Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.116.2023.2.AS

Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części od zakupu samochodu przy uwzględnieniu przepisów z art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz przepisów wykonawczych ustawy, a następnie przy zastosowaniu art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy w związku z art. 86a ust. 9 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup samochodu – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup samochodu, w związku art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 maja 2023 r. (wpływ 22 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

Jednostki budżetowe Gminy: to Urząd Gminy, szkoły podstawowe, przedszkole i ośrodek pomocy społecznej.

Gmina na terenie nie posiada żadnego zakładu budżetowego.

Od 1 lutego 2019 r. Gmina prowadzi działalność w zakresie uzdatniania i dostarczania wody za pośrednictwem sieci wodociągowych dla mieszkańców, gospodarstw rolnych, firm i innych jednostek.

Wodociągi i dostarczanie wody są zadaniem własnym gminy i Gmina zajmuje się dostawą, odbiorem oraz użytkowaniem.

Gmina świadczy jednak wiele innych usług takich, jak m.in.: montaż, wymiana, plombowanie wodomierza.

Z tytułu świadczonych usług za pośrednictwem sieci wodociągowych związanych ze sprzedażą wody Gmina wystawia do wszystkich (fizycznych i prawnych) kontrahentów faktury VAT stosując na te usługi 8% stawkę VAT oraz odprowadza należny podatek.

W roku 2022 Gmina otrzymała promesę na dofinansowanie inwestycji (…).

Zapewni to realne zużycie wody, dokładny odczyt oraz porównanie rzeczywistej ilości wody wprowadzonej do sieci z wielkościami zużycia, a zakup samochodu pozwoli m.in. na terminowy odczyt zużycia.

W związku z ww. inwestycją Gmina chce ogłosić przetarg na usługę dostawy i wymianę wodomierzy głównych na ultra dźwiękowe oraz częściowo mechaniczne z możliwością odczytu metodą radiową z niezbędnym oprogramowaniem i oprzyrządowaniem oraz na zakup samochodu z wyposażeniem na potrzeby komunalne oraz do odczytu wodomierzy.

W przygotowywanych dokumentach do ogłoszenia przetargu Gmina chce zastosować do naliczenia faktury VAT wystawionej przez wykonawcę za usługi wymiany i montażu wodomierzy 8% stawkę podatku od wszystkich odbiorców indywidualnych oraz gospodarstw rolnych (niezależnie od miejsca montażu wodomierza czy w budynku mieszkalnym czy w budynku gospodarczym). Natomiast od firm, przedsiębiorstw i pozostałych jednostek (szkoły, przedszkole, urząd gminy) zastosowana zostanie 23% stawka podatku.

Do zakupu samochodu Gmina zastosuje 23% stawkę podatku VAT do faktury.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.), Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną, cieplną oraz gaz.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

W świetle przepisów i regulacji, Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych faktur jeżeli działa jako podatnik VAT, a inwestycja służyć ma do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie dot. zakupu usługi wymiany i montażu wodomierzy głównych na ultra dźwiękowe oraz częściowo mechanicznych z możliwością odczytu metodą radiową z niezbędnym oprogramowaniem i oprzyrządowaniem oraz zakup samochodu będą wykorzystywane bezpośrednio przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT polegających na świadczeniu odpłatnych usług dostarczania wody na rzecz mieszkańców Gminy i podmiotów prywatnych oraz firm funkcjonujących na terenie Gminy (Użytkownicy).

Gmina zawarła z Użytkownikami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest dostarczanie wody, a modernizacja infrastruktury wodociągowej będzie wykorzystana do prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej odpłatną dostawę wody.

W świetle przepisów i regulacji Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT, tj. 23% stawki od naliczonego, wynikającego z faktur dotyczących usług wymiany i montażu wodomierzy dla firm, przedsiębiorstw i pozostałych odbiorców oraz od zakupu samochodu jeżeli działa jako podatnik VAT, a inwestycje te mają służyć do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a u.p.t.

Obniżona stawka podatku VAT 8% w fakturze od wykonawcy za wymianę i montaż wodomierzy w gospodarstwach rolnych jest prawidłowa.

Przez pojęcie gospodarstwa rolnego rozumiane jest gospodarstwo służące prowadzeniu działalności rolniczej i jest ono zwolnione z wielu podatków.

Przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) nie stosuje się m.in. do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Rolnicy, którzy nie uzyskują przychodów z innego rodzaju działalności niż rolnicza, nie muszą się w ogóle rejestrować dla potrzeb podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.), gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Przystępując do inwestycji Gmina zakłada, że wymiana i montaż wodomierzy w ramach tej inwestycji przyczyni się do realnego i terminowego odczytu wodomierzy i będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, tj. odpłatnego świadczenia usług w zakresie dostawy wody dla mieszkańców , gospodarstw rolnych i pozostałych jednostek oraz firm Gminy. Za sprzedaż wody na podstawie odczytów zużycia Gmina będzie wystawiała przez faktury VAT. Uzyskiwany z tego tytułu obrót Gmina ujmie w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia powyższych usług Gmina wykaże w składanych deklaracjach VAT.

Gmina to typowo gmina rolnicza, gdzie 80% odbiorców wody stanowią gospodarstwa rolne o powierzchni od 1 ha do powyżej 100 ha i więcej.

W świetle przepisów i regulacji, Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT naliczonego wynikającego z ww. faktur.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

W świetle przepisów i regulacji, Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych faktur jeżeli działa jako podatnik VAT, a inwestycja służyć ma do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie dot. zakupu usługi wymiany i montażu wodomierzy głównych na ultra dźwiękowe oraz częściowo mechanicznych z możliwością odczytu metodą radiową z niezbędnym oprogramowaniem i oprzyrządowaniem oraz zakup samochodu będą wykorzystywane bezpośrednio przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT polegających na świadczeniu odpłatnych usług dostarczania wody na rzecz mieszkańców Gminy i podmiotów prywatnych oraz firm funkcjonujących na terenie Gminy (Użytkownicy). Gmina zawarła z Użytkownikami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest dostarczanie wody, a modernizacja infrastruktury wodociągowej będzie wykorzystana do prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej odpłatną dostawę wody.

W świetle przepisów i regulacji Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT, tj. 23% stawki od naliczonego, wynikającego z faktur dotyczących usług wymiany i montażu wodomierzy dla firm, przedsiębiorstw i pozostałych odbiorców oraz od zakupu samochodu jeżeli działa jako podatnik VAT, a inwestycje mają służyć do czynność opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a u.p.t.

Obniżona stawka podatku VAT 8% w fakturze od wykonawcy za wymianę i montaż wodomierzy w gospodarstwach rolnych jest prawidłowa.

Przez pojęcie gospodarstwa rolnego rozumiane jest gospodarstwo służące prowadzeniu działalności rolniczej i jest ono zwolnione z wielu podatków.

Przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) nie stosuje się m.in. do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Rolnicy, którzy nie uzyskują przychodów z innego rodzaju działalności niż rolnicza, nie muszą się w ogóle rejestrować dla potrzeb podatku VAT.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

Od 1 lutego 2019 r. Gmina prowadzi działalność w zakresie uzdatniania i dostarczania wody za pośrednictwem sieci wodociągowych dla mieszkańców, gospodarstw rolnych, firm i innych jednostek.

Wodociągi i dostarczanie wody są zadaniem własnym gminy i Gmina zajmuje się dostawą, odbiorem oraz użytkowaniem.

Gmina świadczy jednak wiele innych usług takich, jak m.in.: montaż, wymiana, plombowanie wodomierza.

Z tytułu świadczonych usług za pośrednictwem sieci wodociągowych związanych ze sprzedażą wody Gmina wystawia do wszystkich (fizycznych i prawnych) kontrahentów faktury VAT stosując na te usługi 8% stawkę VAT oraz odprowadza należny podatek.

W roku 2022 Gmina otrzymała promesę na dofinansowanie inwestycji (…). W związku z ww. inwestycją Gmina chce ogłosić także przetarg na: zakup samochodu z wyposażeniem do działalności gospodarczej Gminy, związanej z gospodarką wodno-ściekową oraz do odczytu wodomierzy.

Do zakupu samochodu Gmina zastosuje 23% stawkę podatku VAT do faktury.

Planowany do zakupu samochód nie jest określony. Marka pojazdu będzie znana po rozstrzygnięciu przetargu, a będzie to samochód typu (…), który będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT i wykluczone będzie wykorzystywanie go do innych celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością, a zwłaszcza do celów osobistych pracowników. Użytkowanie samochodu zostanie określone zarządzeniem Wójta Gminy wprowadzającym regulamin korzystania z samochodu służbowego, który określi zasady użytkowania pojazdu, ewidencjonowanie przejazdów, rozliczanie przebiegu i zużycia paliwa oraz garażowania. W godzinach pracy samochód garażowany będzie na parkingu przed budynkiem Urzędu Gminy lub stacją uzdatniania wody. Będzie istniała możliwość parkowania pojazdu i dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika Gminy w ramach wykonywania obowiązków służbowych pracownika.

Zakupiony samochód będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony i będzie spełniał wymogi określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, co zostanie potwierdzone w zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów po dodatkowym badaniu technicznym i odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.), Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Planując zakup samochodu Gmina zakłada, że przyczyni się do realnego i terminowego odczytu wodomierzy i będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, tj. odpłatnego świadczenia usług w zakresie dostawy wody dla mieszkańców, gospodarstw rolnych i pozostałych jednostek oraz firm Gminy. Za sprzedaż wody na podstawie odczytów zużycia Gmina będzie wystawiała faktury VAT. Uzyskiwany z tego tytułu obrót Gmina ujmie w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia powyższych usług Gmina wykaże w składanych deklaracjach VAT.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w przypadku wystawienia faktury VAT z naliczoną stawką podatku 23% za zakup samochodu, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a u.p.t., a nie prewskaźnikiem?

Państwa stanowisko w sprawie

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.), Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji.

Gmina zawarła z mieszkańcami, firmami i pozostałymi odbiorcami odpowiednie umowy cywilnoprawne w zakresie dostawy wody i na podstawie wystawianych przez podatnika faktur VAT za wodę uzyskiwany z tego tytułu obrót Gmina ujmie w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia powyższych usług Gmina wykazuje w składanych deklaracjach VAT i płaci podatek VAT.

Przystępując do inwestycji Gmina w ramach dofinansowania inwestycji (…) zapewni realne zużycie wody, dokładny odczyt oraz porównanie rzeczywistej ilości wody wprowadzonej do sieci z wielkościami zużycia, a zakup samochodu na terminowy odczyt zużycia.

Nabywcą/odbiorcą faktury dokumentującej poniesione wydatki na realizację zadania będzie Gmina, a faktura za zakup samochodu opodatkowana będzie 23% stawką podatku VAT.

W świetle przepisów i regulacji Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT, tj. 23% stawki od naliczonego, wynikającego z faktury zakupu samochodu jeżeli działa jako podatnik VAT, a inwestycje mają służyć do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a u.p.t., a nie tylko prewskaźnikiem.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie zakupiony samochód będzie wykorzystywany bezpośrednio przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT polegających na świadczeniu odpłatnych usług dostarczania wody na rzecz mieszkańców Gminy i podmiotów prywatnych funkcjonujących na terenie Gminy (Użytkownicy). Gmina zawarła z Użytkownikami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest dostarczanie wody.

W świetle przepisów i regulacji, Gmina ma prawo do odliczenia pełnego podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dotyczącej zakupu samochodu do działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a u.p.t.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 i 91 ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1) zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2) obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy:

Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy:

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy:

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy:

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r. poz. 999). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia:

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia:

Pod pojęciem jednostek organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego rozumie się:

a)urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,

b)jednostkę budżetową,

c)zakład budżetowy.

Z § 2 pkt 5 i 6 rozporządzenia wynika, że:

Przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Przez jednostkę budżetową rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy:

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy:

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1)przeznaczonych wyłącznie do:

a)odprzedaży,

b)sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c)oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2)w odniesieniu do których:

a)kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b)podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy:

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1)numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

2)dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3)stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4)wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a)kolejny numer wpisu,

b)datę i cel wyjazdu,

c)opis trasy (skąd – dokąd),

d)liczbę przejechanych kilometrów,

e)imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

– potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5)liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle art. 86a ust. 9 ustawy:

Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a)klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b)z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3)pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a)agregat elektryczny/spawalniczy,

b)do prac wiertniczych,

c)koparka, koparko-spycharka,

d)ładowarka,

e)podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f)żuraw samochodowy

– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak wynika z art. 86a ust. 12 ustawy:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Na podstawie art. 86a ust. 13 ustawy:

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z tym podatnicy, których przedmiot działalności stanowić będzie wyłącznie prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie będą stosowali prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Z treści wniosku wynika Gmina planuje zakup samochodu z wyposażeniem na potrzeby komunalne oraz do odczytu wodomierzy. Marka pojazdu będzie znana po rozstrzygnięciu przetargu, a będzie to samochód typu (…). Wnioskodawca zakłada, że samochód przyczyni się do realnego i terminowego odczytu wodomierzy, tj. samochód będzie wykorzystywany do odpłatnego świadczenia usług w zakresie dostawy wody dla mieszkańców, gospodarstw rolnych i pozostałych jednostek (szkoły, przedszkole, urząd gminy) oraz firm Gminy. Użytkowanie samochodu zostanie określone zarządzeniem Wójta Gminy wprowadzającym regulamin korzystania z samochodu służbowego, który określi zasady użytkowania pojazdu, ewidencjonowanie przejazdów, rozliczanie przebiegu i zużycia paliwa oraz garażowania. W godzinach pracy samochód garażowany będzie na parkingu przed budynkiem Urzędu Gminy lub stacją uzdatniania wody. Będzie istniała możliwość parkowania pojazdu i dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika Gminy w ramach wykonywania obowiązków służbowych pracownika. Zakupiony samochód będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony i będzie spełniał wymogi określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, co zostanie potwierdzone w zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów po dodatkowym badaniu technicznym i odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym. Wnioskodawca wskazuje również, że usługa dostawy i wymiany wodomierzy głównych na ultra dźwiękowe oraz częściowo mechaniczne z możliwością odczytu metodą radiową z niezbędnym oprogramowaniem i oprzyrządowaniem będzie miała miejsce w ww. jednostkach. Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług począwszy od 1 stycznia 2017 r. Gmina oraz jej jednostki budżetowe występują jako jeden podatnik podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup samochodu, w związku art. 86 ust. 2a ustawy.

We wniosku Gmina wskazała, że zakupiony samochód będzie wykorzystywany do wykonywania działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jednak z opisu sprawy wynika, że samochód będzie również wykorzystywany do działalności innej niż działalność gospodarcza, tj. do odczytu wodomierzy w „pozostałych jednostkach”, przez które – jak wynika z wniosku – Wnioskodawca rozumie szkoły, przedszkola oraz urząd gminy. W ww. jednostkach, z uwagi na ich przeznaczenie i charakter, Gmina bez wątpienia wykonuje swoje zadania własne, a więc czynności, z tytułu których nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, a zatem niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z powyższego wynika więc, że samochód będzie wykorzystywany przez Gminę nie tylko do czynności opodatkowanych lecz również i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca planuje bowiem zakup samochodu z wyposażeniem na potrzeby komunalne, jak i do odczytu wodomierzy, które będą zamontowane również w pozostałych jednostkach, tj. szkołach, przedszkolu, urzędzie gminy. Pomioty te (scentralizowane z Wnioskodawcą) wykonują również zadania własne gminy, tj. niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dlatego też, w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu, Gmina – działająca również poprzez te podmioty – w pierwszej kolejności jest zobowiązana zastosować przepisy z art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Następnie, z uwagi na przedmiot wniosku, kluczową rolę w kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w przedmiotowej sprawie odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków i pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby dokonać odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy, warunkiem koniecznym jest, aby pojazdy te posiadały zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, przy czym powyższe winno wynikać również z dowodu rejestracyjnego zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Wykonanie dodatkowego badania technicznego potwierdzonego zaświadczeniem okręgowej stacji kontroli pojazdów oraz posiadanie stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu staje się obowiązkiem podatnika, w sytuacji, gdy podatnik chce dokonać obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych przez podatnika wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy. Dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu poniesienia takich wydatków jest prawem podatnika, z którego to prawa podatnik może lecz nie musi skorzystać. Zatem jeżeli Wnioskodawca chce z powyższego prawa skorzystać powinien być w posiadaniu stosownych dokumentów (zaświadczenia i adnotacji w dowodzie rejestracyjnym), które by to prawo do odliczenia potwierdzały.

Jak wskazano wyżej, w art. 86a ust. 10 ustawy wyraźnie uregulowano, że spełnienie wymagań określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy stwierdza się na podstawie badania technicznego, co stanowi dowód potwierdzający prawidłowość dokonywanych przez podatnika odliczeń podatku od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją samochodu.

Z przepisu art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy nie wynika, w jakim terminie podatnik powinien przeprowadzić dodatkowe badania techniczne i uzyskać wpis w dowodzie rejestracyjnym, potwierdzające spełnienie wymagań z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy. Niemniej jednak badanie to wpływa na prawo do odliczenia podatku naliczonego, dlatego powinno ono być przeprowadzone niezwłocznie. Wobec braku terminu należy więc przyjąć, że zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów i adnotacja w dowodzie rejestracyjnym powinny zostać uzyskane niezwłocznie po zakupie pojazdu, nie później jednak niż do czasu złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy.

W przypadku niewykonania dodatkowego badania technicznego do czasu złożenia deklaracji VAT za okres, w którym nastąpi nabycie pojazdów uznaje się, że pojazd nie mieści się w katalogu pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 9 ustawy, czyli pojazdów, które ze względu na swoją konstrukcję ustawowo uznawane są za pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Oznacza to, że w stosunku do takiego pojazdu zastosowanie znajdą zasady ogólne. Odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości uzależnione wówczas będzie od spełnienia warunków wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Zgodnie z ww. przepisem odliczenie pełne przysługuje jeżeli sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach jego używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponadto w takim przypadku wystąpi również obowiązek złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT 26).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że zakupiony przez Gminę samochód będzie spełniał wymogi określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, co zostanie potwierdzone w zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów po dodatkowym badaniu technicznym i odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym.

Ponadto Gmina wskazała, że istnieje potencjalna możliwość parkowania zakupionego pojazdu i dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika w ramach wykonywania obowiązków służbowych. Choć to tylko potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu to należy w tym miejscu uwzględnić również wpływ takiego używania samochodu na prawo do odliczenia.

Z przepisów ustawy nie wynika, że w przypadku samochodów, do których zastosowanie znajdują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, prawo do odliczenia zostaje automatycznie ograniczone poprzez możliwość parkowania zakupionego pojazdu i dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika Gminy. Jednakże z racji tego, że od zakupu samochodu, Gmina będzie miała pełne prawo do odliczenia, to –w przypadku braku potwierdzania jednoznacznymi przesłankami ścisłego, niepodważalnego i trwałego związku parkowania zakupionego pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika z wykonywaniem działalności gospodarczej Gminy – przepisy ustawy wskazują na opodatkowanie nieodpłatnych świadczeń w trybie art. 8 ust. 2 ustawy.

Zatem Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu pojazdu w części.

Podsumowując, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części od zakupu samochodu przy uwzględnieniu przepisów z art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz przepisów wykonawczych ustawy, a następnie przy zastosowaniu art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy w związku z art. 86a ust. 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W myśl art. 14b § 1a Ordynacji podatkowej:

W zakresie objętym wiążącymi informacjami stawkowymi, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie wydaje się interpretacji indywidualnych.

Tym samym, kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Stosownie do tego przepisu:

Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie

– w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W związku z powyższym należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii tego, jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla zakupu samochodu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00