Interpretacja indywidualna z dnia 30 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.219.2023.2.SR

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy transakcji wniesienia w formie wkładu niepieniężnego zespołu aktywów oraz zobowiązań składających się na linię biznesową B.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

30 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 30 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy transakcji wniesienia w formie wkładu niepieniężnego zespołu aktywów oraz zobowiązań składających się na linię biznesową B. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

a)Zainteresowany będący stroną postępowania: X. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

b)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:Y. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

Opis stanu faktycznego

1.Przedmiot wniosku.

Przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest potwierdzenie klasyfikacji na gruncie podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od czynności cywilnoprawnych transakcji wniesienia w formie wkładu niepieniężnego zespołu aktywów oraz zobowiązań składających się na linię biznesową B. (zdefiniowana poniżej) przez spółkę X. sp. z o.o. (dalej: „X.”) do spółki Y. sp. z o.o. (dalej: „Spółka”).

X. i Spółka określani są dalej również jako „Zainteresowani” lub „Wnioskodawcy”. Zainteresowani na moment dokonania Transakcji (zdefiniowanej poniżej) byli zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

W dalszej części niniejszego wniosku, Zainteresowani przedstawią:

1.Ogólne informacje dotyczące działalności gospodarczej X., w tym opis działalności X. w ramach pionu B. (pkt 2 poniżej);

2.Zasady wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego pionu B. przed datą Transakcji (pkt 3 poniżej);

3.Elementy, które były przedmiotem Transakcji oraz które zostały wyłączone z Transakcji (pkt 4 poniżej);

4.Zasady kontynuowania działalności prowadzonej wcześniej przez pion B., przez Spółkę (pkt 5 poniżej);

5.Inne informacje, które są istotne z punktu widzenia pytań zadanych przez Wnioskodawców (pkt 6 poniżej).

2.Opis działalności X.

2.1.Wprowadzenie oraz opis linii biznesowych (pionów działalności) X.

X. jest podmiotem, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia szerokiej kategorii usług za pośrednictwem aplikacji mobilnych m.in. (do daty opisanej w dalszej części Transakcji) usług umożliwiających zamawianie przejazdów pasażerskich samochodami osobowymi, usług pośrednictwa w dostarczaniu gotowych posiłków przez kurierów czy też działalności polegającej na umożliwianiu nabywania produktów spożywczych z wykorzystaniem kurierów.

Do momentu Transakcji, działalność gospodarcza X. koncentrowała się przede wszystkim na świadczeniu usług w zakresie następujących kluczowych obszarów:

-Pion B.

W ramach tego pionu, X. oferował usługi obejmujące pośrednictwo (i powiązane usługi) w zakresie zawierania usług przewozu osób. Usługi te – świadczone drogą elektroniczną na rzecz kierowców oraz partnerów flotowych zrzeszających kierowców – pozwalały pasażerom na nabywanie usług w zakresie przewozu osób świadczonych przez tych niezależnych kierowców/partnerów flotowych.

Działalność X. w tym zakresie była działalnością, o której mowa w art. 4 pkt 24 ustawy z dnia 5 października 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2201, dalej: „ustawa o Transporcie Drogowym”), wymagającą odpowiedniej licencji.

W ramach tego pionu X. wspierał także inny podmiot z grupy X., tj. spółkę A. (z siedzibą w (…); dalej: „A.”) w jej działalności polegającej na świadczeniu usług związanych z przewozami pasażerskimi, świadczonymi na rzecz klientów korporacyjnych.

Linia biznesowa w zakresie pośrednictwa w zawieraniu usług przewozu osób określana jest dalej jako: „B”).

-Pion C.

W ramach tego pionu X. świadczył (oraz nadal świadczy) usługi wsparcia na rzecz A. w zakresie działalności tej spółki polegającej na (…), za pośrednictwem dedykowanej platformy cyfrowej (aplikacji mobilnej).

-Pion D.

W ramach tego pionu X. świadczył (oraz nadal świadczy) usługi wsparcia na rzecz ww. spółki A. w zakresie działalności polegającej na pośrednictwie w zakresie (…) prowadzonej za pośrednictwem dedykowanej platformy D.

-Pion E.

W ramach pionu E. X. podejmował działania w zakresie sprzedaży detalicznej on-line (poprzez dedykowaną aplikację) oraz dostaw, przede wszystkim produktów spożywczych.

-Pion F.

W ramach tego pionu X. świadczył usługi wsparcia w zakresie badań i rozwoju (np. rozwoju produktów, usługi programistyczne) na rzecz spółki A.

-Pion G.

W ramach tego pionu X. świadczył usługi wsparcia (w strukturze X. funkcjonują działy zajmujące się wsparciem biznesu np. w zakresie obsługi prawnej, PR) na rzecz innych pionów oraz innych spółek z grupy X.

Działy te wspierają codzienną działalność X., a także innych podmiotów z grupy.

2.2.Szczegółowy opis działalności w ramach pionu B.

Usługi świadczone przez X. poprzez pion B. polegały na umożliwieniu pasażerom zamówienia – od kierowców lub flot zrzeszających kierowców – usług przewozu osób, poprzez dedykowaną platformę cyfrową (aplikację mobilną).

W uproszczeniu, osoba zarejestrowana w aplikacji jako pasażer zgłasza chęć przejazdu na określonej trasie. Informacja o zgłoszeniu trafia następnie do pobliskich użytkowników zarejestrowanych jako kierowcy, którzy mają możliwość akceptacji realizacji takiego przejazdu (również poprzez dedykowaną aplikację). Platforma dedykowana B. pozwala użytkownikom (pasażerom), którymi mogą być zarówno osoby fizyczne jak i przedsiębiorcy, do korzystania z usług (w zakresie przewozu osób) świadczonych przez niezależne podmioty. Przejazdy realizowane są przez niezależnych kierowców lub partnerów flotowych. Co do zasady, po zakończeniu przejazdu, pasażer dokonuje płatności za usługę na rzecz kierowcy poprzez tą samą dedykowaną aplikację (aplikacja umożliwia również pobieranie płatności od pasażerów z wykorzystaniem bezgotówkowych form płatności). Za świadczone przez siebie usługi X. pobierał prowizję od kierowcy lub floty kierowców od każdej transakcji. Innymi słowy, X. zatrzymywał określony procent opłaty netto za przejazd, a pozostała część opłaty trafiała do kierowcy.

Kierowcy realizujący przejazdy są osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie przewozów pasażerskich (i posiadają w tym zakresie stosowne licencje na wykonywanie takiej działalności) lub też partnerami flotowymi (są to przedsiębiorstwa zrzeszające lub zatrudniające takich kierowców). X. zawierał umowy z takimi kierowcami oraz partnerami flotowymi, na podstawie których świadczył na ich rzecz usługi pośrednictwa on-line i powiązane usługi wsparcia za wynagrodzeniem w formie prowizji należnej po zakończeniu przejazdu.

Jak wskazano powyżej, w ramach działalności wykonywanej przez pion B., pracownicy tego pionu świadczyli także usługi na rzecz A. w zakresie świadczonych przez tą spółkę usług w zakresie przewozów pasażerskich na rzecz klientów korporacyjnych (przedsiębiorców). Pomimo, że usługi w zakresie przewozów pasażerskich świadczone były – jak wskazano powyżej – przez A., wsparcie w zakresie tych usług świadczone były przez pracowników pionu B., którzy (do momentu Transakcji) byli pracownikami X. Na marginesie, Zainteresowani wskazują, że przedmiotowe umowy zawarte przez A. z klientami korporacyjnymi zostały także przeniesione na Spółkę w ramach odrębnej transakcji, ze skutkiem od 1 marca 2023 r. (a więc nastąpiło to poza opisaną w niniejszym wniosku Transakcją). Wynikało to z planowanego kierunku dalszego rozwoju tej linii biznesowej w strukturze Spółki.

2.3.Aport pionu B.

W dniu 30 grudnia 2022 r. X. oraz Spółka zawarły umowę, na podstawie której X. zobowiązał się do przeniesienia na Spółkę zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B. w drodze wkładu niepieniężnego na pokrycie nowoutworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki (dalej: „Transakcja”).

Przeniesienie tego zespołu składników majątku B. nastąpiło skutecznie z dniem 1 stycznia 2023 r.

3.Organizacja działalności X., w tym wyodrębnienie organizacyjne, funkcjonalne oraz finansowe pionu B.

W ramach struktury biznesowej X. istnieje (oraz przed Transakcją istniał) wyraźny podział na poszczególne linie biznesowe/piony (wymienione w pkt. 2 powyżej). W tym zakresie, pion B. był – przed Transakcją – wyraźnie oddzielony od pozostałych pionów działalności X.

Odrębny charakter tej linii biznesowej wymagał, aby przypisane były do niej konkretne funkcje, aktywa oraz pracownicy.

Poniżej opisany został sposób, w jaki B. był wydzielony w strukturze X. na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej przed dokonaniem Transakcji.

a)Wydzielenie organizacyjne.

Na moment dokonania Transakcji pion B. nie był formalnie wyodrębniony w strukturze X. na podstawie wewnętrznego dokumentu (np. uchwały zarządu). Pion B. nie stanowił także formalnie odrębnego oddziału, działu lub wewnętrznego departamentu X. Niemniej, linie biznesowe w ramach X. różnią się od siebie, a w konsekwencji wymagały one w praktyce odrębnej organizacji pracy każdej z nich. W praktyce więc, poszczególne linie biznesowe są wyodrębnione – na takie wyodrębnienie wskazywały następujące okoliczności formalne i faktyczne:

- Działalność pionu B. w Polsce była prowadzona przez odrębny, dedykowany temu pionowi zespół pełnoetatowych pracowników, a część stanowisk pracowniczych istniała tylko w ramach tej linii biznesowej;

- B. posiadał wewnętrzną strukturę organizacyjną (odrębną od innych linii w ramach X.) i struktury raportowania, w ramach których wyodrębniona była osoba odpowiedzialna za zarządzanie tą linią na poziomie krajowym (Menadżer Krajowy – z ang. „Country Manager”), a także managerów podlegających Country Managerowi odpowiedzialnych za poszczególne obszary i przypisanych tym managerom pracowników (struktura ta jest obecnie – po dokonaniu Transakcji – odzwierciedlona w Spółce);

- Country Manager pionu B. zarządzał wszystkimi czynnościami związanymi ze świadczeniem tych usług w Polsce. W tym zakresie, pracownicy przypisani do pionu B. nie pracowali na rzecz innych linii biznesowych w ramach X., a ich praca organizowana była odrębnie od pracy innych linii (np. odbywali odrębne spotkania wewnętrzne, mieli odrębnie ustalone budżety);

- Istnieje odrębna umowa zawarta w ramach grupy X. (Umowa o świadczenie usług (…)) w mocy od 1 stycznia 2021 r., na podstawie której X. otrzymał niewyłączne, nieprzenoszalne prawo do użytkowania (zgodnie z wytycznymi wskazanymi przez A.) platformy cyfrowej X. dla celów świadczenia usług przez B. w Polsce (umowa ta została również przeniesiona na Spółkę w ramach Transakcji – patrz Zakres Transakcji poniżej);

- X. świadczył usługi B. na podstawie odrębnych (od innych linii biznesowych) umów zawieranymi z pasażerami i kierowcami/partnerami flotowymi w Polsce.

Przy czym, jak zostało to opisane w innej części niniejszego wniosku, w zakresie usług związanych z organizacją przewozów pasażerskich wykonywanych na rzecz podmiotów korporacyjnych, stroną umów z klientami korporacyjnymi była spółka A., która była wspierana w swoich funkcjach przez pracowników zatrudnionych w pionie B.;

- Istniały określone narzędzia specyficznie poświęcone działalności biznesowej B., do których nie miały dostępu inne linie biznesowe;

- Istniały wewnętrzne dokumenty operacyjne (m.in. procedury), które poświęcone były wyłącznie działalności B.

Dodatkowo, należy wskazać, że przed Transakcją pion działalności B. funkcjonował w oparciu o odmienną alokację funkcji oraz ryzyk biznesowych pomiędzy X. oraz A., niż miało to miejsce w przypadku innych pionów działalności X.

b)Wydzielenie finansowe.

X. dla całej wykonywanej działalności gospodarczej prowadzi jedne księgi rachunkowe i sporządza jeden rachunek zysków i strat. Niemniej w ramach swojej struktury finansowej X. rozróżniał przed Transakcją (oraz nadal rozróżnia) poszczególne linie biznesowe, w tym – przed Transakcją – pion B.

Wyodrębnienie finansowe poszczególnych pionów jest szczególnie istotne z punktu widzenia działalności grupy kapitałowej, do której należy X. i Spółka, ponieważ pozwala na bieżącą ocenę rentowności i kondycji poszczególnych rodzajów działalności.

W tym zakresie, w kontekście pionu B. raportowanie zdarzeń gospodarczych przez X. dla celów finansowych cechowały następujące okoliczności:

- W księgach rachunkowych X. występowały pozycje związane wyłącznie z działalnością B.;

- Na potrzeby kalkulacji rozliczeń w ramach grupy kapitałowej, dla celów cen transferowych sporządzany był odrębny rachunek zysków i strat dla tej linii biznesowej – innymi słowy obliczane były wyniki finansowe każdej działalności (w tym B.) dla celów wewnętrznych i kontrolingowych;

- Istniała możliwość przypisania przepływów finansowych (tj. przychodów/kosztów/ należności/zobowiązań) do linii B. poprzez odpowiednie ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych;

- Ponieważ grupa X. (w tym spółka X.) wyznacza tzw. budżety oraz cele dla lokalnych rynków w celu osiągania swoich celów biznesowych (w tym zakresie wszystkie linie biznesowe opierają się na indywidualnych budżetach, w tym linia B.) – X. realizował budżet wyznaczony na cele działalności B. w poszczególnych latach oraz opracowywał projekcje wyników finansowych rozwoju tej linii biznesowej w kraju.

c)Wydzielenie funkcjonalne.

Jak wskazano powyżej, istota działalności gospodarczej pionu B. polega na umożliwianiu realizacji przejazdów na żądanie za pośrednictwem dedykowanej aplikacji. W tym zakresie, aplikacja pozwala pasażerom (prywatnym i korporacyjnym) na zgłoszenie zapotrzebowania na usługę (przewóz osób) od niezależnych dostawców usług.

Jest to działalność odrębna od działalności wykonywanej przez inne piony X. Samodzielną realizację tej funkcji przez B. umożliwia (i umożliwiał przed Transakcją) odpowiednio zorganizowany zespół aktywów i zobowiązań (w szczególności dedykowani pracownicy oraz umowy związane z działalnością B.). Jak opisano powyżej, działalność pionu B. w Polsce była prowadzona przez odrębny, dedykowany temu pionowi zespół pełnoetatowych pracowników, a część stanowisk pracowniczych istniała tylko w ramach tej linii biznesowej. Zespół ten realizował odrębne od innych pionów zadania w ramach prowadzonej działalności, tj. był odpowiedzialny za wykonywanie opisanych powyżej funkcji przypisanych do pionu B.

d)Inne informacje.

Zainteresowani podkreślają, że funkcje, ryzyka oraz zaangażowane aktywa odnoszące się do działalności B., zarówno przed Transakcją jak i po Transakcji, są takie same i nie zostały zmienione w wyniku Transakcji.

Co więcej, zarówno przed Transakcją jak i po Transakcji usługi były i są świadczone na rzecz tych samych grup odbiorców (tj. w głównej mierze kierowców/partnerów flotowych oraz pasażerów).

Po dokonaniu Transakcji X. nie kontynuował działalności pośrednictwa w zawieraniu usług przewozu osób. Działalność B., po Transakcji, w niezmienionym zakresie oraz przy wykorzystaniu tych samych głównych składników majątku jest kontynuowana przez Spółkę.

4.Zakres Transakcji.

Intencją Zainteresowanych w ramach Transakcji było przeniesienie na Spółkę całego pionu B. wraz z pracownikami oraz bezpośrednio z nią związanymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi, w tym zobowiązaniami i należnościami), w dopuszczalnych prawem granicach oraz w taki sposób, aby działalność B. mogła być prowadzona w sposób niezakłócony i nieprzerwanie przed, w trakcie oraz po Transakcji.

Jednocześnie zakres Transakcji został uzgodniony przez Zainteresowanych w ten sposób, aby nie rzutować negatywnie na kontynuowanie działalności X. po Transakcji w zakresie pozostałych linii biznesowych.

Poniżej Zainteresowani opisują szczegółowy zakres Transakcji:

a)Aktywa wchodzące w skład Transakcji.

Transakcja została dokonana w formie aportu, w wyniku wykonania umowy, która (oprócz wskazania aktywów przenoszonych na Spółkę w ramach Transakcji) zawierała również klauzulę generalną, zgodnie z którą wszelkie aktywa związane z linią B., które nie są wprost wyłączone z zakresu Transakcji, zostają przeniesione na Spółkę (jak wskazano powyżej, intencją Zainteresowanych było przeniesienie całej linii B. do Spółki).

W świetle powyższego, ramach Transakcji X. wniósł do Spółki w formie wkładu niepieniężnego zespół aktywów składających się na linię B. i obejmujący:

1.Aktywa materialne wykorzystywane w działalności B., w szczególności wyposażenie biurowe (komputery pracowników B.);

2.Prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w związku z działalnością B., takich jak:

 - Umowy na dostawę systemu elektronicznej kasy fiskalnej;

 - Porozumienia w sprawie warunków handlowych w Programie (…);

 - Umowy na usługi sprawdzania ratingów kredytowych klientów (umowa nie została wprost wymieniona w umowie, w realizacji której dokonano aportu, niemniej została ona przeniesiona na Spółkę na podstawie opisanej powyżej klauzuli generalnej);

 - Umowy serwisowe (w tym umowy na usługi ochrony osób i mienia);

 - Umowy najmu lokalu;

 - Umowa o współpracy marketingowej;

 - Umowy zawarte z pasażerami;

 - Umowy zawarte z podmiotami zarejestrowanymi jako kierowcy (w tym z partnerami flotowymi);

 - Umowy zawarte z organizacją non-profit (…) (umowa nie została wprost wskazana w umowie, w realizacji której dokonano aportu, niemniej została ona przeniesiona na Spółkę na podstawie opisanej powyżej klauzuli generalnej);

 - Umowa o świadczenie usług platformy elektronicznej z dnia 1 stycznia 2021 r. zawarta z A. dająca w szczególności: (i) prawa do wykorzystania określonych danych, informacji i materiałów dostarczanych przez pasażerów, kierowców oraz partnerów flotowych związanych z korzystaniem przez nich z platformy cyfrowej i świadczonymi na ich rzecz usługami oraz (ii) prawa do wykorzystania platformy cyfrowej, za pośrednictwem której świadczone są usługi B.;

- Prawa do dostępu do platformy pozwalającej na (…);

3.Pracowników dedykowanych B. – jak wskazano powyżej w ramach pionu B. zatrudnieni są pracownicy dedykowani tej działalności gospodarczej – wszyscy pracownicy bezpośrednio związani z tą linią zostali przeniesieni w ramach Transakcji (w ramach Transakcji nastąpiło przejście części zakładu pracy X. – związanego z B. – na Spółkę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy);

4.Tajemnice przedsiębiorstwa związane z działalnością B. – pracownicy przypisani do B. dysponują wiedzą i doświadczeniem w zakresie działalności tej linii biznesowej i informacje te zostały przeniesione na Spółkę wraz z pracownikami;

5.Ewidencje i informacje – w zakresie związanym z B. Spółce zostały przekazane odpowiednie ewidencje i informacje niezbędne do kontynuacji działalności B., w tym związane z przejmowanymi pracownikami;

6.Należności związane z działalnością B., w tym nieuregulowane należności (istniejące na moment Transakcji) – w przypadku gdyby po dniu Transakcji X. otrzymał (omyłkowo) jakiekolwiek należności związane z działalnością B., to niezwłocznie przekaże je Spółce;

7.Środki pieniężne dotyczące pionu B.

Zgodnie z intencją stron, w ramach Transakcji Spółka przejęła również wszelkie istniejące na moment Transakcji zobowiązania i obowiązki związane z działalnością B., w szczególności:

1.Zobowiązania i obowiązki związane z B. wynikające lub związane z przenoszonymi umowami,

2.Zobowiązania i obowiązki związane z B. związane z przenoszonymi aktywami,

3.Zobowiązania i obowiązki związane z B. związane z przenoszonymi pracownikami.

Zainteresowani wyjaśniają również, że prawa do platform wykorzystywanych w ramach działalności B. należą do innych niż X. podmiotów z grupy kapitałowej, a X. (do dnia Transakcji – w zakresie B.) korzystał z nich na podstawie odpowiednich umów zawartych z podmiotem powiązanym – w zakresie działalności B. była to opisana powyżej Umowa o świadczenie usług platformy elektronicznej. Ponieważ była ona niezbędna do kontynuowania działalności B., umowa ta została przeniesiona na Spółkę w ramach Transakcji.

W związku z Transakcją, Spółka zawarła z X. umowę podnajmu powierzchni biurowej (za uzyskaniem wcześniejszej zgody wynajmującego), tak aby nie było konieczności relokacji pracowników B. po Transakcji. Dla wyjaśnienia, umowa podnajmu powierzchni biurowej jest inną umową, niż wymieniona powyżej umowa najmu lokalu (wskazana w opisie aktywów przeniesionych na Spółkę w ramach B. powyżej); umowa, która została przeniesiona na Spółkę dotyczy innej powierzchni wykorzystywanej w ramach działalności B.

b)Aktywa pozostające poza zakresem Transakcji.

W ramach Transakcji nie zostały przeniesione na Spółkę enumeratywnie wymienione aktywa należące do kategorii wymienionych powyżej, a ponadto aktywa które nie były związane wyłącznie z działalnością pionu B., tj. związane z innymi liniami biznesowymi funkcjonującymi w ramach X., bądź związane z realizacją funkcji ogólnych/administracyjnych w ramach X.

W sposób enumeratywny, z zakresu Transakcji wyłączone zostały, następujące aktywa związane z działalnością pionu B.:

- Umowa najmu powierzchni biurowej, której stroną jest X. – umowa ta związana jest z ogólną działalnością X. (nie dotyczy ona tylko powierzchni biurowej, z której korzysta linia B.), zatem nie została uwzględniona przez Zainteresowanych w zakresie Transakcji (w zamian X. i Spółka zawarły umowę podnajmu);

- Roszczenia i kary wynikające z postępowań administracyjnych wobec X. – X. jest obecnie stroną dwóch postępowań administracyjnych z organami administracji (dotyczących również posiadanej przez X. licencji w zakresie działalności dotyczącej pośrednictwa w przewozie osób), niemniej ze swej natury nie są to elementy, które mogłyby zostać przeniesione na Spółkę.

- Nieprzenaszalne zgody administracyjne, takie jak zezwolenia itp. W tym zakresie, zainteresowani wskazują, że podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie w jakim prowadzi ją B. wymaga uzyskania odpowiedniej licencji (na prowadzenie działalności w zakresie pośrednictwa w przewozie osób). Licencja taka wydawana jest w drodze decyzji administracyjnej na podstawie ustawy o Transporcie Drogowym przez wskazany tam organ (licencja ta jest zezwoleniem w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. prawo przedsiębiorców, Dz. U. z 2023 r. poz. 221). Do dnia Transakcji, działalność B. była prowadzona na podstawie licencji na prowadzenie działalności w zakresie pośrednictwa w przewozie osób uzyskanej przez X. Ustawa o Transporcie Drogowym co do zasady nie pozwala na odstępowanie ani przenoszenie uprawnień wynikających z licencji i zezwoleń na osoby trzecie poza ściśle określonymi w niej wyjątkami. W efekcie, przed Transakcją, Spółka wystąpiła i uzyskała własną licencję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obejmującym działalność B., tak aby po Transakcji działalność B. mogła być kontynuowana w sposób niezakłócony.

- Umowy rachunków bankowych należących do X. X. nie posiada odrębnych rachunków przypisanych do poszczególnych linii biznesowych. Zarządzanie przepływami finansowymi, w tym przypisanie odpowiednich kwot do poszczególnych linii biznesowych (o czym mowa w pkt 3 powyżej, pod hasłem „wydzielenie finansowe”) odbywa się poprzez odpowiednio prowadzoną księgowość. Ponieważ X.nie posiadał odrębnego rachunku bankowego dla B. (związanego wyłącznie z tą linią biznesową) to nie mógł przenieść go na Spółkę. Ewentualne przeniesienie ogólnego rachunku bankowego B. nie wpisywałoby się w cel transakcji (przeniesienie jednej linii biznesowej), ponieważ ten rachunek nie jest wyłącznie związany z działalnością B. oraz istotnie zakłóciłby pozostałą działalność gospodarczą X.

Z drugiej strony Spółka – jako przedsiębiorca – i tak musi posiadać swój własny rachunek bankowy, stąd podjęto decyzję, że po Transakcji B. będzie posługiwał się rachunkiem bankowym należącym do Spółki.

5.Charakterystyka Spółki oraz działalność Spółki po Transakcji.

Spółka należy do tej samej grupy kapitałowej co X. i jest tzw. spółką córką spółki X. (jest jej spółką zależną). Spółka została powołana w celu przejęcia i dalszego rozwoju działalności pionu B.

Działalność B. jest po dacie Transakcji (i będzie w przyszłości) kontynuowana przez Spółkę w miejscu jej dotychczasowego prowadzenia przez X. i zasadniczo w oparciu o te same składniki majątkowe oraz personel, które były wykorzystywane przez X. w ramach B. przed datą Transakcji (z wyjątkiem elementów/składników, które z powodów prawnych/organizacyjnych nie mogły wejść w zakres Transakcji, opisanych w pkt. powyżej). Po Transakcji, X. nie kontynuuje działalności analogicznej do działalności B. w żadnym zakresie.

Stopień zorganizowania składników majątku przypisanych do działalności B. nie wymagał od Spółki podjęcia istotnych dodatkowych kroków w celu kontynuowania działalności w niezmienionym zakresie po Transakcji. Należy zaznaczyć, że Spółka została założona niedługo przed Transakcją oraz w ściśle określonym celu – przejęcia i kontynuowania, a także rozwijania działalności B. Jako nowo założony podmiot, Spółka nie miała wcześniej istniejącego zaplecza, zatem zespół składników majątkowych przejętych w ramach Transakcji musiał umożliwiać kontynuowanie działalności w głównej mierze w oparciu o przenoszone aktywa oraz personel.

W ograniczonym zakresie Spółka musiała podjąć pewne czynności przygotowawcze – głównie uzyskanie licencji w zakresie prowadzenia działalności dotyczącej pośrednictwa w przewozie osób na prowadzenie działalności w zakresie odpowiadającym B. – niemniej taka konieczność wynikała przede wszystkim z ograniczeń regulacyjnych (tj. przepisów regulujących kwestię uzyskania i przenoszenia licencji w okolicznościach takich, w jakich została zawarta Transakcja), a nie z decyzji X./Spółki ani grupy kapitałowej. Tak jak bowiem wspomniano powyżej podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.

Licencja taka wydawana jest w drodze decyzji administracyjnej na podstawie ustawy o Transporcie Drogowym przez wskazany tam organ (licencja ta jest zezwoleniem w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. prawo przedsiębiorców, Dz. U. z 2023 r. poz. 221) i nie może być przeniesiona na inny podmiot w drodze wkładu niepieniężnego (aportu).

Operacyjnie, działalność linii B. opiera się przede wszystkim na wszystkich tych elementach, które zostały przeniesione przez X. na Spółkę w ramach Transakcji.

Działalność B. nie została zakłócona dokonaniem Transakcji – tj. na moment oraz tuż po Transakcji była i jest prowadzona w niezmienionym kształcie, zarówno w zakresie przedmiotu działalności (pośredniczenie w zawieraniu usług przewozu osób) jak i docelowych odbiorców usług (tj. pasażerów oraz kierowców/partnerów flotowych korzystających z dedykowanej aplikacji).

Dla kompletności opisu, Zainteresowani wskazują, że w pewnych obszarach – wykraczających poza zakres działalności B. – Spółka współpracuje z X. Współpraca ta w główniej mierze dotyczy wspomnianej wcześniej umowy podnajmu powierzchni biurowej oraz usług wsparcia administracyjnego (takich jak wsparcie księgowe, prawne, współpraca w zakresie marketingu oraz inne) świadczonych przez X. na rzecz Spółki.

Wskazane powyżej obszary administracyjne nie są ściśle związane z działalnością linii B. i nie rzutują negatywnie na możliwość kontynuowania działalności B. w strukturze Spółki (nie są to obszary niezbędne do nieprzerwanego prowadzenia działalności przez B. w niezmienionym zakresie). Działy wsparcia biznesu X. odpowiadają za odrębną działalność X. (w tym świadczenie usług wsparcia na rzecz innych podmiotów z grupy kapitałowej X. z siedzibą w innych krajach), stąd nie są związane bezpośrednio z działalnością B.

6.Inne okoliczności związane z Transakcją.

Zainteresowani wskazują, że Transakcja została przeprowadzona z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych (w tym umożliwienia kontynuowania działalności B. oraz dalszego jej rozwoju w nowym, dedykowanym dla tej działalności podmiocie – Spółce).

Składniki majątku składające się na B. przejęte przez Spółkę w wykonaniu Transakcji zostały przez Spółkę przyjęte dla celów podatkowych w wartościach wynikających z ksiąg podatkowych X.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy Transakcja stanowiła czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawców:

Transakcja stanowiła czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. (stanowisko oznaczone we wniosku nr 1)

Uzasadnienie.

Uwagi wstępne dotyczące interesu Wnioskodawców w zakresie uzyskania interpretacji.

Z uwagi na to, że opisany stan faktyczny dotyczy zarówno X. jak i Spółki (oba podmioty brały udział w Transakcji), zgodnie z art. 14b § 1 w związku z art. 14r § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, występują o wydanie interpretacji we wniosku wspólnym.

W szczególności określenie czy zespół składników materialnych i niematerialnych składający się na B. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa wpływało na obowiązki X. i Spółki na gruncie:

- podatku od towarów i usług (określenie, czy Transakcja podlegała opodatkowaniu VAT z punktu widzenia X. wpływało na jego obowiązki w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego na gruncie VAT, wystawienia faktury VAT na rzecz Spółki oraz rozliczenia podatku VAT należnego do właściwego urzędu skarbowego, a z kolei po stronie Spółki może wpływać na jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przez X., jeśli taki obowiązek naliczenia podatku VAT po stronie X. by powstał);

- podatku dochodowego od osób prawnych (określenie czy Transakcja miała za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część czy też nie wpływało na obowiązek X. w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 25 lit. b ustawy o CIT) oraz

- podatku od czynności cywilnoprawnych (określenie czy Transakcja miała za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część czy też nie wpływało na obowiązek Spółki w zakresie PCC w związku ze zmianą umowy Spółki).

Stąd każda ze stron Transakcji ma interes prawny w tym, aby wystąpić z wnioskiem wspólnym o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, dotyczącej tego samego stanu faktycznego.

1.Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1.

Uwagi wstępne.

W celu rozstrzygnięcia, czy wniesienie B. do Spółki w ramach Transakcji było opodatkowane podatkiem VAT, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie, czy przedmiotowa Transakcja mieściła się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy znalazło zastosowanie wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT wskazane w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów rozumiana (w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie powyższych przepisów, wyłączenie Transakcji z zakresu opodatkowania było możliwe w przypadku uznania, że B. jako przedmiot Transakcji stanowiło przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”).

Wyrażenie „transakcja zbycia” użyte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 sierpnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012.349.2018.1.AKO) stwierdził, że: „Użyte przez ustawodawcę w powyższym przepisie pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, w tym również przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.”

Pojęcie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „przedsiębiorstwa”. Co do zasady, organy podatkowe (oraz sądy administracyjne) odwoływały się w tym zakresie do definicji przedsiębiorstwa zawartej w przepisach Kodeksu cywilnego, a więc kładziono nacisk na interpretację omawianego pojęcia w znaczeniu przedmiotowym. Jednak w objaśnieniach Ministerstwa Finansów (Objaśnienia podatkowe z dnia 11 grudnia 2018 r., dotyczące co prawda transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych, ale mające również bardziej uniwersalny charakter) Minister Finansów doprecyzował, że omawianych przepisów nie należy interpretować wyłącznie przez pryzmat przepisów Kodeksu cywilnego.

Minister Finansów przyjął wykładnię funkcjonalną wskazując, że przedsiębiorstwem w rozumieniu ustawy o VAT jest zorganizowany zespół składników majątkowych, w oparciu o który zbywający prowadził działalność opodatkowaną, i w ramach którego:

1)istnieje zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2)istnieje faktyczna możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Jeśli chodzi o pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym, to Kodeks cywilny definiuje przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

i. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

ii. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

iii. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

iv.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

v. koncesje, licencje i zezwolenia;

vi.patenty i inne prawa własności przemysłowej;

vii. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

viii. tajemnice przedsiębiorstwa;

ix.księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy też wskazać na art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w jego skład, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej lub z przepisów szczególnych. Oznacza to, że w przypadku np. sprzedaży przedsiębiorstwa, jeśli strony chcą wyłączyć z zakresu transakcji niektóre składniki majątkowe, konieczne jest enumeratywne wyliczenie tych pozycji (w przeciwnym razie zostaną one przeniesione na nabywcę).

Z kolei ustawa o VAT (przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT) definiuje ZCP jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy ZCP, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) powiązanych funkcjonalnie w taki sposób, by można było w oparciu o nie prowadzić działalność gospodarczą. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Natomiast jeżeli chodzi o ujęcie „przedsiębiorstwa”/ZCP w znaczeniu funkcjonalnym, przy ocenie, czy czynność przenosząca składniki majątkowe może zostać uznana za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT (pozostającą poza zakresem zastosowania ustawy o VAT) należy wziąć pod uwagę to, czy (i) istnieje zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz, po drugie, (ii) czy istnieje faktyczna możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Warto w szczególności wskazać na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał” lub „TSUE”) z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C 444/10 Schriever, zgodnie z którym „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE ocena, jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „ (...) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.”

Warto także wskazać, że Trybunał w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji wyłączającej opodatkowanie VAT jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT definicja legalna ZCP musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych sytuacjach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Powyższe zostało również potwierdzone w niedawnym postanowieniu Trybunału w sprawie C-729/21 z dnia 16 stycznia 2023 r., gdzie w pkt. 50 Trybunał wskazał: art. 19 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „przekazania całości lub części majątku” obejmuje przeniesienie części przedsiębiorstwa, nawet jeśli nie zostały przeniesione na nabywcę wszystkie składniki materialne i niematerialne, które wchodzą w skład tej części, pod warunkiem, że całość przekazanych składników jest wystarczająca dla umożliwienia temu przedsiębiorstwu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Dla uznania, że zbywane składniki majątkowe stanowią przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma zatem ocena, czy zbywane składniki są zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po zbyciu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Analizując, czy określone składniki majątkowe stanowią ZCP, zawsze należy wziąć pod uwagę profil działalności danego przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Nie można zatem wyznaczyć szczegółowego katalogu warunków koniecznych do spełnienia, aby można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy zatem następujące okoliczności:

- zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji, oraz

- faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

B. jako zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W świetle powyższych rozważań, należy wskazać istotne elementy Transakcji jak i organizacji działalności X. przed Transakcją.

i. Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Na B. składa się szeroki zakres aktywów obejmujących:

- wyposażenie biurowe,

- prawa do korzystania z platform i systemów informatycznych niezbędnych w działalności B.,

- informacje handlowe,

- dokumenty,

- określone prawa i zobowiązania,

- personel

i inne elementy wskazane w opisie stanu faktycznego, które są zorganizowane w ramach B. do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług przewozu osób. Są to kluczowe składniki majątkowe, za pomocą których realizowana jest funkcja gospodarcza B.

Poza zakresem Transakcji pozostają pozostałe składniki materialne i niematerialne oraz prawa i zobowiązania, które nie są bezpośrednio związane z funkcjonowaniem B., lecz służą pozostałej działalności X. (głównie w zakresie pozostałych linii biznesowych).

Wyłączenie powyższych elementów z zakresu Transakcji, zdaniem Zainteresowanych, nie pozbawia B. zdolności do uznania go za zespół powiązanych funkcjonalnie i organizacyjnie składników majątkowych umożliwiających realizację zadań przypisanych przedsiębiorstwu (tj. za ZCP). Zakres wyłączeń z Transakcji nie ma również wpływu na kompletność przenoszonego zespołu składników służących działalności B. w ramach realizowanej funkcji gospodarczej oraz nie wpływa negatywnie na możliwość kontynuowania tej działalności w niezmienionym zakresie.

Zdaniem Wnioskodawców, konkluzji tej nie zmienia okoliczność, że przed Transakcją Spółka uzyskała własną licencję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie odpowiadającym działalności B. (tj. w zakresie pośrednictwa w przewozie osób). Wszelkie koncesje, licencje, zezwolenia itp. są środkiem wprowadzonym przez ustawodawcę mającym na celu regulowanie określonych rodzajów działalności i są co do zasady wydawane konkretnemu podmiotowi. Zatem, ze swej natury, nie są to elementy, które powinny być swobodnie przenoszone między różnymi podmiotami. Warto w tym miejscu przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2007 r., sygn. II OSK 350/06, gdzie Sąd wskazał:

Zezwolenie jest decyzją administracyjną, aktem publicznoprawnym, jego przedmiotem jest udzielenie uprawnień publicznoprawnych, regulowanych przepisami prawa publicznego, ukierunkowanymi na ochronę interesu publicznego. To ochrona interesu publicznego (w tym m.in. ochrona zdrowia, życia, bezpieczeństwa, porządku publicznego) tkwi u podstaw zasady nieprzenoszalności uprawnień wynikających z koncesji, zezwoleń i licencji. Ogólnej zasady nieprzenoszalności na gruncie prawa publicznego uprawnień wynikających z koncesji, zezwoleń i licencji nie podważa przepis art. 55 - k.c. który – wprowadzając zasadę iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa – zastrzega, że nie ma ona zastosowania gdy co innego wynika z treści tej czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wskazał Sąd w powołanym powyżej fragmencie, mimo iż koncesje, licencje i zezwolenia zasadniczo wchodzą w zakres przedsiębiorstwa, to jednak art. 55² Kodeksu cywilnego jasno wskazuje, że pewne elementy mogą być wyłączone z czynności prawnej mającej za przedmiot przedsiębiorstwo jeśli wynika tak z treści czynności prawnej lub przepisów szczególnych.

Ideę nieprzenoszalności uprawnień wynikających z koncesji, zezwoleń i licencji oddają również przepisy ustawy o Transporcie Drogowym. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o Transporcie Drogowym co do zasady licencji regulowanych tą ustawą (w tym licencji w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób) nie można odstępować osobom trzecim ani przenosić na osobę trzecią uprawnień wynikających z takich licencji. Dalej, art. 13 ust. 2 ustawy o Transporcie Drogowym zawiera zamknięty katalog precyzyjnie sformułowanych wyjątków kiedy mogą zostać przeniesione uprawnienia wynikające m.in. z licencji w zakresie pośrednictwa w przewozie osób. Zgodnie z tym przepisem:

2. Organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji wspólnotowej lub licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 lub 2 [w tym licencję w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób – przyp. Wnioskodawców], przenosi, w drodze decyzji administracyjnej, uprawnienia z nich wynikające w razie:

1)(uchylony),

2)połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, nabycia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 45b ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170), albo sprzedaży przedsiębiorstwa, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencję.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, licencje i zezwolenia, o których mowa w ustawie o Transporcie Drogowym są co do zasady nieprzenoszalne, poza pewnymi ściśle określonymi wyjątkami, tj.:

1)połączenia, podziału lub przekształcenia – zgodnie z przepisami ustawy Kodeks spółek handlowych,

2)nabycia przedsiębiorstwa na podstawie ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw,

3)sprzedaży przedsiębiorstwa zgodnie z przepisami ustawy prawo upadłościowe.

Należy zaznaczyć, że w opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do żadnej z tych sytuacji:

1)X. nie połączył się ze Spółką, nie podzielił się ani nie przekształcił się w inną spółkę handlową;

2)stronami Transakcji są dwie osoby prawne (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), zatem nie doszło do nabycia przedsiębiorstwa od przedsiębiorcy wykonującego we własnym imieniu działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG ani jego małżonka, ani przedsiębiorców będących wspólnikami spółki cywilnej (tj. nie zachodzi sytuacja, o której mowa w art. 45b ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw);

3)Transakcja nie nastąpiła w ramach przepisów ustawy prawo upadłościowe.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nie istniała prawna możliwość przeniesienia licencji na prowadzenie działalności w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług przewozu osób uzyskanej przez X. na rzecz Spółki w ramach Transakcji, a Spółka musiała uzyskać własne zezwolenie w tym zakresie (co z resztą zrobiła).

Wnioskodawcy podkreślają, że brak przeniesienia ww. licencji wynikał z przepisów obowiązującego prawa i nie miał negatywnego wpływu na prowadzenie działalności przez linię B., bowiem Spółka w odpowiednim czasie uzyskała własną licencję, a działalność B. prowadzona była bez zakłóceń przed, w trakcie jak i po Transakcji.

Co więcej, pogląd zgodnie z którym dany zespół składników materialnych i niematerialnych może stanowić ZCP, nawet pomimo wyłączenia z jego zakresu koncesji, licencji czy zezwoleń znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, w szczególności:

- Interpretacja z dnia 27 lipca 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.293.2021.4.SR;

- Interpretacja z dnia 23 grudnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.451.2020.4.AA;

- Interpretacja z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.615.2020.4.AMO;

- Interpretacja z dnia 23 sierpnia 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.165.2017.2.JNA.

W związku z powyższym, okoliczność nie przeniesienia licencji na prowadzenie działalności B. w ramach Transakcji, zdaniem Wnioskodawców, nie sprawia, że B. nie stanowi przedsiębiorstwa/ZCP w rozumieniu ustawy o VAT, w szczególności w świetle okoliczności, że Spółka uzyskała niezbędną licencję przed Transakcją.

ii. Wyodrębnienie organizacyjne.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji wyodrębnienia organizacyjnego, jednakże praktyka organów podatkowych wskazuje, że: „(...) wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa »na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość” (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 18 października 2013 r. nr ILPB3/423-340/13-2/JG).

Organizacyjne wydzielenie może mieć charakter faktyczny (tak jak miało to miejsce, zdaniem Zainteresowanych, w omawianym przypadku) lub być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2011 r., nr IPPB5/423-811/10-4/MB, wskazano (na gruncie analogicznej definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych): „O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp.”

W ramach struktury organizacyjnej X. istnieje kilka linii biznesowych – w tym linia B. (do momentu Transakcji). Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, B. ma własną strukturę organizacyjną oraz strukturę raportowania, w tym przypisaną osobę zarządzającą (Country Manager), a także przypisanych mu managerów i przypisanych do tych managerów pracowników. Ta struktura jest nadal aktualna w strukturze Spółki. Wyodrębnienie takie potwierdza również, że część stanowisk w ramach B. jest specyficzna dla tej linii i nie występowała w ramach innych linii biznesowych w ramach X.

B. ma również przypisane umowy gospodarcze, które związane są tylko z działalnością tego działu i były przedmiotem Transakcji jak np. umowy z użytkownikami aplikacji (pasażerami, kierowcami i flotami kierowców) oraz umowa o świadczenie usług platformy elektronicznej. Takie umowy zasadniczo dotyczą specyficznie działalności B.

Co więcej, usługi świadczone w ramach B. znacznie różniły się od działalności innych linii biznesowych w ramach X. i wymagały również odrębnej organizacji pracy, w tym odrębnych narzędzi i systemów. Pracownicy B. mieli własne spotkania, poświęcone działalności tylko tej linii, a także korzystali z narzędzi, które nie były dostępne dla pracowników innych linii.

Organizacja pracy w X. odpowiadała organizacji pracy w grupie kapitałowej, gdzie poszczególne linie biznesowe tworzą wertykalne struktury, które ze swego charakteru są od siebie odrębne – co również ułatwia zarządzanie poszczególnymi liniami biznesowymi.

Powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawców, jednoznacznie wskazują na spełnienie przesłanki wydzielenia organizacyjnego działalności B.

Na powyższą konkluzję nie powinna również wpływać okoliczność, że szczególne umowy związane z klientami korporacyjnymi usługi B. zostały przeniesione na Spółkę po Transakcji. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, stroną w umowach na te usługi od początku był A. Zatem umowy te nigdy przedtem (przed Transakcją) nie były bezpośrednio częścią składników majątkowych składających się na B. (tj. nie zostały wyłączone z zakresu Transakcji). Niemniej, z perspektywy klientów korporacyjnych B., w trakcie i po Transakcji, usługa była nadal świadczona w ten sam sposób i na podstawie tych samych umów co przed Transakcją.

iii.Wyodrębnienie finansowe.

Opierając się na ugruntowanej praktyce organów podatkowych należy stwierdzić, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 lutego 2015 r. sygn. IBPB1/2/423-1284/14/IZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 stycznia 2015 r. sygn. IPTPP2/443-738/14-4/DS, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 17 grudnia 2014 r. sygn. IPTPP1/443-747/14-2/AK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 kwietnia 2014 r. sygn. ILPB3/423-27/14-4/JG).

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPP2/443-842/11-2/KOM, „wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza konieczności prowadzenia dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa odrębnej księgowości, czy też samodzielnego sporządzania bilansu (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-438/15/IŻ oraz z 21 października 2016 r., sygn. 2461-BPB-1-2.4510.791.16-1/BKD).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, X. nie prowadzi oddzielnych ksiąg rachunkowych ani rejestrów podatkowych dla poszczególnych rodzajów działalności – prowadzony jest jeden zestaw ksiąg i rejestrów dla całej działalności X.

Niemniej jednak, poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, X. był w stanie (miał możliwość) przyporządkować przychody, koszty, należności i zobowiązania do działalności B. Co więcej, takie oddzielne ustalanie wyniku finansowego miało miejsce w praktyce – na potrzeby wewnętrzne działalności grupy kapitałowej, w ramach której funkcjonuje X. były sporządzane rachunki zysków i strat wyłącznie dla potrzeb działalności B., w tym dla rozliczeń wewnętrznych oraz rachunkowości zarządczej.

Ponadto, linia B. miała odrębne budżety na poszczególne lata finansowe oraz odrębne projekcje wyników finansowych.

Zdaniem Zainteresowanych, powyższe elementy niewątpliwie świadczą o finansowym wyodrębnieniu B. w ramach działalności X.

iv.Wyodrębnienie funkcjonalne.

Charakter działalności X., w szczególności okoliczność prowadzenia przez ten podmiot działalności gospodarczej w kilku kluczowych obszarach, wymusza wyraźne wyodrębnienie każdego rodzaju działalności (w tym aktywów, należności i zobowiązań przypisanych do danej działalności). Bez wątpienia zatem należy uznać, że B. był wyodrębniony funkcjonalnie w ramach struktury X., ponieważ służył konkretnym celom gospodarczym (pośrednictwo w zawieraniu usług przewozu osób) i nie pokrywał się z pozostałymi obszarami działalności X.

Składniki majątkowe przeniesione w ramach Transakcji w połączeniu z przejściem pracowników związanych z działalnością B. pozwoliły Spółce na kontynuowanie działalności B. w tym samym zakresie jaka była wykonywana przed Transakcją. Z uwagi na charakter działalności B., kluczowymi aktywami dla kontynuacji działalności od strony operacyjnej jest personel oraz dostęp do platform technologicznych (co mieściło się w zakresie Transakcji). Kontynuacja działalności jest tym bardziej oczywista, że użytkownikami B. po Transakcji jest ta sama grupa odbiorców co przed Transakcją.

Przed Transakcją, Spółka podjęła pewne (administracyjne) kroki przygotowawcze, niemniej – zdaniem Wnioskodawców – okoliczność ta nie zmienia konkluzji w zakresie uznania B. za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Spółka kontynuuje działalność B. po Transakcji, na co pozwoliły składniki majątku będące przedmiotem Transakcji i składające się na linię B. Wyłączenie określonych aktywów i zobowiązań z zakresu Transakcji nie było istotne dla możliwości kontynuacji działalności B., ponieważ co do zasady elementy pozostające poza zakresem Transakcji dotyczyły pozostałej działalności X., lub nie mogły zostać przeniesione ze względów prawnych (niemniej Spółka poczyniła odpowiednie przygotowania przed Transakcją – tam gdzie było to konieczne).

Konkluzja.

Zdaniem Wnioskodawców opisane przesłanki wyraźnie wskazują na wyodrębnienie B. w ramach struktury X. przed i na moment Transakcji na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej w sposób wystarczający dla uznania B. za ZCP. Ponadto składniki majątkowe wchodzące w zakres Transakcji i przejęte przez Spółkę, zdaniem Wnioskodawców, pozwoliły na niezakłócone kontynuowanie działalności B. po Transakcji.

Dodatkową okolicznością wskazującą na to, że B. – na moment Transakcji – stanowił samodzielną ZCP jest to, że Spółka została zarejestrowana względnie niedługo przed Transakcją specyficznie w celu przejęcia i kontynuowania działalności gospodarczej B. Oznacza to, że na moment Transakcji, Spółka nie dysponowała rozbudowanym zapleczem gospodarczym, zatem składniki materialne i niematerialne składające się na B. musiały pozwalać na samodzielną kontynuację działalności już w strukturze Spółki, tak aby usługi mogły być świadczone bez zakłóceń. Cel ten został osiągnięty, zarówno przed, w trakcie jak i po Transakcji B. w sposób ciągły i niezakłócony prowadził swoją działalność (po Transakcji już w strukturze Spółki).

Powyższe prowadzi do wniosku, że B. należało uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, w związku z czym opisana Transakcja była wyłączona z zakresu opodatkowania VAT na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy :

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy:

Jednocześnie art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przy czym użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy:

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

- zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

- faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

W wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2529/11 stwierdzono: „Żaden z przepisów prawa powoływanych przez Sąd pierwszej instancji oraz wnoszącego skargę kasacyjną nie zawiera wprost, dosłownie i jednoznacznie wymogu, zgodnie z którym dla bytu prawnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części niezbędne jest prawo własności nieruchomości. Organy podatkowe nie ustaliły też w sprawie, że składniki wnoszonego aportem przedsiębiorstwa (...) nie mogły funkcjonować jako zorganizowana część przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości albo też z wykorzystaniem innych nieruchomości niż te, których podatnik nie wniósł do spółki. Istotne znaczenie ma również podnoszona przez Sąd pierwszej instancji okoliczność, że w dniu wniesienia - otrzymania aportu spółka kapitałowa otrzymała także, tytułem dzierżawy, prawo do przywoływanych powyżej nieruchomości”.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że X. jest podmiotem, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia szerokiej kategorii usług za pośrednictwem aplikacji mobilnych m.in. (do daty opisanej w dalszej części Transakcji) usług umożliwiających zamawianie przejazdów pasażerskich samochodami osobowymi, usług pośrednictwa w dostarczaniu gotowych posiłków przez kurierów czy też działalności polegającej na umożliwianiu nabywania produktów spożywczych z wykorzystaniem kurierów. Do momentu Transakcji, działalność gospodarcza X. koncentrowała się przede wszystkim na świadczeniu usług w zakresie następujących kluczowych obszarów: Pion B., Pion C., Pion D., Pion E., Pion F., Pion G. W dniu 30 grudnia 2022 r. X. oraz Spółka zawarły umowę, na podstawie której X. zobowiązał się do przeniesienia na Spółkę zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B. w drodze wkładu niepieniężnego na pokrycie nowoutworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Przeniesienie tego zespołu składników majątku B. nastąpiło skutecznie z dniem 1 stycznia 2023 r.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie ich przekazania (na ile stanowią w przedsiębiorstwie w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B., na dzień dokonania opisanej transakcji cechował się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym i mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu zadania.

Za wyodrębnieniem organizacyjnym tego zespołu przemawia fakt, że – jak Państwo podali – w ramach struktury biznesowej X. istnieje (oraz przed Transakcją istniał) wyraźny podział na poszczególne linie biznesowe/piony. W tym zakresie, pion B. był – przed Transakcją – wyraźnie oddzielony od pozostałych pionów działalności X. Odrębny charakter tej linii biznesowej wymagał, aby przypisane były do niej konkretne funkcje, aktywa oraz pracownicy. Wprawdzie na moment dokonania Transakcji pion B. nie był formalnie wyodrębniony w strukturze X. na podstawie wewnętrznego dokumentu (np. uchwały zarządu) oraz nie stanowił formalnie odrębnego oddziału, działu lub wewnętrznego departamentu X., niemniej, linie biznesowe w ramach X. różnią się od siebie, a w konsekwencji wymagały one w praktyce odrębnej organizacji pracy każdej z nich. W praktyce więc, poszczególne linie biznesowe są wyodrębnione. Działalność pionu B. w Polsce była prowadzona przez odrębny, dedykowany temu pionowi zespół pełnoetatowych pracowników, a część stanowisk pracowniczych istniała tylko w ramach tej linii biznesowej. B. posiadał wewnętrzną strukturę organizacyjną (odrębną od innych linii w ramach X.) i struktury raportowania, w ramach których wyodrębniona była osoba odpowiedzialna za zarządzanie tą linią na poziomie krajowym (Menadżer Krajowy – z ang. „Country Manager”), a także managerów podlegających Country Managerowi odpowiedzialnych za poszczególne obszary i przypisanych tym managerom pracowników (struktura ta jest obecnie – po dokonaniu Transakcji – odzwierciedlona w Spółce). Country Manager pionu B. zarządzał wszystkimi czynnościami związanymi ze świadczeniem tych usług w Polsce. W tym zakresie, pracownicy przypisani do pionu B. nie pracowali na rzecz innych linii biznesowych w ramach X., a ich praca organizowana była odrębnie od pracy innych linii (np. odbywali odrębne spotkania wewnętrzne, mieli odrębnie ustalone budżety). Ponadto istnieje odrębna umowa zawarta w ramach grupy X. w mocy od 1 stycznia 2021 r., na podstawie której X. otrzymał niewyłączne, nieprzenoszalne prawo do użytkowania (zgodnie z wytycznymi wskazanymi przez A.) platformy cyfrowej X. dla celów świadczenia usług przez B. w Polsce (umowa ta została również przeniesiona na Spółkę w ramach Transakcji). Jednocześnie X. świadczył usługi B. na podstawie odrębnych (od innych linii biznesowych) umów zawieranymi z pasażerami i kierowcami/partnerami flotowymi w Polsce. Istniały również określone narzędzia specyficznie poświęcone działalności biznesowej B., do których nie miały dostępu inne linie biznesowe oraz wewnętrzne dokumenty operacyjne (m.in. procedury), które poświęcone były wyłącznie działalności B. Ponadto przed Transakcją pion działalności B. funkcjonował w oparciu o odmienną alokację funkcji oraz ryzyk biznesowych pomiędzy X. oraz A., niż miało to miejsce w przypadku innych pionów działalności X.

Opisany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B. na moment transakcji był również wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, o czym świadczy to, że wprawdzie X. dla całej wykonywanej działalności gospodarczej prowadzi jedne księgi rachunkowe i sporządza jeden rachunek zysków i strat, niemniej w ramach swojej struktury finansowej X. rozróżniał przed Transakcją (oraz nadal rozróżnia) poszczególne linie biznesowe, w tym – przed Transakcją – pion B. Wyodrębnienie finansowe poszczególnych pionów jest szczególnie istotne z punktu widzenia działalności grupy kapitałowej, do której należy X. i Spółka, ponieważ pozwala na bieżącą ocenę rentowności i kondycji poszczególnych rodzajów działalności. W tym zakresie, w kontekście pionu B. raportowanie zdarzeń gospodarczych przez X. dla celów finansowych cechowały następujące okoliczności: w księgach rachunkowych X. występowały pozycje związane wyłącznie z działalnością B.; na potrzeby kalkulacji rozliczeń w ramach grupy kapitałowej, dla celów cen transferowych sporządzany był odrębny rachunek zysków i strat dla tej linii biznesowej – innymi słowy obliczane były wyniki finansowe każdej działalności (w tym B.) dla celów wewnętrznych i kontrolingowych; istniała możliwość przypisania przepływów finansowych (tj. przychodów/kosztów/należności/ zobowiązań) do linii B. poprzez odpowiednie ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych; ponieważ grupa X. (w tym spółka X.) wyznacza tzw. budżety oraz cele dla lokalnych rynków w celu osiągania swoich celów biznesowych (w tym zakresie wszystkie linie biznesowe opierają się na indywidualnych budżetach, w tym linia B.) – X. realizował budżet wyznaczony na cele działalności B. w poszczególnych latach oraz opracowywał projekcje wyników finansowych rozwoju tej linii biznesowej w kraju.

Oprócz wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego opisany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B. na moment transakcji był również wyodrębniony funkcjonalnie. Jak Państwo podali we wniosku, istota działalności gospodarczej pionu B. polega na umożliwianiu realizacji przejazdów na żądanie za pośrednictwem dedykowanej aplikacji. W tym zakresie, aplikacja pozwala pasażerom (prywatnym i korporacyjnym) na zgłoszenie zapotrzebowania na usługę (przewóz osób) od niezależnych dostawców usług. Jest to działalność odrębna od działalności wykonywanej przez inne piony X. Samodzielną realizację tej funkcji przez B. umożliwia (i umożliwiał przed Transakcją) odpowiednio zorganizowany zespół aktywów i zobowiązań (w szczególności dedykowani pracownicy oraz umowy związane z działalnością B.). Działalność pionu B. w Polsce była prowadzona przez odrębny, dedykowany temu pionowi zespół pełnoetatowych pracowników, a część stanowisk pracowniczych istniała tylko w ramach tej linii biznesowej. Zespół ten realizował odrębne od innych pionów zadania w ramach prowadzonej działalności, tj. był odpowiedzialny za wykonywanie opisanych powyżej funkcji przypisanych do pionu B.

Jednocześnie w opisie sprawy wskazali Państwo, że intencją Zainteresowanych w ramach Transakcji było przeniesienie na Spółkę całego pionu B. wraz z pracownikami oraz bezpośrednio z nią związanymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi, w tym zobowiązaniami i należnościami), w dopuszczalnych prawem granicach oraz w taki sposób, aby działalność B. mogła być prowadzona w sposób niezakłócony i nieprzerwanie przed, w trakcie oraz po Transakcji.

Jak wynika z opisu sprawy, stopień zorganizowania składników majątku przypisanych do działalności B. nie wymagał od Spółki podjęcia istotnych dodatkowych kroków w celu kontynuowania działalności w niezmienionym zakresie po Transakcji. Spółka została założona niedługo przed Transakcją oraz w ściśle określonym celu – przejęcia i kontynuowania, a także rozwijania działalności B. Jako nowo założony podmiot, Spółka nie miała wcześniej istniejącego zaplecza, zatem zespół składników majątkowych przejętych w ramach Transakcji musiał umożliwiać kontynuowanie działalności w głównej mierze w oparciu o przenoszone aktywa oraz personel. Spółka musiała jedynie w ograniczonym zakresie podjąć pewne czynności przygotowawcze – głównie uzyskanie licencji w zakresie prowadzenia działalności dotyczącej pośrednictwa w przewozie osób na prowadzenie działalności w zakresie odpowiadającym B.

Stwierdzić należy, że brak przeniesienia licencji w zakresie prowadzenia działalności dotyczącej pośrednictwa w przewozie osób nie może skutkować pozbawieniem ww. zespołu składników majątkowych przymiotu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zwłaszcza jeśli takie przeniesienie jest niemożliwe do przeprowadzenia z uwagi na ograniczenia wynikające z regulacji prawnych. Jak Państwo wskazali we wniosku, ustawa o Transporcie Drogowym co do zasady nie pozwala na odstępowanie ani przenoszenie uprawnień wynikających z licencji i zezwoleń na osoby trzecie. Konieczność uzyskania licencji przez Spółkę wynikała przede wszystkim z ograniczeń regulacyjnych (tj. przepisów regulujących kwestię uzyskania i przenoszenia licencji w okolicznościach takich, w jakich została zawarta Transakcja), a nie z decyzji X./Spółki ani grupy kapitałowej.

Ponadto, co istotne w niniejszej sprawie, działalność B., po Transakcji, w niezmienionym zakresie oraz przy wykorzystaniu tych samych głównych składników majątku jest kontynuowana przez Spółkę. Działalność B. jest po dacie Transakcji (i będzie w przyszłości) kontynuowana przez Spółkę w miejscu jej dotychczasowego prowadzenia przez X. i zasadniczo w oparciu o te same składniki majątkowe oraz personel, które były wykorzystywane przez X. w ramach B. przed datą Transakcji (z wyjątkiem elementów/składników, które z powodów prawnych/organizacyjnych nie mogły wejść w zakres Transakcji).

Przedstawione w opisie sprawy okoliczności oraz dokonana w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE ich całościowa analiza, prowadzi do wniosku, że zostały spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B., za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji uznania opisanego zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na linię biznesową B. za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, transakcja przeniesienia w drodze wkładu niepieniężnego tego zespołu składników na Spółkę, która kontynuuje dotychczasową działalność Państwa Spółki realizowaną z wykorzystywaniem tego zespołu składników, stanowiła czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

X. sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).