Interpretacja indywidualna z dnia 1 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.149.2023.2.AK

1. Czy począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2022 r. Wnioskodawca może ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych ponad Limit, na zasadach wynikających z art. 15e Ustawy o CIT - 2021, tj. w 5 kolejno następujących po sobie latach podatkowych, do wysokości Limitu określonego dla każdego roku oddzielnie? 2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1) - czy Wnioskodawca, na potrzeby ustalenia wysokości Nadwyżki Kosztów, podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2021 r., powinien brać pod uwagę koszty Usług niematerialnych ponoszone od 1 stycznia 2022 r., które mogłyby mieścić się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony? 3. Czy koszty Usług niematerialnych ponoszone w latach podatkowych rozpoczętych po 1 stycznia 2022 r. będą mogły zostać zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym w całości?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

1)czy począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2022 r. Wnioskodawca może ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych ponad Limit, na zasadach wynikających z art. 15e Ustawy o CIT - 2021, tj. w 5 kolejno następujących po sobie latach podatkowych, do wysokości Limitu określonego dla każdego roku oddzielnie,

2)w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1) - czy Wnioskodawca, na potrzeby ustalenia wysokości Nadwyżki Kosztów, podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2021 r., powinien brać pod uwagę koszty Usług niematerialnych ponoszone od 1 stycznia 2022 r., które mogłyby mieścić się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony,

3)czy koszty Usług niematerialnych ponoszone w latach podatkowych rozpoczętych po 1 stycznia 2022 r. będą mogły zostać zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym w całości.

Uzupełnili go Państwo pismem z 16 maja 2023 r. (wpływ 22 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”), rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (…).

Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym - rozpoczyna się z dniem 1 stycznia i kończy w dniu 31 grudnia.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca ponosił w przeszłości (m.in. w latach 2018 r. - 2021 r., ale również w 2022 r.), nadal ponosi oraz planuje ponosić w przyszłości wydatki na usługi niematerialne, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1) ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. (dalej: „Ustawa o CIT – 2021”) (dalej: „Usługi niematerialne”). Były to między innymi kompleksowe usługi zarządcze i informatyczne oraz usługi ubezpieczeniowe. Wspomniane Usługi niematerialne Wnioskodawca nabywa od podmiotu powiązanego, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy o CIT, z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: „Usługodawca”).

Co do zasady, koszty Usług niematerialnych stanowią dla Spółki podatkowe koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowe wydatki są zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty te nie zostały również wymienione w katalogu kosztów niestanowiących kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT). Ponadto, wydatki na Usługi niematerialne zostały właściwie udokumentowane, tj. Spółka posiada dowody potwierdzające wykonanie na jej rzecz Usług niematerialnych. Wydatki na Usługi niematerialne spełniają zatem podstawowe warunki uznania za koszty podatkowe.

Jednocześnie wydatki na Usługi niematerialne stanowią koszty, które podlegały limitowaniu na podstawie art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.

Wnioskodawca zaznacza, że od wprowadzenia z dniem 1 stycznia 2018 r. do ustawy o CIT przedmiotowych regulacji, kwota wydatków na Usługi niematerialne w każdym roku podatkowym przewyższała limit określony w art. 15e ust. 1 oraz ust. 12 ustawy o CIT - 2021, skalkulowany osobno dla każdego roku podatkowego jako kwota 3 mln zł, powiększona o 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek, nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT i odsetek. W uproszczeniu limit ten wynosił 3 mln zł + 5% EBITDA (dalej: „Limit”).

W związku z tym, wynagrodzenie należne Usługodawcy za świadczone Usługi niematerialne w poprzednich latach podatkowych (tj. do 31 grudnia 2021 r.) nie było zaliczane przez Spółkę do kosztów podatkowych w całości. Część kosztów Usług niematerialnych przewyższająca Limit skalkulowany na podstawie art. 15e ust. 1 oraz ust. 12 została wyłączona z kosztów podatkowych. W konsekwencji, u Wnioskodawcy skumulowała się kwota kosztów Usług niematerialnych nie zaliczona do tej pory do kosztów uzyskania przychodów lat 2018 r. - 2021 r. (dalej: „Nadwyżka Kosztów”).

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „Polski Ład”), z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e (zgodnie z art. 2 pkt 30 Polskiego Ładu). Jednakże Spółka jest podatnikiem, który przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabył na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT - 2021 prawo do doliczenia w następnych latach podatkowych Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych.

Ponadto, zarówno w poprzednim roku podatkowym Wnioskodawcy (tj. trwającym od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.), jak i obecnym (tj. trwającym od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.) Wnioskodawca ponosił/nadal ponosi koszty Usług niematerialnych, które mieściłyby się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony.

Pytania

1.Czy począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2022 r. Wnioskodawca może ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych ponad Limit, na zasadach wynikających z art. 15e Ustawy o CIT - 2021, tj. w 5 kolejno następujących po sobie latach podatkowych, do wysokości Limitu określonego dla każdego roku oddzielnie?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1) - czy Wnioskodawca, na potrzeby ustalenia wysokości Nadwyżki Kosztów, podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2021 r., powinien brać pod uwagę koszty Usług niematerialnych ponoszone od 1 stycznia 2022 r., które mogłyby mieścić się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony?

3.Czy koszty Usług niematerialnych ponoszone w latach podatkowych rozpoczętych po 1 stycznia 2022 r. będą mogły zostać zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym w całości?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2022 r. może on ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych ponad Limit, na zasadach wynikających z art. 15e Ustawy o CIT - 2021, tj. w 5 kolejno następujących po sobie latach podatkowych, do wysokości Limitu określonego dla każdego roku oddzielnie.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ustalając wysokość Nadwyżki Kosztów podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2021 r., nie powinien brać pod uwagę kosztów Usług niematerialnych ponoszonych od 1 stycznia 2022 r., które mogłyby mieścić się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony. Innymi słowy, Wnioskodawca nie powinien sumować Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych z poprzednich latach podatkowych (tj. dotyczących wydatków poniesionych do 31 grudnia 2021 r.) z kosztami Usług niematerialnych ponoszonymi począwszy od 1 stycznia 2022 r.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Usług niematerialnych ponoszone w latach podatkowych rozpoczętych po 31 grudnia 2021 r. będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w całości, ze względu na uchylenie z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

3)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Z kolei, jak wskazano w art. 15e ust. 12 Ustawy o CIT - 2021, przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł.

Przytoczone wyżej przepisy, obowiązujące do 31 grudnia 2021 r., ustanawiały zasadę, zgodnie z którą podatnicy mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko tę część kosztów określonych usług niematerialnych, która nie przekraczała limitu kalkulowanego jako 3 000 000 zł powiększone o 5% tzw. podatkowej EBITDA tj. nadwyżki przychodów ze wszystkich źródeł pomniejszonych o odsetki nad kosztami uzyskania przychodów pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne dla danego roku podatkowego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca ponosił w przeszłości (m.in. w latach 2018 r. – 2021 r., ale również w 2022 r.), nadal ponosi oraz planuje ponosić w przyszłości wydatki na kompleksowe usługi zarządcze i informatyczne oraz ubezpieczeniowe (Usługi niematerialne). Wspomniane Usługi niematerialne Wnioskodawca nabywa od podmiotu powiązanego, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy o CIT, z siedzibą w Wielkiej Brytanii (Usługodawca).

Wydatki na Usługi niematerialne stanowią koszty, które podlegały limitowaniu na podstawie art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. (dalej: „Ustawa o CIT – 2021”). W związku z tym, wynagrodzenie należne Usługodawcy za świadczone Usługi niematerialne w poprzednich latach podatkowych (tj. do 31 grudnia 2021 r.) nie było zaliczane przez Spółkę do kosztów podatkowych w całości. Część kosztów Usług niematerialnych przewyższająca Limit skalkulowany na podstawie art. 15e ust. 1 oraz ust. 12 została wyłączona z kosztów podatkowych. W konsekwencji, u Wnioskodawcy skumulowała się kwota kosztów Usług niematerialnych nie zaliczona do tej pory do kosztów uzyskania przychodów lat 2018 r. - 2021 r. (Nadwyżka Kosztów).

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „Polski Ład”), z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e (art. 2 pkt 30 Polskiego Ładu). W związku z powyższym, z dniem 1 stycznia 2022 r. zniesiono ograniczenie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie przez podatników CIT niektórych usług niematerialnych, o którym była mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021. Jednakże, likwidując przedmiotowe ograniczenie zawarte w art. 15e Ustawy o CIT - 2021, ustawodawca określił regulacje przejściowe. Na podstawie art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT - 2021 (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie. W ramach tej regulacji, ustawodawca zapewnił podatnikom ochronę praw nabytych.

Powyższy przepis przewiduje więc uprawnienie dla podatników do ujęcia w kosztach podatkowych wydatków poniesionych na Usługi Niematerialne przed 1 stycznia 2022 r., o ile łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1)podatnik jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych,

2)przed końcem roku podatkowego rozpoczętego 1 stycznia 2022 r., podatnik nabył prawo do zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Powyższe zakłada jednocześnie, że odliczenie kosztów odbywać ma się w zakresie i na zasadach wskazanych w przepisie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Wnioskodawca spełnia oba warunki wskazane w przepisie art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, ponieważ:

1)jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych,

2)przed 1 stycznia 2022 r. zaliczał do kosztów podatkowych wartość kosztów Usług niematerialnych jedynie do wysokości przysługującego mu w danym roku podatkowym Limitu określonego na podstawie art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT - 2021; Nadwyżka Kosztów ponad Limit nie była włączana do kosztów uzyskania przychodów danego roku.

Podsumowując - Wnioskodawca nabył prawo do zaliczenia Nadwyżki Kosztów z tytułu Usług niematerialnych, skumulowaną w poprzednich latach podatkowych (tj. do 31 grudnia 2021 r.) do kosztów podatkowych na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT - 2021, na zasadach określonych w tym przepisie. Dodatkowo, Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 60 Polskiego Ładu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2022 r. może on ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych ponad Limit, na zasadach wynikających z art. 15e Ustawy o CIT - 2021, tj. w 5 kolejno następujących po sobie latach podatkowych, do wysokości Limitu określonego dla każdego roku oddzielnie.

Jednakże w opinii Wnioskodawcy art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu nie daje prawa do jednorazowego zaliczenia w całości do kosztów podatkowych Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych, skumulowanej w latach 2018 r. - 2021 r. Biorąc pod uwagę brzmienie przedmiotowego przepisu Wnioskodawca powinien przyjąć założenie, że art. 15e ustawy o CIT - 2021 jest stosowany tj. wciąż obowiązuje limitowanie kosztów.

Zarówno w poprzednim roku podatkowym Wnioskodawcy (tj. trwającym od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.), jak i obecnym (tj. trwającym od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.) Wnioskodawca ponosił/nadal ponosi koszty Usług niematerialnych, które mieściłyby się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony.

Zdaniem Wnioskodawcy powinien on:

1)Ustalić dla danego roku podatkowego (rozpoczynającego się po 31 grudnia 2021 r.) wartość Limitu zgodnie z zasadami określonymi w art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT - 2021, ale biorąc pod uwagę wartości odpowiadające okresowi, dla którego kalkulowany jest Limit (dla 2022 r. dane z 2022 r.; dla 2023 r. dane z 2023 r. itd.);

2)Ustalić wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych, która potencjalnie może zostać ujęta w kosztach podatkowych danego roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2021 r., do wysokości Limitu określonego w pkt 1) powyżej.

Przy czym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ustalając wysokość Nadwyżki Kosztów podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2021 r., nie powinien brać pod uwagę kosztów Usług niematerialnych ponoszonych od 1 stycznia 2022 r., które mogłyby mieścić się w katalogu zawartym w przepisie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT - 2021, gdyby przepis ten nie został uchylony. Innymi słowy, Wnioskodawca nie powinien sumować Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych z poprzednich latach podatkowych (tj. dotyczących wydatków poniesionych do 31 grudnia 2021 r.) z kosztami Usług niematerialnych ponoszonymi począwszy od 1 stycznia 2022 r.

3)Porównać wartość Nadwyżki Kosztów Usług niematerialnych ustaloną zgodnie z pkt 2) z Limitem ustalonym w sposób określony w pkt 1). Jeżeli:

a.Nadwyżka Kosztów Usług niematerialnych (ustalona zgodnie z pkt 2) ≤ Limit (ustalony zgodnie z pkt 1)

-Nadwyżka Kosztów Usług niematerialnych (ustalona zgodnie z pkt 2) jest zaliczana w całości do kosztów podatkowych w danym roku podatkowym (z poniższym zastrzeżeniem),

b.Nadwyżka Kosztów Usług niematerialnych (ustalona zgodnie z pkt 2) > Limit (ustalony zgodnie z pkt 1)

-Nadwyżka Kosztów Usług niematerialnych (ustalona zgodnie z pkt 2) jest zaliczana do kosztów podatkowych w danym roku podatkowym wyłącznie do wysokości określonego Limitu (z poniższym zastrzeżeniem).

Należy zastrzec, że ostatnim rokiem podatkowym, w którym będzie można rozliczyć w kosztach podatkowych Nadwyżkę Kosztów wyłączoną z kosztów podatkowych w latach poprzednich (2018 r. - 2021 r.) będzie piąty rok podatkowy następujący po roku podatkowym, w którym dane koszty zostały wyłączone z kosztów podatkowych ze względu na przekroczenie Limitu. Oznacza to, że dla Nadwyżki Kosztów wyłączonej z kosztów podatkowych w 2018 r. ostatnim rokiem, w którym może zostać zaliczona do kosztów podatkowych będzie 2023 r., dla Nadwyżki Kosztów z 2019 r. ostatnim rokiem będzie 2024 r. itd.

Jak zaznaczono powyżej, koszty Usług niematerialnych ponoszone po 31 grudnia 2021 r. nie powinny być w ocenie Wnioskodawcy kumulowane z Nadwyżką Kosztów z lat poprzednich (wydatki na Usługi Niematerialne ponoszone od 2022 r. nie powinny konsumować Limitu określonego dla 2022 r. i lat następnych). Koszty Usług niematerialnych ponoszone w latach podatkowych rozpoczętych po 31 grudnia 2021 r. powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w całości, ze względu na uchylenie z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT.

Wydatki na Usługi niematerialne poniesione po 1 stycznia 2022 r. będą miały znaczenie dla kalkulacji tzw. podatku minimalnego w rozumieniu art. 24ca Ustawy o CIT w obecnym brzmieniu. Zgodnie z intencją ustawodawcy:

„należy wskazać, że koszty nabycia określonych usług lub praw niematerialnych, o których mowa w art. 24ca ust. 3 pkt 4 [...], stanowią odzwierciedlenie przepisów art. 15e, który zostaje uchylony i odpowiednio przeniesiony do niniejszej regulacji (w korelacji z właściwymi przepisami art. 15c) dodatkowo w ustępach 4-9”.

W związku z powyższym, Limit określony w art. 15e Ustawy o CIT - 2021 będzie istotny dla kosztów Usług niematerialnych poniesionych do 31 grudnia 2021 r. Natomiast wydatki na Usługi niematerialne poniesione przez Wnioskodawcę po 1 stycznia 2022 r. mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych w całości, na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także przez organy podatkowe w licznych indywidualnych interpretacjach podatkowych, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 30 stycznia 2023 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.15.2023.l.MZA, interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 26 stycznia 2023 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.778.2022.2.MZA, interpretacji indywidualnej z 9 stycznia 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.206.2022.1.SP, interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 29 listopada 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.684.2022.1.ES, interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 17 października 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.466.2022.2.PB, interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 30 września 2022 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.233.2022.2.SH, interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 20 września 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.486.2022.1.BJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.