Interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.119.2023.2.AA

Sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Będą Państwo mogli skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 5 ustawy. Wartość sprzedaży energii elektrycznej będzie podlegać uwzględnieniu w kwocie limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. w kwocie 200 000 zł.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej obowiązku wliczania łącznej wartości sprzedaży energii do limitów wskazanych w art. 113 ust. 1 i 9 oraz nieprawidłowe w części dotyczącej braku uznania Państwa za podatnika w związku ze sprzedażą energii elektrycznej.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Państwa za podatnika w związku ze sprzedażą energii elektrycznej poprzez stację ładowania pojazdów oraz obowiązku wliczania łącznej wartości sprzedaży energii do limitów wskazanych w art. 113 ust. 1 i 9. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 maja 2023 r. (wpływ 15 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w (…) (zwany dale; jako „A”) jest wojewódzką osobą prawną działającą na podstawie i w trybie art. 116-120 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 988 ze zm.).

A. (zwany dalej A.) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. A. został utworzony przez Wojewodę zarządzeniem z (…) w sprawie utworzenia (...). Działalność swoją prowadzi w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. Nr 108 poz. 908 ze zm. - dalej powoływana jako ustawa o ruchu drogowym) oraz rozporządzenia wykonawcze do ww. ustawy. Do zadań A należy przeprowadzanie egzaminów państwowych dla kandydatów na kierowców w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy oraz prowadzenie kursów dla kierowców ubiegających się o świadectwo kwalifikacji (w tym kursy kwalifikacyjne na egzaminatorów). Ponadto, A prowadzi również działalność na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego i popularyzacji przepisów prawa o ruchu drogowym, a także przeprowadza szkolenia dla kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym.

A. na podstawie art. 116 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2005 r. Nr 106, poz. 908 ze zm. - dalej powoływana jako ustawa o ruchu drogowym) jest samorządową wojewódzką osobą prawną powołaną do realizacji zadań określonych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym. Ponadto jako jednostka sektora finansów publicznych, A. podlega przepisom ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.). Bowiem zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego.

Zgodnie z treścią art. 117 powołanej ustawy do zadań A należy m.in. organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie kursów kwalifikacyjnych, inna działalność oświatowa w zakresie ruchu i transportu drogowego oraz inne zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego. W ust. 3 tego przepisu wskazano ponadto, że A. może wykonywać działalność gospodarczą, której wyniki będą przeznaczane na działalność statutową A opisaną w powołanym przepisie (art. 117 ust. 1 i 2).

Zgodnie z aktualnym brzmieniem Statutu A, stanowiącym załącznik do Uchwały Nr (…) Sejmiku Województwa (…) z dnia (…), zakres działalności A został określony właśnie w identyczny sposób jak w powołanym art. 117 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.

Nadto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dotychczas tut. A korzystał ze zwolnienia od podatku, gdyż wartość sprzedaży A nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wliczana była kwota podatku od towarów i usług. Podobnie zgodnie z ust. 9 powołanego przepisu od podatku od towarów i usług zwolnieni są także podatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności opodatkowanych, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200.000 zł.

Dyrektywa 2006/112/WE pozwala państwom członkowskim na wprowadzenie specjalnych rozwiązań upraszczających dla małych przedsiębiorców. Jednym z nich jest możliwość przyznania zwolnienia z VAT tym przedsiębiorcom, których obroty roczne nie przekraczają określonego poziomu. Przepisy dyrektywy przewidują dla poszczególnych państw określone kwoty obrotu rocznego, które uprawniają do skorzystania ze zwolnienia.

Jednocześnie A zapoznał się z treścią najnowszego orzecznictwa sądów administracyjnych, które przy odsprzedaży mediów nie pozwalają na uwzględnianie ich wartości w limitach opisanych w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku podmiotów świadczących usługi mieszkaniowe i podobne (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 maja 2021 r. sygn. akt: I FSK 337/18, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 maja 2021 r. sygn. akt: I FSK 1588/18. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 16 września 2020 r. sygn. akt: I SA/Gl 137/20). Takiego orzecznictwa brakuje jednak w przypadku odsprzedaży energii elektrycznej przez podmioty nieprowadzące działalności mieszkaniowej, a której jedynie dodatkowym przedmiotem działalności jest odsprzedaż energii elektrycznej na rzecz odbiorców indywidualnych poprzez tzw. stacje elektrycznego ładowania pojazdów.

Zdaniem tut. A. łączna sprzedaż w bieżącym roku podatkowym (2023) czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług nawet z uwzględnieniem najbardziej pozytywnych prognoz sprzedaży energii elektrycznej w ramach przedmiotowej stacji ładowania nie przekroczy 200.000 zł, ale w sytuacji braku istnienia wytycznych czy przedmiotowa sprzedaż podlega pod zwolnienie i czy ma być wliczana do limitów opisanych w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku VAT konieczne stało się złożenie wniosku o niniejszą interpretację podatkową.

Stosownie do postanowień art. 119 ust. 3 pkt 1 - 4 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, A. ponosi koszty z tytułu: bieżącego utrzymania ośrodka; wykonywania zadań, o których mowa w art. 117 ust. 1; inwestycji związanych z działalnością ośrodka, o której mowa w art. 117; działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego na obszarze województwa, w szczególności na popularyzację zasad ruchu drogowego i podnoszenie kultury jazdy kierowców, na które A. przeznacza pozostałe wolne środki, niewykorzystane z tytułów, o których mowa w pkt 1-3.

Podatnikami podatku od towarów i usług - zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej powoływana jako u.p.t.u. - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Zatem podatnikiem podatku od towarów i usług jest każdy przedsiębiorca, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej i bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika z art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, innych usługodawców, podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, rolników, osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ponadto działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Artykuł 15 ust. 6 u.p.t.u. wyłącza z zakresu opodatkowania VAT organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że organy władzy publicznej co do zasady nie są podatnikami VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej jednak w pewnych okolicznościach organy władzy publicznej działają w charakterze podatników VAT, następuje to w sytuacji gdy:

‒wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań,

‒wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „organu władzy publicznej, jak i urzędów obsługujących te organy”. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 stwierdził, że pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Zaś w pojęciu władzy publicznej mieszczą się także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego wykonywanie władzy publicznej łączy się z reguły z możliwością władczego kształtowania sytuacji jednostki. W świetle stanowiska Trybunału Konstytucyjnego można przyjmować, że wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności. Dyrektywa 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w art. 13 stanowi, iż wyłączeniem z opodatkowania VAT zostały objęte m.in.: krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, w związku z działalnością, którą podejmują, lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Tym samym według przepisów wspólnotowych wyłączenie z opodatkowania VAT wymaga spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze czynność musi być realizowana przez organ władzy publicznej lub inny podmiot prawa publicznego. Po drugie organ władzy publicznej lub też podmiot prawa publicznego powinien działać w charakterze organu władzy publicznej. Działanie w charakterze organu władzy publicznej następuje - jak podkreślał Europejski Trybunał Wspólnot Europejskich (np. wyrok ETS w połączonych sprawach C-231/87 i C-129/88) - gdy podmioty prawa publicznego działają w ramach szczególnej regulacji prawa publicznego. Przy czym nie obejmuje ona działalności wykonywanej przez te podmioty na tych samych warunkach prawnych, co prywatne podmioty gospodarcze.

Oznacza to, że wyłączenie organów władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 u.p.t.u. ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Dochodzi do niego przy spełnieniu łącznie dwóch przesłanek: dotyczy jedynie organów władzy publicznej oraz odnosi się ono jedynie do tych czynności, które organy władzy publicznej (lub urzędy obsługujące) wykonują w ramach zadań nałożonych na nie odrębnymi przepisami prawa i do realizacji których organy te zostały powołane. A. jest podmiotem niewątpliwie zaspokajającym potrzeby o charakterze powszechnym, nienastawionym na zysk w swojej podstawowej działalności, do której został powołany. Tym samym A jest instytucją prawa publicznego, która realizuje zadania nałożone na nią przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Wobec tego odpłatne czynności wykonywane przez A, o których mowa w art. 117 ust. 1, 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, a w szczególności polegające na organizowaniu: egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami; szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów; szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego; szkoleń kierowania ruchem drogowym, spełniają przesłanki do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż A spełnia wszystkie znamiona wynikające z art. 15 ust. 6 u.p.t.u.

15 grudnia 2022 r. A w (…) zawarł z (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), jako Wykonawcą umowę dostawy, której przedmiotem jest realizacja zamówienia polegającego na dostawie wraz z montażem jednej sztuki stacji ładowania ZEVS SOLID 1 x 22 kW zgodnie z ofertą (…), stanowiącą załącznik do umowy i będącą jej integralną częścią. Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. umowy jej przedmiot miał zostać zrealizowany przez Wykonawcę w terminie ustalonym z Zamawiającym, nie dłuższym, niż 30 dni licząc od dnia zawarcia niniejszej umowy. § 6 ust. 1 umowy przewidywał, że wynagrodzenie Wykonawcy za dostawę wraz z montażem wyniesie łącznie 28.050 złotych netto powiększone o podatek VAT według stawki obowiązującej w dacie zawarcia umowy, tj. brutto 34.501,50 złotych. 13 stycznia 2023 r. strony umowy sporządziły protokół zdawczo - odbiorczy stacji ładowania pojazdów i stwierdziły w jego treści, że odebrane wyposażenie jest zgodne z ofertą i umową.

31 stycznia 2023 r. Wykonawca wystawił Zamawiającemu fakturę VAT nr (…) na łączną kwotę 34.501,50 złotych brutto - w tym 6.451,50 złotych podatku VAT. Całość kwoty, na którą opiewała przedmiotowa faktura VAT została opłacona 1 marca 2023 r.

Tutejszy A. planuje umożliwić zakup energii elektrycznej osobom fizycznym w ramach przedmiotowej stacji ładowania, ale wobec automatycznego naliczenia podatku VAT od tej energii nie ma pewności w jaki sposób powinien rozliczać pobrany podatek VAT z organami podatkowymi, w sytuacji, gdy w normalnym trybie jest podmiotem zwolnionym z obowiązku zapłaty tego podatku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

A. jest samorządową wojewódzką osobą prawną nadzorowaną przez Urząd Marszałkowski Województwa (…). Zgodnie z § 3 ust. 1 statutu nadanego Uchwałą nr (…) Sejmiku Województwa (…) z 31 marca 2014 r. do zadań Ośrodka należy:

a)współpraca z wojewódzką radą bezpieczeństwa drogowego;

b)współpraca ze starostami przy sprawowaniu nadzoru nad szkoleniem;

c)organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami;

d)organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie określonym umową międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska;

e)prowadzenie kursów kwalifikacyjnych;

f)prowadzenie warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów;

g)prowadzenie kursów:

‒doskonalących dla nauczycieli prowadzących zajęcia dla uczniów ubiegających się o kartę rowerową,

‒dokształcających w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,

‒z kierowania ruchem drogowym,

‒reedukacyjnych w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,

‒reedukacyjnych w zakresie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii;

h)inna niż wymieniona w pkt e-g działalność oświatowa w zakresie ruchu i transportu drogowego.

Są to zadania nałożone na ośrodki ruchu drogowego, w tym A. w (…), odrębnymi powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, które znajdują się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, m.in.:

a)prowadzenie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami (art. 117 ustawy Prawo o ruchu drogowym),

b)dokształcających w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego - kierowanie ruchem drogowym,

c)szkolenia dla kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego - kursy reedukacyjne,

d)kursy kwalifikacyjne dla kandydatów na egzaminatorów,

bądź są zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - działalność szkoleniową w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 3 statutu A i art. 117 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym realizuje inną działalność gospodarczą, której wyniki przeznacza na działalność podstawową i realizację zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego, polegającą na wynajmie placu manewrowego, powierzchni użytkowych (budynków) i reklamowych. Wielkość tej grupy przychodowej nie przekroczyła łącznie w minionych latach 200 tys. zł, w związku z czym na podstawie art. 113 ust. 1 sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT.

A. nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2002 r. poz. 931 ze zm.).

Planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów nie jest zadaniem nałożonym na A. w (…) żadnymi odrębnymi przepisami prawa.

Stacja ładowania pojazdów znajduje się na terenie A w (…), w miejscu dostępnym dla klientów wyłącznie w godzinach pracy A. Sprzedaż energii elektrycznej będzie prowadzona przez platformę sprzedaży usług ładowania zgodnie z ustawą o elektromobilności i paliwach alternatywnych, tj. do zakupu energii elektrycznej przez A w (…) w wielkości 1 kW doliczona będzie marża.

Pytanie

1.Czy Zamawiający korzysta przy realizacji tego zadania ze zwolnienia na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czy zwolnienie takie nie jest zasadne?

2.Czy łączna wartość sprzedaży energii elektrycznej będzie wliczana do limitów wskazanych w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy Zamawiający będzie musiał dokonać stosownego rozliczenia kwoty stanowiącej zapłacony podatek?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym)

Ad. 1

W związku z powyżej cytowanymi przepisami prawa oraz niniejszym stanem faktycznym Wnioskodawca uważa, że Zamawiający jako zwolniony na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług od zapłaty podatku VAT nie będzie musiał dokonywać stosownego rozliczenia kwoty stanowiącej zapłacony przez kupujących energię podatek VAT w przypadku transakcji związanych ze sprzedażą energii elektrycznej w wyniku ładowania pojazdów elektrycznych.

Ad. 2

Planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów nie będzie stanowiła Państwa podstawowej działalności określonej w art. 117 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Będzie to działalność gospodarcza, którą A w (…) może wykonywać na podstawie § 3 ust. 3 statutu i art. 117 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a której wyniki będą przeznaczane na działalność podstawową Ośrodka oraz realizowane przez niego zadania związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

Uważają Państwo, że łączną wartość sprzedaży energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów należy wliczyć do limitów, o których mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2002 r. poz. 931 ze zm.)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej obowiązku wliczania łącznej wartości sprzedaży energii do limitów wskazanych w art. 113 ust. 1 i 9 oraz nieprawidłowe w części dotyczącej braku uznania Państwa za podatnika w związku ze sprzedażą energii elektrycznej.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), który stwierdza, że:

krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 – Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza

art. 4(5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Jako, że organy władzy publicznej są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez te podmioty, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników podatku od towarów i usług. Zatem, w przypadku, gdy organ władzy publicznej wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinien być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

W wyroku z 16 września 2008 r. w sprawie C-288/07 TSUE wyjaśnił, że

podmiot prawa publicznego może być zobowiązany na podstawie prawa krajowego do wykonywania określonej działalności o charakterze czysto gospodarczym w ramach właściwego mu reżimu prawnego, podczas gdy ta sama działalność może być wykonywana równolegle przez podmioty prywatne, tak że nieopodatkowanie podatkiem od wartości dodanej tego podmiotu może skutkować pojawieniem się pewnych zakłóceń konkurencji. Przepis art. 4 ust. 5 akapit drugi VI Dyrektywy powinien być interpretowany w związku z tym w ten sposób, że znaczące zakłócenia konkurencji, do których prowadziłoby nieopodatkowanie podmiotów prawa publicznego działających w charakterze organów władzy publicznej, powinny być oceniane w odniesieniu do danej działalności jako takiej, przy czym ocena ta nie musi dotyczyć w szczególności danego rynku. Opodatkowanie podmiotów prawa publicznego podatkiem od wartości dodanej, niezależnie od tego, czy następuje na podstawie akapitu drugiego art. 4 ust. 5 VI Dyrektywy, czy na podstawie akapitu trzeciego tego przepisu, wynika z wykonywania danej działalności jako takiej, niezależnie od tego, czy podmioty te napotykają na konkurencję na szczeblu rynku lokalnego, na którym wykonują tę działalność.

Z przytoczonego wyroku wynika zatem, że zarówno regulacje art. 4 VI Dyrektywy, jak i art. 13 Dyrektywy 112/2006/WE Rady zmierzają do opodatkowania podatkiem od wartości dodanej podmiotów prawa publicznego także wówczas, gdy działają one w charakterze organów władzy publicznej i prowadzą każdy rodzaj działalności mającej charakter gospodarczy. Jeśli zatem organ władzy publicznej wykonuje określoną działalność o charakterze gospodarczym w ramach właściwego mu reżimu prawnego, to wówczas należy traktować go jako podatnika VAT.

20 marca 2014 r. TSUE wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że:

dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy.

W opisie sprawy podali Państwo informacje, z których wynika, że:

‒są Państwo zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług;

‒są Państwo samorządową wojewódzką osobą prawną, nadzorowaną przez Urząd Marszałkowski Województwa (…);

‒zakres wykonywanych przez Państwa zadań wynika ze statutu nadanego uchwałą Sejmiku Województwa (…);

‒realizowane przez Państwa zadania, nałożone odrębnymi powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, znajdują się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 15 ust. 6 ustawy bądź są zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy;

‒w zakresie innej działalności gospodarczej korzystają Państwo ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług;

‒planują Państwo umożliwić zakup energii elektrycznej osobom fizycznym w ramach stacji ładowania;

‒planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów nie jest zadaniem nałożonym na Państwa żadnymi odrębnymi przepisami prawa;

‒stacja ładowania pojazdów znajduje się na Państwa terenie, w miejscu dostępnym dla klientów wyłącznie w godzinach pracy. Sprzedaż energii elektrycznej będzie prowadzona przez platformę sprzedaży usług ładowania zgodnie z ustawą o elektromobilności i paliwach alternatywnych, tj. do zakupu energii elektrycznej przez A. w (…) w wielkości 1 kW doliczona będzie marża;

‒łączna sprzedaż czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w bieżącym roku podatkowym nie przekroczy 200.000 zł.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest to, czy planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że zakres opodatkowania podatkiem VAT determinowany jest przez dwa czynniki:

‒przedmiotowy (opodatkowaniu podlega wyłącznie dostawa towarów i świadczenie usług) oraz

‒podmiotowy (dostawa i świadczenie usług muszą być dokonane przez podatnika działającego w takim charakterze).

Istotne jest to, że obie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.

Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Przede wszystkim należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, energia jest towarem, a zatem w przypadku jej sprzedaży mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Dla użytkownika pojazdu elektrycznego najistotniejsze jest naładowanie pojazdu, a więc pobranie odpowiedniej ilości energii niezbędnej do jego napędu. Tym samym w analizowanym przypadku oferowanym przez Państwa świadczeniem jest dostawa energii elektrycznej niezbędnej do naładowania pojazdów elektrycznych. Zatem, w przypadku jej sprzedaży mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do kwalifikacji podmiotowej określającej zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należy podkreślić, że aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być dokonywana przez podatnika tego podatku działającego w tym charakterze. Podatnikiem dany podmiot będzie tylko w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu, które wykonał w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 116 ust. 1-3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 988 ze zm.):

Sejmik województwa tworzy, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, (...) na obszarze województwa.

A. jest samorządową wojewódzką osobą prawną.

Zarząd województwa sprawuje nadzór nad A.

Na mocy art. 117 ust. 1 pkt 3, 3a, 3b, 4a i 5 ww. ustawy:

do zadań A należy:

organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami;

organizowanie egzaminów sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie określonym umową międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska;

organizowanie testów kwalifikacyjnych;

prowadzenie szkoleń okresowych;

prowadzenie 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów.

Z okoliczności sprawy wynika, że są Państwo samorządową wojewódzką osobą prawną, nadzorowaną przez Urząd Marszałkowski Województwa (…). Realizując zadania nałożone odrębnymi powszechnie obowiązującymi przepisami prawa działają Państwo jako organ prawa publicznego. Natomiast wskazali Państwo, że planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów nie jest zadaniem nałożonym na Państwa odrębnymi przepisami prawa.

Zatem w tym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, ponieważ pobieranie opłat za korzystanie ze stacji ładowania pojazdów wykonywane będzie na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej (nawet, gdy umowa zawierana będzie bez formy pisemnej, jedynie poprzez skorzystanie z punktu ładowania pojazdów). W ramach tej czynności nie wystąpią Państwo jako organ władzy publicznej, bowiem udostępnianie punktu ładowania pojazdów nie będzie stanowić zadania nałożonego odrębnymi przepisami prawa.

Ponadto, w świetle przytoczonego orzecznictwa TSUE, zastosowanie wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w zakresie sprzedaży przez Państwa energii, spowodowałoby nierówne traktowanie podatników pod względem podatkowym, co w efekcie prowadziłoby do zakłócenia konkurencji. Sprzedaż energii na stacjach ładowania może być dokonywana również przez inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą w takim zakresie na rynku. Zatem dla takiej sprzedaży nie zachowują się Państwo jak organ prawa publicznego realizującym zadania o charakterze władczym, lecz jako podmiot gospodarczy prowadzący działalność o charakterze handlowym. Nie zmienia tej oceny fakt, że osiągnięte przychody będą Państwo przeznaczać na swoją działalność podstawową.

W konsekwencji, planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, dokonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem na zasadach ogólnych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla dostawy energii elektrycznej w ramach stacji ładowania pojazdów. Przechodząc z kolei do ponoszonej przez Państwa możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy należy wskazać, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 pkt 2 i pkt 3 ustawy:

do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

2)odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3)odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:

jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy”

zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

‒energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

‒wyrobów tytoniowych,

‒samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

‒preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

‒komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

‒urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

‒maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

‒pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

‒motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu;

3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

W opisie sprawy podali Państwo, że łączna sprzedaż z tytułu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 200 000 zł. Nie wykonują Państwo czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Jak wyżej wskazano, planowana sprzedaż energii elektrycznej w ramach stacji ładowania będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, dokonywaną przez Państwa w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, będą Państwo mogli skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 5 ustawy do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 200 000 zł.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie obowiązku wliczenia do limitów wskazanych w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy łącznej wartości sprzedaży energii elektrycznej należy wskazać, że ww. sprzedaż nie stanowi dostawy towarów wymienionej w art. 113 ust. 2 ustawy, wyłączonej z obliczania wartości sprzedaży limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem łączna wartość sprzedaży energii elektrycznej będzie podlegać uwzględnieniu w kwocie limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. w kwocie 200 000 zł.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do wskazanego przez Państwa orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach należy stwierdzić, że dotyczy ono odsprzedaży mediów zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy. W analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą energii elektrycznej korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1, ani art. 82 ust. 3 ustawy. Zatem kwestia obowiązku uwzględnienia wartości sprzedaży energii elektrycznej w limicie opisanym w art. 113 ust. 1 nie może być w tym przypadku rozpatrywana na takich zasadach, jak dostawa korzystająca ze zwolnienia od podatku. W konsekwencji wskazane przez Państwa wyroki nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).