Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.118.2023.2.MK

W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na: - wspólny lunch lub kolację, - wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem, - zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowego od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na:

- wspólny lunch lub kolację,

- wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem,

- zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) posiada status podatnika VAT czynnego. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyrobów budowlanych z betonu (…) oraz produkcja wyrobów budowlanych (…). Przedmiotem działalności spółki jest również wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych (…), sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (….), sprzedaż hurtowa pozostałych półproduktów (…), oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (…). Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT - przedmiotem działalności Wnioskodawcy są wyłącznie czynności opodatkowane. W związku z zamiarem wspierania (i zwiększania) sprzedaży produktów i towarów Spółka podejmuje szereg działań mających na celu zaangażowanie we współpracę nowych partnerów biznesowych (z obszarów: projektowanie, wykonawstwo/wprowadzanie nowych rozwiązań, handel), utrzymanie relacji z obecnymi partnerami biznesowymi, jak też utrzymywanie relacji z obecnymi klientami i pozyskiwanie nowych klientów.

Dla celów niniejszego wniosku „partnerzy biznesowi” to:

- przedstawiciele handlowi - dystrybutorzy współpracujący ze Spółką, ale nie związani ze Spółką żadną umową;

- pracownicy biur konstrukcyjnych/samozatrudnieni konstruktorzy, którzy ze Spółką związani są umową współpracy (B2B),

- pracownicy biur konstrukcyjnych/samozatrudnieni konstruktorzy, którzy jeszcze nie są związani ze Spółką umową współpracy,

- przedsiębiorstwa budowlane - wykonawcy, którzy nie są związani ze Spółką żadną umową;

- hurtownie, które jako podmioty są związane umową współpracy ze Spółką.

W opisanych powyżej działaniach aktywny udział biorą „pracownicy” Spółki, tj. przedstawiciele handlowi („handlowcy”) zatrudnieni przez Spółkę na podstawie umowy o pracę.

Stan faktyczny nr 1

Jednym z podejmowanych przez Spółkę działań, mających na celu zaangażowanie we współpracę nowych partnerów biznesowych, jest organizacja wspólnych spotkań dla przedstawicieli handlowych współpracujących ze Spółką oraz osób z współpracujących biur konstrukcyjnych, czy też hurtowni. W spotkaniach tych udział biorą także pracownicy Spółki.

W ramach spotkań odbywają się szkolenia (produktowe i techniczne) i pokaz produktów lub ich montażu (pokazy nie odbywają się zawsze - tylko wraz ze szkoleniami dla wykonawców). W celu urozmaicenia szkolenia oraz zacieśnienia relacji pracowników i nowych partnerów biznesowych, w ramach spotkań, Spółka każdorazowo organizuje czas uczestnikom, w którym w swobodniejszy sposób mogą porozmawiać o biznesie, zacieśnić współpracę oraz zbudować pozytywne relacje. Powyższe odbywa się poprzez wspólny posiłek, wspólne wyjście na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjścia na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem itp.

Szkolenie w części teoretycznej najczęściej jest prezentacją multimedialną (rzutnik/ekran). Wnioskodawca organizuje je dla grona kilkunastu lub kilkudziesięciu osób w wynajętej sali/hotelu/restauracji lub ewentualnie w jednym z biur. Szkolenia odbywają się w celu cyklicznego projektowania systemu Spółki do projektów bazowych wykonywanych przez zewnętrzne biura projektowe, z którymi Spółka zawarła umowy lub z którymi chce nawiązać współpracę. Celem takich szkoleń jest przede wszystkim przekazanie informacji technicznych/wykonawczych/handlowych oraz nawiązanie relacji biznesowych na polu współpracy projektowej/wykonawczej/handlowej z nowymi partnerami biznesowymi lub zacieśnienie relacji z pracownikami i obecnymi partnerami biznesowymi.

Szkolenia dotyczą zatem przede wszystkim:

- prezentacji produktów i ich parametrów technicznych,

- prezentacji nowości produktowych i zmian w ofercie,

- prezentacji modelu/oferty współpracy projektowej (szkolenia dla pracowników biur projektowych),

- prezentowanie aspektów wykonawczych (szkolenia dla wykonawców),

- prezentowanie modelu/oferty współpracy handlowej (szkolenia dla dystrybutorów).

Celem szkoleń dla projektantów/biur projektowych - poza przekazaniem wiedzy technicznej - jest zaangażowanie projektantów do wykorzystywania w swoich projektach budynków i inwestycji produktów oferowanych przez Spółkę. Przeszkoleni projektanci chcący skorzystać z produktów/rozwiązań Spółki zgłaszają się do jej przedstawicieli, aby dopasować system, wykonać rysunki montażowe i zestawienia materiałów, uzyskać wsparcie techniczne lub analizę cenową na etapie projektu/kosztorysu. Po uzyskaniu potrzebnych informacji projektanci/biura projektowe wkomponowują produkty/rozwiązania Spółki do opracowywanego przez siebie projektu inwestycji. Celem szkoleń dla wykonawców - poza przekazaniem wiedzy technicznej - jest zaangażowanie wykonawców do korzystania z produktów/rozwiązań Spółki na realizowanych przez siebie budowach zwłaszcza, gdy w pierwotnym projekcie zastosowane są inne rozwiązania. Przeszkoleni wykonawcy chcący skorzystać z produktów/rozwiązań Spółki na realizowanej przez siebie budowie zgłaszają się do jej przedstawicieli w celu doboru systemu, wykonania rysunków montażowych i zestawień materiałów oraz uzyskania wyceny, co ma doprowadzić finalnie do zamiany pierwotnie projektowanych rozwiązań na rozwiązania Spółki i sprzedaży tych produktów.

Celem szkoleń dla dystrybutorów - poza przekazaniem wiedzy technicznej - jest zaangażowanie dystrybutorów do korzystania z produktów/rozwiązań Spółki i dalszej ich odsprzedaży swoim klientom (inwestorom/wykonawcom). Przeszkoleni dystrybutorzy zgłaszają się do przedstawicieli Spółki w celu doboru systemu i uzyskania wyceny co ma doprowadzić finalnie do sprzedaży produktów Wnioskodawcy.

Dzięki przeprowadzonym szkoleniom Spółka ma szansę na znaczne zwiększenie sprzedaży poprzez popularyzację swoich rozwiązań. Przeszkoleni projektanci/biura projektowe mogą wykorzystać produkty oferowane przez Spółkę w tworzonych przez siebie projektach budynków i inwestycji, natomiast przedstawiciele handlowi oferować przez dystrybutorów produkty udostępniane przez Spółkę (samodzielnie opracowane projekty budynków i inwestycji).

Po części szkoleniowej, nadal w ramach spotkania, Spółka organizuje czas uczestnikom, w którym w swobodniejszy sposób mogą porozmawiać, zacieśnić współpracę oraz zbudować pozytywne relacje. W tej części spotkania pracownicy i partnerzy biznesowi jedzą wspólnie lunch lub kolację, odbywają wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe albo uczestniczą we wspólnej rozrywce podczas wyjścia na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem itp. Taki sposób urozmaicenia spotkań szkoleniowych jest przez Wnioskodawcę powszechnie stosowany. Ponadto jest elementem przyciągającym potencjalnych partnerów/klientów na szkolenie i jednocześnie jest jednym z najlepszych działań utrwalającym relację i współpracę, którą trudno zacieśnić w trakcie samego merytorycznego szkolenia. Produkty oferowane przez Spółkę są produktami technicznymi, których udoskonalenie i sprzedaż wymaga współpracy na polu projektowym i wykonawczym. Produktów tych nie da się sprzedać z tzw. „półki” w hurtowniach lub sklepach detalicznych. W związku z powyższym relacje biznesowe i współpraca w zakresie projektowym i wykonawczym są kluczowe dla funkcjonowania i wysokości obrotów Spółki. Dodatkowo, zgodnie ze strategią Spółki polegającą na sprzedaży dystrybucyjnej, dobre relacje biznesowe i międzyludzkie we współpracy z dystrybutorami (przedstawiciele hurtowni) są kluczowe do jej funkcjonowania i rozwoju.

Podstawowym celem biznesowym organizowanych spotkań i budowanych na nich relacji jest zatem zaangażowanie we współpracę ze Spółką nowych lub aktualnych partnerów (projektowanie, wykonawstwo/zamiana innych rozwiązań, handel), co z kolei ma wpływ na korzyści biznesowe (wzrost sprzedaży) oraz korzyści marketingowe (wzrost rozpoznawalności produktów oraz marki firmy).

Z uwagi na powyższe, organizowane przez Spółkę spotkania dają zatem wymierne korzyści handlowe oraz marketingowe, w tym:

- rozpowszechnienie informacji o produktach wśród kluczowych partnerów (projektanci/ wykonawcy/dystrybutorzy),

- budowanie rozpoznawalności produktów i marki firmy,

- budowanie relacji biznesowych niezbędnych do budowania sprzedaży,

- obecność w projektach budowlanych różnych inwestycji,

- szkolenia ekip wykonawczych w produktach Spółki i sposobie ich montażu,

- nawiązanie dobrych relacji międzyludzkich przekładających się na biznes,

- wzrost sprzedaży z racji obecności w projektach biur projektowych,

- wzrost sprzedaży z racji obecności w świadomości wykonawców,

- wzrost sprzedaży z racji dobrych relacji międzyludzkich z przedstawicielami dystrybutorów.

Część pozaszkoleniowa spotkań finansowana jest ze środków obrotowych Spółki. Faktury dokumentujące nabycie usług dotyczących wspólnego wyjścia na wydarzenia wystawiane są na Spółkę.

Stan faktyczny nr 2

Drugim z podejmowanych przez Spółkę działań jest wręczanie biletów na wydarzenia kulturalne/rozrywkowe/sportowe, jako prezentów, partnerom biznesowym oraz klientom.

Przekazanie biletu w ramach prezentu jest sytuacją sporadyczną i wyjątkową, lecz kiedy ma miejsce jest związane z podziękowaniem partnerowi biznesowemu/klientowi Spółki za współpracę i budowanie dobrej opinii o Spółce. Bilet traktowany jest jako rodzaj gadżetu/prezentu, jakie na co dzień handlowcy wręczają partnerom biznesowym. Wręczany bilet nie jest uznawany przez Spółkę za część wynagrodzenia. Jest to zatem dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest zobowiązana na podstawie postanowień umownych. Obdarowane osoby funkcjonują jako kluczowe i decyzyjne osoby w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej i mają wpływ na współpracę w jej ramach. Poprzez podarowanie biletu Spółka ma na celu zacieśnienie relacji biznesowych, reklamę, budowanie dobrej opinii na swój temat, wpływanie na rozpoznawalność firmy przedsiębiorstwa. Działania powyższe mają także wpływ na lepszą współpracę i wymierny wzrost sprzedaży.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że przekazywane prezenty (bilety) nie są prezentami o małej wartości (towarami o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób albo których przekazania nie ujęto w ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku) nie przekraczają 20 zł), a ich zakup finansowany jest ze środków obrotowych Spółki. Faktury dokumentujące zakup biletów wystawiane są na Spółkę.

Pytania

 1. Czy wskazane w stanie faktycznym wydatki ponoszone przez Spółkę na: wspólny lunch lub kolację, wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

 2. Czy wskazane w stanie faktycznym wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 6)

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie stanu faktycznego nr 1:

Zdaniem Spółki wydatki ponoszone przez nią na: wspólny lunch lub kolację, wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem itp. może zaliczyć ona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić będą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, w celu zaangażowania we współpracę nowych partnerów biznesowych oraz pracowników, organizuje wspólne spotkania dla przedstawicieli handlowych współpracujących ze Spółką oraz osób z współpracujących biur konstrukcyjnych, hurtowni. W ramach spotkań odbywają się szkolenia oraz wspólny posiłek, wspólne wyjście na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe wspólne wyjścia na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem itp. Spotkania te dają wymierne korzyści handlowe oraz marketingowe i powodują m.in. wzrost sprzedaży z racji obecności w projektach biur projektowych, obecności w świadomości wykonawców i dobrych relacji międzyludzkich z przedstawicielami dystrybutorów. Jest to istotne w kontekście interpretowania przez doktrynę i sądy administracyjne pojęcia „reprezentacja”, które użyte zostało w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wyłączającym koszty reprezentacji z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w postanowieniu NSA z 17.12.2012 r., II FSK 702/11, „reprezentacja” w rozumieniu ww. przepisu, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów.

Zgodnie natomiast z wyrokiem WSA w Warszawie z 22.04.2015 r., III SA/Wa 1630/14, „przepisy art. 16 u.p.d.o.p. stanowiące samodzielną podstawę zaliczania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, są jednocześnie przepisami o charakterze wyjątkowym. Warunkuje to jednocześnie określony sposób ich wykładni. Przede wszystkim nie można ich interpretować w sposób rozszerzający. Zgodnie z ogólnie przyjętymi dyrektywami wykładni nie jest dopuszczalne interpretowanie ich poprzez wnioskowania prawnicze (wnioskowanie z przeciwieństwa, wnioskowane z analogii, jak również argumentum a maiori ad minus oraz argumentum a minori ad maius)”, w związku z tym „tylko więc wydatki na zakup określonych towarów i usług stanowiące koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy”.

Jak wskazuje się w piśmiennictwie, w odniesieniu do ww. wyroku „Sąd przypomniał, że oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami, to koszty te mają charakter reprezentacyjny” (M. Malinowski, CIT: cel wydatku fiskus zweryfikuje dopiero w klasycznym postępowaniu podatkowym, LEX/el. 2015).

Jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym celem organizowanych spotkań jest przede wszystkim przekazanie informacji technicznych/wykonawczych/handlowych oraz nawiązanie relacji biznesowych na polu współpracy projektowej/wykonawczej/handlowej z nowymi partnerami biznesowymi lub zacieśnienie relacji z pracownikami i obecnymi partnerami biznesowymi. W ramach odbywających się szkoleń Spółka ma szansę na znaczne zwiększenie sprzedaży poprzez popularyzację swoich rozwiązań. Przeszkoleni projektanci/biura projektowe mogą wykorzystać produkty oferowane przez Spółkę w tworzonych przez siebie projektach budynków i inwestycji, natomiast przedstawiciele handlowi oferować przez dystrybutorów produkty udostępniane przez Spółkę (samodzielnie opracowane projekty budynków i inwestycji). Po części szkoleniowej, nadal w ramach spotkania, Spółka organizuje czas uczestnikom, w którym w swobodniejszy sposób mogą porozmawiać, zacieśnić współpracę oraz zbudować pozytywne relacje. Taki sposób urozmaicenia spotkań szkoleniowych jest elementem przyciągającym potencjalnych partnerów na szkolenie i jednocześnie jest jednym z najlepszych działań utrwalającym relację i współpracę, którą trudno zacieśnić w trakcie samego merytorycznego szkolenia. Podstawowym celem biznesowym organizowanych spotkań i budowanych na nich relacji jest zatem zaangażowanie we współpracę ze Spółką nowych lub aktualnych partnerów (projektowanie, wykonawstwo/zamiana innych rozwiązań, handel), co z kolei ma wpływ na korzyści biznesowe (wzrost sprzedaży) oraz korzyści marketingowe (wzrost rozpoznawalności produktów oraz marki firmy).

Z uwagi na powyższe, organizowane przez Spółkę spotkania dają zatem wymierne korzyści handlowe oraz marketingowe, w tym:

- rozpowszechnienie informacji o produktach wśród kluczowych partnerów (projektanci/wykonawcy/dystrybutorzy),

- budowanie rozpoznawalności produktów i marki firmy,

- budowanie relacji biznesowych niezbędnych do budowania sprzedaży,

- obecność w projektach budowlanych różnych inwestycji,

- szkolenia ekip wykonawczych w produktach Spółki i sposobie ich montażu,

- nawiązanie dobrych relacji międzyludzkich przekładających się na biznes,

- wzrost sprzedaży z racji obecności w projektach biur projektowych,

- wzrost sprzedaży z racji obecności w świadomości wykonawców,

- wzrost sprzedaży z racji dobrych relacji międzyludzkich z przedstawicielami dystrybutorów.

Głównym celem organizowanych spotkań (szkoleń oraz dodatkowych atrakcji) nie jest więc budowanie wizerunku spółki, lecz podtrzymanie lub nawiązanie współpracy, która będzie skutkować rozpowszechnieniem informacji o produktach Spółki wśród kluczowych partnerów oraz wzrostem sprzedaży Spółki.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na posiłki oraz bilety na wspólne wyjście kulturalne/rozrywkowe/ sportowe nie posiadają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów, wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te mają na celu osiągnięcie i zachowanie podstawowych źródeł przychodów związanych z działalnością Spółki. Dzięki spotkaniom dotychczasowi partnerzy biznesowi oraz pracownicy Spółki kontynuują współpracę ze Spółką i poprzez kolejne szkolenia mogą proponować Klientom coraz to nowe rozwiązania będące w ofercie Spółki, natomiast nowi partnerzy biznesowi, niezwiązani jeszcze umową ze Spółką, mogą dowiedzieć się o jej ofercie i wdrożyć proponowane rozwiązania w nowych projektach. Ponoszenie tych świadczeń jest więc celowe i ma racjonalne podstawy, co uzasadnia uznanie ich za koszty uzyskania przychodów w CIT. Pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu istnieje więc związek przyczynowo-skutkowy, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie stanu faktycznego nr 2:

Zdaniem Spółki wydatki ponoszone przez nią na zakup biletów na wydarzenia kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezent partnerom biznesowym oraz klientom, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały racjonalnie poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Opisane wydatki spełniają powyższe warunki.

W orzecznictwie sądów administracyjnych (np. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1630/14) wskazuje się, że przy kwalifikowaniu danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów należy uwzględnić cel jego poniesienia. Tylko wydatki na zakup określonych towarów i usług stanowiące koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy. W związku z powyższym skoro wręczanie upominków klientom w postaci biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe stanowi element strategii marketingowej Spółki, w celu rozszerzenia i zacieśnienia współpracy z aktualnymi kontrahentami i partnerami, jak również promocji oraz reklamy przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Biorąc pod uwagę cel wręczania upominków, działania te należy uznać za reklamę. Reklama bowiem to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Zwrócić uwagę również należy na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy wręczenie biletu jest formą podziękowania partnerowi biznesowemu/klientowi Spółki za współpracę i budowanie dobrej opinii o Spółce wpływającą na marketingową sferę działalności Spółki, tym bardziej, iż obdarowane osoby funkcjonują jako kluczowe i decyzyjne osoby w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej i mają wpływ na współpracę w jej ramach. Poprzez podarowanie biletu Spółka ma na celu zacieśnienie relacji biznesowych, reklamę swoich usług, budowanie dobrej opinii na swój temat, wpływanie na rozpoznawalność firmy przedsiębiorstwa. Działania powyższe mają także wpływ na lepszą współpracę i wymierny wzrost sprzedaży.

Biorąc pod uwagę, że celem Wnioskodawcy, który wręcza prezenty partnerom biznesowym oraz klientom jest promocja i reklama jego produktów i towarów oraz zachęcenie do ich zakupu i podjęcia lub rozszerzenia współpracy, należy uznać, że wydatki poniesione w tym zakresie powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Wskazać także trzeba, że wydana interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków wyraźnie wyszczególnionych we wniosku.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

 a. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

 b. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

 c. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.

Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Każdy koszt niezależnie od jego rodzaju, musi być oceniany przez pryzmat nadrzędnej zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - związku z przychodami podatnika.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi mogą być co do zasady tzw. „koszty pracownicze”, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich szkoleń czy spotkań integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy, a tym samym wpłynie pozytywnie na przychody, czy też zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Jednocześnie należy zauważyć, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym – dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt. 28).

Ad 1

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że jednym z podejmowanych przez Spółkę działań, mających na celu zaangażowanie we współpracę nowych partnerów biznesowych, jest organizacja wspólnych spotkań dla przedstawicieli handlowych współpracujących ze Spółką oraz osób z współpracujących biur konstrukcyjnych, czy też hurtowni. W spotkaniach tych udział biorą także pracownicy Spółki. W ramach spotkań odbywają się szkolenia (produktowe i techniczne) i pokaz produktów lub ich montażu (pokazy nie odbywają się zawsze - tylko wraz ze szkoleniami dla wykonawców). W celu urozmaicenia szkolenia oraz zacieśnienia relacji pracowników i nowych partnerów biznesowych, w ramach spotkań, Spółka każdorazowo organizuje czas uczestnikom, w którym w swobodniejszy sposób mogą porozmawiać o biznesie, zacieśnić współpracę oraz zbudować pozytywne relacje.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na:

- wspólny lunch lub kolację,

- wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem

- Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się do wydatków ponoszonych w związku z uczestnictwem pracowników Spółki, w opisanych w stanie faktycznym spotkaniach, należy zauważyć, że jakkolwiek „reprezentacja” stanowi działanie skierowane do innych podmiotów, to nie oznacza to, że każdy wydatek na pracownika musi zawsze stanowić koszt uzyskania przychodów.

Wykluczenie tego rodzaju wydatków z zakresu normy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, oznacza tylko tyle, że wydatek taki podlegać będzie ocenie na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy o CIT. Jeśli charakter spotkania uwzględnia budowanie pozytywnych relacji między samymi pracownikami lub między pracodawcą a pracownikami w sposób mogący faktycznie przyczynić się do zwiększenia przychodów podatnika, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła jego przychodów to wydatek taki można uznać za koszt uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że ponoszone przez Państwa wydatki na wspólny lunch lub kolację (wspólny posiłek) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Dotyczy to przy tym zarówno:

- pracowników, gdyż ich udział w spotkaniu z jednej strony sprzyja integracji a z drugiej umożliwia przekaz pozostałym uczestnikom spotkania treści związanych z przedmiotem działalności Spółki, jak i

- partnerów biznesowych, gdyż zapewnienie posiłku/ugoszczenie należy postrzegać przez pryzmat dobrych zwyczajów biznesowych.

Podobnie, wydatki ponoszone przez Spółkę na wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem jednakże wyłącznie w zakresie w jakim dotyczą zatrudnionych pracowników mogą stanowić koszty uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki powyższe w ocenie Organu nie są bowiem kosztami reprezentacji.

Pracodawca organizuje więc pracę pracownikom, motywuje ich do tego w różny sposób, bądź to poprzez system zachęt finansowych, bądź też organizując im różnego rodzaju imprezy, wiążąc ich w ten sposób z firmą, by ci czując się docenieni lepiej i efektywniej dla niej pracowali, dbając o swoje stanowiska pracy, widząc potrzebę rozwoju firmy. (…) (wyrok NSA z 10 października 2022 r., sygn. II FSK 572/22) .

Natomiast odnosząc się do wydatków ponoszonych przez Państwa na wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem w zakresie jakim dotyczą partnerów biznesowych, tj.:

-przedstawicieli handlowych - dystrybutorzy współpracujący ze Spółką, ale nie związani ze Spółką żadną umową;

-pracowników biur konstrukcyjnych/samozatrudnieni konstruktorzy, którzy ze Spółką związani są umową współpracy (B2B),

-pracowników biur konstrukcyjnych/samozatrudnieni konstruktorzy, którzy jeszcze nie są związani ze Spółką umową współpracy,

-przedsiębiorstw budowlanych - wykonawców, którzy nie są związani ze Spółką żadną umową;

-hurtowni, które jako podmioty są związane umową współpracy ze Spółką

stwierdzić należy, że nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki,o których mowa art. 15 ust. 1 ustawy o CIT ponieważ zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, jako koszty reprezentacji. Charakter tych wydatków jest bowiem związany z kreowaniem określonego wizerunku firmy na zewnątrz. Ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich. Wydatki te nie stanowią niezbędnego elementu, bez którego nie mogłoby się odbyć (po części szkoleniowej) spotkanie organizowane przez Spółkę. Nie można uznać, że uczestnictwo partnerów biznesowych wpłynie na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy, bądź zabezpieczenie ich źródła. Ww. osoby są wobec Wnioskodawcy podmiotami zewnętrznymi, a w stosunku do takich podmiotów podejmuje się działania o charakterze reprezentacyjnym. Należy tutaj podkreślić także, że osiągnięcie przez uczestników spotkania partnerów biznesowych wiedzy i przekonań pożądanych przez Spółkę nie jest uzależnione od zaoferowania przez nią bogatej części rozrywkowej.

Jak wcześniej wskazano, oceniając czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego nie można doszukać się charakteru reklamowego (zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług podmiotu gospodarczego). Istotnym w przedmiotowej sprawie staje się rozgraniczenie wydatków ponoszonych na reprezentację od wydatków ponoszonych na inne, niekiedy bardzo zbliżone sfery działalności. Chodzi tu zwłaszcza o wydatki na cele reklamowe. Z punktu widzenia przepisów podatkowych ma to bowiem zasadnicze znaczenie, gdyż w obowiązującym stanie prawnym, o ile wydatki na reklamę – co do zasady - podlegają odliczeniu od przychodów (według ogólnej klauzuli z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy), tak koszty reprezentacji zostały wprost wyłączone z kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy). Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tych wydarzeń miało kształtować popyt na produkty/usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami biznesowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę na wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem w zakresie w jakim dotyczą partnerów biznesowych (dla określonej grupy) noszą znamiona reprezentacji.

Szkolenia same w sobie nie oznaczają wydarzenia marketingowo-promocyjnego. To poszczególne działania i czynności towarzyszące organizacji szkolenia (a w omawianej sferze – wydatki), które mają jasno określony, reklamowy charakter taki przymiot nadają danemu wydarzeniu i jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) mogą być do kosztów zakwalifikowane, co w ocenie Organu w odniesieniu do ponoszonych przez Spółkę ww. wydatków nie ma miejsca. Organizowanie ww. wydarzeń dla osób - partnerów biznesowych, które nie są zatrudnione w Spółce, a jedynie świadczą bądź potencjalnie mogą świadczyć na jej rzecz usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie pozwala na zaliczenie wydatków poniesionych na rzecz tych osób do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów byłoby w istocie uznaniem wydatków Spółki na motywowanie współpracowników czy kontrahentów do lepszego prowadzenia własnej działalności gospodarczej, czyli de facto ponoszeniem wydatku na rzecz innej firmy.

Jak wskazano powyżej poprzez organizowanie ww. wydarzeń Wnioskodawca kreuje swój wizerunek, tworzy wśród wybranych partnerów biznesowych wrażenie podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, kształtuje prestiż i pozytywne postrzeganie swojej firmy przez klientów.

Podkreślenia wymaga, że w odniesieniu do partnerów biznesowych, chociaż spotkania niewątpliwie mają korzystny wpływ na poprawę współpracy między pracownikami, a partnerami biznesowymi z uwagi na fakt, że mogą wymieniać się swoimi doświadczeniami z korzyścią dla współpracy, niemniej jednak zaliczenie tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę z uwagi na art. 16 ust 1 pkt 28 ustawy o CIT, w ocenie Organu nie jest możliwe.

Zatem Państwa stanowisko, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na:

- wspólny lunch lub kolację - jest prawidłowe,

- wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem:

- w zakresie jakim dotyczą pracowników – jest prawidłowe,

- w zakresie jakim dotyczą partnerów biznesowych - jest nieprawidłowe.

Ad 2

Z kolei odnosząc się do  kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Państwa na zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama ma na celu dotarcie do jak najszerszej grupy odbiorców oraz dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Stosownie do przywołanej regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Natomiast, wydatki poniesione na reklamę jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełnią kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że drugim z podejmowanych przez Spółkę działań jest wręczanie biletów na wydarzenia kulturalne/rozrywkowe/sportowe, jako prezentów, partnerom biznesowym oraz klientom. Przekazanie biletu w ramach prezentu jest sytuacją sporadyczną i wyjątkową, lecz kiedy ma miejsce jest związane z podziękowaniem partnerowi biznesowemu/klientowi Spółki za współpracę i budowanie dobrej opinii o Spółce. Bilet traktowany jest jako rodzaj gadżetu/prezentu, jakie na co dzień handlowcy wręczają partnerom biznesowym. Obdarowane osoby funkcjonują jako kluczowe i decyzyjne osoby w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej i mają wpływ na współpracę w jej ramach. Poprzez podarowanie biletu Spółka ma na celu zacieśnienie relacji biznesowych, reklamę, budowanie dobrej opinii na swój temat, wpływanie na rozpoznawalność firmy przedsiębiorstwa. Działania powyższe mają także wpływ na lepszą współpracę i wymierny wzrost sprzedaży. Wnioskodawca wskazał przy tym, że przekazywane prezenty (bilety) nie są prezentami o małej wartości.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych zdaniem Organu należy je uznać za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, są one bowiem przekazywane określonej grupie partnerów/klientów i nie każdy zainteresowany ma możliwość ich otrzymania.

Przedmiotowe wydatki spełniają przesłankę kosztów reprezentacji, bowiem służą budowaniu relacji Państwa z ww. partnerami biznesowymi/klientami i jednocześnie podniesieniu prestiżu Spółki, czy wywołaniu jak najlepszego wrażenia, jak również w sposób pośredni promują oraz kreują pozytywny wizerunek Spółki, tym samym mieszczą się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów. W ocenie Organu, dla uznania działań za reprezentacyjne, istotny jest cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku Spółki poprzez podkreślenie prestiżu Spółki. Cel ten, przesądza o zakwalifikowaniu wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom do kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Jeszcze raz podkreślić należy, że wydatki poniesione na zakup biletów dla partnerów biznesowych/klientów Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów reklamy tylko wówczas, gdy są rozdawane masowo, tzn. przekazywane są w taki sposób, by każdy zainteresowany podmiot miał możliwość ich otrzymania. Istota reklamy wiąże się bowiem z zamiarem dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców. W przypadku przekazywania biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe ograniczonej grupie podmiotów, zwłaszcza dla partnerów biznesowych wydatki na ich zakup należy powiązać z reprezentacją. Co istotne, sami Państwo wskazujecie, że podarowanie biletu w ramach prezentu jest sytuacją sporadyczną, wyjątkową lecz kiedy ma miejsce jest związana z podziękowaniem partnerowi biznesowemu/klientowi Spółki za współpracę i budowanie dobrej opinii o Spółce.

Tym samym wydatki poniesione przez Spółkę na zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na:

- wspólny lunch lub kolację - jest prawidłowe,

- wspólne wyjście na biletowane wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, wspólne wyjście na strzelnicę, kręgle, gokarty, lot szybowcem:

- w zakresie jakim dotyczą pracowników - jest prawidłowe,

- w zakresie jakim dotyczą partnerów biznesowych - jest nieprawidłowe,

- zakup biletów na wydarzenie kulturalne/rozrywkowe/sportowe, które wręczane są jako prezenty partnerom biznesowym oraz klientom - jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięciu

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).