Interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.121.2023.1.IG

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Projektu w związku ze zmianą przeznaczenia majątku zakupionego oraz powstałego w ramach tego Projektu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Projektu w związku ze zmianą przeznaczenia majątku zakupionego oraz powstałego w ramach tego Projektu.

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (dalej: Gmina) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), zarejestrowanym jako podatnik czynny od 28 kwietnia 2004 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT wraz z podległymi jednostkami budżetowymi i obecnie rozlicza się z urzędem skarbowym w sposób skonsolidowany.

Gmina jest odpowiedzialna za zrealizowanie projektu w (…) polegającego na doposażeniu i remontach świetlic wiejskich znajdujących się na terenie Gminy (dalej: Inwestycja lub Projekt). W związku z realizacją Projektu, Gmina uzyskała dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Uzyskana dotacja pokryła (…) kosztów kwalifikowalnych, natomiast pozostała część kosztów została pokryta ze środków własnych Gminy.

Celem Inwestycji był rozwój ogólnodostępnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalna aktywizacja społeczności lokalnej oraz stworzenie alternatywy spędzania wolnego czasu dla mieszkańców sołectw Gminy (...) poprzez doposażenie świetlic wiejskich.

W ramach Projektu wykonano prace budowlano-montażowe oraz zakupiono wyposażenie świetlic w postaci sprzętu AGD, ławek, stołów, krzeseł, mebli kuchennych wraz z montażem oraz drzwi wewnętrznych.

Ponoszone przez Gminę wydatki na Inwestycję były udokumentowane fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Ponoszone przez Gminę wydatki nie dotyczyły środków trwałych o wartości jednostkowej przekraczającej 15 tys. zł.

Powstały oraz zakupiony w wyniku Projektu majątek jest własnością Gminy. Po oddaniu Inwestycji do użytkowania, powstały majątek był nieodpłatnie udostępniany mieszkańcom. Gmina nie zamierzała wykorzystywać go do żadnych celów komercyjnych. W związku z tym, Gmina uzyskała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 15 grudnia 2018 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.853.2018.1.PS (dalej: Interpretacja), potwierdzającą brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na Projekt. W konsekwencji, Gmina nie odliczyła podatku naliczonego od wydatków na Inwestycję.

Świetlice zostały oddane do użytkowania przez sołectwa na podstawie odbioru z udziałem sołtysów w następującym okresie: (…) 14 grudnia 2018 r., (…) 14 grudnia 2018 r., (…) 30 listopada 2018 r., (…) 27 listopada 2018 r. i 30 listopada 2018 r., (…) 16 listopada 2018 r. i 19 grudnia 2018 r., (…) 22 listopada 2018 r., (…) 14 grudnia 2018 r., (…) w dniu 10 grudnia 2018 r., (…)13 grudnia 2018 r., (…) 28 listopada 2018 r. i 19 grudnia 2018 r., (…) 30 listopada 2018 r., (…) 26 listopada 2018 r. i 19 grudnia 2018 r., (…) 24 listopada 2018 r., (…) 29 listopada 2018 r., (…) 14 grudnia 2018 r. i 19 grudnia 2018 r.

Aktualnie, Gmina zamierza wprowadzić zmiany w sposobie wykorzystywania powstałego oraz zakupionego w wyniku Projektu majątku. Zgodnie z regulaminem udostępniania, świetlice wraz z przyległym terenem i infrastrukturą udostępniane będą w celu:

a) rozpoznawania i rozbudzania zainteresowań i potrzeb kulturalnych;

b) pobudzania aktywności społecznej mieszkańców;

c) organizowania różnych form zespołowego i indywidualnego uczestnictwa w kulturze;

d) organizowania różnych form edukacji kulturalnej;

e) kształtowania wzorców aktywnego spędzania wolnego czasu;

f) organizacji imprez kulturalnych (konkursy, spotkania okolicznościowe itp.);

g) inspirowania nowych form działalności kulturalnej;

h) rozwoju działalności kulturalnej, adresowanej do poszczególnych grup wiekowych społeczności wiejskiej;

i) organizowania zajęć opiekuńczych, kulturalnych i edukacyjnych dla dzieci i młodzieży;

j) promowania sportu, podejmowania działań rekreacyjnych;

k) organizacji wydarzeń dla mieszkańców wsi (festyny, uroczystości wiejskie);

l) organizacji imprez okolicznościowych w celach prywatnych, komercyjnych i innych na podstawie odrębnych umów najmu.

W związku z powyższym, w przypadku punktów a)-k), świetlice będą nadal wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, związanych z realizacją zadań własnych Gminy. Natomiast w przypadku punktu l), świetlice będą udostępniane odpłatnie na cele komercyjne, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, planowy termin przypada na I półrocze 2023 r.

Usługi związane z odpłatnym udostępnianiem świetlic będą dokumentowane zgodnie z przepisami ustawy o VAT, paragonami fiskalnymi lub fakturami VAT, a obrót z tytułu ww. usług jest ujmowany w rejestrach sprzedaży VAT Gminy. Pobierane z tego tytułu wynagrodzenie będzie wykazywane w deklaracjach JPK_VAT Gminy jako sprzedaż podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT oraz Gmina odprowadzi od niego podatek należny.

Jednocześnie, Gmina pragnie zaznaczyć, że nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych na Projekt do poszczególnych rodzajów działalności, do jakich są wykorzystywane.

Pytanie

Czy w związku ze zmianą przeznaczenia majątku zakupionego oraz powstałego w ramach Projektu, Gminie przysługuje prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Projektu, które nie stanowiły środków trwałych o wartości przekraczającej 15 tys. zł za pomocą prewspółczynnika, o którym mowa w art. 90 ustawy na podstawie art. 91 ustawy o VAT, tj. w ramach tzw. korekty wieloletniej?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku ze zmianą przeznaczenia majątku zakupionego oraz powstałego w ramach Projektu, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków, poniesionych na realizację Projektu, które nie stanowiły środków trwałych o wartości przekraczającej 15 tys. zł.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT.

Celem odliczenia podatku VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

‒wydatek musi zostać poniesiony przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT,

‒wydatek musi mieć związek z dokonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT,

‒nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Innymi słowy, nie jest możliwe obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez podmiot, który nie występuje w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Nie jest również możliwe obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wydatków poniesionych przez podatnika w związku z wykonywaniem czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT bądź czynności zwolnionych z tego podatku.

Gmina pragnie zaznaczyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie wskazywał, że w celu przyznania podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, co do zasady konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku należnego, a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia. Jednocześnie, zdaniem TSUE, istnieje możliwość przyznania podatnikowi prawa do odliczenia, gdy taki bezpośredni i ścisły związek nie występuje, lecz poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów i usług. Takie wydatki mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (wyrok TSUE w sprawie C-126/14 Sveda UAB).

Powyższe prowadzi do wniosku, że prawo do odliczenia powstaje zarówno wtedy, gdy dany wydatek pozostaje w ścisłym związku z konkretną czynnością opodatkowaną, jak również, gdy jest związany z większą liczbą takich czynności, a także, gdy zostaje poniesiony w związku z ogółem czynności, kształtujących zakres działalności gospodarczej podatnika.

W każdym bowiem z tych przypadków podatek naliczony zapłacony w cenie nabytych towarów lub usług stanowi, w sposób pośredni lub bezpośredni, element cenotwórczy czynności opodatkowanych, pozostając z nimi w ten sposób ścisłym związku, wynikającym zarówno z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nie uznaje się jednak za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Oznacza to, że jednostki samorządu terytorialnego mogą być uznane za podatników VAT wówczas, gdy dokonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W ramach stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, majątek powstały oraz zakupiony w ramach Inwestycji jest aktualnie wykorzystywany do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu (jak np. organizowanie zajęć opiekuńczych, kulturalnych i edukacyjnych dla dzieci i młodzieży czy organizacja wydarzeń dla mieszkańców wsi (festyny, uroczystości wiejskie)). Gmina planuje jednak wykorzystanie go również do działalności podlegającej opodatkowaniu VAT (odpłatny wynajem powierzchni na cele komercyjne). Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przypisanie nabytych na potrzeby Projektu towarów i usług do poszczególnych rodzajów czynności nie będzie możliwe.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zasadniczo zatem, w przypadku zakupów wykorzystywanych do działalności opodatkowanej oraz niepodlegającej opodatkowaniu VAT, zastosowanie ma częściowe odliczenie VAT za pomocą prewspółczynnika.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 90c ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Jednocześnie zgodnie z ust. 7 art. 91 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Analiza powyższej regulacji jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego o wartości początkowej przekraczającej 15 tys. zł, polegającej na rozpoczęciu jego wykorzystywania do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, podatnik, który pierwotnie nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego ze względu na wykorzystywanie tego środka trwałego do czynności nieopodatkowanych, po zmianie przeznaczenia ma prawo dokonania zwiększającej korekty kwoty podatku naliczonego. Analogicznie, byłby on zobowiązany do korekty zmniejszającej podatek naliczony, w sytuacji gdyby pierwotnie dokonał takiego obniżenia, a następnie zaprzestał wykorzystywania danego środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na Projekt, ponieważ wydatki te nie stanowiły środków trwałych o wartości przekraczającej 15 tys. zł.

Wynika to z faktu, iż w momencie dokonywania przedmiotowych nabyć, Gmina nie wykorzystywała ich do czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a przepisy ustawy o VAT nie przewidują możliwości odliczenia podatku naliczonego do nabyć niestanowiących środków trwałych o wartości przekraczającej 15 tys. zł, nawet w przypadku późniejszej zmiany ich przeznaczenia.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, w przypadku wydatków niestanowiących środków trwałych, o wartości przekraczającej 15 tys. zł poniesionych przez Gminę, przed zmianą przeznaczenia majątku powstałego w ramach Projektu, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowa zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wskazać należy również, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Wyrażoną w cyt. powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte m.in. w art. 86 ust. 2a i następnych ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy:

W myśl zaś ust. 2b ww. artykułu,

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

Wyrazem ścisłej zależności pomiędzy uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz w art. 91 ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy:

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest jednak ostateczna.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy VAT, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub w przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

I tak, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Jak wynika z art. 91 ust. 4 ustawy:

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy:

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 91 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy:

Na podstawie o art. 91 ust. 7b ustawy,

Jak stanowi art. 91 ust. 7c ustawy:

Z treści art. 91 ust. 7d ustawy wynika, że:

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług (zmiany przeznaczenia), tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik dokonuje korekty podatku. Jak wynika z art. 91 ust. 2 ustawy dla nieruchomości, których wartość początkowa przekracza 15 000 zł i które zostały zaliczone do środków trwałych, ustawodawca przewidział 10-letni okres korekty licząc od roku, w którym nieruchomość oddana została do użytkowania, natomiast dla pozostałych środków trwałych (niebędących nieruchomościami) o wartości początkowej przekraczającej 15 000 zł – 5-letni okres korekty.

Z opisu sytuacji wynika, że są Państwo podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny od kwietnia 2004 r. Są Państwo odpowiedzialni za zrealizowanie w 2018 r. projektu pn. „Świetlica wiejska miejscem integracji społeczności lokalnej”, polegającego na doposażeniu i remontach świetlic wiejskich znajdujących się na terenie Gminy. Celem Inwestycji był rozwój ogólnodostępnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalna aktywizacja społeczności lokalnej oraz stworzenie alternatywy spędzania wolnego czasu dla mieszkańców sołectw Gminy poprzez doposażenie świetlic wiejskich. W ramach Projektu wykonano prace budowlano-montażowe oraz zakupiono wyposażenie świetlic w postaci sprzętu AGD, ławek, stołów, krzeseł, mebli kuchennych wraz z montażem oraz drzwi wewnętrznych.

Ponoszone przez Państwa wydatki na Inwestycję były udokumentowane fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Ponoszone przez Państwa wydatki nie dotyczyły środków trwałych o wartości jednostkowej przekraczającej 15 tys. zł.

Powstały oraz zakupiony w wyniku Projektu majątek jest Państwa własnością. Po oddaniu Inwestycji do użytkowania, powstały majątek był nieodpłatnie udostępniany mieszkańcom. Nie zamierzali Państwo wykorzystywać go do żadnych celów komercyjnych. Nie odliczyli Państwo podatku naliczonego od wydatków na Inwestycję.

Świetlice zostały oddane do użytkowania przez sołectwa na podstawie odbioru z udziałem sołtysów w listopadzie i grudniu 2018 r. Aktualnie, zamierzają Państwo wprowadzić zmiany w sposobie wykorzystywania powstałego oraz zakupionego w wyniku Projektu majątku. Zgodnie z regulaminem udostępniania, świetlice wraz z przyległym terenem i infrastrukturą udostępniane będą w celu:

a) rozpoznawania i rozbudzania zainteresowań i potrzeb kulturalnych;

b) pobudzania aktywności społecznej mieszkańców;

c) organizowania różnych form zespołowego i indywidualnego uczestnictwa w kulturze;

d) organizowania różnych form edukacji kulturalnej;

e) kształtowania wzorców aktywnego spędzania wolnego czasu;

f) organizacji imprez kulturalnych (konkursy, spotkania okolicznościowe itp.);

g) inspirowania nowych form działalności kulturalnej;

h) rozwoju działalności kulturalnej, adresowanej do poszczególnych grup wiekowych społeczności wiejskiej;

i) organizowania zajęć opiekuńczych, kulturalnych i edukacyjnych dla dzieci i młodzieży;

j) promowania sportu, podejmowania działań rekreacyjnych;

k) organizacji wydarzeń dla mieszkańców wsi (festyny, uroczystości wiejskie);

l) organizacji imprez okolicznościowych w celach prywatnych, komercyjnych i innych na podstawie odrębnych umów najmu.

W przypadku punktów a)-k), świetlice będą nadal wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, związanych z realizacją Państwa zadań własnych. Natomiast w przypadku punktu l), świetlice będą udostępniane odpłatnie na cele komercyjne, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, planowy termin przypada na I półrocze 2023 r.

Usługi związane z odpłatnym udostępnianiem świetlic będą dokumentowane zgodnie z przepisami ustawy o VAT, paragonami fiskalnymi lub fakturami VAT, a obrót z tytułu ww. usług ujmowany w Państwa rejestrach sprzedaży. Pobierane z tego tytułu wynagrodzenie będzie wykazywane w Państwa deklaracjach JPK_VAT jako sprzedaż podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT oraz odprowadzą Państwo od niego podatek należny.

Jednocześnie, wskazali Państwo, że nie mają możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych na Projekt do poszczególnych rodzajów działalności, do jakich są wykorzystywane.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy związku ze zmianą przeznaczenia majątku zakupionego oraz powstałego w ramach Projektu, przysługuje Państwu prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację Projektu, które nie stanowiły środków trwałych o wartości przekraczającej 15 tys. zł w ramach tzw. korekty wieloletniej.

W tym miejscu raz jeszcze należy wskazać, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione dwa warunki: odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje więc w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek. Za podatnika VAT będzie więc uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej i stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Również Państwo wskazali, że świetlice będą udostępniane odpłatnie, na podstawie odrębnych umów najmu, a czynności te będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy przywołać zapadły 25 lipca 2018 r. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-140/17 Gmina Ryjewo, który dotyczył prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizowanej przez Gminę inwestycji polegającej na budowie świetlicy, która po zakończeniu budowy w 2010 r. została nieodpłatnie przekazana w zarząd gminnemu ośrodkowi kultury, po czym w 2014 r. Gmina wyraziła zamiar przeniesienia tej nieruchomości do jej majątku i przejęcia bezpośredniego zarządu nad nią, a następnie zamierzała wykorzystywać nieruchomość zarówno nieodpłatnie, na cele gminnej społeczności, jak i odpłatnie – na wynajem w celach komercyjnych. W takiej sytuacji organ podatkowy na podstawie art. 91 ust. 2 i 7 ustawy o VAT uznał, że Gmina nie mogła skorzystać z korekty odliczenia VAT zasadniczo z tego względu, że nabywając dane towary i usługi celem nieodpłatnego przekazania nieruchomości gminnemu ośrodkowi kultury nie nabyła tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej i tym samym nie działała w charakterze podatnika VAT.

W powyższej sprawie TSUE orzekł, że „Artykuły 167, 168 i 184 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz zasadę neutralności podatku od wartości dodanej (VAT) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, aby podmiot prawa publicznego korzystał z prawa do korekty odliczenia VAT zapłaconego od dobra inwestycyjnego stanowiącego nieruchomość w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, gdy w chwili nabycia tego dobra z jednej strony, ze względu na swój charakter, mogło ono być wykorzystywane zarówno do celów czynności opodatkowanych, jak i nieopodatkowanych, ale w początkowym okresie było wykorzystywane na cele działalności nieopodatkowanej, a z drugiej strony ten podmiot prawa publicznego nie wskazał wyraźnie zamiaru wykorzystywania tego dobra do celów działalności opodatkowanej, ale też nie wykluczył, że będzie ono wykorzystywane do takich celów, o ile z analizy wszystkich okoliczności faktycznych, której przeprowadzenie należy do sądu krajowego, wynika, że został spełniony warunek ustanowiony w art. 168 dyrektywy 2006/112, zgodnie z którym podatnik powinien działać w takim charakterze w momencie, w którym dokonał nabycia”.

Dochodząc do tego wniosku, TSUE wskazał, że:

„53 W sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym – gdy przy nabyciu dobra inwestycyjnego stanowiącego nieruchomość, które ze względu na swój charakter może być wykorzystywane zarówno do celów działalności opodatkowanej, jak też do celów działalności nieopodatkowanej, podmiot prawa publicznego posiadający już status podatnika nie zadeklarował wyraźnie, że zamierza przeznaczyć je do celów działalności opodatkowanej, ale też nie wykluczył, że dobro to będzie wykorzystywane w takim celu – początkowe wykorzystanie tego dobra do celów działalności nieopodatkowanej nie wyklucza stwierdzenia – po zbadaniu wszystkich faktów, co należy do sądu odsyłającego, jak przypomniano w pkt 38 niniejszego wyroku – że został spełniony warunek ustanowiony w art. 168 dyrektywy 2006/112, zgodnie z którym podatnik działał w takim charakterze w momencie, w którym nabył dane dobro.

54 W tym względzie, jak stwierdziła rzecznik generalna w pkt 55 opinii, w każdym wypadku zbadanie, czy warunek ten został spełniony, powinno następować z uwzględnieniem szerokiego rozumienia pojęcia czynności nabycia „jako podatnik”.

55 Szerokie rozumienie tego pojęcia jest konieczne, biorąc pod uwagę cel systemu odliczeń, a tym samym korekt, który, jak przypomniano w pkt 29–31 niniejszego wyroku, polega na zapewnieniu neutralności obciążenia podatkowego wszystkich rodzajów działalności gospodarczej, z której to zasady wynika, że generalnie każdy podmiot gospodarczy powinien mieć możliwość wykonania swojego prawa do odliczenia bezpośrednio w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku, a rzetelność odliczeń w razie potrzeby może być zapewniona a posteriori w drodze korekty”.

Powtórzyć w tym miejscu należy, że uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Celem stwierdzenia prawa do korekty i odliczenia podatku, oprócz ustalenia, w jakim charakterze występował nabywca w chwili dokonywania zakupów, z których podatek naliczony ma zamiar odliczyć, konieczne jest zbadanie, czy:

‒w chwili nabycia mogło ono ze względu na swój charakter być wykorzystywane zarówno do celów/czynności opodatkowanych jak i nieopodatkowanych, przy czym w początkowym okresie było wykorzystywane do działalności nieopodatkowanej,

‒nabywca nie wykazał wyraźnie zamiaru wykorzystywania tego dobra do celów działalności opodatkowanej, ale też tego nie wykluczył,

‒kiedy poniesiono wydatki na inwestycję i kiedy oddano ją do użytkowania,

‒czy nabywca w momencie ponoszenia wydatków związanych z jej powstaniem był zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, w celu rozstrzygnięcia Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w momencie realizacji projektu działali Państwo w charakterze podatnika, czy też dokonując zakupów nie działali w charakterze podatnika, wykluczając użycie rezultatów projektu do celów działalności gospodarczej.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że celem Inwestycji był rozwój ogólnodostępnej infrastruktury rekreacyjnej, kulturalna aktywizacja społeczności lokalnej oraz stworzenie alternatywy spędzania wolnego czasu dla mieszkańców sołectw Gminy Skarszewy poprzez doposażenie świetlic wiejskich. Powstały oraz zakupiony w wyniku Projektu majątek jest własnością Gminy. Po oddaniu Inwestycji do użytkowania, powstały majątek był nieodpłatnie udostępniany mieszkańcom. Gmina nie zamierzała wykorzystywać go do żadnych celów komercyjnych. W związku z tym, Gmina uzyskała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, potwierdzającą brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na Projekt, w konsekwencji, Gmina nie odliczyła podatku naliczonego od wydatków na Inwestycję.

Na etapie nabywania towarów i usług związanych z realizowanym w 2018 r. Projektem doposażenia i remontu świetlic wiejskich, nie zakładali Państwo wykonywania czynności opodatkowanych pozostających w bezpośrednim związku z majątkiem powstałym oraz zakupionym w ramach Projektu. Z opisu sprawy nie wynika bowiem, aby w momencie rozpoczęcia realizacji Projektu, przewidywali Państwo możliwość komercyjnego wykorzystania rezultatów Projektu. Wręcz przeciwnie – nie zamierzali Państwo wykorzystywać ww. majątku do żadnych celów komercyjnych, uzyskali też Państwo interpretację indywidualną dot. ww. Projektu potwierdzającą brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na ten Projekt.

Wobec powyższych okoliczności, mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że od początku realizacji Inwestycji, nabywając towary i usługi w ramach realizowanego Projektu, nie ponosili Państwo wydatków w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej (zarówno opodatkowanej podatkiem VAT, jak i zwolnionej od podatku) i tym samym nie działali w tym zakresie w charakterze podatnika podatku VAT. Od początku realizacji Projektu nabywali Państwo towary i usługi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zatem stwierdzić, że dokonując zakupów towarów i usług związanych z realizacją opisanego Projektu nie wykonywali Państwo tych czynności w celu prowadzenia działalności gospodarczej i nie działali w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i tym samym nie spełnili przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem, ponosząc wydatki celem realizacji przedmiotowego Projektu nie nabyli Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z ww. Projektem.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi być on podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W powyższym kontekście należy zwrócić uwagę również na wyrok TSUE z 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku w sprawie C-378/02). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek naliczony zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 ww. wyroku).

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów Dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Analiza przedstawionych przez Państwa okoliczności sprawy, w kontekście przywołanych przepisów art. 91 ustawy i orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że zmiana w sposobie wykorzystywania powstałego oraz zakupionego w wyniku Projektu majątku (zmiana przeznaczenia) oznacza, że w momencie dokonywania zakupów towarów i usług w ramach realizowanego Projektu, nabyli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego. Skoro nie realizowali Państwo Projektu z zamiarem wykorzystania rezultatów tego Projektu do działalności gospodarczej (zarówno opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionej od podatku), późniejsze komercyjne wykorzystanie ww. majątku nie spowoduje powstania prawa do odliczenia podatku od już poniesionych wydatków, gdyż prawo takie powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny (art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE).

Również przepisy art. 91 ustawy, regulujące kwestie korekt podatku naliczonego, nie przyznają prawa do odliczenia, ani nie zmieniają podatku naliczonego związanego pierwotnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu w podatek podlegający odliczeniu.

Zatem, skoro już na etapie realizacji Projektu, nie przewidywali Państwo komercyjnego wykorzystywania rezultatów Projektu i wyłączyli Państwo realizowany Projekt poza regulacje objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, to nawet późniejsze komercyjne wykorzystywanie majątku powstałego i zakupionego w wyniku Projektu również do działalności gospodarczej (odpłatne udostępnianie świetlic na cele komercyjne, podlegające opodatkowaniu VAT), nie daje prawa do korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w ramach realizacji tego Projektu. Nie nabyli Państwo bowiem prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi zakupami, a zatem nie istnieje podatek, który można odliczyć poprzez dokonanie korekty.

Podsumowując, zmiana sposobu wykorzystania majątku powstałego oraz zakupionego w wyniku opisanego Projektu nie upoważnia Państwa do dokonywania korekt podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym Projektem.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji