Interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.198.2023.3.MR

Uzyskanie certyfikatów rezydencji od wspólników niemieckiej spółki osobowej w celu zastosowania i uwzględnienia przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 maja 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest producentem wyspecjalizowanych elementów (...) oraz prowadzi montaż i serwis (...). Spółka posiada siedzibę w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce (dalej: „CIT”) oraz podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka należy do koncernu międzynarodowego (dalej: „Koncern”). Spółka dokonuje w ciągu roku podatkowego płatności na rzecz podmiotu powiązanego z Koncernu, który prowadzi działalność gospodarczą na terenie Niemiec – płatności dokonywane są do niemieckiej spółki osobowej, która ma miejsce faktycznego zarządu w Niemczech (w Niemczech podejmowane są kluczowe decyzje dotyczące codziennej działalności spółki osobowej) (dalej: „Spółka Osobowa”) i są to przede wszystkim następujące płatności (dalej: „Należności”): opłaty licencyjne (przedmiotem umowy licencyjnej jest: „nieujawniona wiedza techniczna, wiadomości i umiejętności techniczno-produkcyjne umożliwiające właściwe wytworzenie produktu w zakresie (...) pod marką […], zwana dalej Rozwiązaniem technicznym”).

Płatności te podlegają w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu, tj. tzw. podatkowi u źródła (dalej: „WHT”).

Zastosowanie wobec tych płatności znajduje przepis art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym: „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem”.

Spółka Osobowa prowadzi działalność w formie spółki komandytowej utworzonej zgodnie z prawem niemieckim – jest to spółka transparentna podatkowo, co oznacza, że dochód osiągany przez tę spółkę opodatkowany jest na poziomie jej wspólników bowiem niemiecka spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego w Niemczech. Dochód Spółki Osobowej pochodzący z Należności podlega opodatkowaniu w Niemczech. Struktura własności niemieckiej Spółki Osobowej, do której Spółka wypłaca Należności przedstawia się następująco – wspólnikami niemieckiej Spółki Osobowej są:

•niemiecka spółka GmbH (osoba prawna, odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) będąca komplementariuszem Spółki Osobowej oraz

•dwie inne niemieckie spółki komandytowe (KG) będące komandytariuszami Spółki Osobowej (przy czym wspólnikami każdej z wspomnianych dwóch spółek komandytowych są wyłącznie osoby fizyczne.

Wszystkie wspomniane osoby fizyczne mieszkają na terenie Niemiec i tam podlegają obowiązkowi podatkowemu (dalej łącznie jako: „Wspólnicy Spółki Osobowej”). Biorąc pod uwagę transparentność podatkową niemieckich spółek komandytowych należy stwierdzić, że dochód osiągany przez Spółkę Osobową opodatkowany będzie na poziomie:

•osoby prawnej (niemieckiej spółki GmbH będącej komplementariuszem Spółki Osobowej), jak i

•osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej; (z uwagi na fakt, iż komandytariusze Spółki Osobowej również są spółkami osobowymi, a zatem spółkami transparentnymi podatkowo, to dochód osiągany przez te spółki opodatkowany będzie na poziomie ich wspólników – w tym przypadku osób fizycznych), bowiem niemieckie spółki komandytowe nie są podatnikami podatku dochodowego w Niemczech.

Nie jest możliwe korzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT bowiem nie jest spełniony jeden z warunków stosowania zwolnienia, a mianowicie warunek określony w art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT: „uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania” – bowiem Spółka Osobowa nie spełnia definicji „spółki” w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 21 ustawy o CIT.

W związku z powyższym Spółka zastanawia się:

•w celu zastosowania i uwzględnienia przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka powinna być w posiadaniu certyfikatów rezydencji których podmiotów;

•kogo weryfikować w zakresie rzeczywistego właściciela należności;

•dla którego podmiotu składać informację, o której mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, tj. informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2R), tj. informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1R).

Pytania

1.Czy w celu zastosowania i uwzględnienia przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO) Spółka powinna uzyskać certyfikaty rezydencji od wspólników Spółki Osobowej, a w przypadku gdy wspólnikami Spółki Osobowej są inne spółki osobowe (spółki komandytowe) wówczas powinna uzyskać też certyfikaty rezydencji wspólników tych wspólników Spółki Osobowej, którzy są spółkami komandytowymi, tj. Spółka powinna uzyskać certyfikaty rezydencji osoby prawnej, tj. niemieckiej spółki GmbH będącej komplementariuszem Spółki Osobowej i wszystkich osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej?

2.Czy Spółka w oparciu o przepis art. 12 ust. 2 UPO Polska-Niemcy powinna badać (weryfikować) status „osoby uprawnionej do należności licencyjnych” („beneficial owner”/ rzeczywistego właściciela), tj. „osoby uprawnionej” do Należności w stosunku do Spółki Osobowej?

3.Czy Spółka powinna przesyłać informację, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT, tj. informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (dalej: IFT-1R), do wszystkich osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej i wykazywać te osoby fizyczne w IFT-1R jako podatników?

Państwa stanowisko w sprawie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu zastosowania i uwzględnienia przepisów UPO Spółka powinna uzyskać certyfikaty rezydencji wspólnika Spółki Osobowej będącego osobą prawną, tj. niemieckiej spółki GmbH będącej komplementariuszem Spółki Osobowej oraz wspólników tych wspólników Spółki Osobowej, którzy są spółkami komandytowymi (wspólników komandytariuszy Spółki Osobowej), tj. wszystkich osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

•osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e

•zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Analogiczny przepis dotyczący certyfikatu rezydencji znajduje się w art. 29 ust. 2 ustawy o PIT.

Art. 22a ustawy o CIT stanowi natomiast: przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Należności wypłacane przez Spółkę do Spółki Osobowej podlegają opodatkowaniu WHT przy zastosowaniu stawki 20%. Biorąc jednak pod uwagę przepis art. 22a ustawy o CIT w powiązaniu z przepisem art. 26 ustawy o CIT – zgodnie z tymi przepisami możliwe jest korzystanie z preferencji podatkowych przewidzianych w poszczególnych UPO (niższa stawka, niepodleganie podatkowi) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatnika. Powyższe oznacza, że z przywilejów wynikających z UPO korzystać mogą wyłącznie podmioty uprawnione. UPO, oparte na Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: Konwencja Modelowa), dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z UPO korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne (tj. „osoby” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a Konwencji Modelowej), podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej UPO (tj. „mające miejsce zamieszkania lub siedzibę” w rozumieniu art. 4 Konwencji Modelowej). Rezydencja podatkowa powinna być potwierdzona certyfikatem rezydencji wystawianym przez właściwy organ podatkowy.

UPO Polska-Niemcy (umowa zawarta pomiędzy Polską a krajem, w którym działalność gospodarczą prowadzi Spółka Osobowa) dotyczy „osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach” (art. 1 UPO Polska-Niemcy). Przez „osobę”, na podstawie art. 3 ust. 1 lit. b UPO Polska-Niemcy, rozumie się: „określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób”. Spółka osobowa nie jest „spółką” w rozumieniu przepisów UPO, bowiem nie jest osobą prawną, ani dla celów podatkowych nie traktuje się jej jak osoby prawnej. Niemniej bez wątpienia spółka osobowa jest zatem „osobą” w rozumieniu przepisów UPO Polska-Niemcy, ponieważ jest „innym zrzeszeniem osób”.

Z art. 4 ust. 4 UPO zawartej pomiędzy Polską a Niemcami wynika natomiast, że przepisy art. 6-23 UPO mają zastosowanie tylko do dochodu spółki osobowej, który podlega opodatkowaniu w państwie, w którym uważa się, że ma ona siedzibę: „Uważa się, że spółka osobowa ma siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Jednakże artykuły od 6 do 23 mają zastosowanie tylko do dochodu lub majątku spółki osobowej, który podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym uważa się, że ma ona siedzibę”. Jednakże, jak wcześniej wskazano, niemieckie spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego, podatnikami są ich wspólnicy z uwagi na transparentność niemieckich spółek komandytowych. Powyższe sprawia, zdaniem Wnioskodawcy, że w celu zastosowania i uwzględnienia przepisów UPO certyfikatem rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, nie jest certyfikat rezydencji Spółki Osobowej, bowiem nie ona jest podatnikiem podatku dochodowego – nie może zarazem korzystać z przywilejów wynikających z UPO.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie przywilejów wynikających z UPO jest możliwe, jeśli Spółka będzie posiadać certyfikaty rezydencji wspólników Spółki Osobowej, a w przypadku gdy wspólnikami Spółki Osobowej są inne spółki osobowe, tj. spółki komandytowe – należy uzyskać certyfikaty wspólników tych spółek komandytowych. Biorąc natomiast pod uwagę fakt, iż wspólnikami Spółki Osobowej, oprócz spółki GmbH (będącej komplementariuszem), są jeszcze dwie spółki komandytowe, a więc spółki osobowe (będące komandytariuszami), to w przypadku tych spółek osobowych będących komandytariuszami Spółki Osobowej również znajdzie dla nich zastosowanie zasada, zgodnie z którą z uwagi na transparentność podatkową tych spółek dochód osiągany przez te spółki opodatkowany będzie na poziomie ich wspólników – osób fizycznych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka w celu zastosowania i uwzględnienia przepisów UPO powinna uzyskać certyfikaty rezydencji od:

•osoby prawnej, tj. niemieckiej spółki GmbH będącej komplementariuszem Spółki Osobowej (zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT),

•wszystkich osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej(zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o PIT).

Państwa stanowisko w sprawie pytania 3

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka powinna przesyłać IFT-1R do wszystkich osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej i powinna wykazywać te osoby fizyczne w IFT-1R jako podatników.

Na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT: „Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: (…) 2) w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4”.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o PIT: „Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)”.

Biorąc pod uwagę fakt, iż:

•płatnicy obowiązani są do przesłania IFT-2R/IFT-1R podatnikom,

•natomiast niemieckie spółki komandytowe nie są podatnikami podatku dochodowego w Niemczech – dochód osiągany przez te spółki opodatkowany jest na poziomie ich wspólników, to zdaniem Wnioskodawcy Spółka powinna przesyłać IFT-1R do wszystkich osób fizycznych będących wspólnikami komandytariuszy Spółki Osobowej i powinna wykazywać te osoby fizyczne w IFT-1R jako podatników.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Według art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 ust. 2d ustawy).

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

–z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

–z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną – spółki określonej w art. 5a pkt 26 ustawy – jest osoba fizyczna, to podatnikiem jest osoba fizyczna. Poza tym powołany przepis stanowi o uzyskaniu certyfikatu rezydencji dla udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania, tak też wynika z definicji certyfikatu rezydencji określonej w art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym dla zastosowania art. 29 ust. 2 tej ustawy, nie powinno zatem ulegać wątpliwości, że płatnik powinien uzyskać certyfikat rezydencji od wspólnika/wspólników takiej spółki.

Wobec tego płatnicy mogą stosować preferencyjne stawki przewidziane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku tylko pod warunkiem posiadania zaświadczenia o siedzibie lub miejscu zamieszkania osoby zagranicznej (certyfikat rezydencji), której te należności są wypłacane.

Ponadto, jak wskazano w art. 29 ust. 3 ustawy:

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ustawy).

Według zaś art. 41 ust. 4aa ww. ustawy:

Przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku albo zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów prawa podatkowego, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązanie w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 42 art. 1 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak stanowi natomiast art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy).

Ocena skutków podatkowych Państwa sytuacji

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa, należy wskazać, że dla zastosowania art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinniście Państwo jako płatnik uzyskać certyfikaty rezydencji od osób fizycznych – wspólników spółek komandytowych będących wspólnikami Spółki Osobowej.

Jednocześnie – stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 i art. 42 ust. 6 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – informacje IFT-1/IFT-1R należy przesłać podatnikom, tj. każdej osobie fizycznej będącej wspólnikiem komandytariuszy Spółki Osobowej.

Tym samym Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem tej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie spółki obowiązków płatnika określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 i 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).