Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 2 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.186.2023.4.AW
Czy Wnioskodawca winien rozpoznawać wartość netto wynikającą z rekompensaty wskazanej na fakturze zakupu od innego podmiotu jako koszt uzyskania przychodu do podatku dochodowego od osób prawnych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 marca 2023 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia m.in., czy Wnioskodawca winien rozpoznawać wartość netto wynikającą z rekompensaty wskazanej na fakturze zakupu od innego podmiotu jako koszt uzyskania przychodu do podatku dochodowego od osób prawnych.
Uzupełnili go Państwo, w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 25 maja 2023 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca produkuje ciepło (Wytwórca) oraz świadczy usługi dostarczania ciepła, ciepłej wody użytkowej za pośrednictwem sieci miejskiej (Sprzedawca). Dokonuje również zakupu ciepła wyprodukowanego ze źródeł innych podmiotów, które dystrybuowane jest tą samą siecią miejską. Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku VAT jak i podatku CIT.
W zakresie podatku VAT.
Wnioskodawca (Wytwórca) oraz jeden z podmiotów, od którego zakupuje ciepło (Inny Wytwórca) są zobowiązani do stosowania ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1967 ze zm., dalej: „ustawa o rekompensatach”). Ww. ustawa nakłada na wytwórców obowiązek stosowania cen ciepła w rozliczeniach z odbiorcami uprawnionymi nie wyższych, niż zostały w niej określone. O wypłatę różnicy w przychodach z tytułu obniżonej ceny (rekompensatę) Wytwórca występuje do Zarządu Rozliczeń.
Wnioskodawca, pełniąc rolę Sprzedawcy ciepła, w rozliczeniach z odbiorcami stosuje średnią cenę ciepła ze wszystkich źródeł zasilających miejską sieć ciepłowniczą która obliczana jest na podstawie algorytmów zawartych w zatwierdzonej przez Prezesa URE taryfie dla ciepła. Dla odbiorców uprawnionych do otrzymywania rekompensaty średnia cena ciepła obliczana jest na podstawie cen wytwórców z zastosowaniem ww. ustawy oraz algorytmów zawartych w taryfie.
W efekcie Wnioskodawca otrzymuje od odbiorców niższe przychody, a o wypłatę różnicy (rekompensaty) każdy z Wytwórców występuje do Zarządcy Rozliczeń odrębnie. Kwota rekompensaty wypłacana jest na rachunek Wytwórcy w wartości brutto. Jednocześnie Inny Wytwórca na fakturze za dostarczone ciepło wykazuje kwotę rekompensaty w wartości netto, podatek VAT oraz wartość brutto.
Na gruncie przepisów ustawy o VAT rekompensata , która wpływa na cenę została objęta VAT. Zgodnie z art. 29 a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi wpływ bezpośredni na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 ustawy o rekompensatach, przedsiębiorstwa energetyczne, stosując średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą zaliczają wypłaconą rekompensatę , o której mowa w art. 12 ust. 1, oraz dodatkową rekompensatę, o której mowa w art. 31 ust. 1 pomniejszone o kwotę podatku od towarów i usług dla dostaw ciepła, do przychodów ze sprzedaży.
Niemniej jednak na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT - w przypadku dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania, w związku z tym VAT od rekompensaty ujmowany jest w JPK w miesiącu jej otrzymania.
Wnioskodawca jednocześnie zakupuje ciepło od innego podmiotu, który dla Wnioskodawcy wystawia fakturę z rekompensatą jednocześnie ten podmiot jako uprawniony otrzymuje rekompensatę od Zarządcy Rozliczeń, natomiast zgodnie z zapisami wspomnianej ustawy o rekompensatach Wniosek składany przez Wnioskodawcę do Zarządcy Rozliczeń w związku z ustawą o rekompensatach pomniejszany jest o wysokość rekompensaty, o którą wniosek składa inny podmiot dostarczający ciepło Wnioskodawcy.
W rozliczeniu Wnioskodawca jest podmiotem, który pośredniczy w rozliczeniach rekompensaty, które w rezultacie udzielane są odbiorcy ciepła.
W zakresie podatku CIT.
Wnioskodawca ujmuje w kosztach uzyskania przychodów całą wartość zakupionego od innego podmiotu ciepła wraz z wartością netto (wskazaną na fakturze zakupu od tego podmiotu) wynikającą z rekompensaty udzielonej temu podmiotowi stosując zasadę współmierności kosztów i przychodów w oparciu o art. 6 ust. 2 Ustawy o rachunkowości oraz uregulowania prawne zawarte w art. 12 ust. 3c-3d ustawy o CIT.
Wartość netto rekompensaty jak i wartość netto w części opłacanej przez Wnioskodawcę stanowi koszt uzyskania przychodu.
W uzupełnieniu wniosku z 25 maja 2023 r., ponadto wskazali Państwo, że zakupione ciepło (objęte rekompensatą) od innego podmiotu wykorzystywane jest do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Transakcje nabycia ciepła od innego podmiotu zostały udokumentowane wystawionymi na Spółkę fakturami z wykazaną wartością netto, kwotą podatku VAT oraz wartością brutto. Wartość całej faktury obejmuje również wartość netto rekompensaty, VAT od rekompensaty, oraz wartość brutto rekompensaty. Wnioskodawca opłaca wartość brutto faktury bez wartości brutto rekompensaty. Rekompensatę wypłaca innemu Wytwórcy Zarządca Rozliczeń.
Spółka opłaca fakturę z tytułu zakupionego ciepła od innego podmiotu bez części dotyczącej rekompensaty tj. wartości brutto tej rekompensaty, przysługującej innemu Wytwórcy od Zarządcy Rozliczeń.
Inny Wytwórca otrzymywał rekompensatę od Zarządcy Rozliczeń, Wnioskodawca nie zwracał innemu Wytwórcy rekompensaty, ponieważ wobec obowiązujących w poprzednim okresie przepisów, inny Wytwórca bezpośrednio składał wniosek o wypłatę rekompensaty do Zarządcy Rozliczeń i od Zarządcy Rozliczeń otrzymywał rekompensatę w wartości brutto. Zaznaczyć należy, że Wytwórca dokonywał sprzedaży ciepła tylko dla Wnioskodawcy, który to w zakresie zarówno wytworzonego przez siebie ciepła jak i zakupionego od tego innego Wytwórcy, sprzedawał ciepło dla odbiorców z uwzględnieniem rekompensaty, którą otrzymał inny Wytwórca jak i Wnioskujący, który w zakresie wytworzonego przez siebie ciepła również jest uprawniony do otrzymywania rekompensaty od Zarządcy Rozliczeń.
Wnioskodawca jako Wnioskujący jest wytwórcą ciepła, który jest uprawniony do otrzymywania rekompensaty od wytworzonego przez siebie ciepła od Zarządcy Rozliczeń. Jednocześnie Wnioskodawca kupuje ciepło od innego Wytwórcy, który również w obowiązującym wcześniej porządku prawnym otrzymywał bezpośrednio od Zarządcy Rozliczeń rekompensatę do wytworzonego przez siebie ciepła. Wnioskodawca wytworzone przez siebie i innego Wytwórcę ciepło sprzedawał odbiorcom. Każdy z tych podmiotów odrębne otrzymywał rekompensatę od Zarządcy Rozliczeń. Wnioskodawca nie pośredniczył w tych rozliczeniach z innym Wytwórcą. Wnioskodawca natomiast ogół wytworzonego przez siebie oraz innego wytwórcę ciepła sprzedawał odbiorcom z uwzględnieniem otrzymanej przez Wnioskodawcę jak i innego Wytwórcę rekompensat.
W związku z tym, że Wnioskodawca otrzymuje za wytworzone przez siebie ciepło zapłatę od odbiorców oraz rekompensatę z VAT od Zarządcy Rozliczeń rozlicza w całości VAT należny, w tym VAT od rekompensaty, tym samym VAT naliczony wynikający z faktury od innego Wytwórcy wraz z VAT-em od rekompensaty w całości pomniejsza VAT należny.
A zatem skoro odbiorca opłaca fakturę dla Wnioskodawcy z uwzględnieniem rekompensat otrzymanych przez obu wytwórców to Wnioskodawca uprawniony jest do pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony w całości wraz z VAT od rekompensaty udzielonej innemu Wytwórcy.
Inny Wytwórca winien odprowadzać w całości VAT należny z faktury sprzedaży dla Wnioskodawcy ponieważ VAT od rekompensaty otrzymuje od Zarządcy Rozliczeń. W związku z tym Wnioskodawca kupujący od innego Wytwórcy ciepło z rekompensatą jest uprawniony do obniżenia podatku VAT naliczonego o VAT od udzielonej rekompensaty innemu Wytwórcy przez Zarządcę Rozliczeń. Gdyby uprawnienie odliczenia od VAT naliczonego VAT-u od części rekompensaty udzielonej innemu Wytwórcy nie przysługiwało Wnioskodawcy, wówczas nastąpiłoby podwójne odprowadzenie VAT do Urzędu, który to odprowadzany jest przez innego Wytwórcę a gdyby Wnioskodawca takiego prawa nie posiadał odprowadziłby wyższą kwotę VAT tj. o kwotę VAT od rekompensaty, którą otrzymuje tenże inny Wytwórca od Zarządcy Rozliczeń.
Pytanie
Czy Wnioskodawca winien rozpoznawać wartość netto wynikającą z rekompensaty wskazanej na fakturze zakupu od innego podmiotu jako koszt uzyskania przychodu do podatku dochodowego od osób prawnych?
Państwa stanowisko w sprawie
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość netto z faktury zakupu ciepła od innego podmiotu w części dotyczącej rekompensaty stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych równoznacznie z wartością netto wskazaną na fakturze do zapłaty przez Wnioskodawcę.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie postawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i Państwa własnego stanowiska w sprawie, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Z dniem 15 września 2022 r. weszła w życie ustawa o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1967 ze zm., dalej „ustawa o rekompensatach”).
Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ww. ustawy,
Przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję i wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania ciepła, które jest dostarczane do odbiorców ciepła, o których mowa w art. 4 ust. 1, dla:
1) każdego źródła ciepła lub
2) grupy źródeł ciepła stosujących ten sam rodzaj paliwa, z których żadne nie przekracza 5 MW zainstalowanej mocy cieplnej
- ustala na podstawie taryfy dla ciepła zatwierdzonej na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy - Prawo energetyczne cenę ciepła, cenę za zamówioną moc cieplną i cenę nośnika ciepła lub stawkę opłaty miesięcznej za zamówioną moc cieplną i stawkę opłaty za ciepło z rekompensatą wynikające ze średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą, o której mowa w ust. 3, uwzględniając planowane wielkości uwzględnione w zatwierdzonej taryfie, i wprowadza ustalone ceny z rekompensatą do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami, o których mowa w art. 4 ust. 1, w okresie od dnia 1 października 2022 r. do dnia 28 lutego 2023 r.
Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania ciepła, które jest dostarczane do odbiorców ciepła, o których mowa w art. 4 ust. 1, która nie wymaga uzyskania koncesji, lub zwolnione z obowiązku przedkładania taryf dla ciepła do zatwierdzania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, zwanemu dalej ,,Prezesem URE'', dla każdego źródła ciepła lub grupy źródeł ciepła stosujących ten sam rodzaj paliwa, z których żadne nie przekracza 5 MW zainstalowanej mocy cieplnej, kalkuluje ceny lub stawki opłat zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 46 ust. 5 i 6 ustawy - Prawo energetyczne oraz ustala składniki średniej ceny wytwarzania ciepła wynikające ze średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą, o której mowa w ust. 3, i wprowadza je do stosowania w okresie od dnia 1 października 2022 r. do dnia 28 lutego 2023 r. w rozliczeniach z odbiorcami, o których mowa w art. 4 ust. 1.
W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o rekompensatach,
Przedsiębiorstwom energetycznym, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, stosującym średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą wobec odbiorców, o których mowa w art. 4 ust. 1, zwanym dalej „podmiotami uprawnionymi”, przysługuje z tego tytułu rekompensata określona zgodnie z ust. 3, zwana dalej „rekompensatą”.
Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o rekompensatach,
Rekompensata przysługuje za okres od dnia 1 października 2022 r. do dnia 28 lutego 2023 r. i jest wypłacana podmiotowi uprawnionemu za każdy miesiąc kalendarzowy stosowania średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą.
W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o rekompensatach,
Rekompensata dla danego źródła ciepła lub grupy źródeł ciepła przysługuje podmiotowi uprawnionemu w kwocie stanowiącej iloczyn różnicy średniej ceny wytwarzania ciepła i średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą oraz ilości sprzedanego ciepła dla odbiorców, o których mowa w art. 4 ust. 1, w miesięcznym okresie rozliczeniowym, powiększoną o podatek od towarów i usług.
Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy Wnioskodawca winien rozpoznawać wartość netto wynikającą z rekompensaty wskazanej na fakturze zakupu od innego podmiotu jako koszt uzyskania przychodu do podatku dochodowego od osób prawnych.
Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…)
Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.
Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.
Ponadto, aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu musi przede wszystkim zostać poniesiony przez podatnika, a więc musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika.
Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy oraz opisu sprawy nie można się zgodzić z Państwa stanowiskiem, że wartość netto z faktury zakupu ciepła od innego podmiotu w części dotyczącej rekompensaty stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych.
W opisie sprawy wskazują Państwo, że Wnioskodawca produkuje ciepło oraz świadczy usługi dostarczania ciepła, ciepłej wody użytkowej za pośrednictwem sieci miejskiej. Wnioskodawca jednocześnie zakupuje ciepło od innego podmiotu, który dla Wnioskodawcy wystawia fakturę z rekompensatą. Transakcje nabycia ciepła od innego podmiotu zostały udokumentowane wystawionymi na Spółkę fakturami z wykazaną wartością netto, kwotą podatku VAT oraz wartością brutto. Wartość całej faktury obejmuje również wartość netto rekompensaty, VAT od rekompensaty, oraz wartość brutto rekompensaty. Wnioskodawca opłaca wartość brutto faktury bez wartości brutto rekompensaty. Rekompensatę wypłaca innemu Wytwórcy Zarządca Rozliczeń.
Zatem, skoro wskazują Państwo, że nie ponoszą Państwo wydatków z tytułu wartości brutto rekompensaty (nie opłacają Państwo tej części faktury), to wartość netto rekompensaty, która jest częścią wartości brutto rekompensaty, obok kwoty podatku VAT, nie stanowi dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Zatem, Państwa stanowisko, że wartość netto z faktury zakupu ciepła od innego podmiotu w części dotyczącej rekompensaty stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych, należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
W zakresie podatku od towarów i usług zostało (zostanie) wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right