Wyrok SN z dnia 1 grudnia 2022 r., sygn. I NSKP 20/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marek Dobrowolski (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Paweł Czubik ‎

SSN Grzegorz Żmij

w sprawie z powództwa U. sp. z o.o. w W. ‎przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki ‎o wymierzenie kary pieniężnej, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 1 grudnia 2022 r., ‎skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 października 2020 r., sygn. akt VII AGa 613/19,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz U. sp. z o.o. w W. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z 3 listopada 2016 r. (DRG-[...]) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: „Prezes URE”, „Pozwany”), na podstawie art.  33 ust. 1 pkt 5 i ust. 5 oraz art. 33 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz.U. 2013, poz. 1164, dalej: „u.b.b.”), oraz na podstawie art. 104 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. 2012, poz. 1059 z późn. zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy U. sp. z o.o. w W. (dalej: „Spółka”, „Powód”) orzekł, że: 1. Przedsiębiorca naruszył art. 23 ust. 1 u.b.b. w ten sposób, iż nie zapewnił w 2012 r. minimalnego udziału biokomponentów i innych paliw odnawialnych w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych sprzedanych lub zbytych w innej formie lub zużytych przez niego na potrzeby własne; 2. w związku ze stwierdzeniem naruszenia, o którym mowa w pkt. 1, wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 2265,00 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył U. sp. z o.o. wW. zaskarżając ją w całości. Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie: art. 23 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 25 u.b.b. – w brzmieniu obowiązującym w 2012 r. – poprzez: (1) błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że zaliczeniu na poczet realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego (dalej: „NCW”) podlega partia paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, będąca przedmiotem pierwszej sprzedaży, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania, że spółka naruszyła obowiązek wyrażony w art. 23 ust. 1 u.b.b. i niesłusznego nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 5 u.b.b. oraz (2) skutkiem błędnej wykładni ww. regulacji było naruszenie art. 33 ust. 1 pkt 5 u.b.b. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie (tj. jego nieuzasadnione zastosowanie w sytuacji braku przesłanek do nałożenia przewidzianej w przepisie sankcji), jako że zezgromadzonego materiału sprawy bezsprzecznie wynikało, iż działanie spółki nie miało skutku w postaci uchybienia obowiązkowi realizacji NCW, ponieważ ujęta w sprawozdaniu rocznym spółki partia biopaliw nie została zaliczona na poczet realizacji NCW ani przez jego producenta, ani przez żaden inny podmiot (co nie jest kwestionowane przez organ) – a więc w sytuacji, gdy działanie spółki realizowało cel regulacji o NCW.