Wyrok SN z dnia 9 marca 2023 r., sygn. II USKP 109/22

W sytuacji, gdy u ubezpieczonego stwierdza się trwałą niezdolność do pracy z uwagi na stan zdrowia, a w obecnym stanie wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, właściwe jest przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy na stałe, zgodnie z art. 13 ust. 3 w związku z art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Romualda Spyt

‎SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania K. B.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Elblągu
‎o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 marca 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 18 października 2021 r., sygn. akt III AUa 66/21,

1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 6 listopada 2020 r., sygn. akt IV U 978/19,

2. zasądza na rzecz K. B. od organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Elblągu (organ rentowy) decyzją z 13 czerwca 2019 r., odmówił K. K. (odwołująca się) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy w Elblągu wyrokiem z 6 listopada 2020 r., IV U 978/19 zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującej się prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 5 kwietnia 2019 r. do dnia 16 października 2019 r., zaś od dnia 17 października 2019 r. z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe.

Sąd Okręgowy stwierdził, że K. K., urodzona […] 1979 r. posiada wykształcenie średnie techniczne – ekonomiczne. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych neurologa oraz okulisty. Z opinii biegłego okulisty R. S. wynikało, że odwołująca się jest osobą całkowicie niezdolną do pracy z uwagi na stwierdzone u niej jednooczność i zawężenie pola widzenia, a stan ten ma miejsce od 17 października 2019 r., kiedy to stwierdzono istotne zawężenie pola widzenia. Niezdolność ta ma charakter trwały, a odwołująca się może pracować jedynie w warunkach indywidualnie przystosowanych. W uzupełnieniu opinii biegły okulista wskazał, że 14 sierpnia 2014 r. wykonano badanie pola widzenia, które wykazało zawężone pole widzenia w oku lewym do ok. 15-20 z obecnością licznych mroczków centralnych oraz zawężenie pola w oku prawym do ok. 20-30 z mroczkami około centralnymi. Następny wynik pola widzenia z 17 października 2019 r. wykazał pogorszenie pola widzenia do 10-20 i na tej podstawie odwołująca kwalifikuje się do uznania całkowitej niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy uznał, że w świetle całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie, odwołująca się jest osobą niezdolną do pracy z powodu rozpoznanych schorzeń okulistycznych.