Interpretacja indywidualna z dnia 30 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.131.2023.2.MG

Podatek od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT przeniesienia przez Dłużnika na Spółkę własności do składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego (na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki) oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. składników.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT przeniesienia przez Dłużnika na Spółkę własności do składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego (na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki) oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. składników. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 maja 2023 r. (wpływ 24 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zawarła ugodę z Dłużnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Pomiędzy podmiotami nie występowały jakiekolwiek powiązania osobowe, czy kapitałowe.

W ugodzie Dłużnik, w związku z brakiem możliwości finansowych umożliwiających mu uregulowanie zobowiązań wobec Spółki, celem zaspokojenia roszczeń pieniężnych Spółki w kwocie (...) zł (kar umownych i roszczeń odszkodowawczych) zobowiązał się przenieść we własność Spółki wyszczególnione w umowie składniki przedsiębiorstwa o łącznej wartości (...) zł, na które składały się: znak graficzny, strona internetowa, domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych.

Składniki te nie stanowiły całości, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Dłużnika. Przeniesienie ww. składników nastąpiło w dniu zawarcia ugody, co potwierdzone zostało spisanym protokołem zdawczo-odbiorczym. Możliwość zwolnienia się ze zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia uregulowana została w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”), jako tzw. datio in solutum.

W tych okolicznościach faktycznych niewątpliwie mamy do czynienia z sytuacją, w której Dłużnik celem zwolnienia się ze zobowiązań pieniężnych wobec Spółki spełnia inne świadczenie, tj. sprzedaje, przenosi we własność znak graficzny, stronę internetową, domenę internetową, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych.

Nabyte od Dłużnika ww. składniki są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1.Z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT prowadzonego przez Ministra Finansów wynika, że Dłużnik w dniu 3 czerwca 2022 r. został wykreślony z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dłużnik rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej w dniu 15 sierpnia 2010 r.

Działalność ta obejmowała działalność usługodawców, w tym czynności polegające na wykorzystywaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2.Dłużnik świadczył usługi badań rynku i opinii publicznej oraz w zakresie tworzenia baz danych, zarządzania danymi, przetwarzania danych, a także marketingu i promocji.

3.Wymienione we wniosku składniki, tj. znak graficzny, strona i domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych Dłużnik wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności i te stanowiły majątek tej firmy. Składniki były wykorzystywane przez Dłużnika do działalności promocyjnej, informacyjnej oraz handlowej firmy.

4.Ugoda została zawarta z Dłużnikiem w dniu 14 czerwca 2022 r. W ugodzie oświadczył, że działa On jako prowadzący działalność gospodarczą.

Przeniesienie ww. składników na własność Spółki nastąpiło w dniu zawarcia ugody, tj. w dniu 14 czerwca 2022 r.

W treści ugody strony ustaliły, że Dłużnik, na całkowite zaspokojenie roszczeń pieniężnych Spółki wobec Dłużnika w kwocie (...) zł z tytułu kar umownych oraz roszczeń odszkodowawczych, przenosi w dniu zawarcia ugody we własność Spółki składniki, na które składają się: znak graficzny, strona internetowa, domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych o łącznej wartości (...) zł.

Czynność przeniesienia ww. składników reguluje zawarta ugoda z dnia 14 czerwca 2022 r. oraz potwierdza protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 14 czerwca 2022 r.

5.Dłużnik pomimo kilkukrotnych wezwań Spółki nie wystawił Spółce faktury dokumentującej przeniesienie ww. składników na Spółkę.

6.Dłużnik uchyla się od obowiązku wystawienia faktury, pozostając na stanowisku, że czynność polegająca na przeniesieniu na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki wobec Dłużnika ww. składników na własność Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

7.Cena nabycia została ustalona w oparciu o wartość rynkową składników na dzień zawarcia ugody. Na ustalenie ceny nabycia wpływały również czynniki związane z pozycją i wartością marki. Uwzględniono również wartość nabycia składników przez Dłużnika i koszty ich wytworzenia oraz utrzymania.

8.Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem i wytworzeniem poszczególnych składników na rzecz Spółki.

Pytanie

Czy przeniesienie przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego (na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i tym samym, czy Spółka ma prawo dokonać odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. składników?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach faktycznych nie budzi wątpliwości, że Dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązań pieniężnych wobec Spółki spełnił inne świadczenie, tj. przeniósł we własność Spółki wymienione w ugodzie składniki, tj. znak graficzny, stronę internetową, domenę internetową, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych.

Pomiędzy stronami powstała więź o charakterze zobowiązaniowym – dłużnik celem zaspokojenia roszczeń pieniężnych Spółki zobowiązał się na podstawie zawartej ugody przenieść na rzecz Spółki prawo własności do ww. składników.

Powyższe przesądza o tym, że doszło do zapłaty zobowiązania pieniężnego poprzez spełnienie innego niepieniężnego świadczenia.

Podkreślić należy, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Izby Skarbowej świadczenie o charakterze rzeczowym także jest wynagrodzeniem, i jeżeli świadczenie w miejsce wykonania polega np. na wydaniu towaru w miejsce świadczenia pieniężnego (datio in solutum), to wówczas czynność ta stanowi dostawę towarów, która powinna być opodatkowana z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostawy danego towaru (zob. np. interpretację indywidualną z dnia 12 maja 2015 r., znak: IPPP3/4512-154/15-2/KT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 pkt 1) tej samej ustawy, przez świadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

W tej sytuacji przeniesienie we własność Spółki wymienionych w ugodzie składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych, stanowić będzie świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, i tym samym, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Spółki, powyższe oznacza, że po stronie Dłużnika w związku z przeniesieniem we własność Spółki ww. składników powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym, zaś po stronie Spółki uprawnienie do odliczenia podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ustawy:

Jak wynika z przywołanych przepisów, opodatkowaniu podlega m.in. dostawa towarów i świadczenie usług.

Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Natomiast przez świadczenie usług należy więc rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

─w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

─świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Status podatnika podatku od towarów i usług wynika również z okoliczności dokonania czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła ugodę z Dłużnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Pomiędzy podmiotami nie występowały jakiekolwiek powiązania osobowe, czy kapitałowe. W ugodzie Dłużnik, w związku z brakiem możliwości finansowych umożliwiających mu uregulowanie zobowiązań wobec Spółki, celem zaspokojenia roszczeń pieniężnych Spółki w kwocie (...) zł (kar umownych i roszczeń odszkodowawczych) zobowiązał się przenieść we własność Spółki wyszczególnione w umowie składniki przedsiębiorstwa o łącznej wartości (...) zł, na które składały się: znak graficzny, strona internetowa, domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych.

Składniki te nie stanowiły całości, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Dłużnika. Przeniesienie ww. składników nastąpiło w dniu zawarcia ugody, co potwierdzone zostało spisanym protokołem zdawczo-odbiorczym. Możliwość zwolnienia się ze zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia uregulowana została w art. 453 ustawy Kodeks cywilny, jako tzw. datio in solutum.

Z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT prowadzonego przez Ministra Finansów wynika, że Dłużnik w dniu 3 czerwca 2022 r. został wykreślony z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dłużnik rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej w dniu 15 sierpnia 2010 r. Działalność ta obejmowała działalność usługodawców, w tym czynności polegające na wykorzystywaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dłużnik świadczył usługi badań rynku i opinii publicznej oraz w zakresie tworzenia baz danych, zarządzania danymi, przetwarzania danych, a także marketingu i promocji.

Wymienione składniki, tj. znak graficzny, strona i domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych Dłużnik wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności i te stanowiły majątek tej firmy. Składniki były wykorzystywane przez Dłużnika do działalności promocyjnej, informacyjnej oraz handlowej firmy.

Ugoda została zawarta z Dłużnikiem 14 czerwca 2022 r. W ugodzie oświadczył, że działa On jako prowadzący działalność gospodarczą.

Przeniesienie ww. składników na własność Spółki nastąpiło w dniu zawarcia ugody, tj. w dniu 14 czerwca 2022 r.

Czynność przeniesienia ww. składników reguluje zawarta ugoda z dnia 14 czerwca 2022 r. oraz potwierdza protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 14 czerwca 2022 r.

Dłużnik pomimo kilkukrotnych wezwań Spółki nie wystawił Spółce faktury dokumentującej przeniesienie ww. składników na Spółkę.

Dłużnik uchyla się od obowiązku wystawienia faktury, pozostając na stanowisku, że czynność polegająca na przeniesieniu na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki wobec Dłużnika ww. składników na własność Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Cena nabycia została ustalona w oparciu o wartość rynkową składników na dzień zawarcia ugody. Na ustalenie ceny nabycia wpływały również czynniki związane z pozycją i wartością marki. Uwzględniono również wartość nabycia składników przez Dłużnika i koszty ich wytworzenia oraz utrzymania.

Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem i wytworzeniem poszczególnych składników na rzecz Spółki.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy przeniesienie przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego (na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Regulacje dotyczące umów są zawarte w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Według art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 353¹ Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 358¹ § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi zaś art. 453 Kodeksu cywilnego:

Z powyższego przepisu wynika, że wierzyciel może zgodzić się przyjąć – zamiast świadczenia, które dłużnik powinien spełnić zgodnie z treścią zobowiązania – inne świadczenie zaoferowane przez dłużnika w celu zwolnienia się z zobowiązania (świadczenie w miejsce wypełnienia „datio in solutum”). Przesłankami wygaśnięcia zobowiązania są porozumienia stron oraz rzeczywiste spełnienie świadczenia przez dłużnika.

Świadczenie w miejsce wykonania może być dokonywane w ramach wszelkiego typu zobowiązań o charakterze cywilnoprawnym (tj. wynikających z czynności prawnych). Zakres modyfikacji dotychczasowego zobowiązania uzależniony jest jedynie od ogólnie obowiązujących przepisów, ale to od uznania stron zależy, jakie świadczenie zgodzi się przyjąć wierzyciel w miejsce dotychczasowego i jakie dłużnik będzie mógł wykonać.

W myśl art. 917 Kodeksu cywilnego:

W analizowanej sprawie Dłużnik w związku z brakiem możliwości finansowych umożliwiających mu uregulowanie zobowiązań wobec Spółki, celem zaspokojenia roszczeń pieniężnych, skorzystał z instytucji „datio in solutum” (świadczenie w miejsce wypełnienia) uregulowanej w art. 453 ww. ustawy Kodeks cywilny. Jednocześnie Dłużnik świadczył usługi badań rynku i opinii publicznej oraz w zakresie tworzenia baz danych, zarządzania danymi, przetwarzania danych, a także marketingu i promocji i był do 3 czerwca 2022 r. czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak Państwo wskazali w opisie sprawy – wymienione składniki, tj. znak graficzny, strona i domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych Dłużnik wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności i te stanowiły majątek tej firmy. Składniki były wykorzystywane przez Dłużnika do działalności promocyjnej, informacyjnej oraz handlowej firmy. Ponadto wskazaliście Państwo, że ugoda została zawarta z Dłużnikiem 14 czerwca 2022 r. W ugodzie oświadczył, że działa On jako prowadzący działalność gospodarczą. Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem i wytworzeniem poszczególnych składników na rzecz Spółki.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że w związku z przeniesieniem przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego za wynagrodzeniem, Dłużnik wystąpił w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, skoro podpisując ugodę działał On jako prowadzący działalność gospodarczą, a wymienione składniki, tj. znak graficzny, strona i domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych Dłużnik wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności i te stanowiły majątek tej firmy.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 45 ustawy Kodeks cywilny:

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Powtórzyć należy, że powołany przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji, a także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

W myśl art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 324 ze zm.), zwanej dalej Prawem własności przemysłowej:

Stosownie do art. 120 ust. 2 Prawa własności przemysłowej:

Zgodnie z art. 121 Prawa własności przemysłowej:

Jednocześnie zaznaczyć należy, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług, realizowanych w ramach działalności gospodarczej.

Podobnie stwierdzić należy w odniesieniu do strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych. Niewątpliwie przeniesienie przez Dłużnika na Spółkę własności do ww. składników nie stanowi dostawy towarów, przez które rozumie się – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w świetle powyższego należy stwierdzić, że przeniesienie własności składników, na które składały się: znak graficzny, strona internetowa, domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych, w zamian za zwolnienie z uregulowania zobowiązań wobec Spółki, celem zaspokojenia roszczeń pieniężnych Spółki stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii, czy Spółka ma prawo dokonać odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. składników, wskazać należy, że:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto nabyte od Dłużnika ww. składniki są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponadto – jak wskazano wyżej – przeniesienie własności składników, na które składały się: znak graficzny, strona internetowa, domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych, w zamian za zwolnienie z uregulowania zobowiązań wobec Spółki, celem zaspokojenia roszczeń pieniężnych Spółki stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze w odniesieniu do świadczenia usług w postaci przeniesienia przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego nie przewidują zwolnienia od podatku. Tym samym, usługi świadczone przez Dłużnika na rzecz Spółki są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zatem, z uwagi na powołane przepisy prawa w kontekście wskazanego opisu sprawy należy stwierdzić, że w zakresie, w jakim nabywane usługi wykorzystywane są do wykonywania przez Spółkę – czynnego podatnika podatku VAT – do czynności opodatkowanych oraz jeżeli Spółka otrzyma prawidłowo wystawioną fakturę dokumentującą przeniesienie ww. składników przez Dłużnika na rzecz Spółki, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. usług polegających na przeniesieniu przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych zawartych w art. 88 ustawy.

Podsumowując, przeniesienie przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego (na całkowite zaspokojenie roszczeń Spółki) podlega opodatkowaniu podatkiem VATna podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponadto, Spółka będzie miała prawo dokonać odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. składników, w przypadku, gdy Spółka otrzyma prawidłowo wystawioną fakturę dokumentującą świadczenie ww. usług polegających na przeniesieniu przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych zawartych w art. 88 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu okoliczności sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto wyjaśnienia Wnioskodawcy, że wymienione we wniosku składniki, tj. znak graficzny, strona i domena internetowa, bazy i zbiory danych, raporty z projektów badawczych Dłużnik wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności i te stanowiły majątek tej firmy; składniki były wykorzystywane przez Dłużnika do działalności promocyjnej, informacyjnej oraz handlowej firmy, jak i oświadczenie w ugodzie, że działa Dłużnik działał jako prowadzący działalność gospodarczą. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii wystawienia faktury przez Dłużnika w związku z przeniesieniem przez Dłużnika na Spółkę własności do wymienionych składników, tj. znaku graficznego, strony internetowej, domeny internetowej, baz i zbiorów danych, raportów z projektów badawczych w miejsce świadczenia pieniężnego, gdyż nie sformułowano w tym zakresie pytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).