Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.133.2023.1.MN

Brak prawa do odliczenia

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 15 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawcę bez numeru NIP sprzedawcy, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartości sprzedaży netto. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium polski w zakresie sprzedaży obuwia.

Wnioskodawca nabywa większość swojego asortymentu poprzez platformę x. jest to podmiot posiadający siedzibę poza terytorium kraju (w Niemczech).

Sprzedaż przez Wnioskodawcę jest dokonywana na terytorium kraju jak również sprzedawane do odbiorców w innych krajach. A nabywane towary służą Wnioskodawcy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca występuje w transakcjach handlowych z dostawcą towaru jako nabywca w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą - we wszelkich transakcjach handlowych identyfikuje się jako przedsiębiorca, podając m.in. swój numer NIP. Dostawca sprzedając towary dla Wnioskodawcy często traktuje taką sprzedaż nie identyfikując jej jako sprzedaż na rzecz podatnika, lecz dla podmiotu nieprowadzącego działalności gospodarczej (konsumenta).

Buty kupowane są w sposób zautomatyzowany za pośrednictwem programu komputerowego w związku z powyższym Wnioskodawca nie kupuje butów na platformie x. własnoręcznie, lecz czynności te wykonuje za niego program komputerowy. Który został wcześniej w tym celu odpowiednio skonfigurowany podczas zawierania transakcji z dostawcą. Wnioskodawca bardzo wyraźnie zaznacza jednak chęć uczestnictwa w danej transakcji jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą - zamieszczając swój numer NIP podczas procesu składania zamówienia przy czym dostawca nie zawsze daje możliwość zamieszczenia numeru NIP przy składaniu zamówienia.

Pomimo, iż Wnioskodawca bardzo wyraźnie zaznacza chęć uczestnictwa w danej transakcji jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą to dostawca wystawia dokument o nazwie „rachunek” pomimo, iż dokument ma taką nazwę to spełniają wymogi formalne dla faktury przewidziane wart 106e ust. 1 ustawy o VAT z wyjątkiem wskazania NIP sprzedawcy, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartości sprzedaży netto. Cena wskazana na rachunku jest ceną brutto.

Przykładowy rachunek został dołączony do wniosku. Wskazane są natomiast pełne dane nabywcy, a pod rubryką „adres odbiorcy rachunku” wskazany jest również NIP nabywcy.

Towar przysyłany jest z terytorium polski. Adres nadania paczki to G. (xxx), ul. I. .

W regulaminie x. wskazane jest, iż „oferty na naszych stronach internetowych www.x. i www.y. są skierowane wyłącznie do konsumentów, którzy dokonują zakupu do celów niezwiązanych z działalnością komercyjną ani zawodową.”. Ponadto w regulaminie wskazane jest, iż „oferowane ceny są cenami końcowymi. To znaczy, że zawierają także podatek VAT w aktualnie obowiązującej wysokości.”.

Pomimo braku NIP sprzedawcy rachunek pozwala jednoznacznie zidentyfikować sprzedawcę. Na rachunku wskazana jest nazwa spółki, adres siedziby, numer pod którym spółka jest zarejestrowana w Niemczech, a nawet skład osobowy zarządu i rady nadzorczej. Natomiast w regulaminie podany jest NIP spółki: xxx.

Dostawca, dokonując sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy, ma pełną świadomość tego, że Wnioskodawca chce wystąpić w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Dostawca identyfikując swoje sprzedaże jako sprzedaż konsumencką (nawet, gdy sprzedaje dla przedsiębiorców) nie wykazuje ich w swoich plikach JPK składanych w swoim właściwym urzędzie skarbowym jako dostawy na rzecz podatnika.

 W związku z tym, że dostawca nie wykazuje faktur sprzedażowych dla Wnioskodawcy w swoich plikach JPK identyfikując je błędnie jako sprzedaż konsumencką Wnioskodawca widzi ryzyko technicznych i formalnych problemów z odliczeniem podatku VAT naliczonego i zawartego w tych transakcjach.

Pytanie

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury o nazwie „rachunek” wystawionego przez dostawcę?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumenujących nabycie towarów od dostawcy. Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia przysługuje w takim zakresie w jakim nabywane towary służą czynnościom opodatkowanym

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przytoczonych przepisów zasadniczą przesłanką o charakterze materialnym, warunkującą powstanie u nabywcy będącego podatnikiem prawa do odliczenia, jest związek danego zakupu z dokonywaną przez podatnika sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawca bezsprzecznie identyfikuje się w transakcjach z dostawca jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą, wskazując numer NIP w procesie składania zamówienia. Brak formalny w postaci braku numeru NIP sprzedawcy na fakturze, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartości sprzedaży netto oraz niewykazania takiej transakcji odrębnie w pliku JPK_VAT przez sprzedawcę, które jest wynikiem błędnego postępowania tego sprzedawcy, nie może definitywnie pozbawiać Wnioskodawcy prawa do odliczenia.

Na fakturze o nazwie „rachunek” wskazane są natomiast pełne dane nabywcy, a pod rubryką „adres odbiorcy rachunku” wskazany jest również NIP nabywcy. Pomimo braku NIP dostawcy rachunek pozwala jednoznacznie zidentyfikować sprzedawcę na rachunku wskazana jest nazwa dostawcy. Adres siedziby, numer pod którym spółka jest zarejestrowana w Niemczech, a nawet skład osobowy zarządu i rady nadzorczej.

Należy zwrócić uwagę, iż obowiązkowym elementem faktury nie jest słowo „faktura”. Aby dany dokument był fakturą w rozumieniu art. 106e ustawy o VAT nie musi zostać nazwany „fakturą”.

Wnioskodawca podkreślił, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych wart 88 ustawy o VAT.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieprawidłowość złożenia JPK_VAT przez sprzedawcę i ww. braki formalne związane z wystawieniem faktury nie zostały wymienione w tym przepisie jako przesłanka skutkująca brakiem możliwości realizacji prawa do odliczenia.

W ocenie Wnioskodawcy warto również wskazać, że w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, został wymieniony katalog elementów obligatoryjnych jakie powinny znaleźć się na fakturze.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym zatem, co do zasady faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które co prawda powodują że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące sprzedawcy wymienione w art. 106e ustawy o VAT. To jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwość jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze brak NIP-u sprzedawcy, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartość sprzedaży netto przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia sprzedawcy i nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

W tym miejscu zdaniem Wnioskodawcy, należy wyjaśnić kwestie związaną z możliwością odliczenia podatku VAT z faktury która zawiera ww. warunki formalne.

Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury, uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Przepis art. 88 ustawy, enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP sprzedawcy, stawki podatku, kwoty podatku i wartości sprzedaży netto) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Zatem powyższe braki na fakturze nie przesądzają o braku prawa do odliczenia podatku VAT.

Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż Wnioskodawca nie może utracić prawa do odliczenia podatku naliczonego ze względu na zaniedbania po stronie kontrahenta. Wnioskodawca zrobił wszystko, aby zachować prawo do odliczenia, gdyż zgłosił dostawcy, iż  kupuje towar jako przedsiębiorca oraz podał swoje dane firmowe, a także zażądał wystawienia faktury zawierającej wszystkie elementy zawarte w art 106e ust 1 ustawy o VAT.

Dostawca jednak wystawia fakturę o nazwie „rachunek” bez wskazania NIP-u sprzedawcy, kwoty podatku, stawki podatku i wartość sprzedaży netto pomimo, że ma taki obowiązek na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Buty wysyłane są z terytorium polski na co wskazuje adres nadawcy (Głuchów 95-080, ul. Inwestycyjna 1) w takiej sytuacji dostawca ma obowiązek wystawić fakturę podając swój NIP, polską stawkę podatku VAT, kwotę podatku i wartość sprzedaży netto.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro towar został nabyty na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz jak wskazał Wnioskodawca - zakupiony towar wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to - przy założeniu, ze nie wystąpią okoliczności wymienione w art. 88 ustawy - Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów od dostawcy.

Analogiczna koncepcja znajduje również potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych

Przykładowo:

- 0112-KDIL1-1.4012.303.2019.1.AK;

- 0114-KDIP1-3.4012.42.2022.1.KP;

- 0112-KDIL1-2.4012.287.2021.2.DS.

Podsumowując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez dostawcę, który został nazwany przez dostawcę „rachunkiem” i który nie zawiera NIP sprzedawcy, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartości sprzedaży netto, jeżeli nabywane towary służą wnioskodawcy do czynności opodatkowanych i nie zachodzą przesłanki negatywne z art. 88 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z kolei, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy:

Ww. przepis nie pozwala na odliczenie podatku z faktur dokumentujących niezaistniałe czynności.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m. in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy, numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, wartość sprzedaży netto, stawkę podatku, sumę wartości sprzedaży netto, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji oraz powinna zawierać wszystkie informacje niezbędne do tego, by organ podatkowy mógł ustalić, czy materialne przesłanki prawa do odliczenia VAT zostały w danym wypadku spełnione. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami.

Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium polski w zakresie sprzedaży obuwia.

Nabywane towary służą Pani wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Występuje Pani w transakcjach handlowych z dostawcą towaru jako nabywca w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą – we wszelkich transakcjach handlowych identyfikuje się jako przedsiębiorca, podając m.in. swój numer NIP. Dostawca sprzedając towary dla Pani często traktuje taką sprzedaż nie identyfikując jej jako sprzedaż na rzecz podatnika, lecz dla podmiotu nieprowadzącego działalności gospodarczej (konsumenta).

Podczas zawierania transakcji z dostawcą, bardzo wyraźnie zaznacza Pani jednak chęć uczestnictwa w danej transakcji jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą – zamieszczając swój numer NIP podczas procesu składania zamówienia.

Pomimo, iż Pani bardzo wyraźnie zaznacza chęć uczestnictwa w danej transakcji jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą to dostawca wystawia dokument o nazwie „rachunek”. Jednakże pomimo, iż dokument ma taką nazwę to Pani zdaniem spełnione są wymogi formalne dla faktury przewidziane w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT z wyjątkiem wskazania NIP sprzedawcy, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartości sprzedaży netto. Cena wskazana na rachunku jest ceną brutto.

Ponadto wskazała Pani, że pomimo braku NIP sprzedawcy rachunek pozwala jednoznacznie zidentyfikować sprzedawcę. Na rachunku wskazana jest nazwa spółki, adres siedziby, numer pod którym spółka jest zarejestrowana w Niemczech, a nawet skład osobowy zarządu i rady nadzorczej. Natomiast w regulaminie podany jest NIP spółki: DE 260543043.

Dostawy są dokonywane są na terytorium kraju.

Dostawca dokonując sprzedaży na Pani rzecz ma pełną świadomość tego, że chce Pani wystąpić w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Jednocześnie dostawca identyfikując swoje dostawy jako sprzedaż konsumencka (nawet, gdy sprzedaje dla przedsiębiorców) nie wykazuje ich w swoich plikach JPK składanych w swoim właściwym urzędzie skarbowym jako dostawy na rzecz podatnika.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury o nazwie „rachunek” wystawionego przez dostawcę.

W myśl obowiązujących przepisów podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego występującego przy nabyciu towarów wykazanego na fakturze przez dostawcę, pod warunkiem, że dostawa towarów została udokumentowana prawidłowo wystawioną przez dostawcę fakturą VAT (przy spełnieniu warunków wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy).

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Zatem jednym z warunków podstawowych umożliwiających odliczenie podatku w związku z nabyciem towarów i usług jest otrzymanie przez Wnioskodawcę prawidłowo wystawionej przez sprzedawcę faktury zawierającej podatek VAT dokumentującej ww. nabycie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z dokumentu o nazwie „rachunek” wystawionego przez dostawcę, albowiem dokument ten poprzez brak wymienionych w art. 106e ust. 1 ustawy elementów nie spełnia wymogów formalnych jakie powinna zawierać faktura VAT.

Konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają wyroki TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme TSUE wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia. Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Wskazała Pani w opisie sprawy, że rachunki, które Pani otrzymuje spełniają wszelkie wymogi formalne dotyczące faktur, zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy z wyjątkiem wskazania NIP sprzedawcy, stawki podatku VAT, kwoty podatku VAT oraz wartości sprzedaży netto.

W ocenie Organu rachunek, który otrzymuje Pani od sprzedawcy nie może być uznany za fakturę, ponieważ jak sama Pani wskazała nie widnieje na nim kwota podatku VAT.

Jak wskazano wyżej zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury. Zatem, skoro rachunek nie ma wykazanej takiej kwoty, to znaczy, że nie została na nim określona wielkość kwoty podatku naliczonego.

Informacja o kwocie podatku VAT, pozwala na ustalenie jaka jest kwota podatku naliczonego podlegającego odliczeniu przy spełnieniu przez nabywcę odpowiednich warunków oraz pozwala na ustalenie jaką kwotę podatku należnego sprzedawca jest zobowiązanych do odprowadzenia od danej transakcji do właściwego urzędu skarbowego.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że co prawda nabycie przez Panią wskazanych towarów nastąpiło w celu wykorzystania ich do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jednakże z uwagi na okoliczność, że sprzedaż ww. towarów udokumentowana nie jest udokumentowana fakturą, a jedynie dokumentem o nazwie „rachunek” (tj. dokumentem nie zawierającym wszystkich elementów jakie powinna posiadać faktura), nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie tego dokumentu.

Co istotne wysokość podatku naliczonego, który chce Pani odliczyć nie została w tym dokumencie określona. Przepisy prawa nie dopuszczają możliwości zastąpienia faktury innym dokumentem np. rachunkiem, który nie wskazuje kwoty podatku VAT.

Tym samym Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Nawiązując do wskazanej w opisie sprawy informacji, że „Przykładowy rachunek został dołączony do wniosku.”, mimo że w istocie rachunek ten nie został załączony do wniosku, to wskazać należy, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony do oceny załączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Panią we wniosku i Pani stanowiskiem. Oznacza to, że jakiekolwiek dokumenty dołączone przez Panią do wniosku czy jego uzupełnienia nie mogą w ogóle być brane pod uwagę.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Dodatkowo należy zauważyć, że powołane przez Panią na poparcie swojego stanowiska interpretacja indywidualne: 0112-KDIL1-1.4012.303.2019.1.AK, 0114-KDIP1-3.4012.42.2022.1.KP, 0112-KDIL1-2.4012.287.2021.2.DS, dotyczą odmiennego stanu faktycznego niż został on przedstawiony w niniejszej sprawie. W przedmiotowych sprawach wątpliwości Wnioskodawców dotyczyły możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego, który został wykazany na fakturach dokumentujących dokonane transakcje, w sytuacji gdy faktury te zostały wystawione z pominięciem NIP-u nabywcy, a nie tak jak w niniejszej sprawie bez podania kwoty podatku naliczonego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).