Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.156.2023.2.KS

Realizowane przez Panią świadczenia w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 14 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku od towarów i usług realizowanych świadczeń na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2023 r. (data wpływu 29 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni od 2022 r. prowadzi działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności projektuje i wytwarza kostiumy dla branży filmowej i telewizyjnej. Kostiumy te wykorzystywane są również w branży reklamowej przy reklamach komercyjnych. Prace Wnioskodawczyni polegają na szyciu nowej odzieży, przeróbce bądź wykorzystaniu odzieży już istniejącej. W zależności od przedstawionego Wnioskodawczyni scenariusza, klientami jej działalności są nie tylko telewizje czy producenci filmowi, ale także agencje reklamowe. Wyprodukowane przez Wnioskodawczynię kostiumy stanowią indywidualne dzieła, Wnioskodawczyni nigdy nie korzysta z prac podwykonawców. Wszystkie projekty Wnioskodawczyni są indywidualnym wyrażeniem jej twórczości. Każdy kostium pozostaje wynikiem indywidualnego pomysłu Wnioskodawczyni i do każdego z nich przekazuje prawa autorskie. Wnioskodawczyni dobierając formę, fason i barwę przekazuje odbiorcy wizualny obraz, który tworzy w efekcie końcowym niepowtarzalny przekaz.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest zarówno projektowanie i wytwarzanie kostiumów, przeróbki i wykorzystanie odzieży już istniejącej, z własnych materiałów, ale również z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę. Wszystko zależy od projektu i zlecenia. Projekty są indywidualne i zawsze niepowtarzalne, ponieważ są wyrazem twórczości artystycznej Wnioskodawczyni.

Przy projektowaniu, a następnie szyciu odzieży od podstaw, Wnioskodawczyni wykorzystuje swoje indywidualne pomysły, zarówno co do formy, konstrukcji, jak i łączenia tkanin, kolorów, faktur materiałów. Przy przerabianiu odzieży bądź wykorzystaniu odzieży już istniejącej Wnioskodawczyni wykorzystuje również podwykonawców krawcowych, gdzie następuje przerobienie np. sukienki na bluzkę według projektu Wnioskodawczyni, bądź doszycie elementów pasmanteryjnych do istniejącej już rzeczy, by nadać jej nowy, indywidualny charakter twórczości artystycznej. W działalności Wnioskodawczyni zdarzają się również przypadki, gdy zleceniobiorca powierza jej swoje materiały, a Wnioskodawczyni je komponuje w wybrane przez siebie tkaniny. W ten sposób Wnioskodawczyni tworzy nowy produkt o artystycznej formie.

Tak jak już Wnioskodawczyni wskazywała, na każdym etapie jej działalności, działa jako twórca i artysta. W momencie, w którym powstaje jej dzieło, a w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (utwór), następuje wyrażenie twórczości Wnioskodawczyni, zarówno w kształcie, formie i barwie. Dzieła powstałe są niepowtarzalne i niemożliwe do uzyskania w proporcji 1:1 przez inną osobę, która otrzymałaby to zlecenie. W związku z powyższym, przejaw twórczości Wnioskodawczyni jest indywidualny, niepowtarzalny w danym projekcie.

O fakcie, że jest to utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i pokrewnym decyduje przede wszystkim to, że dzieła Wnioskodawczyni są indywidualne i wyrażające się w formie plastycznej płaskiej jako projekt (rysunek), a następnie wizualnej przestrzennej jako gotowy produkt.

Nazwisko Wnioskodawczyni pojawia się zawsze na liście twórców przy każdym projekcie.

Utwory Wnioskodawczyni mają szerokich odbiorców i przez swoją twórczość, Wnioskodawczyni ma wpływ na wzrost dorobku kulturalnego. Poprzez swoje dzieła Wnioskodawczyni przekazuje odbiorcy nie tylko możliwość zapoznania się z zachodzącymi przemianami cywilizacyjnymi, ale także ze zmieniającymi się trendami modowymi. Na przestrzeni czasu zmieniały się formy ubioru poszczególnych grup społecznych. Po stylu ubioru można nadal rozpoznać, do jakiej grupy społecznej są adresowane projekty Wnioskodawczyni. Ma to duże znaczenie dla dorobku kultury, ponieważ każda epoka inaczej wyraża to zjawisko.

Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, że zarówno jej kostiumy z poprzednich epok, jak i te współczesne oraz do audycji sci-fi stanowią usługi kulturalne. Pozwalają one bowiem przekazać widzowi, w jaki sposób w danych epokach kształtowały się trendy modowe i opisać sposób ubierania charakterystyczny dla danej grupy społecznej.

Z tytułu opisanych we wniosku świadczeń przysługuje Wnioskodawczyni wynagrodzenie w formie honorarium, Wnioskodawczyni przekazuje prawa autorskie.

Wnioskodawczyni, nie wykonuje usług z art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Pytanie

Czy opisane usługi podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 33b ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się z podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Na uwagę zasługuje fakt, że zwolnienie to ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu temu podlega ściśle zdefiniowany krąg podmiotów wykonujących te usługi.

Biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i pokrewnym, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór) oraz art. 1 ust. 2, który stanowi bardzo szeroki niezamknięty katalog przejawów działalności artystycznej, np. utwory wyrażone: plastycznie, fotograficznie, słowem, symbolem matematycznie, scenicznie, audiowizualnie itd., należy zaznaczyć, że charakter Pani działalności jest ściśle związany z działalnością twórczą i w pełni wyczerpuje ww. kwestie. Dzieła powstałe w ramach Pani działalności gospodarczej ściśle związane są z pracą artystyczną, indywidualną i twórczą. Wyrażone są one w formie indywidualnych projektów, które mają przełożenie na obraz końcowy odbierany przez widza. Ważne jest również to, że zgodnie z ww. prawem autorskim i pokrewnym do każdego stworzonego dzieła (utworu), przekazuje Pani prawa autorskie.

W związku z powyższym przysługuje Pani prawo do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z powołanego art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy jednoznacznie wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienie to stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Wątpliwości dotyczą ustalenia, czy realizowane przez Panią świadczenia, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Ustawodawca określając katalog podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku - w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – wymienia indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

I tak, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1) stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2) stanowić przejaw działalności twórczej;

3) mieć indywidualny charakter.

Treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, że intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

W rozpatrywanej sprawie, jak wskazano we wniosku, na każdym etapie swojej działalności działa Pani jako twórca i artysta. W momencie, w którym powstaje dzieło a w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (utwór), następuje wyrażenie Pani twórczości, zarówno w kształcie, formie i barwie. Dzieła powstałe są niepowtarzalne i niemożliwe do uzyskania przez inną osobę, która otrzymałaby to zlecenie. W związku z powyższym, przejaw Pani twórczości jest indywidualny, niepowtarzalny w danym projekcie. Pani dzieła są indywidualne i wyrażające się w formie plastycznej płaskiej jako projekt (rysunek), a następnie wizualnej przestrzennej jako gotowy produkt. Pani nazwisko pojawia się zawsze na liście twórców przy każdym projekcie. Z tytułu opisanych we wniosku świadczeń przysługuje Pani wynagrodzenie w formie honorarium. Ponadto przekazuje Pani prawa autorskie.

Zatem z przedstawionych informacji wynika, że spełnia Pani przesłankę podmiotową określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Jak wskazała Pani we wniosku, jest Pani indywidualnym twórcą.

W celu rozstrzygnięcia, czy ma Pani prawo do zastosowania zwolnienia od podatku, należy sprawdzić, czy świadczenia opisane we wniosku wypełniają przesłankę przedmiotową określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie ustala się w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem, zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższy akt prawny nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

W związku z tym należy, przywołać regulacje ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz.U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.), definiujące pojęcie działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

A zatem za usługi kulturalne można uznać usługi polegające na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Przechodząc do przesłanek przedmiotowych warunkujących zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy i odnosząc się do wyrażonych wątpliwości, w ocenie tut. Organu nie świadczy Pani usług kulturalnych. Realizowane świadczenia w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów dla branży filmowej i telewizyjnej, nie wpisują się w definicję działalności kulturalnej. Opis sprawy nie wskazuje, aby była to działalność polegająca na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Podała bowiem Pani, że przedmiotem działalności jest zarówno projektowanie i wytwarzanie kostiumów, przeróbki i wykorzystanie odzieży już istniejącej, z własnych materiałów, ale również z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę. W ramach prowadzonej działalności projektuje i wytwarza Pani kostiumy dla branży filmowej i telewizyjnej. Prace polegają na szyciu nowej odzieży, przeróbce bądź wykorzystaniu odzieży już istniejącej. Przy projektowaniu, a następnie szyciu odzieży od podstaw, wykorzystuje Pani swoje indywidualne pomysły, zarówno co do formy, konstrukcji, jak i łączenia tkanin, kolorów, faktur materiałów. Przy przerabianiu odzieży bądź wykorzystaniu odzieży już istniejącej korzysta Pani również z usług podwykonawców krawcowych, gdzie następuje przerobienie np. sukienki na bluzkę według Pani projektu, bądź doszycie elementów pasmanteryjnych do istniejącej już rzeczy. W Pani działalności zdarzają się również przypadki, gdy zleceniobiorca powierza swoje materiały, a Pani je komponuje w wybrane przez siebie tkaniny.

A zatem wykonuje Pani świadczenia dotyczące projektowania i wytwarzania kostiumów, a prace polegają na szyciu nowej odzieży, przeróbce bądź wykorzystaniu odzieży już istniejącej. Nie są więc to usługi kulturalne polegające na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki. Podejmowane przez Panią działania mają charakter projektowego i rzemieślniczego wykonania kostiumów na konkretne zlecenie kontrahentów z branży filmowej, telewizyjnej czy reklamowej. Nawet jeśli część z nich tworzona jest na wzór ubiorów z konkretnej, minionej epoki, to nie oznacza to, że świadczy Pani usługi kulturalne. Właściwy projekt i dobór kostiumów, np. do filmu osadzonego w minionych czasach, jest realizacją złożonego zlecenia. O ile, jak Pani wskazuje, działania mają charakter twórczy i niepowtarzalny, to Pani usługom projektowania oraz szycia i przeróbek odzieży nie można nadać waloru kulturalnego.

W konsekwencji realizowane przez Panią świadczenia w zakresie projektowania i wytwarzania kostiumów nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Wobec powyższego Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).