Interpretacja indywidualna z dnia 19 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.307.2023.1.WN

Wpływ na limit 200 tysięcy zł uprawniający do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego sprzedaży nieruchomości lokalowej będącej środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT oraz na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie wpływu na limit 200 tysięcy zł uprawniający do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego sprzedaży nieruchomości lokalowej będącej środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej:

-na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe,

-na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości lokalowej będącej środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej i jej wpływu na limit 200 tysięcy zł uprawniający do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka korzysta ze zwolnienia podmiotowego ze względu na nieprzekroczenie obrotu 200 tysięcy na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności Spółki wg odpisu z KRS Spółki są:

-68.10.Z. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek

-68.20.Z. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

-68.31.Z. pośrednictwo w obrocie nieruchomościami

-68.32.Z. zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.

Faktycznym, głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem nieruchomości własnych.

Spółka jest właścicielem 3 nieruchomości mieszkalnych oraz przyczepy kempingowej, które są obecnie wynajmowane.

Spółka nabyła lokal mieszkalny na podstawie aktu notarialnego z dnia 25 listopada 2019 roku, który wynajmuje od lutego 2020 roku. Lokal ten będzie wynajmowany do końca kwietnia 2023 roku, po tym okresie Spółka planuje sprzedać ten lokal. Sprzedaż lokalu jest spowodowana kończącą się umową najmu i braku chętnych do wynajmu tej nieruchomości. Nieruchomość w listopadzie 2019 roku została wpisana do ewidencji środków trwałych, a w okresie od grudnia 2019 do grudnia 2022 roku była amortyzowana podatkowo.

Spółka przestała amortyzować podatkowo lokal ze względu na zmianę przepisów podatkowych. Na dzień nabycia nieruchomość ta podlegała amortyzacji. Sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż spełnione zostaną obie wymienione tam przesłanki zwolnienie tj.: - dostawa budynków, budowli lub ich części nie jest dostawą wykonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (Spółka nabyła lokal w listopadzie 2019 roku oraz była wynajmowana ponad 2 lata). Do Krajowego Rejestru Sądowego Spółka została wpisana 17 listopada 2015 roku. Od tego czasu sprzedaż wspomnianej nieruchomości będzie 3 transakcją sprzedaży nieruchomości podczas istnienia Spółki.

W tak przedstawionych okolicznościach Spółka zastanawia się czy sprzedaż powyższej nieruchomości wpłynie na limit 200 tysięcy uprawniający do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Pytania

1.Czy sprzedaż ww. lokalu Spółka nie będzie brała pod uwagę do limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego 200 tysięcy na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

2.Czy sprzedaż lokalu Spółka nie będzie brała pod uwagę do limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego 200 tysięcy na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 3?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Spółka świadczy usługi wynajmu nieruchomości własnych, i z takim zamiarem nieruchomości te nabywała. Handel nieruchomościami nie jest przedmiotem działalności Spółki, sprzedaż ww. nieruchomości jest spowodowana tylko i wyłącznie obecnym stanem ekonomicznym rynku w obrębie którego Spółka świadczy swoje usługi. Zatem zdaniem Spółki sprzedaż, o której mowa powyżej nie zalicza się do podstawowej działalności Spółki i może być przez nią potraktowana jako transakcja pomocnicza, a co za tym idzie nie będzie ona wliczała się do limitu zwolnienia podmiotowego w podatku VAT ze względu na wysokość obrotów.

2.Spółka będzie mogła nie wliczać sprzedaż nieruchomości do limitu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, ze względu na to, że na dzień nabycia nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych Spółki i podlegała amortyzacji. Na dzień dzisiejszy nieruchomość ta nadal jest środkiem trwałym Spółki oraz widnieje w ewidencji środków trwałych. Zatem na dzień nabycia ww. nieruchomość spełniała przesłanki z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie sprzedaży nieruchomości lokalowej będącej środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej i jej wpływu na limit 200 tysięcy uprawniający do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego:

-na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe,

-na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, ma prawo do korzystania z ww. zwolnienia do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka korzysta ze zwolnienia podmiotowego ze względu na nieprzekroczenie obrotu 200 tysięcy zł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności Spółki wg odpisu z KRS Spółki są m.in. 68.20.Z. Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz 68.31.Z. Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Faktycznym, głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem nieruchomości własnych. Spółka jest właścicielem 3 nieruchomości mieszkalnych oraz przyczepy kempingowej, które są obecnie wynajmowane.

Spółka nabyła lokal mieszkalny na podstawie aktu notarialnego z dnia 25 listopada 2019 roku, który wynajmuje od lutego 2020 roku. Lokal ten będzie wynajmowany do końca kwietnia 2023 roku, po tym okresie Spółka planuje sprzedać ten lokal. Nieruchomość w listopadzie 2019 roku została wpisana do ewidencji środków trwałych, a w okresie od grudnia 2019 do grudnia 2022 roku była amortyzowana podatkowo. Na dzień nabycia nieruchomość ta podlegała amortyzacji. Sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż spełnione zostaną obie wymienione tam przesłanki zwolnienie tj.: dostawa budynków, budowli lub ich części nie jest dostawą wykonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (Spółka nabyła lokal w listopadzie 2019 roku oraz był wynajmowany ponad 2 lata). Do Krajowego Rejestru Sądowego Spółka została wpisana w listopadzie 2015 roku. Od tego czasu sprzedaż wspomnianej nieruchomości będzie 3 transakcją sprzedaży nieruchomości podczas istnienia Spółki.

Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii czy sprzedaż ww. lokalu będzie brana pod uwagę do limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego 200 tysięcy na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem przeanalizować zasadność wliczenia kwoty uzyskanej ze sprzedaży ww. lokalu do limitu sprzedaży określonego w art. 113 ust. 1 ustawy w oparciu o przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, zgodnie z którym do ww. wartości sprzedaży nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy, nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa - http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Dodatkowo, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”, posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika. Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Zatem transakcje pomocnicze to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Aby więc ocenić, czy dokonana dostawa towaru ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że faktycznym, głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem nieruchomości własnych, zatem najem jest przedmiotem Państwa „podstawowej” działalności gospodarczej i nie pełni charakteru transakcji pomocniczej do „innej” działalności. Z okolicznościach przedstawionych w sprawie wynika również, że przedmiotem działalności Spółki wg odpisu z KRS Spółki jest także pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Spółka dokonywała już sprzedaży nieruchomości. Opisana we wniosku sprzedaż nieruchomości lokalowej będzie trzecią transakcją sprzedaży nieruchomości podczas istnienia Spółki.

W konsekwencji nie można się zgodzić z Państwa stwierdzeniem, że sprzedaż nieruchomości nie będzie powiązana z Państwa zasadniczą działalnością gospodarczą, skoro dokonując tej dostawy wystąpią Państwo w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że sprzedaż lokalu mieszkalnego nie będzie mieć charakteru incydentalnego, okazjonalnego, bowiem zgodnie z zapisem w KRS pośrednictwo w obrocie nieruchomościami również stanowi działalność Spółki. Zatem opisana we wniosku dostawa lokalu mieszkalnego nie będzie czynnością mającą charakter transakcji pomocniczej, o której mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, w okolicznościach sprawy opisanych we wniosku nie mogą Państwo nie wliczać do obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, kwoty ze sprzedaży ww. lokalu, w oparciu o przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl cyt. wyżej art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług do kwoty sprzedaży nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zatem zgodnie z opisem sprawy, skoro nieruchomość lokalowa wykorzystywana była w prowadzonej przez Państwa w działalności gospodarczej, zakwalifikowana jako środek trwały podlegający amortyzacji stwierdzić należy, że dokonując dostawy nieruchomości lokalowej, pomimo, iż stanowić ona będzie transakcję związaną z nieruchomością, to w oparciu o art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega wliczeniu do limitu określonego w art. 113 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za:

-nieprawidłowe – w zakresie możliwości niewliczania kwoty ze sprzedaży lokalu mieszkalnego do limitu wynikającego z art. 113 ust. 1, na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług,

-prawidłowe – w zakresie możliwości niewliczania kwoty ze sprzedaży lokalu mieszkalnego do limitu wynikającego z art. 113 ust. 1, na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 3ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy przedmiotowa nieruchomość, która została wpisana do ewidencji środków trwałych oraz była amortyzowana podatkowo, będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie było to przedmiotem wniosku, nie zadano pytania w tym zakresie. Stwierdzenia te przyjęto jako elementy zdarzenia przyszłego i nie były one przedmiotem oceny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.