Interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.196.2023.2.BS

Czy Wnioskodawca może wpisać w ciężar kosztów podatkowych 80% nieściągalnych należności od kontrahenta niemieckiego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 marca 2023 r, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może wpisać w ciężar kosztów podatkowych 80% nieściągalnych należności od kontrahenta niemieckiego.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 maja 2023 r. (data wpływu 6 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży usług związanych z oprogramowaniem (62.01.Z ), zarządzaniem urządzeniami informatycznymi (62.03.Z), oraz pozostałą działalnością usługową w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (62.09.Z).

Podatnik dokonał sprzedaży usług na rzecz kontrahenta niemieckiego i w związku z tym wystawił następujące faktury:

1. 29 października 2021 r. (A) (…) zł (… Euro),

2. 30 listopada 2021 r. (B) (…) zł (… Euro),

3. 14 lutego 2022 r. (C) (…) zł (… Euro).

Łączna wartość należności do odzyskania przez Wnioskodawcę wynosi więc (…) zł Wartość wierzytelności na podstawie faktur sprzedażowych została zarachowana do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Kontrahent nie zapłacił należności wynikających z wystawionych faktur dokumentujących dostawy usług w terminie płatności zawartym na fakturach.

W skutek niewypłacalności niemieckiego kontrahenta zostało wszczęte postępowanie sądowe w Sądzie D. 29 lipca 2022 zapadł prawomocny wyrok z którego wynika, że sąd postanowił wdrożyć plan niewypłacalności (I), który ma oddłużyć przedsiębiorstwo niemieckiego kontrahenta poprzez likwidację należności.

Celem takiego postępowania jest osiągniecie

- jak najlepszej obsługi należności na rzecz wierzycieli (lepszej niż przy likwidacji przedsiębiorstwa)

- kontynuacja istnienia przedsiębiorstwa

- utrzymanie miejsc pracy

- usunięcie stanu niewypłacalności/zadłużenia.

Wierzyciele zgodnie z kalkulacją mają otrzymać maksymalnie 20% pierwotnych należności.

Z protokołu sądowego wynika, że wierzyciele, udziałowcy, syndyk podjęli decyzje o przyjęciu planu niewypłacalności zaproponowanego przez sąd w D, zgodnie z par 248 niemieckiej ustawy o niewypłacalności.

Na podstawie powyższego opisu można stwierdzić, że Podatnik odzyska maksymalnie 20% należnych mu wierzytelności od kontrahenta niemieckiego, a pozostałe 80% umorzone prawomocnym wyrokiem sądu pozostają z całą pewnością nieściągalne.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 31 maja 2023 r. wskazali Państwo, że:

 1. Potwierdzacie okoliczności zaistniałe zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt c (winno być: „art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c”) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zakończenie postępowania upadłościowego.

 2. Należności nie są przeterminowane. Zgodnie z Ustawą Kodeks Cywilny art. 554 Roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem lat dwóch.

Faktury dotyczące wierzytelności o których mowa we wniosku mają termin płatności równy 45 dni od dnia wystawienia faktury a więc:

a) dla faktury z 29 października 2021 r. (A) (…) zł (… Euro) termin płatności to 13 grudnia 2021 r.

b) dla faktury z 30 listopada 2021 r. (B) (…) zł (… Euro) termin płatności to 14 stycznia 2022 r.

c) dla faktury z 14 lutego 2022 r. (C) (…) zł (… Euro) termin płatności to 31 marca 2022 r.

W związku z ww. przepisami na dzień złożenia wniosku roszczenia będące przedmiotem niniejszego pisma nie należą do przedawnionych.

Dla przedstawionych wierzytelności termin przedawnienia wynosi dwa lata i zaczyna bieg od momentu w którym stały się wymagalne, a jego koniec przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego więc można stwierdzić że:

 a) dla faktury z 29 października 2021 r. (A) (…) zł (… Euro) z terminem płatności 13 grudnia 2021 r. koniec terminu przedawnienia wierzytelności przypadnie na 31 grudnia 2023 r.

 b) dla faktury z 30 listopada 2021 r. (B) (…) zł (… Euro) z terminem płatności 14 stycznia 2022 r. koniec terminu przedawnienia wierzytelności przypadnie na 31 grudnia 2024 r.

 c) dla faktury z 14 lutego 2022 r. (C) (…) zł (… Euro) z terminem płatności 31 marca 2022 r. koniec terminu przedawnienia wierzytelności przypadnie na 31 grudnia 2024 r.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca może wpisać w ciężar kosztów podatkowych 80% nieściągalnych należności od kontrahenta niemieckiego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem: wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Art. 16 ust. 2 z kolei mówi , że za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

 1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

 2. postanowieniem sądu o:

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub

b) umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność wymieniona w lit. a, lub

c) zakończeniu postępowania upadłościowego, albo

 3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Według podatnika treść zawarta w art. 16 ust. 2 pkt 1 została spełniona. Bezsprzeczna nieściągalność należności nastąpiła w skutek wyroku niemieckiego sądu, na gruncie przepisów prawa obowiązującego w Niemczech, stąd podatnik uznaje ten etap egzekwowania swoich należności jako ostateczny, który stawia go przed faktem nieściągalności znacznej części wierzytelności.

W związku z powyższym podatnik uważa za zasadne wpisanie w ciężar kosztów podatkowych nieściągalnej wierzytelności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Z powołanego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.

I tak, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT,

Na podstawie art. 16 ust. 2 tej ustawy,

Rozpatrując kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności, należy mieć także na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków.

Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawy o CIT, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca może wpisać w ciężar kosztów podatkowych 80% nieściągalnych należności od kontrahenta niemieckiego.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca dysponuje postanowieniem niemieckiego Sądu, które potwierdza zaistnienie okoliczności przewidzianych w art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o CIT – zakończenie postępowania upadłościowego, zatem stwierdzić należy, że została spełniona przesłanka udokumentowania ww. wierzytelności.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro wartość wierzytelności została przez Spółkę zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz że należności nie są przeterminowane, ponadto (jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku) postanowienie niemieckiego Sądu, którym dysponuje potwierdza zaistnienie okoliczności przewidzianych w art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o CIT – zakończenie postępowania upadłościowego (kwestia ta nie podlega ocenie przez tut. Organ i została przyjęta jako element opisu stanu faktycznego), to wartość wierzytelności, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT 80% nieściągalnych należności od kontrahenta niemieckiego.

Jednocześnie wskazać należy, że możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych, o których mowa we wniosku wynika z faktu, że jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, udokumentowanie nieściągalności ww. wierzytelności zostało potwierdzone na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c ww. ustawy, a więc postanowieniem Sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego, a nie jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie, na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, tj. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego. Zatem, mimo wskazania błędnej podstawy prawnej udokumentowania ww. nieściągalności wierzytelności stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 80% nieściągalnych należności od kontrahenta niemieckiego uznano za prawidłowe.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniem należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).