Interpretacja indywidualna z dnia 24 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.224.2023.1.KP

Zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 21 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą „(…)”, zarejestrowaną w Polsce (dalej: JDG). Nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. W ramach JDG zajmuje się Pani:

a)sprzątaniem i porządkowaniem terenów przydomowych;

b)sprzedażą posiłków w ramach prowadzonego handlu obwoźnego;

c)świadczeniem usług rozrywkowych dla dzieci.

Świadczy Pani usługi na rzecz podmiotów gospodarczych (na rzecz gmin) oraz na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W 2022 r. wartość sprzedaży dokonanej przez Panią na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych nie przekroczyła kwoty 20 000 zł. W 2023 r. ten próg (20 000 zł) też nie zostanie przekroczony. Usługi rozrywkowe dla dzieci (wskazane w pkt c) powyżej) świadczone są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i polegają na udostępnianiu urządzeń do zabawy podczas imprez i wydarzeń plenerowych takich jak festyny, pikniki czy targi, urodziny.

W swojej ofercie posiada Pani:

a)urządzenia dmuchane, tj. 3 zamki dmuchane;

b)rowerki/gokarty na pedały - 13 sztuk;

c)kule wodne;

d)mała karuzela o średnicy 4m;

(dalej łącznie zwane jako: Urządzenia, a osobno: Urządzenie).

Podczas danej imprezy rozkładane są Urządzenia. Z Urządzeń tych można korzystać za odpłatnością - z uwagi na fakt, iż są to Urządzenia przeznaczone do użytku przez dzieci, opłaty wnoszone są przez rodziców lub opiekunów prawnych. Możliwe są sytuacje, że na daną imprezę plenerową jedzie wyłącznie jedno Urządzenie, z uwagi przykładowo na ograniczoną powierzchnię, na której można ustawić tego typu atrakcję. Zdarzają się też sytuacje, że rozstawionych jest więcej Urządzeń. Nie posiada Pani stałego terenu, który przeznaczałaby na udostępnianie Urządzeń zainteresowanym podczas imprez plenerowych. Nie ma Pani także wpływu na ilość przekazywanych do użytku Urządzeń. To, ile Urządzeń będzie mogło być udostępnionych na danej imprezie, zależy od jej organizatora. Pani nie jest bowiem organizatorem ww. imprez i wydarzeń, jego uczestnictwo ogranicza się jedynie do udostępnienia posiadanych Urządzeń w miejscu wydarzenia. Wstęp na wydarzenia (imprezy plenerowe) jest nieodpłatny - organizator nie pobiera opłat z tytułu wejścia na teren imprezy. Każda osoba może wejść na teren, na którym wystawione są Pani Urządzenia. Teren nie jest w żaden sposób ogrodzony, a wstęp na ten teren nie zależy od Pani, tylko od organizatora danego wydarzenia. Opłata jest natomiast wnoszona przez te osoby, które chcą faktycznie skorzystać z danego Pani Urządzenia. Wówczas płatność pobiera bezpośrednio Pani za skorzystanie z danego Urządzenia.

Pytanie

Czy świadczone przez Panią usługi rozrywkowe dla dzieci stanowią usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. 1 lit. l) Rozporządzenia i czy w związku z tym nie może Pani korzystać ze zwolnienia z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, tj. ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych do limitu 20 000 zł?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, świadczone przez Panią usługi rozrywkowe dla dzieci nie stanowią usług związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. 1 lit. l) Rozporządzenia i w związku z tym może Pani korzystać ze zwolnienia z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, tj. ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych do limitu 20 000 zł.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik który dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

W celu uproszczenia zasad prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz nie podatników VAT przy zastosowaniu kas rejestrujących, w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT przyznano uprawnienie ministrowi właściwemu do spraw finansów do wydania rozporządzenia, w którym przewidziane będą zwolnienia z obowiązku prowadzenia przedmiotowej ewidencji przez niektóre kategorie podatników.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r. podatników, u których wartość sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Jednocześnie, możliwość skorzystania ze zwolnienia została wyłączona, w przypadku gdy podatnik wykonuje określonego rodzaju czynności - katalog usług, w przypadku świadczenia których podatnik nie może korzystać z przedmiotowego zwolnienia został wskazany w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia.

Do takich usług zalicza się m.in. usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne (§ 4 ust. 1 pkt 2 lit. l) Rozporządzenia).

Jak wskazano w stanie faktycznym, usługi świadczone są przez Panią na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ponadto, w 2022 r. łączna kwota sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła 20 000 zł. W 2023 r. wartość sprzedaży także nie przekroczy tej kwoty. W związku z tym, w Pani ocenie, spełnione są pozytywne przesłanki wskazane w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia uprawniające do korzystania przez Panią ze zwolnienia.

Pani zdaniem, w opisanym stanie faktycznym nie zostały spełnione negatywne przesłanki skutkujące brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia z ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej, w szczególności nie świadczy Pani usług związanych z rozrywką i rekreacją w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki czy też sale taneczne. Zarówno przepisy ustawy o VAT, jak również Rozporządzenia nie wskazują, jak należy interpretować pojęcie usług związanych z rozrywką i rekreacją oraz pojęć wesołego miasteczka czy też parków rozrywki.

W Pani ocenie nie powinno budzić wątpliwości, że nie prowadzi Pani usług w zakresie organizowania dyskoteki lub prowadzenia sali tanecznej, zatem ta część § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia nie będzie analizowana przez Panią. Z uwagi na brak definicji ustawowych ww. pojęć, należy odwołać się do ich słownikowych definicji.

Przez pojęcie „rekreacji” należy rozumieć „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, lub „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, natomiast pojęcie „rozrywki” należy interpretować jako „to, co służy odprężeniu, wypoczynkowi” lub „zajęcia wykonywane dla przyjemności i zabawy, odrywające od codziennych obowiązków oraz przyjemność czerpana z tych zajęć”. Nie kwestionuje Pani, że w ramach świadczonych przez Panią usług, które polegają na udostępnieniu Urządzeń dla dzieci, dochodzi do czynności, którym można przypisać cechy rekreacji i rozrywki. Nie świadczy to jednak, w Pani ocenie, że nie może Pani skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, bowiem nie są to usługi w zakresie wstępu do wesołych miasteczek lub parków rozrywki.

1)Definicja wesołego miasteczka: Przez „wesołe miasteczko” przyjmuje się „teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki”, czy też „teren, na którym zgromadzone są urządzenia rekreacyjne, takie jak karuzele, kolejki górskie, diabelski młyn, beczka śmiechu, zjeżdżalnie, huśtawki, strzelnice, trampolina, symulatory ruchu, pałac strachów i inne obiekty służące rozrywce".

Pani zdaniem, nie można przyjąć, że wykonywana przez Panią działalność gospodarcza związana jest z prowadzeniem wesołego miasteczka. Zaznaczyć bowiem należy, że choć jest to jedynie przykładowe wyliczenie, nie można uznać, że kilka Urządzeń udostępnianych przez Panią, takich jak rowerki z pedałami/gokarty, zamki dmuchane, kule wodne czy mała karuzela (o średnicy 4m) stanowią urządzenia właściwe dla wesołego miasteczka takie jak karuzele, strzelnice, kolejki górskie, pałace strachów, diabelski młyn, inne tego typu obiekty. Dodać należy, że Pani w ramach danej imprezy plenerowej nie udostępnia wszystkich Urządzeń, ale często np. tylko jedno z nich z uwagi na ograniczone miejsce.

Wesołe miasteczko natomiast z definicji to teren z różnymi, wieloma urządzeniami rozrywkowymi, a nie z jednym urządzeniem. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo WSA w Szczecinie w wyroku z 18 października 2018 r., sygn. akt: I SA/Sz 625/18 wskazał w przypadku przedsiębiorcy, który udostępnia urządzenia dmuchane (np. zamki, trampoliny) czy też urządzenia do rywalizacji (cymbergaj, piłkarzyki) na doraźnych imprezach takich jak festyny czy też pikniki, że: „(...) udostępniany przez Skarżącego sprzęt nie wpisuje się w zakres zdefiniowanego pojęcia „wesołe miasteczko”, zgodnie z którym jest to teren z urządzeniami rozrywkowymi takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki. Choć zapewne jest to przykładowe wyliczenie to charakter tych urządzeń nie pozwala na zestawienie ich w jednym szeregu z dmuchanymi urządzeniami udostępnianymi przez Skarżącego.”

Pogląd ten został także zaaprobowany przez NSA w wyroku z 25 maja 2022 r., sygn. akt: I FSK 169/19. W konsekwencji powyższych orzeczeń, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z 30 września 2022 r., nr: 0115-KDIT1-1.4012.338.2018.12.S.JG uwzględnił wskazane wyżej wyroki i stwierdził, że: „(...) udostępniany przez Wnioskodawcę sprzęt nie wpisuje się w zakres pojęcia „wesołe miasteczko”, zgodnie z którym jest to teren z urządzeniami rozrywkowymi takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki.”

2)Definicja parku rozrywki: Pojęcie „parku rozrywki” nie posiada słownikowej definicji, w tym przypadku można się posiłkować definicją przyjętą przez ustawodawcę w § 3 ust. 1 pkt 59 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 poz. 1839) wskazano, że parki rozrywki to obiekty przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z rozrywką lub rekreacją, pola golfowe, stadiony i tory wyścigowe w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach konnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 194 oraz z 2019 r. poz. 1495), wraz z towarzyszącą im infrastrukturą, inne niż wymienione w pkt 57.

W Pani ocenie, biorąc pod uwagę skalę prowadzonej przez Panią działalności, nie można również uznać, że prowadzi Pani park rozrywki w rozumieniu ww. przepisu rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Wskazać należy, że ustawodawca w tytule rozporządzenia podkreśla, że skala przedsięwzięcia, która wiąże się z prowadzeniem parku rozrywki może w sposób istotny wpływać na środowisko. Zatem, nie sposób przyjąć, że działalność prowadzona przez Panią, polegająca na udostępnianiu kilku Urządzeń przeznaczonych do zabawy dla dzieci, mogłaby taki skutek wywierać. Przyjęcie zatem w rozpatrywanym przypadku, że prowadzi Pani park rozrywki, a zatem zestawienie udostępnienia jednego czy kilku Urządzeń przeznaczonych dla dzieci z takimi przedsięwzięciami jak (…) czy też (…) byłoby znaczącym uproszczeniem i nadinterpretacją przepisów prawa podatkowego.

Pani stanowisko w tym zakresie znajduje potwierdzenie w przytoczonym powyżej wyroku WSA w Szczecinie z 18 października 2018 r., sygn. akt: I SA/Sz 625/18, w którym przyjęto, że przypadku przedsiębiorcy, którego przedmiotem działalności jest udostępnianie urządzeń dmuchanych (np. zamki, trampoliny) czy też urządzeń do rywalizacji (cymbergaj, piłkarzyki) na doraźnych imprezach takich jak festyny czy też pikniki: „(...) nie sposób uznać aby opisana we wniosku działalność Strony mogła tak jak „park rozrywki”, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 57 rozporządzenia oddziaływać w znaczący sposób na środowisko. Nie można więc uznać za prawidłowe stanowiska organu interpretacyjnego, zgodnie z którym działalność polegająca na świadczeniu usług w zakresie udostępniania ww. urządzeń podczas imprez plenerowych (doraźnych), takich jak festyny, pikniki, czy targi, jest działalnością polegającą na prowadzeniu „parku rozrywki”.”

Stanowisko sądu przedstawione w powyższym wyroku zostało w pełni zaaprobowane w ww. wyroku NSA z 25 maja 2022 r., sygn. akt: I FSK 169/19. W konsekwencji przytoczonego stanowiska sądów administracyjnych, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w ww. indywidualnej interpretacji z 30 września 2022 r., nr: 0115-KDIT1-1.4012.338.2018.12.S.JG uznał, że: „(...) opis prowadzonej działalności gospodarczej, jej charakter oraz sposób wykorzystywanych na jej potrzeby urządzeń (atrakcji) przedstawiony przez Wnioskodawcę, nie pozwala na uznanie jej za park rozrywki”. Finalnie, tut. Organ uznał, rozpatrując ponownie wniosek złożony przez przedsiębiorcę wskazał, że: „(...) działalność Wnioskodawcy polegająca na świadczeniu usług w zakresie udostępniania ww. urządzeń podczas imprez plenerowych (doraźnych), takich jak festyny, pikniki, czy targi, nie stanowi „usług wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki na dyskoteki, sale taneczne”, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. 1 rozporządzenia, w związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobligowany do posiadania kasy fiskalnej, jeśli będzie wobec niego znajdowało zastosowanie zwolnienie od używania tej kasy.”

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę uzasadnienie przedstawione przez Panią, należy wskazać, że Pani zdaniem spełnione są pozytywne przesłanki (świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz kwota sprzedaży, która nie przekroczyła w 2022 r. kwoty 20 000 zł i w 2023 r. także nie przekroczy tej kwoty), jak również nie są spełnione przesłanki negatywne (w szczególności nie świadczy Pani usług związanych z rozrywką i rekreacją - w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne), wskazane w Rozporządzeniu. Wobec tego, Pani zdaniem, jest Pani uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy wykorzystaniu kas rejestrujących, w zakresie usług związanych z udostępnianiem urządzeń do zabawy dla dzieci, o którym to zwolnieniu mowa w Rozporządzeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy: 

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy:

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 2442 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia:

W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia:

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia:

Ponadto, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług, które zostały wymienione w § 4.

I tak, w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l) rozporządzenia:

W opisie sprawy wskazała Pani, że jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. W ramach działalności zajmuje się Pani: sprzątaniem i porządkowaniem terenów przydomowych; sprzedażą posiłków w ramach prowadzonego handlu obwoźnego; świadczeniem usług rozrywkowych dla dzieci. Świadczy Pani usługi na rzecz podmiotów gospodarczych (na rzecz gmin) oraz na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W 2022 r. wartość sprzedaży dokonanej przez Panią na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych nie przekroczyła kwoty 20 000 zł. W 2023 r. ten próg (20 000 zł) też nie zostanie przekroczony. Usługi rozrywkowe dla dzieci polegają na udostępnianiu urządzeń do zabawy podczas imprez i wydarzeń plenerowych takich jak festyny, pikniki czy targi, urodziny. W swojej ofercie posiada Pani: urządzenia dmuchane, tj. 3 zamki dmuchane; rowerki/gokarty na pedały - 13 sztuk; kule wodne; mała karuzela o średnicy 4m. Z Urządzeń tych można korzystać za odpłatnością. Możliwe są sytuacje, że na daną imprezę plenerową jedzie wyłącznie jedno Urządzenie, z uwagi przykładowo na ograniczoną powierzchnię, na której można ustawić tego typu atrakcję. Zdarzają się też sytuacje, że rozstawionych jest więcej Urządzeń. Nie posiada Pani stałego terenu, który przeznaczałaby na udostępnianie Urządzeń zainteresowanym podczas imprez plenerowych. Nie ma Pani także wpływu na ilość przekazywanych do użytku Urządzeń. To, ile Urządzeń będzie mogło być udostępnionych na danej imprezie, zależy od jej organizatora. Pani nie jest bowiem organizatorem ww. imprez i wydarzeń, jego uczestnictwo ogranicza się jedynie do udostępnienia posiadanych Urządzeń w miejscu wydarzenia. Wstęp na wydarzenia (imprezy plenerowe) jest nieodpłatny - organizator nie pobiera opłat z tytułu wejścia na teren imprezy. Każda osoba może wejść na teren, na którym wystawione są Pani Urządzenia. Teren nie jest w żaden sposób ogrodzony, a wstęp na ten teren nie zależy od Pani, tylko od organizatora danego wydarzenia. Opłata jest natomiast wnoszona przez te osoby, które chcą faktycznie skorzystać z danego Pani Urządzenia. Wówczas płatność pobiera bezpośrednio Pani za skorzystanie z danego Urządzenia.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy świadczone przez Panią usługi rozrywkowe dla dzieci stanowią usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. 1 lit. l) Rozporządzenia i czy w związku z tym nie może Pani korzystać ze zwolnienia z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, tj. ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych do limitu 20 000 zł.

W odpowiedzi na zadane pytanie w pierwszej kolejności należy wskazać, że § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej, o których mowa w ww. rozporządzeniu. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności.

Jak już wyżej wskazano, § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l) rozporządzenia stanowi, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Zauważyć należy, że ustawodawca w tym przepisie przy identyfikowaniu usług, które nie są zwolnione z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej bez względu na osiągane obroty, nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych. Również brak jest definicji ww. pojęć w przepisach ustawy jak również w rozporządzeniach wydanych do niej. Należy zatem dokonać wykładni językowej terminów wyżej przytoczonych.

Słownik Języka Polskiego definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, zaś Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt.

Z powyższych definicji można wywieść, że „park rozrywki” to miejsce, teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje, sprzęt z którego można korzystać. Zatem pojęcie „park rozrywki” trzeba rozumieć jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki. Bez znaczenia, jak wynika z powyższych definicji jest czas, w którym „park rozrywki” jest otwarty, tzn. czy działa całorocznie, czy też jest to działalność sezonowa, czy też wielkość terenu.

W ocenie Organu trudno zgodzić się z Pani argumentacją, aby w celu określenia praw i obowiązków podatkowych podatnika w podatku od towarów i usług zasadnym było odwoływanie się do § 3 ust. 1 pkt 59 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco wpływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839) i wywodzenie, że w Pani sytuacji, Pani działalność, nie można określić jako „park rozrywki”. Przepis ten bowiem wskazuje, że:

Zatem z ww. przepisu wynika jedynie, że „park rozrywki” rozumiany jako obiekty przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z rozrywką lub rekreacją, mogą potencjalnie znacząco wpływać na środowisko. Jednocześnie określenie, że „park rozrywki” jest obiektem związanym z rozrywką lub rekreacją, w zasadzie, pokrywa się z powyższej wskazaną analizą dokonaną przez Organ. Tym samym, potencjalny wpływ na środowisko, jest bez znaczenia w kontekście rozpatrywanego przepisu § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l) rozporządzenia.

Natomiast odnośnie wstępu, należy wskazać, że słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu jako „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Ze wstępem związane jest też określenie świadczenia (typowe dla danego obiektu) np. w przypadku parku rozrywki jest to możliwość korzystania z określonych urządzeń.

W świetle powyższego pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu lub opłaty. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca, obszaru ogrodzonego czy pomieszczenia. Ze wstępem związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń czy udostępnionych atrakcji, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Mając powyższe na względzie, w ocenie organu przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że w związku z udostępnianiem danej atrakcji za opłatą gotówkową wnoszoną przez osoby zainteresowane skorzystaniem z nich, świadczy Pani usługi w zakresie sprzedaży biletów wstępu do parku rozrywki. Jak wskazano wyżej „park rozrywki” trzeba rozumieć szeroko, jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, gdzie można korzystać z oferowanej infrastruktury, która służy ogólnie mówiąc odprężeniu, wypoczynkowi. Ze wstępem natomiast związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Jak Pani wskazała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje Pani świadczenia polegające na udostępnianiu urządzeń do zabawy za odpłatnością podczas imprez i wydarzeń plenerowych takich jak festyny, pikniki czy targi, urodziny.

W związku z powyższym wskazać należy, że w przypadku świadczonych przez Panią usług w zakresie wstępu do parku rozrywki – na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych – zastosowanie znajdzie przepis § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l) rozporządzenia zgodnie z którym, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Zatem jest Pani zobowiązana ewidencjonować ww. sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Panią na potwierdzenie własnego stanowiska wyroków WSA i NSA należy wskazać, że potraktowane zostały one jako element argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Stąd też organ podatkowy wydający interpretacje podatkowe jest zobowiązany traktować każdą sprawę indywidualnie.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej nr 0115-KDIT1-1.4012.338.2018.12.S.JG, należy wskazać, że została wydana zgodnie z wyrokiem WSA w Szczecinie, sygn. akt I SA/Sz 625/18 oraz wyrokiem NSA, sygn. akt I FSK 169/19, który zobligował Organ do wydania danego rozstrzygnięcia w indywidualnej sprawie osadzonej w konkretnym stanie faktycznym. Jednakże rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i wiążący charakter ma tylko w tej sprawie, w której zapadło. Organy podatkowe nie są zobowiązane do powielania rozstrzygnięcia w nim zawartego w sprawach innych podatników. Każdy indywidualny opis sprawy wymaga każdorazowo zbadania wielu występujących okoliczności, które dopiero w połączeniu ze sobą dają odpowiedź w danej sprawie. Nie zawsze też wystąpienie tych samych zdarzeń u różnych podmiotów doprowadza do takiej samej konkluzji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).