Interpretacja indywidualna z dnia 15 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.197.2023.3.MM

Ustalenie rezydencji podatkowej w celu opodatkowania dochodów z pracy uzyskiwanych w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 14 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej oraz opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii. Uzupełnił go Pan pismem z 29 maja 2023 r. (wpływ 2 czerwca 2023 r.) oraz 12 czerwca 2023 r.- uiszczając stosowną opłatę. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od kwietnia 2016 r. mieszka i pracuje Pan w Wielkiej Brytanii. Pracuje Pan w firmie transportowej na stanowisku kierowca zawodowy kategorii C+E.

Od początku pobytu w Wielkiej Brytanii utrzymuje Pan mieszkanie wspólnie z kuzynem. Przebywa Pan w Wielkiej Brytanii dłuższą część roku – powyżej 183 dni.

Do Polski przyjeżdża Pan na urlop i w odwiedziny do rodziny. Nie zamierza Pan w ciągu najbliższych kilku lat wracać do Polski na stałe.

W Wielkiej Brytanii prowadzi Pan aktywność społeczną, spotyka się Pan z pracującą w UK rodziną oraz znajomymi. Posiada Pan konto bankowe (od początku pobytu), na które wypływa Pana wynagrodzenie. Wszystkie podatki i ubezpieczenia opłaca Pan w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan polisę ubezpieczeniową w firmie, w której jest zatrudniony.

Po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej otrzymał Pan status osiedleńca. Miejsce Pana faktycznego zamieszkania oraz pracy znajduje się na terenie Wielkiej Brytanii.

W Polsce posiada Pan własnościowe mieszkanie, samochód oraz dom we współwłasności z partnerką. W Polsce nie pracuje Pan oraz nie posiada żadnych dochodów. W Polsce ma Pan założone konto bankowe, aby w czasie przyjazdu dokonywać zakupów, czy opłat. Tutaj mieszka Pana rodzina: matka, siostra, brat, których odwiedza Pan w czasie urlopu.

Nie posiada Pan żadnych kredytów ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wniosek dotyczy lat 2021-2023.

W żadnym z lat podatkowych, których dotyczy wniosek, nie przebywał i nie będzie Pan przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Odpowiadając na pytanie: w jakim kraju w ww. okresie – zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju – miał Pan miejsce zamieszkania, wskazał Pan – Wielka Brytania. Zgodnie z wewnętrznymi przepisami obowiązującymi w Polsce nie zamieszkuje Pan w Polsce, ponieważ nie przebywa Pan w tym kraju więcej niż 183 dni, a centrum Pana interesów życiowych znajduje się w Wielkiej Brytanii. W związku z tym podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, czyli powinien Pan płacić podatki od dochodów osiąganych w Polsce (w której nie osiąga Pan żadnych dochodów).

Odpowiadając na pytanie: w jakim kraju miał Pan stałe miejsce zamieszkania; czy może stałe miejsce zamieszkania miał Pan zarówno w Polsce jak i Wielkiej Brytanii – podał Pan, że w Wielkiej Brytanii. W tym kraju wynajął Pan mieszkanie wraz z kuzynem, z którym Pan wspólnie zamieszkuje. W mieszkaniu tym posiada Pan niezbędne wyposażenie, które pomaga Panu w normalnym funkcjonowaniu, tj. praniu, sprzątaniu, gotowaniu. W Wielkiej Brytanii prowadzi Pan aktywność społeczną, spotyka się ze znajomymi, rodziną, z którymi wspólnie świętuje, wychodzi „na miasto”, wyjeżdża na wakacje. W Wielkiej Brytanii posiada Pan konto bankowe, na które wpływa Pana wynagrodzenie. Z konta tego dokonuje Pan płatności za bieżące zakupy. W Wielkiej Brytanii posiada Pan również – we współwłasności – samochód do codziennego użytku.

Na pytanie: w którym z krajów zazwyczaj Pan przebywał – opowiedział Pan, że w Wielkiej Brytanii.

Udzielając odpowiedzi na pytanie: którego państwa jest Pan obywatelem – wskazał Pan, że Polski.

Odpowiadając na pytanie: gdzie zamieszkiwał Pan w trakcie pobytów w Polsce – podał Pan, że w mieszkaniu, którego jest Pan właścicielem.

Początkowo wyjechał Pan z Polski w celach zarobkowych. Jest Pan osobą, która może swobodnie decydować o swoim miejscu zamieszkania i na ten moment zadecydował Pan osiedlić się w Wielkiej Brytanii. Jest Pan osobą młodą, bez żadnych zobowiązań finansowych i rodzinnych. Nie posiada Pan dzieci.

Na pytanie: czy Pana wynagrodzenie za pracę w Wielkiej Brytanii było wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który miał miejsca zamieszkania lub siedzibę w Wielkiej Brytanii, czy też może wynagrodzenie to było ponoszone przez zakład, który pracodawca posiadał w Wielkiej Brytanii – opowiedział Pan: tak.

Pytania

1)Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym jest Pan rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii, czy Polski?

2)Gdzie powinien Pan rozliczyć podatek od dochodu uzyskanego w Wielkiej Brytanii?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii i podatek od dochodu uzyskanego w Wielkiej Brytanii powinien Pan płacić tylko w Wielkiej Brytanii.

Pana miejscem zamieszkania w latach 2021-2023 jest Wielka Brytania. W tym kraju jest Pana ośrodek interesów życiowych. Przebywał i będzie Pan tam również przebywał ponad 183 dni w każdym z tych lat.

Zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z 29 kwietnia 2021 r. ośrodek interesów życiowych znajduje się tam, gdzie posiada Pan ścisłe powiązania rodzinne i osobiste, przejawiające się w występowaniu więzi rodzinnych, towarzyskich, aktywności społecznej, kulturalnej. Tutaj (w Wielkiej Brytanii) Pan mieszka razem z kuzynem, bratem. Z partnerką przebywającą w Polsce jest Pan w nieformalnym związku.

Na ośrodek interesów życiowych wskazuje również związek ekonomiczny w danym kraju. Wielka Brytania jest dla Pana miejscem wykonywania działalności zarobkowej. W tym kraju jest Pana główne źródło uzyskiwania dochodów. Posiada Pan w tym kraju również majątek ruchomy w postaci samochodu i wyposażenia mieszkania.

Wszystkie te elementy potwierdzają, że Pana miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania, a zatem nie powinien Pan płacić podatku tutaj (w Polsce) od dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik, który tych kryteriów nie spełnia – podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając zatem na uwadze, że w okresie, którego dotyczy wniosek, Pana partnerka (z którą jest Pan w nieformalnym związku) mieszka w Polsce, a ponadto w Polsce jest Pan właścicielem mieszkania i samochodu oraz współwłaścicielem domu, a także posiada konto bankowe – to uznać należy, że centrum Pana interesów osobistych i majątkowych znajduje się w Polsce. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską.

Jednakże, mając na uwadze, że z Wielką Brytanią ma Pan również powiązania osobiste i majątkowe – ustalając miejsce Pana zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego. Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas.

Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że posiada stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, jednakże przedstawione przez Pana okoliczności – w szczególności fakt, iż w Polsce posiada Pan mieszkanie własnościowe (w którym przebywa Pan podczas pobytów w Polce) – wskazują, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania również w Polsce. W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Jednakże ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana zarówno z Polską jak i z Wielką Brytanią. Z wniosku wynika bowiem, że w Wielkiej Brytanii mieszka Pan od kwietnia 2016 r. Do Polski przyjeżdża Pan na urlop i w odwiedziny do rodziny. W Wielkiej Brytanii pracuje Pan w firmie transportowej na stanowisku kierowca zawodowy kategorii C+E. Posiada Pan konto bankowe (od początku pobytu), na które wypływa Pana wynagrodzenie. Z konta tego dokonuje Pan płatności za bieżące zakupy. Wszystkie podatki i ubezpieczenia opłaca Pan w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan polisę ubezpieczeniową w firmie, w której jest Pan zatrudniony. Od początku pobytu w Wielkiej Brytanii utrzymuje Pan mieszkanie wspólnie z kuzynem. W mieszkaniu tym posiada Pan niezbędne wyposażenie, które pomaga w normalnym funkcjonowaniu, tj. praniu, sprzątaniu, gotowaniu. Posiada Pan w Wielkiej Brytanii (we współwłasności) samochód do codziennego użytku. Tam prowadzi Pan aktywność społeczną, spotyka się Pan z pracującą w UK rodziną oraz znajomymi, z którymi wspólnie świętuje, wychodzi „na miasto”, wyjeżdża na wakacje. Natomiast w Polsce posiada Pan własnościowe mieszkanie, samochód oraz dom we współwłasności z partnerką. W Polsce nie pracuje Pan oraz nie posiada żadnych dochodów. W Polsce ma Pan założone konto bankowe, aby w czasie przyjazdu dokonywać zakupów, czy opłat. Tutaj mieszka Pana rodzina: matka, siostra, brat, których odwiedza Pan w czasie urlopu. W trakcie pobytów w Polsce przebywa Pan w mieszkaniu, którego jest Pan właścicielem.

W takiej sytuacji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że – jak Pan wyjaśnił – w latach 2021-2023 przebywał/będzie przebywał Pan w Wielkiej Brytanii przez dłuższą część każdego roku – to uznać należy, że w tych latach Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była/będzie Wielka Brytania. Oznacza to, że w latach 2021-2023 w Polsce podlegał/będzie podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu w Polsce będzie podlegał tylko ewentualny dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.

W konsekwencji dochody uzyskiwane przez Pana w latach 2021-2023 z Wielkiej Brytanii z tytułu pracy wykonywanej w tym kraju nie podlegały/nie będą podległy opodatkowaniu w Polsce. W związku z uzyskiwaniem tych dochodów nie był/nie będzie Pan zobowiązany do składania zeznania podatkowego za te lata w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).