Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.321.2023.2.ACZ

Ustalenie obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 27 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 czerwca 2023 r. (wpływ 13 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie określenia rezydencji podatkowej za 2022 r.

Wnioskodawczyni posiada zarówno obywatelstwo polskie, jak i obywatelstwo Stanów Zjednoczonych.

Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyjechała z Polski w 1996 r. Wnioskodawczyni posiada pozwolenie na pobyt stały oraz obywatelstwo Stanów Zjednoczonych. Tam płaci wymagane podatki oraz został jej nadany numer TIN (Tax Identification Number), tj. odpowiednik polskiego numeru NIP, czyli osobisty numer identyfikacji używany dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych.

Wnioskodawczyni przebywa w Stanach Zjednoczonych przez ponad 183 dni w każdym roku podatkowym i ma zamiar nadal przebywać tam na stałe.

Wnioskodawczyni nie posiada stałego miejsca zamieszkania ani zameldowania w Polsce, a jej związki z Polską są ograniczone. Wnioskodawczyni przyjeżdża do Polski sporadycznie – średnio około dwa razy w roku i nigdy nie przebywa na terytorium RP przez ponad 183 dni w roku podatkowym.

Niedawno Wnioskodawczyni odziedziczyła w drodze spadku majątek znajdujący się w Polsce, który po częściowym podziale przypadającym na Wnioskodawczynię stanowi udział 1/6 w nieruchomości nr 1 oraz udział 1/3 w nieruchomości nr 2, a także środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym w Polsce. Na chwilę obecną nie doszło jeszcze do formalnego podziału majątku w spadku, jednakże Wnioskodawczyni nie zamierza zostać w Polsce i planuje wyzbycie się odziedziczonych udziałów w nieruchomości nr 1 oraz w nieruchomości nr 2 na rzecz odpowiednio swojego brata oraz macochy. Część odziedziczonych środków pieniężnych, które są w dolarach, Wnioskodawczyni przelała na swoje rachunki bankowe lub lokaty w Stanach Zjednoczonych. Pozostała część,  która jest w polskich złotych oraz euro, na moment składania wniosku, pozostaje  w Polsce.

Wnioskodawczyni nie posiada w Polsce żadnych nieruchomości poza odziedziczonymi ani nie wynajmuje tu żadnego lokalu.

Ze względu na otrzymany spadek w 2022 r. zostało otwarte konto bankowe w polskim banku, w celu otrzymania przynależnej Wnioskodawczyni części spadku, gdzie został podany indywidualny numer podatnika przydzielony przez Stany Zjednoczone oraz jako obywatelstwo i kraj rezydencji również zostały wskazane Stany Zjednoczone.

We wszystkich polskich bankach Wnioskodawczyni posługuje się swoim amerykańskim numerem TIN.

Wcześniej Wnioskodawczyni nie posiadała żadnych kont bankowych, inwestycji, lokat, kredytów ani ubezpieczeń w Polsce.

Jej pobyt w Polsce w 2022 r. był ograniczony do wizyt związanych ze śmiercią ojca oraz spraw spadkowych. Od 1996 r. Jej stałym miejscem zamieszkania są Stany Zjednoczone, do Polski przyjeżdża głównie by odwiedzić rodzinę.

Po niespodziewanej śmierci ojca Wnioskodawczyni pomagała bratu z odziedziczoną przez niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni od lutego 2022 r. jest zatrudniona w Polskiej firmie należącej do Jej brata, na 1/4 etatu, ale pracę wykonuje zdalnie, bez konieczności przebywania na terytorium RP. W konsekwencji, w 2022 r. osiągnęła dochód z wynagrodzenia za pracę w łącznej wysokości 51 500 zł, którą świadczyła zdalnie z terytorium Stanów Zjednoczonych na rzecz przedsiębiorstwa w spadku odziedziczonego przez Jej brata. Wnioskodawczyni w 2022 r. otrzymała wynagrodzenie z tytułu świadczenia pracy zdalnej z terytorium USA na 1/4 etatu na rzecz przedsiębiorstwa  w spadku w Polsce.

W 2022 r. Wnioskodawczyni była traktowana jako rezydent podatkowy w Stanach Zjednoczonych oraz podlegała tam opodatkowaniu.

Wnioskodawczyni wynajmuje w Stanach Zjednoczonych mieszkanie, w którym mieszka na stałe, ponadto posiada tam samochód oraz inne ruchomości niezbędne w codziennym życiu. Wnioskodawczyni ma w Stanach Zjednoczonych środki pieniężne znajdujące się na Jej rachunkach bankowych oraz lokatach oszczędnościowych prowadzonych przez tamtejsze banki. Wnioskodawczyni utrzymuje się z oszczędności oraz kwot uzyskiwanych w Stanach Zjednoczonych z lokat bankowych.

Najbliższa rodzina Wnioskodawczyni, tj. Jej dwoje nieletnich dzieci oraz były mąż również na stałe mieszkają w Stanach Zjednoczonych. Zarówno były mąż jest obywatelem Stanów Zjednoczonych, jak i dzieci Wnioskodawczyni, które urodziły się i całe życie mieszkają  w USA (akty urodzenia dzieci zostały zarejestrowane w Polsce poprzez ambasadę RP w Stanach Zjednoczonych). Dzieci Wnioskodawczyni nie mają na chwilę obecną polskich paszportów.

W USA znajduje się centrum stosunków towarzyskich Wnioskodawczyni, Jej zainteresowania sprawami politycznymi, kulturalnymi oraz miejsce, z którego Wnioskodawczyni zarządza swoim mieniem.

W 2022 r. Wnioskodawczyni nie świadczyła pracy na rzecz podmiotu amerykańskiego, utrzymuje się z oszczędności zdeponowanych w bankach amerykańskich ze względu na zajmowanie się dwójką małoletnich dzieci.

W ocenie Wnioskodawczyni ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek Jej interesów życiowych) ze Stanami Zjednoczonymi niż z Polską.

Pytanie

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawczyni prawidłowo uznaje, że jest rezydentem podatkowym w Stanach Zjednoczonych, tj. podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ma w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy)?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że jest rezydentem podatkowym w Stanach Zjednoczonych, tj. podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ma w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647.; dalej: ustawa o PIT), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a 2a, 2b ww. ustawy o PIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT).

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Stanach Zjednoczonych, zatem, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. nr 31, poz. 178, dalej: UPO).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. UPO, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach  Zjednoczonych.

W myśl art. 4 UPO, jeżeli w znaczeniu tego aktu prawnego osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

a)będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,

c)jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i USA.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa,  a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyjechała z Polski w 1996 r. Wnioskodawczyni posiada pozwolenie na pobyt stały oraz obywatelstwo Stanów Zjednoczonych. Wnioskodawczyni przebywa w Stanach Zjednoczonych przez ponad 183 dni w każdym roku podatkowym i ma zamiar nadal przebywać tam na stałe. Najbliższa rodzina Wnioskodawczyni, tj. Jej dwoje nieletnich dzieci oraz były mąż również na stałe mieszkają w Stanach Zjednoczonych. Zarówno były mąż jest obywatelem Stanów Zjednoczonych, jak i dzieci Wnioskodawczyni, które urodziły się i całe życie mieszkają w USA (akty urodzenia dzieci zostały zarejestrowane w Polsce poprzez ambasadę RP w Stanach Zjednoczonych). Dzieci nie mają na chwilę obecną polskich paszportów. W USA znajduje się centrum stosunków towarzyskich Wnioskodawczyni, Jej zainteresowania sprawami politycznymi, kulturalnymi oraz miejsce, z którego Wnioskodawczyni zarządza swoim mieniem.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro ściślejsze powiązania ekonomiczne i osobiste Wnioskodawczyni ma ze Stanami Zjednoczonymi, a ponadto w roku podatkowym Wnioskodawczyni przebywa w Stanach Zjednoczonych przez ponad 183 dni, brak jest przesłanek uprawniających uznanie Jej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu cyt. art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawczyni, jest Ona rezydentem podatkowym w Stanach Zjednoczonych, tj. podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ma w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.