Interpretacja indywidualna z dnia 5 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.193.2023.2.ENB

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 27 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 18 maja 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem Federacji Rosyjskiej i mieszkał Pan na terytorium Federacji Rosyjskiej ponad 20 lat – do roku 2021 włącznie. Na terenie Rzeczypospolitej Polskiej wcześniej nie mieszkał Pan.

Posiadał Pan Kartę Polaka. We wrześniu 2021 r. po otrzymaniu oferty pracy przyjechał Pan do Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa o pracę była zawarta na okres próbny od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., pracodawca – Sp. z o. o. X. Pana rodzina pozostała w Rosji, w P., nie przyjechała z Panem do Polski. Po zakończeniu okresu próbnego otrzymał Pan nową umowę o pracę od 1 stycznia 2022 r. na 12 miesięcy.

W styczniu 2022 r. odwiedził Pan rodzinę w Rosji (na okres 1 tygodnia) i wrócił do Polski, do pracy. Na podstawie posiadanej Karty Polaka otrzymał Pan zezwolenie na pobyt stały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej – decyzja Wojewody (...) z (...) 2022 r. (...), karta Pobytu (...).

W czerwcu 2022 r. przeprowadził Pan do Polski swoją rodzinę i mienie z Rosji. Pana małżonka, A.B., 29 czerwca 2022 r. uzyskała numer PESEL. Przy imporcie mienia korzystał Pan ze zwolnienia mienia z cła (podstawa prawna – rozporządzenia Rady Nr 1186/2009 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych; akty Służby Celnej RP: Nr własny-LRN: (...), MRN: (...), przyjęty: 2022-(...)).

W przesłanym uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że w latach 2019, 2020, 2021 nie przebywał Pan na terytorium RP dłużej niż 183 dni.

W latach 2019-2021 posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Rosji – zgodnie z prawem tego kraju.

W okresie od 1 stycznia do czerwca 2022 r. przebywał Pan poza Federacją Rosyjską krócej niż 183 kolejne dni, co oznacza, że zgodnie z Ordynacją Podatkową Federacji Rosyjskiej pozostawał Pan rezydentem podatkowym Federacji Rosyjskiej.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. miał Pan stałe ognisko domowe w Federacji Rosyjskiej.

Od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. mieszkał Pan w Polsce, ale stałe ognisko domowe miał Pan w Federacji Rosyjskiej.

Od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. nie miał Pan powiązań osobistych z Polską. W tym okresie miał Pan powiązania osobiste z Rosją. Wraz z rodziną mieszkał Pan w P., w Rosji. Pana rodzina to żona A.B., córka C. urodzona w 1993 r. (pełnoletnia). Razem z Państwem mieszkał pies.

W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. nie miał Pan powiązań osobistych z Polską.

W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. i od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. Pana powiązania osobiste z Federacją Rosyjską zostały zachowane. Pana rodzina – żona A.B., córka C. i pies – nadal mieszkali na stałe w tym samym miejscu, w P., w Rosji.

W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. mieszkał Pan w Polsce w R. w wynajmowanym mieszkaniu.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. nie miał Pan żadnych powiązań finansowych z Polską. W tym okresie mieszkał Pan i pracował na stałe w Federacji Rosyjskiej, P.. Źródłem dochodów była praca w Y, gdzie pracował Pan od maja 2012 r. do sierpnia 2021 r. Wraz z rodziną mieszkał Pan w mieszkaniu, które było współwłasnością z żoną. Miał Pan też samochód i garaż na swojej posesji. Samochód był ubezpieczony w systemie CASCO i OC. Miał Pan konta w rosyjskich bankach oraz posiadał Pan udziały w rosyjskich spółkach.

W okresie od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. pracował Pan na umowie o pracę w Polsce, firma X. Praca ta była źródłem dochodu. Nie posiadał Pan nieruchomości i inwestycji w Polsce. Mieszkał Pan w wynajętym mieszkaniu. Miał Pan ubezpieczenie na życie, konta bankowe w polskich bankach. Nie miał Pan innych źródeł utrzymania niż praca najemna w X.

W okresie od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. był Pan właścicielem nieruchomości w Federacji Rosyjskiej – mieszkania, w którym mieszkała Pana rodzina oraz garażu.

W czerwcu 2022 r. przekazał Pan całą nieruchomość (mieszkanie i garaż) córce C..

Od czerwca 2022 r. nie posiada Pan nieruchomości w Federacji Rosyjskiej. Oprócz pracy wykonywanej w Polsce, źródłem dochodów były dywidendy wypłacane z posiadanych przez Pana akcji spółek rosyjskich.

W maju 2022 r. sprzedał Pan posiadane akcje. Od czerwca 2022 r. nie posiada Pan akcji spółek rosyjskich ani dochodów z takich akcji.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do czerwca 2022 r. nie prowadził Pan działalności publicznej, politycznej, kulturalnej, obywatelskiej ani w Polsce, ani w Rosji, nie był Pan członkiem klubów ani organizacji.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. zazwyczaj przebywał Pan w Rosji – mieszkał Pan z rodziną w P..

W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. zazwyczaj przebywał Pan w Polsce – mieszkał Pan bez rodziny w R..

Centrum Pana zainteresowań osobistych i gospodarczych w okresie od 1 stycznia 2019 r. do czerwca 2022 r. znajdowało się w Rosji – tam gdzie mieszkała Pana rodzina.

W styczniu 2022 r. otrzymał Pan umowę o pracę roczną w firmie X.

W marcu 2022 r. otrzymał Pan zezwolenie na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej.

W czerwcu 2022 r. sprowadził Pan swoją rodzinę (żonę A.) i psa oraz mienie (samochód i rzeczy osobiste) do Polski na pobyt stały. Pana zdaniem ośrodek osobistych i gospodarczych interesów przeniósł się do Polski w czerwcu 2022 r. po przeprowadzce rodziny do Polski.

Odpowiadając na pytanie – czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce wskazał Pan, że musi przestrzegać i spełniać wymagania przepisów prawa Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przepisów podatkowych.

Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji ani zaświadczenia ze służby podatkowej Federacji Rosyjskiej. Posiada Pan natomiast zeznanie podatkowe z opłacenia podatków w Federacji Rosyjskiej za lata 2020-2021. Posiada Pan również paszport obywatela Federacji Rosyjskiej. Zgodnie z Ordynacją Podatkową Federacji Rosyjskiej jako obywatel Rosji jest Pan rezydentem podatkowym, ponieważ mieszkał Pan na terytorium Federacji Rosyjskiej dłużej niż 183 dni w ciągu roku.

Posiada Pan:

–zaświadczenie potwierdzające miejsce pracy w Y w okresie od 3 maja 2012 r. do 20 sierpnia 2021 r.,

–zaświadczenie z miejsca pracy o wysokości wynagrodzeń, innych płatności i wynagrodzeń, za które naliczono składki ubezpieczeniowe na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych Federacji Rosyjskiej, Fundusz Emerytalny Federacji Rosyjskiej, Federalny Fundusz Obowiązkowego Ubezpieczenia Medycznego na rok 2019, 2020, 2021,

–zaświadczenia o dochodach i kwotach podatków (zeznania podatkowe) za 2020, 2021 rok,

–kartę do indywidualnego rozliczania kwot naliczonych wpłat i innych wynagrodzeń oraz kwot naliczonych składek ubezpieczeniowych za 2018, 2019 rok,

–świadectwo własności mieszkania– od 6 marca 2009 r. do 1 czerwca 2022 r.,

–bankowe potwierdzenie zapłaty podatku od nieruchomości i podatku transportowego za rok 2021,

–wyciąg z konta osobistego najemcy, wydany przez spółkę zarządzającą Z sp. z o.o., potwierdzający zamieszkanie we własnym mieszkaniu w mieście P., Federacja Rosyjska w okresie od 22 lutego 2012 r. do 26 maja 2022 r.,

–polisę ubezpieczeniową OC oraz dowód zapłaty ubezpieczenia samochodu za okres od 21 lipca 2020 r. do 20 lipca 2021 r.

Zawarł Pan umowę o pracę na okres próbny 3 miesiące – od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., oraz następną umowę na okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

Pytanie

Czy powyższe okoliczności pozwalają na uznanie, że zostały spełnione warunki skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, tj. z ulgi na powrót dla posiadacza Karty Polaka, który w 2022 r. przeniósł ośrodek swoich interesów życiowych do Rzeczypospolitej Polskiej?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, ośrodek Pana interesów życiowych rozumiany jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych został przeniesiony z byłego stałego miejsca zamieszkania, tj. z Federacji Rosyjskiej do Rzeczypospolitej Polskiej w roku 2022. Dowody na to, Pana zdaniem, są następujące:

Umowa o pracę obowiązywała przez okres 3 miesięcy od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. i była umową na okres próbny, który nie pozwalał na zaplanowanie zmiany ośrodka interesów życiowych przed jego zakończeniem. Umowa o pracę na czas określony została zawarta na okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. Zezwolenie na pobyt stały w RP uzyskał Pan w marcu 2022 r. Przeprowadzka Pana rodziny i zwolnienie z cła mienia przesiedleńczego nastąpiło w czerwcu 2022 r. Pana pobyt w Polsce w roku 2021 trwał mniej niż 183 dni (od września do 31 grudnia 2021 r.).

Objaśnienia podatkowe z dnia 29 kwietnia 2021 r. Rezydencja podatkowa oraz zakres obowiązku podatkowego osób fizycznych w Polsce (opublikowane na stronie podatki.gov.pl) traktują miejsca zamieszkania dla celów podatkowych osoby fizycznej pod następującymi warunkami:

1)osoba posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

Przykład 3 Objaśnienia podatkowego z dnia 29 kwietnia 2021 r. wyjaśnia sytuację, w której osoba (Pan Artur) pracująca za granicą posiada ośrodek interesów osobistych w Polsce, podczas gdy jej rodzina mieszkała w Polsce.

Pana zdaniem w Pana sytuacji, podobnie jak w Przykładzie 3, w 2021 r. miał Pan centrum osobistych zainteresowań w Rosji. Przeniósł Pan centrum swoich interesów osobistych do Polski w roku 2022 wraz z przeprowadzką do Polski rodziny.

Na podstawie powyższego uważa Pan, że spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót jako posiadacz Karty Polaka, który w 2022 roku przeniósł ośrodek swoich interesów życiowych do RP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Określenie, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinno być dokonane w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że we wrześniu 2021 r. po otrzymaniu oferty pracy przyjechał Pan do Polski, gdzie rozpoczął Pan pracę na rzecz polskiej spółki i gdzie wynajmował Pan mieszkanie. Oznacza to, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od tego dnia spełnia Pan warunek pozwalający na uznanie Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Skoro bowiem w Polsce zamieszkiwał Pan w wynajętym mieszkaniu, jak również w Polsce wykonywał Pan pracę na rzecz polskiego pracodawcy uznać należy, że w Polsce miał Pan centrum interesów gospodarczych.

Jednakże, mając na uwadze, że w 2021 r. i w okresie od stycznia do czerwca 2022 r. Rosja również traktowała Pana jako rezydenta podatkowego, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Moskwie dnia 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569).

Stosownie do art. 1 ust. 2 umowy polsko-rosyjskiej:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jeżeli dochód jest osiągany przez spółkę jawną, to miejsce zamieszkania ustala się w miejscu pobytu osoby podlegającej opodatkowaniu od takiego dochodu.

Na podstawie art. 1 ust. 4 umowy:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 2 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W opisie zdarzenia wskazał Pan, że we wrześniu 2021 r. po otrzymaniu oferty pracy przyjechał Pan do Rzeczypospolitej Polskiej. Pana rodzina pozostała w Rosji, w P.. Po zakończeniu okresu próbnego otrzymał Pan nową umowę o pracę od dnia 1 stycznia 2022 r. na 12 miesięcy. W styczniu 2022 r. odwiedził Pan rodzinę w Rosji na okres 1 tygodnia i wrócił Pan do Polski, do pracy. Na podstawie posiadanej Karty Polaka otrzymał Pan zezwolenie na pobyt stały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. W czerwcu 2022 r. przeprowadził Pan do Polski rodzinę i mienie z Rosji. W latach 2019-2021 posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Rosji – zgodnie z prawem tego kraju. W okresie od 1 stycznia do czerwca 2022 r. przebywał Pan poza Federacją Rosyjską krócej niż 183 kolejne dni, co oznacza, że zgodnie z Ordynacją Podatkową Federacji Rosyjskiej pozostawał Pan rezydentem podatkowym Federacji Rosyjskiej. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. miał Pan stałe ognisko domowe w Federacji Rosyjskiej. Od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. mieszkał Pan w Polsce, ale stałe ognisko domowe miał Pan w Federacji Rosyjskiej. Od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. nie miał Pan powiązań osobistych z Polską. W tym okresie miał Pan powiązania osobiste z Rosją. Wraz z rodziną mieszkał Pan w P., w Rosji. Pana rodzina to żona A.B., córka C. urodzona w 1993 r. (pełnoletnia). Razem z Państwem mieszkał pies. W okresie od września 2021 do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 nie miał Pan powiązań osobistych z Polską. W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. i od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. Pana powiązania osobiste z Federacją Rosyjską zostały zachowane. Pana rodzina – żona A.B., córka C. i pies – nadal mieszkali na stałe w tym samym miejscu – w P., w Rosji. W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. mieszkał Pan w Polsce w R. w wynajmowanym mieszkaniu. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. nie miał Pan żadnych powiązań finansowych z Polską. W tym okresie mieszkał Pan i pracował na stałe w Federacji Rosyjskiej, P.. Źródłem dochodów była praca w Y, gdzie pracował Pan od maja 2012 r. do sierpnia 2021 r. Wraz z rodziną mieszkał Pan w mieszkaniu, które było współwłasnością z żoną. Miał Pan też samochód i garaż na swojej posesji. Samochód był ubezpieczony w systemie CASCO i OC. Miał Pan konta w rosyjskich bankach oraz posiadał Pan udziały w rosyjskich spółkach. W okresie od 1 października 2021 r. pracował Pan na umowie o pracę w Polsce. Nie posiadał Pan nieruchomości i inwestycji w Polsce. Mieszkał Pan w wynajętym mieszkaniu. Miał Pan ubezpieczenie na życie, konta bankowe w polskich bankach. Nie miał Pan innych źródeł utrzymania niż praca najemna w polskiej spółce. W okresie od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. był Pan właścicielem nieruchomości w Federacji Rosyjskiej – mieszkania, w którym mieszkała Pana rodzina oraz garażu. W czerwcu 2022 r. przekazał Pan całą nieruchomość (mieszkanie i garaż) córce C.. Od czerwca 2022 r. nie posiada Pan nieruchomości w Federacji Rosyjskiej. W tym okresie, oprócz pracy wykonywanej w Polsce, źródłem dochodów były dywidendy wypłacane z posiadanych przez Pana akcji spółek rosyjskich. W maju 2022 r. sprzedał Pan posiadane akcje. Od czerwca 2022 r. nie posiada Pan akcji spółek rosyjskich ani dochodów z takich akcji. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do czerwca 2022 r. nie prowadził Pan działalności publicznej, politycznej, kulturalnej, obywatelskiej ani w Polsce, ani w Rosji. Nie był Pan członkiem klubów ani organizacji. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do września 2021 r. zazwyczaj przebywał Pan w Rosji – mieszkał Pan z rodziną w P.. W okresie od września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. oraz od 1 stycznia 2022 do czerwca 2022 zazwyczaj przebywał Pan w Polsce – mieszkał Pan bez rodziny w R.. Centrum Pana zainteresowań osobistych i gospodarczych w okresie od 1 stycznia 2019 r. do czerwca 2022 r. znajdowało się w Rosji, tam gdzie mieszkała Pana rodzina. Pana zdaniem ośrodek osobistych i gospodarczych interesów przeniósł się do Polski w czerwcu 2022 r. po przeprowadzce rodziny do Polski.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione powyżej normy kolizyjne wynikające z art. 1 ust. 4 umowy polsko-rosyjskiej oraz przedstawione przez Pana okoliczności – w szczególności fakt posiadania w Rosji stałego ogniska domowego do czerwca 2022 r., jak również fakt posiadania w Rosji do czerwca 2022 r. centrum interesów osobistych, i istotnych związków gospodarczych w postaci nieruchomości, akcji w związku z którymi uzyskiwał Pan dochody – zasadnym jest uznanie, że przeniósł Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z momentem przeprowadzki Pana rodziny do Polski, tj. w czerwcu 2022 r.

Oznacza to, że warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący przeniesienia miejsca zamieszkania po dniu 31 grudnia 2021 r. – został spełniony. Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) tej ustawy.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym przeprowadził się Pan na stałe do Polski, jak również od stycznia do czerwca 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Zastosowane normy kolizyjne wynikające z art. 1 umowy polsko-rosyjskiej wskazują bowiem na posiadanie przez Pana miejsca zamieszkania w Polsce dopiero od momentu przeniesienia Pana rodziny do Polski. Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co jednak najistotniejsze, jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka lub spełnienie jednego z pozostałych warunków wynikających z tego przepisu.

Tymczasem z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że co prawda posiadał Pan Kartę Polaka, jednakże na jej podstawie otrzymał Pan zezwolenie na pobyt stały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej – decyzja Wojewody (...) z (...) 2022 r. (...), karta Pobytu (...).

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 519 ze zm.):

Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2019 r. poz. 1598 oraz z 2022 r. poz. 91).

W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 192):

Ustawa określa uprawnienia osoby, której przyznano Kartę Polaka, zwanej dalej „posiadaczem Karty Polaka”, zasady przyznawania, utraty ważności i unieważniania Karty Polaka oraz właściwość i tryb postępowania organów w tych sprawach.

Stosownie do art. 2 ust. 1-3 ww. ustawy:

Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

1)wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;

2)w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „konsulem”, lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 – wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;

3)wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;

4)złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.

Karta Polaka może być przyznana osobie:

1)nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub

2)nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3)posiadającej status bezpaństwowca.

Karta Polaka może być także przyznana osobie, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1105), pod warunkiem wykazania się znajomością języka polskiego w stopniu co najmniej podstawowym. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z art. 17 ww. ustawy:

1.Karta Polaka jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej przyznania, z zastrzeżeniem ust. 2a i 3.

2.Jeżeli posiadacz Karty Polaka złoży wniosek o przedłużenie jej ważności, ważność Karty Polaka jest przedłużana na okres kolejnych 10 lat. Wniosek może zostać złożony nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu jej ważności.

2a.Karta Polaka przyznana osobie, która ukończyła 65 lat, jest ważna na czas nieoznaczony.

3.Karta Polaka przyznana małoletniemu jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej przyznania, jednak nie dłużej niż do dnia, w którym upływa rok od dnia uzyskania przez niego pełnoletności.

4.Jeżeli po osiągnięciu pełnoletności, najpóźniej na 3 miesiące przed terminem, o którym mowa w ust. 3, posiadacz Karty Polaka złoży wniosek o przedłużenie jej ważności oraz podpisze deklarację przynależności do Narodu Polskiego, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, ważność Karty Polaka jest przedłużana na okres kolejnych 10 lat.

5.(uchylony)

6.Jeżeli w okresie ważności Karty Polaka nastąpiła zmiana danych jej posiadacza uwidocznionych w tej Karcie, na wniosek posiadacza lub jego przedstawiciela ustawowego, na podstawie przedłożonych dokumentów stanu cywilnego, właściwy konsul, a w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 - wojewoda, wydaje Kartę Polaka z uwzględnieniem zmienionych danych.

7.Nowa Karta Polaka wydawana w związku ze zmianą danych lub duplikat Karty Polaka wydawane są na okres 10 lat; przepisy ust. 2a i 3 stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 18 ww. ustawy:

1.Kartę Polaka osobie, której ją przyznano, wydaje konsul a w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 – wojewoda, albo inna wyznaczona przez niego osoba.

2.Jeżeli jest to możliwe, wręczenie Karty Polaka następuje w sposób uroczysty.

3.Korzystanie z uprawnień, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3-5, wymaga okazywania Karty Polaka oraz ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość jej posiadacza.

4.W przypadku zagubienia lub zniszczenia Karty Polaka właściwy konsul lub wojewoda, na wniosek jej posiadacza, wydaje duplikat Karty Polaka.

Zgodnie z art. 20 ww. ustawy:

1.Konsul lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 – wojewoda, w drodze decyzji, z urzędu unieważnia Kartę Polaka w przypadku:

1)gdy po otrzymaniu Karty Polaka jej posiadacz zachowuje się w sposób uwłaczający Rzeczypospolitej Polskiej lub Polakom;

2)gdy zachodzi jedna z przesłanek określonych w art. 19 pkt 2, 5 lub 6;

3)zrzeczenia się Karty Polaka;

4)gdy na podstawie art. 17 ust. 6 wydał nową Kartę Polaka zawierającą zmienione dane.

1a. Jeżeli posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały.

2.W przypadku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz Karty Polaka niezwłocznie zwraca Kartę Polaka konsulowi albo wojewodzie, który ją wydał.

3.W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, posiadacz Karty Polaka zwraca Kartę Polaka wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:

1)doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo

2)decyzja o uzyskaniu zezwolenia na pobyt stały stała się ostateczna.

Wobec literalnego brzmienia przepisów regulujących przedmiotowe zwolnienie, w tym w szczególności zestawiając brzmienie lit. a) i b) w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy wskazać należy, że w przypadku tzw. „ulgi na powrót” powinniśmy mieć do czynienia z jedną z kategorii podatników „powracających” – tj. z podatnikiem, który we wcześniejszym okresie miał określone w lit. b) miejsce zamieszkania lub posiada np. Kartę Polaka wymienioną w lit. a) przepisu.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że przez okres ponad 20 lat – do 2021 r. włącznie mieszkał Pan na terytorium Federacji Rosyjskiej. Zatem nie spełni Pan warunku wskazanego w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nie miał Pan miejsca zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy.

Na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski nie posiadał Pan również obywatelstwa polskiego, bowiem jak Pan wskazał – posiadał obywatelstwo rosyjskie.

W Pana przypadku możliwość skorzystania z ulgi na powrót jest więc uwarunkowana posiadaniem Karty Polaka. Mając na względzie unormowania dotyczące przyznawania, utraty ważności i unieważniania Karty Polaka wskazać należy, że podatnik, który posiada Kartę Polaka (art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy) to osoba, która ma przyznaną i ważną Kartę Polaka na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski. Karta jest przyznawana w drodze decyzji przez właściwy organ, a może stracić ważność z mocy prawa lub może zostać unieważniona stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów odrębnych.

Wobec powyższego wskazać należy, że w świetle przedstawionych przez Pana okoliczności nie spełnił Pan warunku wskazanego w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem przed przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski uzyskał Pan pozwolenie na pobyt stały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, uznać należy, że na moment przeniesienia miejsca zamieszkania nie posiadał Pan Karty Polaka.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika bowiem wprost, że w sytuacji gdy posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały. W takim też przypadku posiadacz Karty Polaka jest zobowiązany do jej zwrotu.

Skoro zatem (...) 2022 r. została wydana decyzja Wojewody (...) i otrzymał Pan pozwolenie na pobyt stały, to nie sposób uznać, że na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski posiadał Pan ważną Kartę Polaka.

Oznacza to, że niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski posiadał Pan bowiem kartę stałego pobytu, a nie Kartę Polaka.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).