Interpretacja indywidualna z dnia 1 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.171.2023.2.KM

Dotyczy ustalenia czy Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o ile koszty te będą kosztami, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, z tytułu wydatków jakie Spółka ponosi w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych, czy wydatki poniesione na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na sfinansowanie wynagrodzenia kadry zawodniczej Klubu, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie zgodnie z art. 18ee Ustawy CIT, dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków oraz czy wydatki ponoszone na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na finansowanie zawodów sportowych, które stanowią imprezę masową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków, czy też równocześnie muszą one spełniać przesłanki wskazane w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytania Nr 1 jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

- Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o ile koszty te będą kosztami, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, z tytułu wydatków jakie Spółka ponosi w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych;

- wydatki poniesione na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na sfinansowanie wynagrodzenia kadry zawodniczej Klubu, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie zgodnie z art. 18ee Ustawy CIT, dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków;

- wydatki ponoszone na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na finansowanie zawodów sportowych, które stanowią imprezę masową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków, czy też równocześnie muszą one spełniać przesłanki wskazane w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2023 r. (data wpływu: 23 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku CIT. Działalność Spółki prowadzona jest w formie spółki akcyjnej. Spółka notowana jest od (…) na Giełdzie Papierów Wartościowych w (…).

Spółka wchodzi w skład Grupy kapitałowej A. (dalej: „Grupa A.”), która jest największym producentem (…).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności realizuje strategię i działania w obszarze zrównoważonego rozwoju i społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. CSR - Corporate Social Responsibility, dalej „CSR”), w tym poprzez wspieranie lokalnych inicjatyw. Spółka jest przekonana, że prosperowanie firmy w przyszłości jest naturalnie związane z siłą lokalnych społeczności oraz satysfakcją ludzi, którzy z nią pracują. Działania CSR kształtują pozytywny wizerunek Spółki, poprawiają stosunki ze społecznością i władzami lokalnymi, a także zwiększają lojalność konsumentów i interesariuszy. Spółka chce pracować na zaufanie lokalnych społeczności budując z nimi relacje poprzez inwestowanie w ich rozwój, zaangażowanie w projekty edukacyjne i szeroko rozumiane okazywanie zrozumienia dla wyzwań, jakie podejmują. Spółka w swoich działaniach kieruje się przede wszystkim następującymi wartościami: szacunek wobec człowieka, zdrowia i bezpieczeństwa, nieodnawialnych zasobów przyrody, środowiska naturalnego i społecznego, klienta, nauki, transparentności oraz uczciwości.

Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania w zakresie promowania własnej marki, a co za tym idzie prowadzonej działalności, w związku z czym Spółkę łączą umowy sponsoringowe (dalej: „Umowy sponsoringowe”) z podmiotami będącymi klubami sportowymi, w rozumieniu Ustawy o sporcie i działającymi na podstawie tejże ustawy (dalej: „Klub” lub „Kluby”). Spółka zaznacza, że ilekroć w niniejszym wniosku będzie mowa o klubie sportowym, należy przez to rozumieć klub sportowy, o którym mowa w art. 28 ust. 1 Ustawy o sporcie.

Jak wynika z aktów założycielskich Klubów, są to podmioty działające w formie spółki akcyjnej, prowadzące działalność w zakresie sportu oraz działalność gospodarczą, przy czym działalność gospodarcza jest prowadzona w celu finansowania działalności w zakresie sportu. Dodatkowo, jak wskazano w Aktach założycielskich Klubów (dalej: „Statut” lub „Statuty”) nie działają one w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych. Tym niemniej, w Statutach znajduje się również informacja, iż Walne Zgromadzenie może przeznaczyć zysk netto Klubu na dywidendę dla akcjonariuszy, pozostałe kapitały i fundusze oraz inne cele.

Zawarcie Umów sponsoringowych ma przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki i zwiększyć jej rozpoznawalność na rynku. Umowy sponsoringowe dotyczą bowiem w szczególności:

 a) umieszczania logo Spółki na tablicach, banerach i bandach w obiektach sportowych, na których Kluby rozgrywają swoje mecze,

 b) promowania Spółki na stronach internetowych Klubów,

 c) zamieszczanie logo Spółki i jej materiałów reklamowych na ulotkach informacyjnych, folderach, broszurach, naklejkach, zaproszeniach i innych materiałach poligraficznych edytowanych przez Klub,

 d) zamieszczania logo Spółki i jej materiałów reklamowych na stronach programów organizowanych imprez,

 e) zamieszczanie logo Spółki na strojach zawodników,

f) zamieszczanie logo Spółki na wszystkich gadżetach klubowych,

 g) zamieszczanie logo Spółki na samochodach klubowych,

 h) promowanie Spółki podczas meczów wyjazdowych w kraju i za granicą.

Spółka w ramach zawartych Umów sponsoringowych zobowiązuje się do świadczenia finansowego na rzecz Klubów, dzięki czemu Kluby pozyskują środki finansowe na cele statutowe. W Umowach sponsoringowych nie ma wprost wskazanego celu, na jaki mają być przeznaczane środki finansowe wypłacane Klubom przez Spółkę. Jak zostało już wyżej wskazane, zgodnie z obecnym Statutem możliwe jest wypłacanie osiągniętego przez Klub zysku m.in. na poczet dywidendy dla akcjonariuszy. W związku z tym Spółka w celu skorzystania z prawa do odliczenia kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie Klubu, każdorazowo przed skorzystaniem z tej ulgi będzie zwracać się do Klubu o dokument, w którym Klub oświadczy, czy zyski zostały przeznaczone na dywidendę dla akcjonariuszy. Tym samym, w sytuacji, jeśli Klub wskaże, iż zyski zostały wypłacone na rzecz akcjonariuszy (nawet w części) Spółka nie będzie stosować ulgi, o której mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, natomiast jeśli Kluby oświadczą, iż zyski nie zostały wypłacone na rzecz akcjonariuszy, Spółka będzie korzystać z ww. ulgi.

Zgodnie z posiadanymi przez Wnioskodawcę informacjami, środki finansowe wypłacane Klubom przez Spółkę przeznaczane są m.in. na wynagrodzenia kadry szkoleniowej i zawodniczej, organizację zawodów sportowych, również takich, które stanowią imprezy masowe (są to koszty takie jak: wynajęcie obiektu sportowego, koszty ochrony, ubezpieczenie, noclegi, catering i wiele innych). Spółka podkreśla, iż wydatki z tytułu zawartych Umów sponsoringu będą pozostawać w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a także będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wyżej wymienione wydatki zostaną poniesione ostatecznie przez Spółkę oraz nie zostaną jej w jakikolwiek sposób zwrócone, a także nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Pytania

 1. Czy Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o ile koszty te będą kosztami, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, z tytułu wydatków jakie Spółka ponosi w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych?

 2. Czy wydatki poniesione na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na sfinansowanie wynagrodzenia kadry zawodniczej Klubu, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie zgodnie z art. 18ee Ustawy CIT, dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków?

 3. Czy wydatki ponoszone na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na finansowanie zawodów sportowych, które stanowią imprezę masową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków, czy też równocześnie muszą one spełniać przesłanki wskazane w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o ile koszty te będą kosztami, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT z tytułu wydatków jakie Spółka ponosi w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl powyższego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryły z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany jako finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych - żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2022, poz. 1360 ze zm., dalej: „KC”), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowne obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo - skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

W przedstawionym stanie faktycznym występuje pełna ekwiwalentność świadczeń, ponieważ Spółka za określoną sumę pieniędzy otrzyma świadczenia w postaci usług reklamowych od danego Klubu, których wartość będzie w pełni tej sumie odpowiadała.

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych, spełniają warunki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, niemniej jednak wątpliwości Spółki budzi możliwość stosowania ulgi z art. 18ee ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, w związku z czym dalsze rozważania będą dotyczyć tegoż zagadnienia.

Zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Natomiast zgodnie art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 Ustawy o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

Jak wynika natomiast z art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, finansowanie klubu sportowego może być przeznaczone w szczególności na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej,

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Zatem, w myśl powyższych przepisów, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych od podstawy opodatkowania 50% poniesionych wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wydatki te zostaną poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 Ustawy o sporcie w powiązaniu z realizacją celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ww. ustawy.

Warto w tym miejscu wskazać, że także sponsoring może zostać uznany za finansowanie przedsięwzięć z zakresu działalności sportowej. Stanowisko takie zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 28 czerwca 2022 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.177.2022.2.SG).

Spółka pragnie wskazać, że wydatki ponoszone w związku z Umowami sponsoringowymi wpływają na poprawę warunków uprawiania sportu oraz zwiększają dostępność lokalnej społeczności do działalności sportowej prowadzonej przez sponsorowane Kluby.

Kluby, inwestując w trenerów fachowców, ludzi odpowiedzialnych za obsługę obiektów sportowych, specjalistyczny sprzęt sportowy, szkolenia oraz podejmując nowe wyzwania, podnoszą jakość i się rozwijają. Zapewnienie m. in. nowoczesnego sprzętu, wykwalifikowanej kadry szkoleniowej, możliwości korzystania z różnych obiektów sportowych, uczestnictwo w zawodach - wszystkie te okoliczności w sposób nie budzący wątpliwości wpływają na poprawy warunków uprawiania sportu przez członków Klubów. Umożliwiają im one podnoszenie sportowych umiejętności, utrzymywanie wysokiej formy, korzystanie z najnowszych sprzętów do treningu, trenowanie pod okiem fachowców, dostęp do najnowszych technik szkoleniowych.

Jednocześnie wydatki te wpływają również na zwiększenie dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez dany Klub. W sytuacji, w której dany Klub jest rozpoznawalny, uzyskuje coraz lepsze wyniki, wzrasta zainteresowanie społeczności lokalnej daną dyscypliną, co z kolei przekłada się na chęć kibicowania i uczestnictwa w rozgrywkach takiego Klubu, trenowania danej dyscypliny przez młodzież, identyfikowania się z zawodnikami i Klubem przez społeczność lokalną.

Co również istotne Kluby, z którymi Spółka zawarła Umowy sponsoringowe spełniają przesłanki z art. 28 ust. 1 Ustawy o sporcie. Są to podmioty działające w formie spółki akcyjnej, prowadzą działalność w zakresie sportu oraz działalność gospodarczą, przy czym działalność gospodarcza jest prowadzona w celu finansowania działalności w zakresie sportu. Kluby nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych. Natomiast sam fakt, że w Statucie przewidziana została możliwość przeznaczenia osiągniętego zysku Klubu na dywidendę dla akcjonariuszy, pozostałe kapitały i fundusze oraz inne cele, w ocenie Spółki nie wpływa na możliwość stwierdzenia, że Klub sportowy nie spełnia kryterium do uznania go za klub sportowy w rozumieniu art. 28 ust. 1 Ustawy o sporcie, poprzez stwierdzenie, iż działa on w celu osiągnięcia zysku. Jak wskazano bowiem w Statutach w sposób bezpośredni Kluby te nie działają w celu osiągnięcia zysku.

Co więcej, Spółka przed zastosowaniem ulgi każdorazowo będzie prosić Kluby, których Statuty przewidują możliwość przeznaczenia zysku na dywidendę dla akcjonariuszy o oświadczenie, w którym wskażą oni czy Klub przeznaczył osiągnięty zysk na taką dywidendę czy też nie i wyłącznie w sytuacji, w której Spółka uzyska potwierdzenie, że Klub nie przeznaczył zysku na dywidendę dla akcjonariuszy Spółka stosować będzie ulgę o której mowa w art. 18ee Ustawy CIT.

Zatem, w świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego w ramach umów sponsoringowych, o ile koszty te będą poniesione na realizację celów, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT w związku z art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie pytania Nr 1 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

 1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

 2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na źródła:

- z zysków kapitałowych oraz

- z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając na gruncie ustawy o CIT odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych - ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”),

W myśl art. 3 ustawy o sporcie,

Na mocy art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18ee.

Zgodnie z art. 18ee ust. 1, ust. 2, ust. 3, ust. 8, ust. 9, ust. 10, ust. 11 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 18ee ust. 1, ust. 2, ust. 3, ust. 8, ust. 9, ust. 10, ust. 11 ustawy o CIT,

 1. Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1)sportową,

2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

2. Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

 1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

 2) stypendium sportowego;

 3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1466 i 1700).

 3. Przez stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.

 8. Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

 9. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.

10. Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

11. W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie,

Jak wynika z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, finansowanie klubu sportowego musi zostać przeznaczone na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Należy wskazać, że zawarte w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT odesłanie do art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie oznacza, że koszt powinien być poniesiony na klub sportowy niedziałający w celu osiągnięcia zysku.

Z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2022 r. zmian wynika, że wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. W obecnym stanie prawnym, w podatku dochodowym w ogóle nie ma takiego rozwiązania. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga jest skierowana do podatników PIT osiągających przychody z działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub według 19% stawki podatku. Ulga będzie odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Będzie polegała na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność. Odliczeniu będą podlegały koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym. W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego. (…)

Analogiczne rozwiązanie przewidziane zostało w przepisach ustawy o CIT (Druk sejmowy Nr 1532).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia:

- czy Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o ile koszty te będą kosztami, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, z tytułu wydatków jakie Spółka ponosi w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych,

- czy wydatki poniesione na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na sfinansowanie wynagrodzenia kadry zawodniczej Klubu, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie zgodnie z art. 18ee Ustawy CIT, dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków, oraz

- czy wydatki ponoszone na sponsoring i wydatkowane przez Kluby na finansowanie zawodów sportowych, które stanowią imprezę masową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową jako koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 Ustawy o sporcie dające prawo do skorzystania z ulgi i obniżenia podstawy opodatkowania o 50% tych wydatków, czy też równocześnie muszą one spełniać przesłanki wskazane w art. 18ee ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności realizuje strategię i działania w obszarze zrównoważonego rozwoju i społecznej odpowiedzalnosci biznesu (ang. CSR - Corporate Social Responsibility, dalej „CSR”), w tym poprzez wspieranie lokalnych inicjatyw.

Wnioskodawca podejmuje działania w zakresie promowania własnej marki, a co za tym idzie prowadzonej działalności, w związku z czym Spółkę łączą umowy sponsoringowe z podmiotami będącymi klubami sportowymi, w rozumieniu Ustawy o sporcie i działającymi na podstawie tejże ustawy. Jak wynika z aktów założycielskich Klubów, są to podmioty działające w formie spółki akcyjnej, prowadzące działalność w zakresie sportu oraz działalność gospodarczą, przy czym działalność gospodarcza jest prowadzona w celu finansowania działalności w zakresie sportu. Dodatkowo, jak wskazano w Aktach założycielskich Klubów nie działają one w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych. Tym niemniej, w Statutach znajduje się również informacja, iż Walne Zgromadzenie może przeznaczyć zysk netto Klubu na dywidendę dla akcjonariuszy, pozostałe kapitały i fundusze oraz inne cele.

Wnioskodawca zaznacza, że zawarcie Umów sponsoringowych ma przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki i zwiększyć jej rozpoznawalność na rynku.

Spółka w ramach zawartych Umów sponsoringowych zobowiązuje się do świadczenia finansowego na rzecz Klubów, dzięki czemu Kluby pozyskują środki finansowe na cele statutowe. W Umowach sponsoringowych nie ma wprost wskazanego celu, na jaki mają być przeznaczane środki finansowe wypłacane Klubom przez Spółkę.

Zgodnie z posiadanymi informacjami, środki finansowe wypłacane Klubom przez Spółkę przeznaczane są m.in. na wynagrodzenia kadry szkoleniowej i zawodniczej, organizację zawodów sportowych, również takich, które stanowią imprezy masowe (są to koszty takie jak: wynajęcie obiektu sportowego, koszty ochrony, ubezpieczenie, noclegi, catering i wiele innych).

Spółka podkreśla, iż wydatki z tytułu zawartych Umów sponsoringu będą pozostawać w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a także będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wyżej wymienione wydatki zostaną poniesione ostatecznie przez Spółkę oraz nie zostaną jej w jakikolwiek sposób zwrócone, a także nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących ustalenia czy Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o ile koszty te będą kosztami, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, z tytułu wydatków jakie Spółka ponosi w ramach zawartych z Klubami Umów sponsoringowych, w pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż niewątpliwie wydatki poniesione przez Państwa będą mieć przełożenie na osiągnięcie Państwa przychodów – jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca podejmuje działania w zakresie promowania własnej marki, a co za tym idzie prowadzone działalności, w związku z czym Spółkę łączą umowy sponsoringowe z podmiotami będącymi klubami sportowymi. Zawarcie Umów sponsoringowych ma przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki i zwiększyć jej rozpoznawalność.

Spółka podkreśla, iż wydatki z tytułu zawartych Umów sponsoringu będą pozostawać w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a także będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wyżej wymienione wydatki zostaną poniesione ostatecznie przez Spółkę oraz nie zostaną jej w jakikolwiek sposób zwrócone, a także nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zatem ww. wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednakże nie będą Państwo mogli skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje bowiem, że jak wynika z aktów założycielskich Klubów, są to podmioty działające w formie spółki akcyjnej, prowadzące działalność w zakresie sportu oraz działalność gospodarczą, przy czym działalność gospodarcza jest prowadzona w celu finansowania działalności w zakresie sportu. Dodatkowo, jak wskazano w Aktach założycielskich Klubów (dalej: „Statut” lub „Statuty”) nie działają one w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych. Tym niemniej, w Statutach znajduje się również informacja, iż Walne Zgromadzenie może przeznaczyć zysk netto Klubu na dywidendę dla akcjonariuszy, pozostałe kapitały i fundusze oraz inne cele.

Powyższe zdaniem Organu przesądza o tym, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z Klubami Sportowymi niedziałającymi w celu osiągnięcia zysku, o którym mowa w ww. art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie.

Powyższego nie przesądza fakt, że jak Państwo wskazują we wniosku, Spółka w celu skorzystania z prawa do odliczenia kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie Klubu, każdorazowo przed skorzystaniem z tej ulgi będzie zwracać się do Klubu o dokument, w którym Klub oświadczy, czy zyski zostały przeznaczone na dywidendę dla akcjonariuszy. Tym samym, w sytuacji, jeśli Klub wskaże, iż zyski zostały wypłacone na rzecz akcjonariuszy (nawet w części) Spółka nie będzie stosować ulgi, o której mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, natomiast jeśli Kluby oświadczą, iż zyski nie zostały wypłacone na rzecz akcjonariuszy, Spółka będzie korzystać z ww. ulgi.

Wydanie dokumentu, w którym Klub potwierdzi, że zysk netto został przeznaczony na dywidendę dla akcjonariuszy, pozwoli Państwu na rezygnację ze skorzystania z ulgi. Wypłata dywidendy akcjonariuszom Klubu świadczy o tym, że Sponsorowany prowadzi działalność zarobkową. Tym samym fakt ewentualnej wypłaty takiej dywidendy nie stanowi wyłącznie „formalnego charakteru zapisu statutowego” w Statucie Klubu.

W efekcie, przyjąć należy, że sponsorowane przez Państwa Kluby nie spełniają kryterium Klubów sportowych w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, ponieważ Sponsorowani działają w celu osiągnięcia zysku.

Tym samym pomimo, że opisane we wniosku działania Państwa mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz mogą służyć realizacji działalności sportowej, to jednakże w związku z faktem, że sponsorowane przez Państwa Kluby sportowe nie są Klubami, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, do którego odsyła art. 18ee ustawy o CIT, nie mogą Państwo skorzystać z ulgi na finansowanie działalności sportowej na podstawie art. 18ee ustawy CIT.

Zgodnie z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy do pytania Nr 1 jest nieprawidłowe.

Zatem, skoro nie możecie Państwo skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, to odniesienie się do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 i 3 stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).