskanego przychodu z tytułu wypłaconych odsetek ustawowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 21 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania uzyskanego przychodu z tytułu wypłaconych odsetek ustawowych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 maja 2023 r. (wpływ 14 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy interpretacji podatkowej związanej z ustawowymi odsetkami zasądzonymi przez Sąd ..... w ..... (sygn. akt ....), a potem prawomocnie przez Sąd ..... w ..... (sygn. akt .), po unieważnieniu umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej. Łącznie bank przelał na konto Wnioskodawcy 14 000 zł kosztów postępowania wraz z ustawowymi odsetkami  za zwłokę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nadmienia, że w dniu 12 czerwca 2008 r. została zawarta przez Wnioskodawcę umowa z ..... z siedzibą w ..... (zwanym ....), o kredyt hipoteczny nr ...., przeznaczony na zakupu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Kredyt został zaciągnięty na okres 30 lat. Sąd uznał, że kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF był kredytem złotowym (nie walutowym), był tylko indeksowany do kursu franka szwajcarskiego. Kwota kredytu z umowy - środki pieniężne zostały wypłacone w walucie polskiej w kwocie ... PLN, Wnioskodawca nie otrzymał CHF (franków). Pozew został wniesiony 27 lipca 2020 r. do Sądu .... w ...... W ramach roszczenia głównego wniesiono o zasądzenie od pozwanego banku na rzecz powoda (Wnioskodawcy) kwoty... gr wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2020 r. do dnia zapłaty (kwota wymagalna 25 marca 2020 r.) oraz ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego ze zobowiązania opisanego w umowie nr ......... o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „......”, waloryzowanego kursem CHF, zawartej w dniu 12 czerwca 2008 r. pomiędzy ........(obecna nazwa ...........), a powodem Wnioskodawcą. W zw. z uznaniem umowy kredytu za nieważną, Wnioskodawca mógł domagać się od banku zwrotu tego co świadczył na rzecz Banku w wykonaniu nieważnej umowy. Sąd przyjął, że stronie, która w wykonaniu umowy kredytu, dotkniętej nieważnością, spłacała kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot spłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 w zw. z art. 405 Kodeksu cywilnego), niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu (uchwała SN z 16 lutego 2021 r., sygn. akt III CZP 11/20). Sąd ..... wyrokiem z dnia 13 maja 2021 r., sygn. akt ........., stwierdził nieistnienie między stronami stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu, wobec stwierdzenia, że przedmiotowa umowa jest bezwzględnie nieważna w całości i zasądził żądaną kwotę wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Sąd uznał, że umowa jest sprzeczna z bezwzględnie obowiązującym art. 69 Prawa bankowego. Dokonując analizy kwestionowanych przez powoda postanowień, zgodnie z art. 385 Kodeksu cywilnego, Sąd uznał, że klauzule umowne zawarte w § 7 ust. 1, § 11 ust. 4, § 13 ust. 6, § 16 ust. 3 umowy są niedozwolonymi postanowieniami umownymi w rozumieniu § 1 powołanego przepisu. Ich usunięcie z umowy prowadzi do jej nieważności. Kwestionowana umowa nie może ważnie wiązać stron, a w konsekwencji jest nieważna w oparciu o art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego, art. 69 Prawa bankowego, art. 385 Kodeksu cywilnego. Wnioskodawca posiadał w ocenie Sądu interes prawny w roszczeniu o ustalenie (art. 189 k.p.c.). Sąd stosując teorię dwóch kondykcji zasądził żądaną kwotę wraz z odsetkami. Wysokość należnej Wnioskodawcy kwoty Sąd ustalił na podstawie zaświadczenia wystawionego przez ....., które stanowiło załącznik do pozwu i nie budziło wątpliwości Sądu. Sąd zgodnie z żądaniem pozwu, zasądził wpłaty jakich Wnioskodawca dokonał na poczet umowy w okresie od 1 sierpnia 2010 r. do 29 lutego 2020 r. (takiego okresu dotyczył pozew), tytułem rat kapitałowo-odsetkowych. Odsetki ustawowe za opóźnienie zostały zasądzone w związku z faktem, że po wezwaniu do zapłaty (art. 455 Kodeksu cywilnego) bank nie dokonał dobrowolnej zapłaty. Roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia ma charakter bezterminowy, dlatego powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania. W takiej sytuacji odsetki należą się zgodnie z art. 481 Kodeksu cywilnego. Sąd zasądził odsetki od dnia następnego po udzieleniu przez pozwany bank odpowiedzi na wezwania Wnioskodawcy z 13 i 17 marca 2020 r., tj. od 9 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty. Odsetki ustawowe za opóźnienie zostały naliczone zgodnie z wyrokiem Sądu ..... za okres od 9 kwietnia 2020 r. do dnia faktycznej zapłaty zasądzonej przez bank kwoty. Sąd .... zasądził od pozwanego .... na rzecz Wnioskodawcy kwotę ... zł gr wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości równej sumie stopy referencyjnej N. B. P. i 5,5 punktów procentowych, tj. 6% w stosunku rocznym od dnia 9 kwietnia 2020 r., 5,6% w stosunku rocznym od dnia 29 maja 2020 r. i kolejnymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie zmiany ich wysokości do dnia zapłaty, tytułem zwrotu świadczenia nienależnego dokonanego przez Wnioskodawcę w wykonaniu nieważnej umowy kredytu mieszkaniowego nr ..........z dnia 12 czerwca 2008 r. Zatem odsetki zostały naliczone po uprawomocnieniu się wyroku, odpowiednio od 9 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty środków przez bank. Sąd nie wskazał w wyroku terminu wypłaty ww. odsetek ustawowych. Sąd zasądził odsetki od dnia 9 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty. Bank decydował o terminie zapłaty. Zasądzenie należności oznacza obowiązek wypłaty w momencie uprawomocnienia się orzeczenia z odsetkami od dnia 9 kwietnia 2020 r. Jednakże w wyroku Sąd nie wskazywał w jakim terminie ma być uiszczona należność. Apelację złożył pozwany bank, zaskarżając wyrok w całości; prawomocne orzeczenie wydano 29 kwietnia 2022 r. Sąd .... w ... wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2022 r. oddalił apelację banku i zasądził na rzecz Wnioskodawcy koszty postępowania apelacyjnego. W dniu 11 maja 2022 r. bank wykonał prawomocny wyrok sądu, przelewając na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwotę .... gr, w tym kwotę ... gr tytułem należności głównej, kwotę ... gr tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie, kwotę 1 000 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu, kwotę 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz w dniu 11 maja 2022 r. na rachunek pełnomocnika Wnioskodawcy zasądzone koszty zastępstwa procesowego za I i II instancję. Wypłacone odsetki ustawowe za opóźnienie od należności głównej zostały naliczone i wypłacone po uprawomocnieniu się wyroku. Bank nie wystawił informacji PIT-11.

Pytanie

Czy w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu, zasądzającym od pozwanego ……..  z siedzibą w ..... na rzecz Wnioskodawcy kwotę .... gr (....) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, w wysokości równej sumie stopy referencyjnej N. B. P. i 5,5 punktów procentowych, tj. 6% w stosunku rocznym od dnia  9 kwietnia 2020 r., 5,6% w stosunku rocznym od dnia 29 maja 2020 r. i kolejnymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie zmiany ich wysokości do dnia zapłaty,  w świetle art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym  od osób fizycznych (t. j. Dz.U. 2021 r. poz. 1128 ze zm.) – Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od zasądzonych odsetek ustawowych za opóźnienie wypłaconych przez …. na Jego rzecz w dniu 11 maja 2022 r. w kwocie ...zł ... gr?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ wypłacona Mu kwota, tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie, nie stanowiła Jego dochodu.

Uzasadnienie

Wypłacona przez .... należność, tj. kwota .... gr stanowi równowartość odsetek za opóźnienie, wypłaconych w związku z realizacją wyroku Sądu ..... z dnia 13 maja 2021 r. (który stał się prawomocny 29 kwietnia 2022 r.), zasądzającego na rzecz Wnioskodawcy zwrot świadczenia nienależnego, uiszczonego w wykonaniu nieważnej umowy kredytowej, o kredyt waloryzowany do waluty CHF. W sprawie Wnioskodawca występował jako konsument. Kredyt był przeznaczony na cele mieszkaniowe. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), zwolnione z podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 70 ust. 1 ustawy nowelizującej przywołany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o PIT, nie stosuje się od dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r. Zwolnienie od podatku ma zatem zastosowanie do kwoty ... zł ... gr, wypłaconej przez .... na rzecz Wnioskodawcy w dniu 11 maja 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

-dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

-dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

-pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

-pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym  od osób fizycznych. W myśl pkt 9 tego artykułu, do źródeł przychodów zalicza się inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W opisanym stanie faktycznym, na mocy wyroku Sądu ..... z 29 kwietnia 2022 r., podtrzymującego wyrok Sądu ..... z 13 maja 2021 r., sąd stwierdził nieważność umowy o kredyt hipoteczny z 12 czerwca 2008 r. zawartej przez Pana z bankiem i zasądził kwotę ... zł gr wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości równej sumie stopy referencyjnej N. B. P. i 5,5 punktów procentowych, tj. 6% w stosunku rocznym w okresie od 9 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty środków przez bank. W dniu 11 maja 2022 r. bank wykonał prawomocny wyrok sądu, przelewając na Pana rachunek bankowy kwotę ... zł .... gr, w tym kwotę ... zł ... gr tytułem należności głównej, kwotę ... zł ... gr tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie, kwotę 1 000 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu, kwotę 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz w dniu 11 maja 2022 r. na rachunek Pana pełnomocnika zasądzone koszty zastępstwa procesowego za I i II instancję. Wypłacone odsetki ustawowe za opóźnienie od należności głównej zostały naliczone i wypłacone po uprawomocnieniu się wyroku.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.).

 Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Skoro zatem mamy do czynienia ze zwrotem nienależnie pobranych świadczeń, to należy uznać, że zwrot ten nie stanowi dla Pana przychodu.

W przypadku zwrotu świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytowej klient otrzymuje bowiem z powrotem swój kapitał – zwrot zapłaconych bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za dochód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo.

W złożonym wniosku Pana wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania zasądzonych wyrokiem odsetek ustawowych za opóźnienie.

Wskazać należy, że różnego rodzaju świadczenia, w tym m.in. odszkodowania, zadośćuczynienia oraz odsetki za zwłokę w wypłacie tychże świadczeń stanowią

– co do zasady – przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie świadczenia z ww. tytułów są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku.

Wyjaśnić zatem należy, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Jednakże nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 95b, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 95b ww. ustawy:

Jak wynika z brzmienia tego przepisu zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie dwa warunki:

1)są naliczane z tytułu nieterminowej wypłaty należności,

2)świadczenia, od których są naliczane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, są wolne od podatku dochodowego lub na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano od nich poboru podatku.

Skoro zatem zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które Pan otrzymał, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone od tego odsetki ustawowe za opóźnienie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, zasądzone wyrokiem Sądu odsetki ustawowe za opóźnienie są zwolnione  z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ww. ustawy.

Wobec powyższego, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacjanie będzie chroniła Pana w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ...., ul. …………, ………. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).