Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.132.2023.2.MKA

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 8 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 maja 2023 r. (wpływ 25 maja 2023 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

• L.K.

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

• L.K.
• A.K

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego  

Wnioskodawcy planują sprzedaż nieruchomości. W związku z powyższym Wnioskodawcy mają wątpliwość co do ewentualnego opodatkowania sprzedaży nieruchomości podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawców w udziale wynoszącym odpowiednio: 1/3 udziału K.L., 1/3 udziału A.L. oraz 1/3 udziału L.L..

Prawo własności zostało nabyte przez Wnioskodawców w drodze spadku po zmarłym mężu i ojcu Wnioskodawców – J.L., zmarłym (…) r. Podstawą nabycia własności nieruchomości był testament notarialny z (…). oraz stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym spadkodawcy w formie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z (…). w sprawie o sygn. akt. (…).

Dowód - testament i postanowienie Sądu Rejonowego w (…) z (…) w sprawie o sygn. akt (…).

Opisana powyżej nieruchomość składa się z trzech działek: nr 1 (powierzchnia (…) ha), nr 2 (powierzchnia (…) ha) oraz nr 3 (powierzchnia (…) ha). Łączna powierzchnia trzech działek to (…) ha. Opisane powyżej działki są objęte dwiema księgami wieczystymi, tj. odpowiednio działka nr 1 księgą wieczystą (…) oraz działki nr 2 i nr 3 - księgą wieczystą (…). Działki położone są w (…), przy ul. (…).

Dowód - wydruki z treści księgi wieczystej (…) oraz (…).

Opisane powyżej działki są zabudowane budynkiem handlowo-usługowym o powierzchni użytkowej wynoszącej (…).

W tym miejscu wskazać należy, że opisana powyżej nieruchomość została pierwotnie nabyta w roku (…) przez nieżyjącego już męża Wnioskodawczyni K.L. oraz ojca A.L. i L.L. Nabycie (niezabudowanej wówczas nieruchomości) w roku (…) nastąpiło do działalności gospodarczej prowadzonej przez J.L. Następnie, J.L. w ramach działalności gospodarczej wybudował na tej nieruchomości budynek handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej wynoszącej (…) oraz parking. W związku z przeprowadzeniem powyższej inwestycji, J.L. odliczał podatek od towarów i usług. Następnie, po zakończeniu budowy J.L. wynajmował całą nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i w związku z tym wynajmem wystawiał faktury VAT (najem był czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług).

Stan ten utrzymywał się aż do śmierci J.L. (…) r. W związku ze śmiercią spadkodawcy nie dokonano korekty podatku VAT.

Następnie, po śmierci J.L., wynajem nieruchomości był kontynuowany przez spadkobierców, tj. K.L. (działającą w imieniu własnym, ale na rzecz swoją i małoletnich dzieci A. L.i J.L.. Z chwilą uzyskania pełnoletności najpierw przez Wnioskodawczynię (…), a następnie przez Wnioskodawcę (…) - najem nieruchomości był kontynuowany przez pełnoletnich już Wnioskodawców.

W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawcy kontynuując wynajem nieruchomości działali jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług i jednocześnie nie posiadali formalnie statusu przedsiębiorców.

Wnioskodawcy mają świadomość, iż dla celów podatku od towarów i usług - najem prywatny stanowi działalność gospodarczą, a osoba fizyczna wynajmująca nieruchomość, w ramach prywatnego najmu, uznawana jest za podatnika podatku od towarów i usług. Najem prywatny zasadniczo bowiem podlega opodatkowaniu VAT, z uwzględnieniem ustawowych zwolnień (podmiotowych i przedmiotowych), na tych samych zasadach, jak wynajem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przychody z najmu są uznawane przez Wnioskodawców jako tzw. najem prywatny - uzyskiwane przychody z najmu są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% i 12,5%, zgodnie z art. 6 ust. 1a w związku z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) tej ustawy.

Aktualnie Wnioskodawcy planują sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości. Przed dokonaniem sprzedaży, Wnioskodawcy zamierzają dokonać nieodpłatnego przekazania nieruchomości na cele osobiste w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy. Takie przekazanie nie stanowi zdaniem podatników opodatkowanej dostawy towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, bowiem Wnioskodawcom jako podatnikom nie przysługiwało „w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”. Następnie, po przekazaniu nieruchomości na cele osobiste, Wnioskodawcy planują sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości.

Uzupełnienie oraz doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy od śmierci męża i ojca (…) nie ponosili wydatków na ulepszenia budynku handlowo-usługowego oraz parkingu, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Ponadto, budynek handlowo-usługowy oraz parking nie były wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług w całym okresie ich posiadania. Były wykorzystywane zawsze na czynności opodatkowane VAT.

Pytania

1)Czy sprzedaż przez Wnioskodawców nieruchomości opisanej w stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2)Czy sprzedaż przez Wnioskodawców nieruchomości opisanej w stanie faktycznym podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawców, sprzedaż opisanej na wstępie nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT ze zwolnienia w przypadku sprzedaży budynków, budowli lub ich części można skorzystać w sytuacji, gdy spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

• sprzedawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy ich zakupie;
• sprzedawca nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do odliczenia VAT, a jeżeli je ponosił, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć w szczególności:

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny;
• rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;
• rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku.

Wnioskodawcy nie wytworzyli budynku usługowego znajdującego się na nieruchomości, ani nie kupili samej nieruchomości. Wnioskodawcy nabyli zabudowaną już nieruchomość w drodze spadkobrania po zmarłym mężu i ojcu J.L. Przy nabyciu własności niezabudowanej nieruchomości Wnioskodawcy nie odliczyli podatku od towarów i usług, a samo nabycie w drodze spadku nie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Okoliczność, że aktualnie od roku (…) nieruchomość jest wynajmowana przez Wnioskodawców i wynajem ten stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - nie zmienia faktu, że przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcom jako podatnikom nie przysługiwało „w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Ponadto, Wnioskodawcy w okresie od dnia nabycia własności nieruchomości w roku (…) nie ponieśli wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których to wydatków mieli prawo do odliczenia VAT, a jeżeli je ponieśli, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z opisanych powyżej powodów w ocenie Wnioskodawców sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, w przypadku wcześniejszego „wycofania” przedmiotowej nieruchomości z wynajmu i przeniesienia jej do majątku prywatnego - również nie będzie stanowiło to czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawców - również w tym wypadku - jeżeli Wnioskodawcom nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od nabycia nieruchomości, czy wydatków na jej ulepszenie (lub nawet przysługiwało prawo do odliczenia w stosunku do wydatków na remont budynku, ale nie stanowiące ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym), to czynność taka nie podlega opodatkowaniu VAT.

Podobnie stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 24 lutego 2022 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.929.2021.2.PRP, tj.: „(...) w sytuacji gdy przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z kolei przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do wydatków na remont budynku, które - jak wskazano we wniosku - nie stanowią ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w konsekwencji w świetle przepisów ustawy o VAT nie stanowią wytworzenia nieruchomości, to nieodpłatne wycofanie tej nieruchomości z działalności gospodarczej i przeniesienie jej do majątku osobistego (prywatnego) nie będzie spełniało przesłanek wynikających z art. 7 ust. 2 ustawy i nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...)”.

W takiej sytuacji - po „wycofaniu” przedmiotowej nieruchomości z wynajmu i przeniesienia jej do majątku prywatnego - sprzedaż tej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości - a sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia - jest działaniem jednorazowym i stanowi tzw. zarząd majątkiem prywatnym.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w treści interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 roku, 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO: „Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym”.

W związku z powyższym, w przypadku gdy Wnioskodawcy przed dokonaniem sprzedaży dokonają wcześniejszego „wycofania” przedmiotowej nieruchomości z wynajmu i przeniesienia jej do majątku prywatnego - sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - bowiem nie będzie wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy,

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że:

Towarem jest także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,

Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy,

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle, a także udziały w nich spełniają definicję towarów określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy,

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy,

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE,

Na mocy art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jak wynika z art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. nieruchomości podjęli Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziałów w opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej spełniają Państwo przesłanki do uznania Państwa za podatników podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z opisu sprawy wynika, że planują Państwo sprzedaż nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość stanowi Państwa współwłasność w udziale wynoszącym odpowiednio: 1/3 udziału Pani K.L., 1/3 udziału Pani A.L. oraz 1/3 udziału Pan L.L. Prawo własności zostało nabyte przez Państwa w drodze spadku. Podstawą nabycia własności nieruchomości był testament notarialny z 10 grudnia 2012 r. oraz stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym spadkodawcy w formie postanowienia Sądu Rejonowego z 3 października 2013 r.

Opisana nieruchomość składa się z trzech działek: nr (…), nr (…) oraz nr (…) (Działki są objęte dwiema księgami wieczystymi, tj. odpowiednio działka nr (…) księgą wieczystą (…) oraz działki nr (…) i nr (…) - księgą wieczystą (…). Działki położone są w (…).

Nieruchomość została pierwotnie nabyta w 2007 r. przez nieżyjącego już męża Pani K. L. oraz ojca Państwa A. i L.L. Nabycie nastąpiło do działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana J.L. Następnie, Pan J.L. w ramach działalności gospodarczej wybudował na tej nieruchomości budynek handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej wynoszącej 886,10 m2 oraz parking. W związku z przeprowadzeniem powyższej inwestycji, Pan J.L. odliczał podatek od towarów i usług. Następnie, wynajmował całą nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i w związku z tym wynajmem wystawiał faktury VAT (najem był czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług). Stan ten utrzymywał się aż do jego śmierci 2 czerwca 2013 r. W związku ze śmiercią spadkodawcy nie dokonano korekty podatku VAT.

Następnie, wynajem nieruchomości był kontynuowany przez spadkobierców, tj. Panią K.L. (działającą w imieniu własnym, ale na rzecz swoją i małoletnich dzieci A. i L.). Z chwilą uzyskania pełnoletności Państwo A. i L. L. kontynuowali najem, działając jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług, a jednocześnie nie posiadając formalnie statusu przedsiębiorców. Aktualnie planują Państwo sprzedaż ww. nieruchomości. Jednakże przed sprzedażą zamierzają Państwo dokonać nieodpłatnego przekazania nieruchomości na cele osobiste w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż ww. nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy będzie zwolniona od tego podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży była przez Państwa udostępniana w ramach umowy najmu, czyli była wykorzystywana w prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Po śmierci Pana J. L. kontynuowali Państwo, jako spadkobiercy, wynajem nieruchomości i – jak Państwo wskazali – działali jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług, nie posiadając jednocześnie statusu przedsiębiorców.

Jednocześnie wskazali Państwo, że przez dokonaniem sprzedaży zamierzają dokonać nieodpłatnego przekazania ww. nieruchomości na cele osobiste, a następnie, po

przekazaniu nieruchomości na cele osobiste, planują sprzedaż tej nieruchomości.

Z okoliczności sprawy wynika, że nieruchomość nabyli Państwo w drodze dziedziczenia, nigdy nie prowadzili Państwo działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości, a sprzedaż ww. nieruchomości będzie czynnością jednorazową. Z opisu sprawy nie wynika jednocześnie, żeby podejmowali Państwo działania wykraczające poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sprzedaży tej dokonają Państwo w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując, dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości, będą Państwo korzystali z przysługującego Państwu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja nie rozstrzyga w kwestii pytania oznaczonego we wniosku nr 2, gdyż odpowiedź na to pytanie byłaby uzasadniona w sytuacji uznania, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja nie rozstrzyga w kwestii pytania oznaczonego we wniosku nr 2, gdyż odpowiedź na to pytanie byłaby uzasadniona w sytuacji uznania, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartych w nich stanowisk organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Zatem interpretacje te zostały potraktowane jako element argumentacji, jednak nie mogą one mieć wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Należy również zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanych przez Państwa pytań i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanych pytań w zakresie podatku od towarów i usług. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami, w szczególności kwestia opodatkowania przekazania nieruchomości na cele osobiste, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

K.L. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).