Interpretacja indywidualna z dnia 19 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.185.2023.2.ENB

Określenie spełnienia warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 3 maja 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani obywatelką Białorusi z polskim pochodzeniem. 7 marca 2013 r. w B. otrzymała Pani Kartę Polaka (numer Decyzji XXX). Przez ostatnie lata posiadała Pani swoją rezydencję podatkową jedynie na terytorium Białorusi, rozliczała się Pani ze światowych dochodów wyłącznie na terytorium Białorusi.

Pracowała Pani w firmie “X” (od 19 września 2019 r. do 4 stycznia 2022 r.) Ma Pani dokument, który to potwierdza w postaci zaświadczenia o okresie zatrudnienia (w języku rosyjskim oraz jego tłumaczenie poświadczone na język polski). Przyjechała Pani do Polski 7 listopada 2021 r. na podstawie wizy długoterminowej wydanej w związku z posiadaniem Karty Polaka. Przyjechała Pani w celu turystycznym, kulturalnym oraz w celu odwiedzenia rodziny i przyjaciół. Na ten moment nie miała Pani zamiaru zamieszkania stałego na terytorium Polski. Potwierdza to fakt, że w listopadzie i grudniu choć znajdowała się Pani na terytorium Polski, to wciąż pracowała Pani i płaciła podatki na Białorusi. 2 stycznia 2022 r. otworzyła Pani jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce. Stała się Pani polskim rezydentem podatkowym. 4 stycznia 2022 r. zwolniła się Pani z pracy w “X” i tym samym przeniosła Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych do Polski. Ze względu na zamiar pozostania w Polsce i osiedlenia się tutaj na stałe, wystąpiła Pani z wnioskiem o uzyskanie pobytu stałego w Polsce, na podstawie tego, że posiada Pani Kartę Polaka oraz prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. 11 maja 2022 r. na podstawie Decyzji Wojewody A. otrzymała Pani zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Osobiście odebrała Pani kartę stałego pobytu 1 czerwca 2022 r. Od 2 stycznia 2022 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce. Na ten moment wiąże Pani swoją przyszłość z Polską i nie zamierza się wyprowadzać do innego kraju ani też wracać do swojego rodzimego kraju, czyli Białorusi. Ośrodek interesów życiowych i ekonomicznych przeniosła Pani do Polski w styczniu 2022 r. w dniu kiedy otworzyła Pani firmę. Ponadto, przebywa Pani na terytorium Polski już ponad 183 dni w roku podatkowym 2022 r., co w konsekwencji powoduje, że ma Pani miejsce zamieszkania pod względem podatkowym w Polsce i tym samym, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W związku z tym, że w Polsce podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy PIT), chciałaby się Pani dowiedzieć, czy spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót. Chciałby Pani skorzystać z niej w latach 2022, 2023, 2024, 2025.

Nie miała Pani wcześniej miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, ani też nie korzystała wcześniej z tego rodzaju ulg w Polsce. Zamierza Pani w Polsce zostać na stałe (co również potwierdza otrzymanie zezwolenia na pobyt stały). Źródłem dochodów uzyskiwanych przez Panią jest dochód z jednoosobowej działalności gospodarczej otworzonej w Polsce. Ponadto ma Pani nadane numery PESEL i NIP.

W przesłanym uzupełnieniu wyjaśniła Pani, że w 2019, 2020 i 2021 r. nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 7 listopada 2021 r. Pani stałym miejscem zamieszkania była Białoruś. Od 7 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. fizycznie znajdowała się Pani w Polsce. W B. posiadała Pani własne mieszkanie. W Polsce od 7 listopada 2021 r. do 1 grudnia 2021 r. wynajmowała Pani na krótki okres mieszkanie w A. Od 1 grudnia wynajmowała Pani inne mieszkanie w tym mieście. W latach 2019-2021 na Białorusi mieszkała Pani najbliższa rodzina - mama i brat. W Polsce miała Pani dalszych krewnych. Nie ma Pani dzieci oraz męża. Na Białorusi ma Pani dużo przyjaciół i znajomych. Miała Pani znajomych również w Polsce, ale nie dużo. Podczas pobytu w Polsce zamieszkiwała Pani w ww. wynajmowanych mieszkaniach.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 7 listopada 2021 r. wszystkie źródła dochodów pochodziły z pracy na Białorusi, posiadała Pani własne mieszkanie w B. na Białorusi, miała Pani ubezpieczenie mieszkania i zdrowia na Białorusi oraz założone konta w białoruskim banku.

W okresie od okresie od 7 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Pani wszystkie źródła dochodów pochodziły z pracy na Białorusi, posiadała Pani własne mieszkanie w B. na Białorusi, miała Pani ubezpieczenie mieszkania i zdrowia na Białorusi oraz założone konta w białoruskim banku. 5 grudnia 2021 r. otworzyła Pani konto w polskim banku.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. prowadziła Pani aktywność społeczną i obywatelską na Białorusi.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 7 listopada 2021 r przebywała Pani na Białorusi.

W okresie od 7 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. przebywała Pani w Polsce.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do stycznia 2022 r. centrum interesów osobistych i gospodarczych miała Pani na Białorusi.

Nie ma Pani certyfikatu rezydencji z Białorusi, tj. zaświadczenia o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych. Ma Pani zaświadczenie o okresie zatrudnienia od 19 września 2019 r. do 4 stycznia 2022 r. Prowadzi Pani działalność gospodarczą na zasadach opodatkowania określonych w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego ma Pani prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 39, 43 i 44 ustawy o PIT przez 4 lata (2022-2025)?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie spełnia Pani wymogi w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na powrót.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem (…).

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pani być uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Z opisu zdarzenia wynika, że w 2021 r. nie przebywała Pani na terytorium Polski powyżej 183, oraz, że w listopadzie 2021 r. przyjechała Pani do Polski w celu turystycznym, kulturalnym oraz w celu odwiedzenia rodziny i przyjaciół. Nie miała Pani zamiaru zamieszkania na stałe w Polsce. We wniosku wskazała Pani również, że centrum interesów życiowych i ekonomicznych przeniosła Pani do Polski w styczniu 2022 r. w dniu, w którym otworzyła Pani firmę. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do stycznia 2022 r. miała Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych na Białorusi.

Zgodnie zatem z art. 3 ust. 1a ustawy posiada Pani miejsce zamieszkania w Polsce od momentu przeniesienia do Polski centrum interesów życiowych (centrum interesów osobistych i gospodarczych), tj. od stycznia 2022 r. Od tego momentu podlega Pani również w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zatem warunek o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony, bowiem w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Co również istotne, przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ponadto w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również w okresie od początku 2022 r. do momentu przeniesienia do Polski centrum interesów życiowych nie miała Pani w Polsce miejsca zamieszkania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem uznać należy, że spełnia Pani wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy.

Wyjaśniła Pani również, że posiada od 2013 r. Pani Kartę Polaka, natomiast na podstawie decyzji z 11 marca 2022 r. otrzymała Pani zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. regulacji. Przeniesienie miejsca zamieszkania nastąpiło bowiem w związku z posiadaniem wskazanej w przepisie Karty Polaka.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że nie posiada certyfikatu rezydencji, jednakże jest Pani w posiadaniu zaświadczenia od pracodawcy (w języku rosyjskim oraz tłumaczenie poświadczone na język polski), o okresie zatrudnienia od 19 września 2019 r. do 4 stycznia 2022 r.

W oparciu o przedstawione przez Panią wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymieniony przez Panią dokument co prawda nie stanowi certyfikatu rezydencji, jednakże może on potwierdzać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Ponadto skoro – jak Pani wskazuje – przez ostatnie lata rozliczała się Pani na terytorium Białorusi, miała Pani konta w białoruskim banku, czy też posiadała Pani własne mieszkanie, dla celów dowodowych ma Pani możliwość również przedstawić dokumenty np. dotyczące zeznań podatkowych na Białorusi, wyciągi bankowe.

Zatem uznać należy, że będzie przysługiwało Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej, w sytuacji gdy będą one opodatkowane na zasadach określonych w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pani w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).