Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.159.2023.1.AKS
Zwolnienia od podatku VAT dla usług prowadzenia przez wykwalifikowanych ratowników medycznych szkoleń i kursów z zakresu ratownictwa medycznego dla strażaków OSP.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usług prowadzenia przez wykwalifikowanych ratowników medycznych szkoleń i kursów z zakresu ratownictwa medycznego dla strażaków OSP.
Opis zdarzenia przyszłego
Ochotnicza Straż Pożarna (OSP) jest czynnym podatnikiem VAT. Rozlicza się miesięcznie i składa deklaracje JPK_V7M. Prowadzi działalność polegającą na zapewnieniu ochrony przeciwpożarowej ludności, która jest działalnością statutową zwolnioną od podatku VAT. Dodatkowo prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu lokali oraz usługi gastronomiczne opodatkowane podatkiem VAT.
OSP organizuje również kursy kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP) szkoląc strażaków. W zakresie obowiązków strażaków leży ratowanie życia i zdrowia ludności, udzielanie pomocy osobom poszkodowanym. Kwalifikacje uzyskane podczas kursów KPP są potrzebne i są wykorzystywane podczas działań ratowniczych. Nabyte w trakcie przedmiotowych kursów umiejętności pozostają w bezpośrednim związku z branżą uczestników szkoleń i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
OSP posiada decyzję Wojewody o zatwierdzonym programie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, ale nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
Zakres, sposób prowadzenia, program kursów z zakresu pierwszej pomocy, o którym mowa w art. 13 ust. 2-7 ustawy z 8 września 2008 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, został uregulowany w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Przepisy te stanowią przepisy odrębne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. ustawy o podatku VAT.
Prowadząc szkolenia OSP zapewnia stosowne zaplecze dydaktyczne, odpowiednią kadrę wykładowców i instruktorów posiadających tytuły naukowe z zakresu ratownictwa medycznego. Wykładowcy i instruktorzy zatrudniani są na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych lub umów zlecenia.
Dla usług szkoleniowych i kursów z zakresu ratownictwa medycznego OSP nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe.
Wnioskodawca zakłada możliwość prowadzenia kursów KPP finansowanych ze środków publicznych. W takim przypadku Wnioskodawca będzie posiadał stosowną dokumentację potwierdzającą finansowanie ze środków publicznych.
Pytanie
Czy świadczone przez OSP usługi prowadzenia przez wykwalifikowanych ratowników medycznych szkoleń i kursów z zakresu ratownictwa medycznego dla strażaków OSP podlegają zwolnieniu od podatku VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Ochotniczej Straży Pożarnej, szkolenia w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy są zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), który mówi, że zwalnia się od podatku VAT usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, oraz zgodnie z art. 44 rozporządzenia wykonawczego rady UE nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L77/1), jako obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Przedmiotowy przepis wprowadza dwie przesłanki, które muszą wystąpić łącznie, by móc zastosować zwolnienie od podatku VAT:
1)usługa musi być prowadzona w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach;
Zakres, sposób prowadzenia, program kursu z zakresu pierwszej pomocy, o których mowa w art. 13 ust. 2-7 ustawy z 8 września 2006 r. o państwowym Ratownictwie Medycznym został uregulowany w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 19 marca 2007 r. z sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy.
Rozporządzenie określa:
-ramowy program kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, zwanego dalej kursem;
-kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej kurs;
-sposób przeprowadzania egzaminu kończącego kurs;
-skład, tryb powoływania i odwoływania komisji egzaminacyjnej;
-okres ważności i wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika, zwanego dalej „zaświadczeniem”.
W związku z powyższym, warunek zwolnienia od podatku VAT dotyczący uregulowania formy i zasad przeprowadzania szkolenia w odrębnych przepisach, jest – w ocenie Wnioskodawcy – spełniony, a ustalenie podlegania pod zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z 11 marca 2024 r. o podatku od towarów i usług zależy od ustalenia/przesądzenia o tym, czy przeprowadzony kurs jest usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (patrz pkt 1 informacji prawnej).
2)usługa musi być usługą z zakresu kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
Pojęcie usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia wykonawczego rady UE nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DZ.U.UE.L77/1) jako obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.
Świadczone przez OSP usługi szkoleniowe i kursy z zakresu ratownictwa medycznego nie są usługami w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z 11 marca 2024 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).
OSP uważa, że jest podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z 11 marca 2024 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).
Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku VAT, stosowane jest przy szkoleniach dla firm i osób pozostających w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, czyli nauczaniu mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jestprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
a)jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
b)uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia
– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Ograniczenie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:
a)prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
b)świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
c)finansowane w całości ze środków publicznych
– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej, przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz dla świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych, lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.
Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:
Państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie podkreślał – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).
1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.
Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.
W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.
Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.
Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Rozlicza się miesięcznie i składa deklaracje JPK_V7M. Prowadzi działalność polegającą na zapewnieniu ochrony przeciwpożarowej ludności, która jest działalnością statutową zwolnioną od podatku VAT. Dodatkowo prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu lokali oraz usługi gastronomiczne opodatkowane podatkiem VAT.
OSP organizuje kursy kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP) szkoląc strażaków. W zakresie obowiązków strażaków leży ratowanie życia i zdrowia ludności, udzielanie pomocy osobom poszkodowanym. Kwalifikacje uzyskane podczas kursów KPP są potrzebne i są wykorzystywane podczas działań ratowniczych. Nabyte w trakcie przedmiotowych kursów umiejętności pozostają w bezpośrednim związku z branżą uczestników szkoleń i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. OSP posiada decyzję Wojewody o zatwierdzonym programie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, ale nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Zakres, sposób prowadzenia, program kursów z zakresu pierwszej pomocy, o którym mowa w art. 13 ust. 2-7 ustawy z 8 września 2008 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, został uregulowany w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Przepisy te stanowią przepisy odrębne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. ustawy o podatku VAT. Prowadząc szkolenia OSP zapewnia stosowne zaplecze dydaktyczne, odpowiednią kadrę wykładowców i instruktorów posiadających tytuły naukowe z zakresu ratownictwa medycznego. Wykładowcy i instruktorzy zatrudniani są na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych lub umów zlecenia. Dla usług szkoleniowych i kursów z zakresu ratownictwa medycznego OSP nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe. OSP zakłada możliwość prowadzenia kursów KPP finansowanych ze środków publicznych. W takim przypadku OSP będzie posiadał stosowną dokumentację potwierdzającą finansowanie ze środków publicznych.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez OSP usługi szkoleniowe i kursy z zakresu ratownictwa medycznego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Dla oceny tego, czy usługi wykonywane przez OSP są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:
1)czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
2)czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a jeśli tak, to:
a)czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
b)czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowelub
c)czy szkolenia finansowane są w co najmniej 70% ze środków publicznych.
Jak wskazano w opisie sprawy, OSP nie jest jednostką objętą systemem oświaty.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że analizowane usługi szkoleniowe i kursy z zakresu ratownictwa medycznego nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są spełnione wszystkie przesłanki wynikające z powołanego przepisu.
W konsekwencji należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub finansowane w całości ze środków publicznych. Dla zastosowania ww. zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inną niż wymienioną w pkt 26, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z tego przepisu.
Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że świadczone przez OSP usługi szkoleniowe i kursy z zakresu ratownictwa medycznego dla strażaków OSP, stanowią usługi kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – pozostają w bezpośrednim związku z branżą uczestników szkoleń i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Przechodząc zaś do pozostałych przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług wskazać należy, że odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy do „odrębnych przepisów” odnosić się może wyłącznie do przepisów, które określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy określające formy i zasady to przepisy, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia.
Odnosząc się do usług szkoleniowych świadczonych przez OSP dla strażaków, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. 2022 r. poz. 1720 ze zm.):
Podstawa programowa, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 1082 oraz z 2022 r. poz. 655, 1079, 1116 i 1383), uwzględnia edukację w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy:
Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy są realizowane z udziałem:
– którzy otrzymują wynagrodzenie według stawki godzinowej na podstawie umowy cywilnoprawnej.
Według art. 13 ust. 1 cyt. ustawy:
Ratownikiem może być osoba:
1)posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych;
3)posiadająca ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, zwanego dalej „kursem”, i uzyskaniu tytułu ratownika;
4)której stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy.
Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym:
Podmiot prowadzący kurs, przed jego rozpoczęciem, jest obowiązany uzyskać zatwierdzenie programu kursu.
Zgodnie z art. 13 ust. 3 ww. ustawy:
Program kursu zatwierdza wojewoda właściwy ze względu na siedzibę podmiotu prowadzącego kurs.
Stosownie do art. 13 ust. 4 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym:
Wojewoda zatwierdza program kursu po:
1)stwierdzeniu jego zgodności z ramowym programem, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 1;
2)przeprowadzeniu weryfikacji kwalifikacji kadry dydaktycznej w zakresie ich zgodności z przepisami wydanymi na podstawie ust. 8 pkt 2.
Jak stanowi art. 13 ust. 8 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym:
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)ramowy program kursu obejmujący założenia organizacyjno-programowe, plan nauczania zawierający rozkład zajęć, wykaz umiejętności wynikowych i treści nauczania, uwzględniając w szczególności zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych do udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy;
2)kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej kurs, mając na celu zapewnienie odpowiedniego jej poziomu;
3)sposób przeprowadzania egzaminu kończącego kurs, skład, tryb powoływania i odwoływania komisji egzaminacyjnej, okres ważności oraz wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika, mając na celu uwzględnienie obiektywnych kryteriów weryfikacji wiedzy i umiejętności zdobytych podczas kursu.
W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy:
Jednostkami współpracującymi z systemem są:
1)jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej,
2)jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo -gaśniczego,
3)jednostki organizacyjne Policji i Straży Granicznej,
4)jednostki podległe Ministrowi Obrony Narodowej,
5)podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich,
6)podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych,
7)podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górniczego na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze,
8)jednostki organizacyjne Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa, o której mowa w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim,
9)podmioty niewymienione w pkt 1-8 oraz społeczne organizacje, które w ramach swoich zadań ustawowych lub statutowych są obowiązane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
– które uzyskały wpis do rejestru jednostek współpracujących z systemem.
Stosownie do art. 15 ust. 3 cyt. ww. ustawy:
Jednostki współpracujące z systemem udzielają kwalifikowanej pierwszej pomocy osobom znajdującym się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Stosownie do art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym:
1.Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej zapewniają przeszkolenie pracowników podległych lub nadzorowanych przez nich służb, policjantów, funkcjonariuszy, strażaków oraz żołnierzy w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, i uzyskanie przez nich tytułu ratownika oraz aktualizację wiedzy w tym zakresie.
2.Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określą, w drodze rozporządzenia, sposób i organizację przeprowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1, mając na względzie potrzebę przeszkolenia osób wymienionych w tym przepisie w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy w liczbie niezbędnej do sprawnego funkcjonowania służb podległych lub nadzorowanych przez tych ministrów.
Szkolenia zawodowe w zawodzie strażaka prowadzone są zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie wymagań kwalifikacyjnych oraz szkoleń dla strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej z dnia 10 listopada 2015 r.
Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 10 listopada 2015 r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych oraz szkoleń dla strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1962 ze zm.):
Rozporządzenie określa:
1)szczegółowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać pracownicy na poszczególnych stanowiskach pracy w jednostkach ochrony przeciwpożarowej;
2)rodzaje szkoleń równorzędnych ze szkoleniem w zawodzie strażak;
3)zakres oraz formy realizacji szkolenia w zawodzie strażak;
4)zakres programowy szkolenia w zawodzie strażak oraz tryb ustalania programu tego szkolenia;
5)tryb wydawania oraz wzór świadectwa o ukończeniu szkolenia w zawodzie strażak.
Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia:
Zakres szkolenia w zawodzie strażak, zwanego dalej „szkoleniem”, obejmuje zagadnienia związane z:
1)bezpieczeństwem i higieną służby;
2)służbą w Państwowej Straży Pożarnej;
3)psychologicznymi aspektami działań ratowniczych;
4)zjawiskami fizykochemicznymi i środkami gaśniczymi;
5)bezpieczeństwem pożarowym budynków;
6)sprzętem do działań ratowniczo-gaśniczych;
8)taktyką działań ratowniczych;
9)wychowaniem fizycznym.
Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 marca 2007r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. z 2021 r. poz. 411):
Rozporządzenie określa:
1)ramowy program kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, zwanego dalej "kursem";
2)kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej kurs;
3)sposób przeprowadzania egzaminu kończącego kurs;
4)skład, tryb powoływania i odwoływania komisji egzaminacyjnej;
5)okres ważności i wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika, zwanego dalej "zaświadczeniem".
Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia
W sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy ramowy program kursu stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Zgodnie z ww. załącznikiem celem kształcenia jest przygotowanie ratowników jednostek współpracujących z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne do realizacji zadań z zakresu ratownictwa w czasie akcji ratowniczych, w tym w szczególności udzielania osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikowanej pierwszej pomocy w miejscu zdarzenia do czasu przekazania ich personelowi zakładów opieki zdrowotnej.
Szczegółowe cele kształcenia:
1)utrwalenie podstawowej wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy;
2)zdobycie i utrwalenie wiedzy z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy;
3)kształtowanie poczucia odpowiedzialności za jakość udzielonej pomocy;
4)kształtowanie właściwej postawy etycznej osób podejmujących czynności ratunkowe.
Kurs powinien trwać co najmniej 66 godzin, w tym co najmniej 25 godzin zajęć teoretycznych oraz co najmniej 41 godzin zajęć praktycznych. W zależności od jednostki współpracującej z systemem, w której uczestnik kursu jest zatrudniony, pełni służbę lub jest członkiem, można zwiększyć maksymalnie o 50% liczbę godzin tego modułu, który jest najbardziej przydatny przy wykonywaniu zadań ratowniczych właściwych dla danej jednostki współpracującej z systemem.
Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, iż świadczone przez OSP usługi szkoleniowe i kursy z zakresu ratownictwa medycznego prowadzone przez wykwalifikowanych ratowników medycznych dla strażaków OSP, w celu uzyskania lub uaktualnienia wiedzy do celów zawodowych, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Nabyte w trakcie przedmiotowych szkoleń i kursów umiejętności pozostają w bezpośrednim związku z branżą uczestników szkoleń (strażaków), w których zakresie obowiązków leży ratowanie życia i zdrowia ludności oraz udzielanie pomocy osobom poszkodowanym. Nadto, zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń i kursów zostały ściśle uregulowane w powołanych powyżej odrębnych przepisach. Oznacza to, że została spełniona przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, bowiem szkolenia i kursy prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W ocenie tutejszego Organu, jeśli usługi szkoleniowe i kursy, o których mowa wyżej w zakresie ratownictwa medycznego prowadzone są dla osób związanych z ratownictwem medycznym, tj. strażaków, to należy uznać, że kursy te stanowią nabycie umiejętności i uprawnień zawodowych do wykonywania zawodu ratownika. Nauczanie to jest w bezpośrednim związku z branżą i wykonywanym zawodem. Uzyskanie tych uprawnień pozwala na realizację pomocy i udział w akcji ratunkowej.
W konsekwencji uznać należy, że świadczone przez OSP usługi prowadzenia przez wykwalifikowanych ratowników medycznych szkoleń i kursów z zakresu ratownictwa medycznego dla strażaków OSP, korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Maja Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right