Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.7.2023.1.TW

Czy Spółka dokonując zwrotu uprawnionej osobie fizycznej zwaloryzowanej kaucji winna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty stanowiącej waloryzację kaucji, tzn. od różnicy pomiędzy kaucją zwracaną, a kaucją wniesioną i odprowadzić ja na właściwy rachunek bankowy urzędu skarbowego oraz sporządzić stosowną informację na druku PIT-11?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 7 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zwrotu zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Była Pani najemcą lokalu mieszkalnego położonego w (…). W związku z powstaniem stosunku najmu wpłaciła Pani wynajmującemu kaucję mieszkaniową.

W dniu 17.12.2019 r. przed notariuszem ((…) została zawarta umowa sprzedaży przedmiotowego lokalu na rzecz Pani i Pani męża (…) do Państwa majątku wspólnego (repertorium (…)). Dotychczasowy wynajmujący – (…) zgodził się na zwrot kaucji w wysokości nominalnej, tj. 1,70 zł, o czym poinformował Panią na piśmie. Nie zgodziła się Pani na zwrot kaucji w tej kwocie, w związku z czym wystąpiła Pani do sądu o zwrot (zasądzenie) kaucji w wysokości zwaloryzowanej.

Sąd Rejonowy w (…) wyrokiem z dnia 08.06.2021 (sygn. akt (…)) zasądził od pozwanej (…) kwotę 9.080,86 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia oraz kwotę 508,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia tytułem kosztów procesu. Wyrok ten uprawomocnił się.

(…) złożyła następnie w organie podatkowym – Urzędzie Skarbowym w (…) informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za rok 2022 na druku PIT-11. W informacji tej wykazała „Przysporzenie majątkowe z tyt. Waloryzacji zasądzonej kaucji mieszkaniowej” w kwocie 4.827,52 zł. Kwota ta stanowić ma połowę należności zasądzonej przez sąd. Należy zaznaczyć, że wskazane wyżej kwoty Sąd Rejonowy zasądził solidarnie na rzecz Pani oraz Pani męża – (…).

Pytanie

Czy Spółka dokonując zwrotu uprawnionej osobie fizycznej zwaloryzowanej kaucji winna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty stanowiącej waloryzację kaucji, tzn. od różnicy pomiędzy kaucją zwracaną, a kaucją wniesioną i odprowadzić ja na właściwy rachunek bankowy urzędu skarbowego oraz sporządzić stosowną informację na druku PIT-11?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia kaucji mieszkaniowej. Jednakże zgodnie z definicją słownikową, za kaucję uważa się, pewną sumę pieniężną złożoną jako gwarancję dotrzymania zobowiązania i stanowiącą odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Kaucja mieszkaniowa stanowi więc zabezpieczenie ewentualnych roszczeń wynajmującego względem najemcy powstałych w czasie trwania stosunku najmu, albo w czasie, gdy stosunek najmu wygasł, a były najemca używał lokalu bezumownie.

Stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy z 21.06.2021 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana.

Taka konstrukcja waloryzacji kaucji wprowadzona przez ustawodawcę na zapewnić osobie uprawnionej do zwrotu kaucji ochronę przed utratą wartości pieniądza w czasie. Waloryzacja pełni rolę elementu odszkodowania urealniającego wartość siły nabywczej pieniądza. Kaucja mieszkaniowa będąc świadczeniem o charakterze zwrotnym jest obojętna z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Waloryzacja kaucji także nie będzie rodziła obowiązku podatkowego. Nie stanowi ona źródła przychodu do opodatkowania, w szczególności nie stanowi źródła, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 i pkt 9 ustawy o PIT.

W Pani ocenie brak zatem będzie podstaw do odprowadzenia przedmiotowego podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Zwrot uprawnionej osobie w wysokości wyższej niż uprzednio wpłacona:

- nie mieści się w kategorii należności i świadczeń, o których mowa w art. 42a w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

- nie stanowi w szczególności świadczeń z tytułu działalności, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przyczyn odpowiedź na pytanie sformułowane w punkcie 75 w Pani ocenie powinna być negatywna.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z kolei na mocy art. 45 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, była Pani najemcą lokalu mieszkalnego. W związku z powstaniem stosunku najmu wpłaciła Pani wynajmującemu kaucję mieszkaniową. W dniu 17.12.2019 r. przed notariuszem została zawarta umowa sprzedaży przedmiotowego lokalu na rzecz Pani i Pani męża do Państwa majątku wspólnego. Dotychczasowy wynajmujący zgodził się na zwrot kaucji w wysokości nominalnej, tj. 1,70 zł, o czym poinformował Panią na piśmie. Nie zgodziła się Pani na zwrot kaucji w tej kwocie, w związku z czym wystąpiła Pani do sądu o zwrot (zasądzenie) kaucji w wysokości zwaloryzowanej. Sąd rejonowy wyrokiem zasądził od pozwanej kwotę 9.080,86 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia oraz kwotę 508,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia tytułem kosztów procesu. Wyrok ten uprawomocnił się. Spółka mieszkaniowa złożyła następnie w organie podatkowym – urzędzie skarbowym informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za rok 2022 na druku PIT-11. W informacji tej wykazała „Przysporzenie majątkowe z tyt. Waloryzacji zasądzonej kaucji mieszkaniowej” w kwocie 4.827,52 zł. Kwota ta stanowić ma połowę należności zasądzonej przez sąd. Wskazane wyżej kwoty sąd rejonowy zasądził solidarnie na rzecz Pani oraz Pani męża.

Stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 725):

Zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 4 tej ustawy:

Kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.

Natomiast zgodnie z art. 36 ust. 1 i ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego:

Kaucja wpłacona przez najemcę przed dniem 12 listopada 1994 r., pomniejszona o ewentualne należności wynajmującego z tytułu najmu, podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę.

Kaucja wpłacona przez najemcę w okresie obowiązywania ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787, z późn. zm.) podlega zwrotowi w zwaloryzowanej kwocie odpowiadającej przyjętemu przy jej wpłacaniu procentowi wartości odtworzeniowej lokalu obowiązującej w dniu jej zwrotu, w terminie określonym w ust. 1. Zwrócona kwota nie może być jednak niższa od kwoty kaucji wpłaconej przez najemcę.

Zgodnie zaś z treścią art. 3581 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

W razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie.

Powyższe uregulowanie stanowi wyjątek od powszechnie przyjętej zasady nominalizmu przewidzianej w § 1 art. 3581 ustawy Kodeks cywilny.

Istota waloryzacji świadczeń pieniężnych opiera się na założeniu, że ma ona na celu dostarczenie wierzycielowi takiej samej wartości ekonomicznej, jaką prezentowała wierzytelność pieniężna w chwili jej powstania. Celem waloryzacji jest więc przywrócenie jej – przynajmniej z pewnym przybliżeniem – początkowej wartości wierzytelności w zmienionych istotnie warunkach ekonomicznych (por. wyrok Sądu Najwyższego z 5 grudnia 2000 r., sygn. akt IV CKN 181/00).

Dokonując oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego należy wskazać, że w sytuacji, gdy kwota zwrotu kaucji jest wyższa od kwoty wpłaconej, osoba fizyczna osiąga przysporzenie majątkowe, które stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji powyższych wyjaśnień, kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wypłaconą Pani w 2022 r. zwaloryzowaną kwotą kaucji mieszkaniowej a kwotą kaucji mieszkaniowej uprzednio uiszczonej stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym kwota ww. przysporzenia majątkowego powinna być przez Panią rozliczona w rocznym zeznaniu podatkowym składanym za 2022 r.

Reasumując, Spółka dokonując zwrotu uprawnionej osobie fizycznej zwaloryzowanej kaucji winna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty stanowiącej waloryzację kaucji, tzn. od różnicy pomiędzy kaucją zwracaną, a kaucją wniesioną i odprowadzić ją na właściwy rachunek bankowy urzędu skarbowego oraz sporządzić stosowną informację na druku PIT-11.

Wobec powyższego Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pani, jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Pani męża.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00