Interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.121.2023.2.DD

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta: - w ramach Procedury, - w ramach otwarcia Sklepu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 20 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta:

- w ramach Procedury,

- w ramach otwarcia Sklepu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (Sp. z o.o., dalej również jako; „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przez sieć sklepów zlokalizowanych na terenie różnych miast Polski.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

 - Bony dla klientów

Wnioskodawca wprowadził procedurę tzw. decyzji dobrej woli („goodwill decision”), w ramach której wydaje bony pozwalające na dokonanie zakupów w sklepach należących do Spółki („Procedura”). Bon zostaje przyznany w sprawach o statusie krytycznym, takich jak przykładowo:

- przekroczenie czasu przeznaczonego na realizację zadania, np. przy reklamacji,

- błędy firmy lub pracownika (uzasadniona skarga na pracownika),

a także w sytuacjach mających wpływ na utratę dobrego wizerunku firmy lub bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia Klienta, skutkujących utratą klienta.

Klient otrzymuje bon na kwotę zależną od kwoty wydanej na zakupy w sklepie Wnioskodawcy:

- bon 20 zł – za zakupy do wartości 10zł,

- bon 50 zł – za zakupy do wartości 20zł,

- bon 100zł – za zakupy od wartości powyżej 50zł.

Wartość bonu jednorazowo nie przekracza 200 zł.

Bonów nie może otrzymać pracownik Wnioskodawcy ani osoba współpracująca z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych.

Każdy bon jest imienny i zabezpieczony hologramem. Bon może zostać zrealizowany w ciągu 60 dni od jego wydania. Bon nie jest wymieniany na gotówkę.

Bony są wydane zasadniczo w sytuacjach, w których wizerunek Wnioskodawcy jest w jakiś sposób zagrożony. Wydanie bonu ma na celu odwrócenie uwagi od złego wrażenia, jakie mogło zostać wywarte zaistnieniem wyżej opisanych sytuacji krytycznych, a także zachęcić klienta do dalszych zakupów w Sklepach Wnioskodawcy. Dzięki wydawaniu bonów w sytuacjach krytycznych Wnioskodawca jest postrzegany jako podmiot odpowiedzialny, który jest w stanie szybko rozwiązać sytuacje powodujące dyskomfort u klienta, a także jako dostawca godny zaufania.

W zamian za bon możliwe jest nabycie towarów handlowych dostępnych w aktualnej sprzedaży w sklepie. Przy wykorzystaniu bonu nie jest możliwy zakup wyrobów tytoniowych i alkoholu. Wnioskodawca w zamian za bon w momencie sprzedaży wydaje paragon fiskalny albo wystawia fakturę VAT dokumentującą sprzedaż towarów.

 - Bony na otwarcie

W przypadku otwarcia nowego Sklepu Wnioskodawca przekazuje bony klientom. Klient otrzymuje jednorazowo bon na kwotę nie większą niż 200 zł. W zamian za bon możliwe jest nabycie towarów handlowych dostępnych w aktualnej sprzedaży w sklepie. Przy wykorzystaniu bonu nie jest możliwy zakup wyrobów tytoniowych i alkoholu. Bonów nie może otrzymać pracownik Wnioskodawcy ani osoba współpracująca z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca w zamian za bon w momencie sprzedaży wydaje paragon fiskalny albo wystawia fakturę VAT dokumentującą sprzedaż towarów. Bony są wydawane w celach marketingowych – mają za zadanie budowę popularności marki Wnioskodawcy.

Pytania

 1. Czy wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach Procedury, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.)?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

 2. Czy wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach otwarcia Sklepu, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.)?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 6)

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem:

 1. Wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach Procedury, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.),

 2. Wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach otwarcia Sklepu, o których mowa w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.).

Uzasadniając własne stanowisko wskazaliście Państwo, że zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy z 15 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), co do zasady, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów wartość towarów nabytych w celu ich dalszej odsprzedaży w Sklepach Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ma świadomości na moment zakupu towarów, które z nich zostaną nabyte przez klienta w ramach za bon. Równocześnie towary są nabywane w celu osiągnięcia przychodów. Klient, który kupuje towary w zamian za bon jest zasadniczo zachęcony do ponownego odwiedzenia Sklepu, szerszego poznania oferty asortymentowej Wnioskodawcy i dokonywania większej ilości zakupów w Sklepach Wnioskodawcy. Jednocześnie wydanie bonów nie jest wymienione ani w art. 16 ust.1 ustawy o CIT ani kolejnych, tym samym nie istnieje przepisów, który literalnie ograniczałby prawo Wnioskodawcy do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości towarów przekazanych w zamian za bon. W konsekwencji, wartość towarów wydanych w zamian za bon może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym nie ma znaczenia, czy bon został wydany w ramach Procedury czy w ramach otwarcia Sklepu, gdyż oba zdarzenia służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część Państwa stanowiska, która odnosi się jedynie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku Nr 3 i Nr 6). W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W większości przypadków związek kosztu z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

- „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

- „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

- „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego przez sieć sklepów zlokalizowanych na terenie różnych miast Polski.

Wprowadzili Państwo procedurę tzw. decyzji dobrej woli, w ramach której wydają Państwo klientom bony pozwalające na dokonanie zakupów w sklepach należących do Spółki. Bony są wydane zasadniczo w sytuacjach, w których Państwa wizerunek jest w jakiś sposób zagrożony. Wydanie bonu ma na celu odwrócenie uwagi od złego wrażenia, jakie mogło zostać wywarte zaistnieniem sytuacji krytycznych, a także zachęcić klienta do dalszych zakupów w Państwa Sklepach. Dzięki wydawaniu bonów w sytuacjach krytycznych są Państwo postrzegani jako podmiot odpowiedzialny, który jest w stanie szybko rozwiązać sytuacje powodujące dyskomfort u klienta, a także jako dostawca godny zaufania.

Z kolei, w przypadku otwarcia nowego Sklepu przekazują Państwo bony klientom.

W zamian za bon możliwe jest nabycie towarów handlowych dostępnych w aktualnej sprzedaży w sklepie. Bony są wydawane w celach marketingowych – mają za zadanie budowę popularności Państwa marki.

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach Procedury oraz w ramach otwarcia Sklepu, mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w odniesieniu do wydatków tytułem nabycia towarów, które są wydane klientom w zamian za bon otrzymany w ramach Procedury oraz w ramach otwarcia Sklepu, wszystkie przesłanki dotyczące uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop będą spełnione.

Z wniosku jednoznacznie wynika, że bony wydawane są w szczególnych sytuacjach.

Pierwsza dotyczy sytuacji kryzysowych, w których wydanie bonu klientowi ma na celu zatrzymanie klienta, zniwelowanie negatywnego wizerunku Wnioskodawcy jaki mógłby powstać w sytuacji braku reakcji na zaistniałą sytuację.

Druga sytuacja ma natomiast związek z otwarciem nowych sklepów i zmierza do pozyskania nowego klienta. Działania takie mają zatem charakter reklamowy, czy też szerzej marketingowy.

Bez wątpienia zatem w przedstawionych we wniosku sytuacjach istnieje związek pomiędzy poniesieniem wskazanych we wniosku wydatków a uzyskaniem, czy też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednocześnie ww. wydatki nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego do treści powołanego powyżej przepisu nie ulega wątpliwości, że wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach Procedury oraz wartość towarów wydanych w zamian za bon otrzymany przez klienta w ramach otwarcia Sklepu, o których mowa w opisie stanu faktycznego mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zasadność zaliczenia wskazanych przez Państwa wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Jednocześnie, z uwagi na wskazanie przez Państwa we wniosku ORD-IN w części E. „Przedmiot wniosku” w poz. 53 „Rodzaj” jedynie „zaistniały stan faktyczny” oraz określenie w poz. 54 jako „Liczba zaistniałych stanów faktycznych” – 6, zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy jedynie stanów faktycznych przedstawionych we wniosku. Interpretacja ta nie odnosi się natomiast do ewentualnych zdarzeń przyszłych.

Końcowo należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.