Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.197.2023.1.AP

Korekta kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego  

A. Sp. z o.o. z siedzibą w (...) (dalej „Spółka”) jest podmiotem zajmującym się świadczeniem usług faktoringu. Do głównych produktów oferowanych przez Spółkę należą: faktoring z regresem, faktoring bez regresu, faktoring eksportowy, faktoring dla transportu, faktoring dla małych firm, faktoring odwrotny. Efektywne funkcjonowanie Spółki możliwe jest m.in. ze względu na ścisłą współpracę z innymi podmiotami z grupy kapitałowej, w skład której wchodzi Spółka. Dzięki temu Spółka wykorzystuje najpewniejsze i najskuteczniejsze modele i strategie zarządzania finansami, realizacji świadczeń w sektorze usług finansowych, ale również zarządzania biznesowego, w zakresie zasobów ludzkich, IT czy prowadzenia działań marketingowych z całego świata. W tym celu Spółka nabywa od zagranicznych kontrahentów będących podmiotami powiązanymi, kompleksowe usługi o charakterze niematerialnym. Przedmiotowe usługi mają charakter złożony, ich finalny zakres identyfikowany jest potrzebami Spółki i możliwościami świadczących, ale również strategią całej globalnej grupy kapitałowej, w ramach której Spółka funkcjonuje. Na nabywane świadczenia składają się w szczególności: usługi doradztwa i wsparcia w zakresie strategii regionalnej, usługi w zakresie zasobów ludzkich, usługi wsparcia działań marketingowych, usługi pomocy i wsparcia w zarządzaniu pozycją finansową, usługi IT. Usługi świadczone są dla Spółki w okresach rozliczeniowych. Zgodnie z zawartą umową, w trakcie roku wynagrodzenie płacone jest przez Spółkę wyznaczane na podstawie kwot zabudżetowych (kalkulowanych) dla każdego roku, z uwzględnieniem planowanych kosztów. Ze względu na przyjęty sposób kalkulacji wynagrodzenia, a także specyfikę świadczeń i kreowania ich zakresu, po zakończeniu roku dokonywana jest weryfikacja stosowanych cen i zakresu rzeczywiście świadczonych w tym roku usług. W oparciu o kalkulację dokonywaną na podstawie kosztów rzeczywistych, z uwzględnieniem przyporządkowania wg kluczy alokacji oraz umownej, rynkowej, marży świadczący dokonują korekt uprzednio zastosowanych cen. Korekty, w ramach takiego urealnienia dokonywane są na przełomie lat podatkowych, tj. na koniec roku świadczenia usług, względnie na początku następnego roku i dokumentowane są dowodami, wystawionymi zgodnie z zasadami dokumentowania w państwie świadczącego, tj. fakturami korygującymi (jeżeli ma miejsce zmniejszenie ceny) lub fakturami (jeżeli ma miejsce zwiększenie ceny). Niezależnie od tego czy jest to dokument faktury korygującej czy faktury, zgodnie z umową, celem jego wystawienia jest urealnienie cen zastosowanych w roku, do świadczeń którego odnosi się rekalkulacja ceny. W zależności od relacji zakresu faktycznie wykonanych świadczeń do zabudżetowanych, a co za tym idzie ustalonych zgodnie z umową cen płaconych w trakcie roku, korekty mogą być na plus lub na minus. W roku następnym następującym po roku, do którego dokonywane jest urealnienie ceny, na podstawie otrzymanych dokumentów świadczącego urealniających ceny, Spółka, odpowiednio, dopłaca wynagrodzenie na rzecz świadczących lub otrzymuje zwrot części zapłaconej uprzednio ceny. W odniesieniu do roku 2022 Spółka otrzymała dokumenty dotyczące rekalkulacji (urealnienia) ceny z datą wystawienia 31 grudnia 2022 r., które zostały doręczone Spółce w lutym 2023 r. i po ich otrzymaniu dokonane zostało rzeczywiste rozliczenie finansowe. W przypadku jednego kontrahenta była to korekta na minus, a drugiego korekta zwiększająca. Ze względu na umowny charakter kreowania ceny w trakcie roku, a także jej weryfikacji i rekalkulacji po zakończeniu roku, dokonywane rozliczenie nie stanowi korekty dokonywanej w związku z wystąpieniem błędu rachunkowego lub jakiekolwiek inne omyłki. Ze względu na brak wypełnienia warunków normatywnych, rozliczenie takie nie stanowi korekty w trybie art. 11e ustawy o CIT. Spółka jest podatnikiem, na którym ciąży w Polsce nieograniczony obowiązek w CIT. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. W dacie otrzymania dokumentów korygujących Spółka nie sporządziła jeszcze sprawozdania finansowego ani zeznania podatkowego za rok 2022.

Pytanie

Czy w opisanym zaistniałym stanie faktycznym Spółka powinna uwzględnić modyfikację urealniającą cenę usług roku 2022, zarówno na plus jak i na minus, w rozliczeniu podatkowym 2023 r., pomimo, że w dacie otrzymania dokumentów urealniających cenę nastąpiło przed dokonaniem przez Spółkę rozliczenia podatkowego w CIT za rok 2022 (przed sporządzeniem sprawozdania i złożeniem zeznania CIT-8 za 2022 r.)?

Państwa stanowisko w sprawie

W opisanym zaistniałym stanie faktycznym Spółka powinna uwzględnić korekty ceny, zarówno na plus jak i na minus, w rozliczeniu podatkowym 2023 r. Zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Istotnym przy tym jest to, że wprowadzając z początkiem 2016 r. takie regulacje ustawodawca podatkowy wprowadził regułę ujmowania korekty na bieżąco (wg daty otrzymania dokumentu), bez względu na to czy jest to korekta zwiększająca czy zmniejszająca, z odstępstwem przewidzianym wyłącznie dla korekt powodowanych błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. O wyjątkowości korekty historycznej świadczy fakt, że nie każda omyłka, a tylko oczywista (obok błędu rachunkowego) implikuje konieczność zastosowania korekty wstecznej. Tak więc, zmiana dotycząca ceny, dokonana zgodnie z zapisami umowy łączącej strony nie tylko nie musi, ale wręcz nie może być ujmowana w rozliczeniach podatkowych poprzez korektę historyczną, dokonaną w innym okresie niż otrzymania faktury korygującej, lub, w przypadku braku faktury, innego dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty. Co ważne, w przypadku takiej korekty kosztów prawodawca nie tylko nie wiąże momentu ujęcia jej w rachunku podatkowym z datą pierwotnej aktywacji korygowanego kosztu, tym czy technicznie jest jeszcze możliwe zmodyfikowania jego wysokości (np. ze względu na to, że nie zostały zamknięte księgi i złożone zeznanie za rok aktywacji kosztu), ale precyzyjnie wskazuje, iż decydujący charakter ma data otrzymania przez podatnika faktury korygującej, odpowiednio innego dokumentu uzasadniającego przyczyny korekty. To oznacza, że bez znaczenia jest data wystawienia faktury korygującej. Skoro zatem w zaistniałym stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku korekta ceny świadczeń nabywanych przez Spółkę nie jest powodowana błędem rachunkowym ani inną oczywistą omyłką, jej źródłem są ustalenia kontraktowe dotyczące zasad kreowania ceny, zgodnie z którymi świadczący dokonując rekalkulacji wartości świadczonych w trakcie roku usług korygują ich wysokość z końcem roku ich świadczenia, względnie na początku roku następnego i wystawiają dokumenty korygujące, to Spółka uwzględni zmianę ceny w dacie otrzymania dokumentów korygujących wystawionych przez świadczących. Podkreślić należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT Spółka, otrzymawszy w lutym 2023 r., dokumenty korygujące (fakturę korygującą, fakturę, których celem jest zastosowanie urealnienia ceny zgodnie z umową ze świadczącym usługę) winna ująć korekty w dacie otrzymania dokumentów korygujących tj. w rozliczeniu za rok 2023. Bez znaczenia przy tym jest to, że dokumenty takie zostały wystawione 31 grudnia 2022 r., a w dacie otrzymania dokumentów korygujących Spółka nie sporządziła jeszcze sprawozdania finansowego ani zeznania podatkowego za rok 2022.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.  

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, ze zm.; dalej: „updop”):

Dodatkowo, w myśl art. 15 ust. 4j:

Natomiast art. 15 ust. 4k wprowadza zastrzeżenie, że:

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4l ustawy:

Moment ujęcia faktury korygującej po stronie kosztów podatkowych, powinien być zatem uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie:

‒jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej,

‒natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę kosztów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru – fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia (…).

Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio – jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty poniesienia kosztu, wynikającego z pierwotnego dokumentu” (druk sejmowy Nr 3432).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”, o których mowa w art. 15 ust. 4i. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się może również z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta winna być dokonywana w okresie wystawienia faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Prawo do korekty kosztu uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 4i updop przysługuje w przypadku (momencie) otrzymania przez podatnika odpowiedniego dokumentu (faktury korygującej). Zatem sam fakt wystawienia przez kontrahenta faktury korygującej nie uprawnia podatnika do dokonania takiej korekty a data wystawienia faktury korygującej nie ma w tym kontekście znaczenia. Istotny do oceny stosowania regulacji art. 15 ust. 4i powołanej ustawy jest moment (data) otrzymania faktury korygującej.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Spółka nabywa od zagranicznych kontrahentów będących podmiotami powiązanymi, kompleksowe usługi o charakterze niematerialnym. Na nabywane świadczenia składają się w szczególności: usługi doradztwa i wsparcia w zakresie strategii regionalnej, usługi w zakresie zasobów ludzkich, usługi wsparcia działań marketingowych, usługi pomocy i wsparcia w zarządzaniu pozycją finansową, usługi IT. Usługi świadczone są dla Spółki w okresach rozliczeniowych. Zgodnie z zawartą umową, w trakcie roku wynagrodzenie płacone jest przez Spółkę wyznaczane na podstawie kwot zabudżetowych (kalkulowanych) dla każdego roku, z uwzględnieniem planowanych kosztów. Ze względu na przyjęty sposób kalkulacji wynagrodzenia, a także specyfikę świadczeń i kreowania ich zakresu, po zakończeniu roku dokonywana jest weryfikacja stosowanych cen i zakresu rzeczywiście świadczonych w tym roku usług. W oparciu o kalkulację dokonywaną na podstawie kosztów rzeczywistych, z uwzględnieniem przyporządkowania wg kluczy alokacji oraz umownej, rynkowej, marży świadczący dokonują korekt uprzednio zastosowanych cen. Korekty, w ramach takiego urealnienia dokonywane są na przełomie lat podatkowych, tj. na koniec roku świadczenia usług, względnie na początku następnego roku i dokumentowane są dowodami, wystawionymi zgodnie z zasadami dokumentowania w państwie świadczącego, tj. fakturami korygującymi.

Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą momentu ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia usług, w przypadku otrzymania dokumentu urealniającego cenę przed dokonaniem przez Spółkę rozliczenia podatkowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa korekta powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymana została faktura korygująca. W analizowanej sprawie korekta nie została bowiem spowodowana błędem rachunkowym ani też inną oczywistą omyłką, o których mowa w art. 15 ust. 4i updop.

W sytuacji korygowania cen nabycia w związku z wyliczeniem w późniejszym terminie innych, rzeczywistych kwot cen nabycia, korekta taka nie wynika z błędu rachunkowego, gdyż na moment wystawiania pierwotnych faktur, kalkulacja ceny nabycia została dokonana prawidłowo i nie jest wynikiem błędu w obliczeniach. Co więcej, korekta taka nie została także spowodowana inną oczywistą omyłką. Nie ma bowiem charakteru oczywistego (na moment wystawiania faktury pierwotnej wystawca faktury nie ma pewności, czy wystąpi sytuacja powodująca konieczność skorygowania faktury), jak również nie stanowi omyłki, gdyż pierwotna faktura nie była obarczona żadnym błędem, zaś późniejsza korekta jest działaniem mającym na celu dostosowanie faktycznej ceny nabycia do tej oszacowanej pierwotnie (działanie wtórne). Wartość korekty nie może być znana Spółce ani kontrahentom na moment wystawienia faktury pierwotnej, dlatego należy uznać ją za korektę o charakterze następczym, a nie pierwotnym. Pierwotne faktury są zatem wystawiane w sposób prawidłowy. Nie można więc uznać, że pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny oraz że korekta jest wynikiem błędu.

Ponadto, przyjęty sposób ustalania ceny nabycia na podstawie szacunkowych danych może, lecz nie musi wiązać się z koniecznością dokonywania późniejszej korekty. Przyjęte bowiem szacunkowe kwoty widniejące na fakturach pierwotnych mogą teoretycznie zgadzać się z później zweryfikowanymi faktycznymi kwotami, w związku z czym nie powstałaby konieczność dokonywania korekty ceny nabycia.

Podsumowując zatem, dokonując korekty zarówno zwiększającej jak i zmniejszającej koszty uzyskania przychodów na zasadach opisanych w stanie faktycznym postępują Państwo prawidłowo rozpoznając taką korektę w okresie rozliczeniowym w którym otrzymali Państwo dokumenty korygujące. Korekta powinna zatem zostać ujęta „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca – w rozliczeniu za rok 2023.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).