Interpretacja indywidualna z dnia 1 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.225.2023.1.PC

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji w dacie Konwersji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i art. 15c ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji w dacie Konwersji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i art. 15c ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W skład PGK, zarejestrowanej decyzją (...) z dnia (...), wchodzi P.Z. Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”), która jest (...) spółką medyczną należącą do Grupy Kapitałowej P. Spółki Akcyjnej (dalej: „Grupa Kapitałowa”).

Spółka jest podmiotem leczniczym prowadzącym działalność medyczną w formie spółki prawa handlowego w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 633 ze zm.). Działalność Spółki w zakresie rozwoju własnej sieci medycznej obejmuje akwizycje oraz budowę własnej infrastruktury medycznej. W celu zapewnienia odpowiedniej płynności finansowej w bieżącej działalności operacyjnej Spółki, jak również umożliwienia akwizycji udziałów (akcji) w spółkach sektora medycznego, Spółce udzielono wewnątrzgrupowego finansowania dłużnego.

W latach 2015 oraz 2019 Spółka zawarła umowy pożyczek z P. Spółką Akcyjną oraz P. Ż Spółką Akcyjną (dalej: „Pożyczkodawcy”). Obie spółki będące Pożyczkodawcami również należą do PGK. Pożyczki zostały udzielone na rzecz Spółki w celu sfinansowania (i) zakupu przez Spółkę udziałów spółek sektora medycznego (oraz potencjalnie innych transakcji akwizycyjnych zgodnych ze strategią Grupy Kapitałowej w zakresie działalności medycznej) oraz (ii) działalności operacyjnej Spółki (dalej: „Pożyczki”).

Wypłat środków pieniężnych na podstawie Pożyczek dokonywano w transzach, w okresie od 2015 r. do 2020 r.

Korzystając ze środków pochodzących z Pożyczek, zgodnie z ich przeznaczeniem określonym w umowach pożyczek, Spółka finansowała swoją działalność bieżącą oraz sfinansowała nabycia udziałów (akcji) w szeregu podmiotów sektora medycznego.

W 2022 r. dokonano spłaty (uregulowania) wszystkich naliczonych i niezapłaconych odsetek od Pożyczek, jak również części kapitału Pożyczek, w drodze konwersji długu z tytułu Pożyczek na kapitał Spółki (dalej: „Konwersja”).

Konwersji dokonano poprzez zawarcie pomiędzy Spółką a Pożyczkodawcami:

-umów objęcia akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki oraz

-umów potrącenia wierzytelności.

Na gruncie umów objęcia akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki, Pożyczkodawcy objęli akcje Spółki za ustaloną cenę emisyjną. Wkład Pożyczkodawców w części został przeznaczony na kapitał zakładowy Spółki, natomiast część wkładu przeznaczono na kapitał zapasowy Spółki jako tzw. agio.

Na mocy umów potrącenia wierzytelności Spółka dokonała z Pożyczkodawcami potrącenia wierzytelności w ten sposób, że:

-Pożyczkodawcy potrącili przysługujące im wobec Spółki wierzytelności z tytułu Pożyczek (w zakresie kapitału Pożyczek wraz z odsetkami umownymi) z przysługującymi Spółce wobec Pożyczkodawców wierzytelnościami z tytułu należnych wpłat na pokrycie akcji w kapitale zakładowym Spółki podwyższonym na mocy uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki.

-Spółka potrąciła przysługujące jej wobec Pożyczkodawców wierzytelności z tytułu należnych wpłat na pokrycie akcji w kapitale zakładowym Spółki podwyższonym na mocy uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki z wierzytelnościami Pożyczkodawców przysługującymi im wobec Spółki z tytułu Pożyczek (w zakresie kapitału Pożyczek wraz z odsetkami umownymi).

W pierwszej kolejności potrąceniu podlegały odsetki umowne, a następnie kapitał Pożyczek.

W wyniku powyższego wierzytelności Pożyczkodawców wygasły (zostały spłacone) do wysokości niższych z potrącanych w drodze Konwersji wierzytelności – tj. do wysokości wierzytelności przysługujących Spółce wobec Pożyczkodawców z tytułu należnych wpłat na pokrycie akcji w kapitale zakładowym Spółki podwyższonym na mocy uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki.

W efekcie, na gruncie Konwersji, Spółka uregulowała (zapłaciła) wszystkie naliczone a niezapłacone do dnia Konwersji odsetki od Pożyczek oraz część kwot kapitału (kwot głównych) wynikających z Pożyczek.

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji w dacie Konwersji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i art. 15c ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji w dacie Konwersji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i art. 15c ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z przywołanym przepisem, kosztami uzyskania przychodów mogą być poniesione koszty, których poniesienie ma na celu osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Wyjątki od zasady określającej prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów zostały zawarte w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wskazać należy, że pojęcie poniesienia kosztu w rozumieniu ustawy o CIT jest szerokie i oznacza, że koszt taki musi zostać pokryty z zasobów majątkowych danego podmiotu, a tym samym musi stanowić faktyczne obciążenie jego majątku. Aby dany koszt mógł zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów dla celów CIT, nie jest natomiast niezbędne, żeby doszło do faktycznego rozchodu środków pieniężnych podatnika. Kosztem uzyskania przychodów może być – pod warunkiem spełnienia ustawowych przesłanek – w zasadzie każde zdarzenie skutkujące zmniejszeniem aktywów lub zwiększeniem pasywów podatnika.

Podejście to znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym – na przykład w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. akt II FSK 367/18, w którym wskazano, że:

Przez „poniesienie” kosztu należy w takim wypadku rozumieć zarówno poniesienie wydatku, jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat. Będzie to więc każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem (w znaczeniu kasowym – rozchód pieniężny) powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów osoby prawnej (...)

Poniesienie kosztu polegać musi więc na rzeczywistym i definitywnym przesunięciu wartości majątku danego podmiotu do majątku innego podmiotu. W szczególności poniesienie kosztu może mieć postać potrącenia czy kompensaty wzajemnych należności.

Powyższe zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.58.2023.1.IZ, w której organ interpretacyjny stwierdził, że:

Pojęcie wydatków jest szerokie, a ustawa CIT nie ogranicza wskazanego pojęcia tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu regulującego ciążące na nim zobowiązanie np. z tytułu pożyczki.

Poniesienie kosztu w rozumieniu omawianej ustawy jest świadomym, celowym działaniem podatnika. Polega na faktycznym i definitywnym przesunięciu określonej wartości z jego majątku do majątku innego podmiotu. W szczególności, może mieć postać wydatkowania środków pieniężnych bądź przekazania innych wartości majątkowych, a także potrącenia (kompensaty).

Tak więc sformułowanie „poniesione wydatki” będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych, bezpośrednio poniesionych na wypełnienie istniejącego zobowiązania podatnika.

Zdaniem Organu, nabycie tytułem wkładu przez Wnioskodawcę wierzytelności, skutkujące zobowiązaniem Wnioskodawcy do wydania udziałów powoduje zaspokojenie wierzyciela i stanowi „wykonanie zobowiązania” przez Wnioskodawcę z tytułu uzyskanych należności pożyczkowych. W konsekwencji, uznać należy, że na gruncie ustawy CIT dojdzie do „zapłaty” (wpłaty) na rzecz wierzyciela należności pożyczkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy w konsekwencji stwierdzić, że potrącenie wierzytelności przysługujących Pożyczkodawcom wobec Spółki z wierzytelnościami przysługującymi Spółce wobec Pożyczkodawców na gruncie Konwersji stanowi wykonanie zobowiązań z tytułu Pożyczek przez Spółkę – a tym samym, na gruncie przepisów ustawy o CIT, należy uznać, że wskutek Konwersji w przedstawionym stanie faktycznym doszło do zapłaty na rzecz Pożyczkodawców (wierzycieli) należności pożyczkowych, w tym odsetek.

W ocenie Wnioskodawcy, wydane Pożyczkodawcom akcje Spółki stanowiły zapłatę zobowiązań Spółki z tytułu Pożyczek – przy czym wierzytelności Spółki z tytułu należnych wpłat na ich pokrycie zostały potrącone z wierzytelnościami Pożyczkodawców z tytułu Pożyczek.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Przytoczony przepis należy interpretować w taki sposób, że odsetki od zobowiązań – a w tym także od pożyczek – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów jedynie wtedy, gdy zostały faktycznie poniesione (zapłacone). Naliczenie lub umorzenie odsetek – bez elementu faktycznej ich zapłaty – nie stanowi podstawy czy przesłanki dla rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT nie znajdzie w tym wypadku zastosowania, gdyż cała kwota uregulowanych w drodze Konwersji odsetek od Pożyczek powinna zostać uznana za odsetki zapłacone.

Wskutek dokonania Konwersji roszczenia Pożyczkodawców o zapłatę tych odsetek zostały zaspokojone, a Spółka faktycznie poniosła koszt zapłaty tych odsetek, potrącając przysługujące jej (wobec Pożyczkodawców) wierzytelności z tytułu należnych wpłat na pokrycie akcji (powiększających kapitały Spółki) z wierzytelnościami Pożyczkodawców wobec Spółki z tytułu Pożyczek.

W ocenie Wnioskodawcy, alokacja wkładu Pożyczkodawców na kapitał zakładowy i zapasowy Spółki również nie powinna mieć wpływu na skutki podatkowe dokonanej Konwersji w zakresie prawa do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że z art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT wynika, iż wkład zarówno na kapitał zakładowy spółki, jak i na jej kapitał zapasowy traktowany jest – dla potrzeb CIT – identycznie. W konsekwencji nie ma również podstaw, aby różnicować skutek podatkowy w CIT uregulowania kosztów odsetkowych w ramach Konwersji w zależności od proporcji wkładu Pożyczkodawców przeznaczonego na kapitał zakładowy i na kapitał zapasowy Spółki.

Ekonomiczne skutki Konwersji oraz wykładnia celowościowa przepisów ustawy o CIT wskazują, że alokowanie części wkładu Pożyczkodawców, jako agio, na kapitał zapasowy Spółki nie powinno mieć znaczenia dla możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę. W przypadku bowiem gdyby nie doszło do kompensaty wzajemnych należności między Spółką a Pożyczkodawcami w ramach Konwersji, lecz rozliczenie odbyło się w sposób gotówkowy, tj. gdyby Pożyczkodawcy wnieśli do Spółki wkład w formie gotówkowej i dokonano by alokacji tak wniesionych do Spółki środków pieniężnych na kapitał zakładowy oraz kapitał zapasowy Spółki, a w następnym kroku Spółka przeznaczyłaby całość środków pieniężnych otrzymanych jako wkład od Pożyczkodawców na spłatę zobowiązań wynikających z Pożyczek (w tym całości naliczonych od tych Pożyczek odsetek) – wtedy również cała kwota odsetek zapłaconych przez Spółkę stanowiłaby dla niej koszt uzyskania przychodów.

Wreszcie na podkreślenie, w ocenie Wnioskodawcy, zasługuje art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami (...) są w szczególności: (...) wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Co istotne, przed 1 stycznia 2017 r. brzmienie wskazanej regulacji stanowiło, że:

Przychodami (...) są w szczególności: (...) nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Od 1 stycznia 2017 r. przywołany przepis uległ znaczącej zmianie – od tego dnia wnoszący wkład obowiązany jest do rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego już nie w wysokości nominalnej wartości udziałów (akcji), które obejmuje, lecz w kwocie odpowiadającej wartości wkładu wnoszonego przez niego do spółki. W opisanym w niniejszym wniosku stanie faktycznym wartość takiego wkładu jest natomiast równa wartości emisyjnej (a nie nominalnej) akcji wydanych przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy więc stwierdzić, że skoro po stronie wnoszącego wkład do spółki kapitałowej alokacja tego wkładu na kapitał zapasowy i na kapitał zakładowy spółki otrzymującej wkład pozostaje (na gruncie ustawy o CIT) bez znaczenia, a więc nie wpływa już (od 1 stycznia 2017 r.) na wartość rozpoznawanego przez wnoszącego wkład przychodu podatkowego w CIT, to również po stronie podmiotu, który taki wkład otrzymuje, nie powinno się różnicować w CIT skutku podatkowego dokonanej czynności w zależności od proporcji wkładu alokowanego na kapitał zapasowy i kapitał zakładowy.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 listopada 2021 r., sygn. 0111-KDWB.4010.68.2021.1.KK, w której organ interpretacyjny stwierdził, że:

(...) skoro w wyniku konwersji Pożyczki FIZ uzyska udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności pożyczkowej (obejmującej też odsetki), zaś zobowiązanie Wnioskodawcy wobec FIZ wygaśnie, to należy uznać, że na dzień konwersji odsetki od niniejszego zobowiązania zostały faktycznie wypłacone.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek podlegających konwersji (przy czym, określając wysokość wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek należy ustalić jaka część wydanych przez Wnioskodawcę udziałów przypadać będzie na spłatę części odsetkowej wierzytelności pożyczkowych, a jaka odpowiadać będzie kwotom głównym tych wierzytelności), z uwzględnieniem innych ograniczeń i zasad zawartych w przepisach updop. Ww. odsetki będą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy w dniu konwersji.

(...) Na zakończenie tej części rozważań należy zauważyć i zgodzić się z Wnioskodawcą, że alokowanie wartości wkładu niepieniężnego w części na kapitał zapasowy, po zmianie od 1 stycznia 2017 r. przepisu art. 12 ust. 1 pkt 7 updop, nie ma wpływu na powyższe rozstrzygnięcie, ponieważ przychodem z wniesienia wkładu niepieniężnego stała się w miejsce wartości nominalnej, wartość emisyjna udziałów, odpowiadająca wartości wkładu, co powinno drugostronnie skutkować rozpoznawaniem kosztów w tej samej wysokości.

Na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wskazuje również przywołana już uprzednio interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.58.2023.1.IZ. Interpretacja indywidualna, o której mowa, została wydana w odniesieniu do stanu faktycznego analogicznego do przedstawionego powyżej – dotyczyła ona przypadku, w którym, wskutek konwersji długu na kapitał, część wkładu wnoszonego do spółki została przekazana na jej kapitał zapasowy. W tak zarysowanym stanie faktycznym organ interpretacyjny nie różnicował skutków podatkowych w CIT dokonanej konwersji długu na kapitał w zależności od alokacji wkładu na kapitał zakładowy i kapitał zapasowy, stwierdzając, że:

(...) Wnioskodawca będzie mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek podlegających konwersji, przy czym, określając wysokość wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek należy ustalić jaka część wydanych przez Wnioskodawcę akcji przypadać będzie na spłatę części odsetkowej wierzytelności pożyczkowych, a jaka odpowiadać będzie kwotom głównym tych wierzytelności, z uwzględnieniem innych ograniczeń i zasad zawartych w przepisach ustawy CIT. Ww. odsetki będą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy w dniu konwersji.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, alokacja części wkładu Pożyczkodawców na kapitał zapasowy Spółki powinna pozostawać bez wpływu na możliwość rozpoznania przez Spółkę odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji jako kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji w dacie Konwersji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie, w przypadku spełnienia określonych warunków opisanych w art. 15c oraz art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (z wyjątkiem pkt 11 wskazanego w uzasadnieniu niniejszego wniosku), prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu przez Spółkę, które mogłyby mieć wpływ na podstawę opodatkowania PGK, może podlegać ograniczeniom. Zasadność zastosowania poszczególnych reguł wynikających z art. 15c oraz art. 16 ust. 1 ustawy o CIT do kosztów uregulowanych wskutek Konwersji nie jest przedmiotem zapytania w ramach niniejszego wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.