Interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.138.2023.2.DS

Podleganie opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 20 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży działki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Z wnioskiem o wydanie interpretacji w tym samym stanie faktycznym wystąpiła również (…).

W roku 2008 małżonkowie (…) założyli spółkę (…) Spółka z o.o. z siedzibą w (…), NIP (…). Spółka została powołana w celach handlowych na potrzeby nabycia jednej, konkretnej nieruchomości. W tym samym roku spółka zrealizowała cel i nabyła od osób fizycznych działkę gruntu nr (…), zaś transakcja nie była objęta podatkiem od towarów i usług i spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od tej transakcji.

W roku 2009 spółka uległa przekształceniu w (…) Spółkę jawną.

W roku 2009 spółka podzieliła nabytą działkę gruntu nr (…) na działki gruntu nr A, B, C oraz D. W roku 2010 Spółka dokonała sprzedaży działki gruntu nr A, a transakcja była objęta podatkiem od towarów i usług. W roku 2011 spółka sprzedała kolejną działkę gruntu o nr B i ta transakcja również była objęta podatkiem od towarów i usług. Spółka nie dokonała żadnych innych czynności handlowych.

W roku 2012 wspólnicy rozwiązali (…) Spółkę jawną bez przeprowadzania likwidacji, zaś obie pozostałe w majątku spółki działki gruntu nr C i D stały się majątkiem byłych wspólników – małżonków (…). Działki w chwili zakupu były i nadal są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę przemysłową. Działki są niezbudowane. W małżeństwie współwłaścicieli przedmiotowych działek panuje ustrój majątkowej wspólności małżeńskiej. Obecnie działki stanowią nieużytek. W ewidencji gruntów są oznaczone jako grunty orne (fragment jako las). Nieruchomość jest niezabudowana i na nieruchomość nie zostały poniesione żadne nakłady (…). Nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana przez spółkę. Celem zakupu było ulokowanie środków finansowych.

Obecnie małżonkowie (…) planują sprzedać jedną z pozostałych działek gruntu o nr D, przy czym (…):

·zajmuje się m.in. handlem nieruchomości i od roku 2005 prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (…) NIP (…). W PKD ma m.in. usługi prawnicze, obrót nieruchomościami, działalność deweloperską,

·nie podejmował żadnych profesjonalnych czynności zmierzających do zwiększenia wartości działki,

·nie wydzierżawiał lub wynajmował opisanej nieruchomości,

·wielokrotnie w ramach działalności gospodarczej nabywał i sprzedawał różnie nieruchomości niezbudowane.

(…) od lutego 2023 r. posiada dochody z najmu domu zakupionego wraz z żoną w roku 2022 do majątku wspólnego.

Powodem sprzedaży jest chęć uzyskania środków finansowych na dalsze inwestycje prowadzone w ramach działalności gospodarczej męża oraz pomoc finansowa rodzinom obu małżonków. W szczególności Sprzedający nie udzielają kupującemu żadnych pełnomocnictw do czynności, które mogłyby podnieść wartość nieruchomości, a uzyskanie pozwolenia na budowę nie jest warunkiem sprzedaży. Nabywcą ma być przedsiębiorca. Wydanie działki ma nastąpić po sprzedaży.

Wniosek o interpretację był już składany przez żonę. W sprawie zostało wystosowane wezwanie, w którym urząd poprosił o doprecyzowanie stanu przyszłego i faktycznego (...). Pozostało bez odpowiedzi. Poniżej w celu ułatwienia rozpoznania nowego wniosku podał Pan odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu z 26 października 2021 r. (...):

1.Jest Pan i w dacie zakupu był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

2.Działalność gospodarczą prowadzi Pan pod nazwą (…) NIP (…). W PKD ma Pan m. in. usługi prawnicze, obrót nieruchomościami, działalność deweloperską.

3.Dla działki nr D nie było i nie zostanie wydane przed sprzedażą pozwolenie na budowę.

4.Dla działki nr D nie były wydawane żadne uzgodnienia, decyzje i pozwolenia.

5.W związku z planowaną sprzedażą nie zamieszczaliście Państwo ogłoszeń o zamiarze sprzedaży, zaś działkę planuje nabyć właściciel sąsiedniej działki.

6.Umowa przedwstępna nie była zawierana. Działka ma być sprzedana bez umowy przedwstępnej. Umowa warunkowa wynika z pierwokupu Lasów Państwowych.

7.Działki były nabywane z myślą o zabezpieczeniu finansowym dla rodziny i rodziców w przyszłości.

8.Działki nie były w żaden sposób zagospodarowywane, wykorzystywane, wydzierżawiane lub najmowane. Stanowiły nieużytek. Nie były obrabiane nawet rolniczo. Taki stan był od dnia zakupu i nie zmienił się z dniem rozwiązania spółki.

9.Działka nie była, nie jest i nie będzie udostępniania osobom trzecim na podstawie żadnych umów. Stanowi obecnie nieużytek.

10.Jedynymi udziałowcami (po połowie) spółki z o.o., a następnie wspólnikami spółki jawnej był Pan z żoną. Po przekształceniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę jawną, a następnie po rozwiązaniu spółki jawnej, działka stała się współwłasnością wspólników po połowie (majątki odrębne). Podstawą wpisu na rzecz wspólników ma być uchwała o rozwiązaniu spółki i prawomocne postanowienie sądu o jej wykreśleniu z KRS.

11.(…) Spółce z o.o. przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, gdyż transakcja nabycia nie była objęta podatkiem od towarów i usług. Również przy przekształceniu (…) Spółki z o.o. w (…) Spółkę jawną nie wystąpiło naliczenie podatku VAT oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wobec powyższego nie wystąpił obowiązek zapłaty podatku VAT przy rozwiązaniu spółki.

12.Przy nabyciu działek w związku z rozwiązaniem spółki jawnej nie przysługiwało Panu, ani żonie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w momencie zakupu nie przysługiwało spółce prawo do odliczenia podatku VAT. Transakcja nabycia nie była objęta podatkiem VAT, gdyż był to zakup od osób fizycznych, które nabyły nieruchomość w spadku wiele lat przed zbyciem, nigdy nie sprzedawały innej nieruchomości, nie prowadziły żadnych działalności gospodarczych, nie dokonywały żadnych ulepszeń ani czynności profesjonalnych związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. Nadto ani spółka, ani Pan z żoną nie ponieśliście żadnych wydatków na ulepszenie działki, w szczególności takich, w stosunku do których istniało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego.

13.Ponieważ udziały w spółce z o.o. a następnie w spółce jawnej były równe, na skutek rozwiązania spółki, nieruchomość weszła do majątków osobistych małżonków po połowie. W księdze wieczystej jako właściciel widnieje cały czas (…) Spółka jawna, zaś wpis przy sprzedaży nastąpi bezpośrednio na rzecz nabywcy. W akcie notariusz powoła dokumenty potwierdzające prawomocne rozwiązanie spółki jawnej.

14.Od momentu rozwiązania spółki w 1 czerwca 2012 r. nie wystąpiły i do sprzedaży nie wystąpią żadne zdarzenia lub czynności prawne skutkujące zmianą rodzaju współwłasności.

15.Działka nr D po rozwiązaniu spółki nie została w żaden sposób wprowadzona, ani księgowo, ani podatkowo do Pańskiej działalności gospodarczej. Nie generuje żadnych kosztów (klasa VI zwolniona z podatku rolnego), ani zysków, nie czyniono nakładów, które mogłyby być rozliczane w ramach Pańskiej działalności gospodarczej. W szczególności nie stanowi i nie będzie stanowić towaru lub środka trwałego w Pańskiej działalności gospodarczej. Nigdy nie została ujęta w Pańskiej działalności gospodarczej. Nie była amortyzowana.

16.Sprzedaż ma nastąpić po uzyskaniu interpretacji podatkowej, za około 3-4 miesiące. Niewielki fragment nieruchomości jest oznaczony jako las, co skutkuje prawem pierwokupu Lasów Państwowych. Reszta gruntu oznaczona jest w ewidencji jako rola.

Pytanie

Czy sprzedaż udziału należącego do (…) będzie objęta podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie wnoszącego o interpretację, sprzedaż udziału należącego do (…) nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach majątku prywatnego, do którego trafi udział po rozwiązaniu spółki jawnej. Przemawia za tym znaczny okres czasu, który upłynął od nabycia i brak możliwości odliczenia tego podatku przy nabyciu nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku –jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Jak stanowi art. 198 ustawy Kodeksu cywilnego:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (t. j. Dz. U. 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów, w tym gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego, w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru np. (nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość gruntowa, niezabudowana, która w chwili zakupu była i nadal jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę przemysłową. Działka stanowi nieużytek, nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie zostały poniesione nakłady na jej uatrakcyjnienie, nie była ona też przedmiotem najmu czy dzierżawy. Nie ogłaszał Pan w mediach sprzedaży nieruchomości, nie udzielał Pan pełnomocnictw, działka nie była, nie jest i nie będzie udostępniana osobom trzecim. Do momentu sprzedaży na ww. działce nie będzie i nie zostanie wydane pozwolenie na budowę.

Jak Wnioskodawca wskazał – jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług prawniczych, obrotu nieruchomościami, działalnością deweloperską. Przeznaczona do sprzedaży działka została nabyta w roku 2008 przez Spółkę (…) Sp. z o.o. Transakcja ta nie była objęta podatkiem od towarów i usług i nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W roku 2009 Spółka uległa przekształceniu na formę prawną (…) Sp. j. Spółka podzieliła działkę na grunty nr A, B, C i D. Dwie z nich zostały sprzedane. W roku 2012 wspólnicy rozwiązali ww. Spółkę bez przeprowadzania likwidacji, a pozostałe działki stały się majątkiem wspólników – Wnioskodawcy i jego żony. Przy nabyciu działek w związku z rozwiązaniem spółki jawnej nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nadto ani spółka, ani Pan z żoną nie ponieśliście żadnych wydatków na ulepszenie działki, w szczególności takich, w stosunku do których istniało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego. Nieruchomość ta nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Spółkę, a celem zakupu było ulokowanie środków finansowych. Działka nr D po rozwiązaniu Spółki nie została wprowadzona do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Nieruchomość weszła do majątków osobistych małżonków po połowie. Od momentu rozwiązania spółki w dniu 1 czerwca 2012 r. nie wystąpiły i do sprzedaży nie wystąpią żadne zdarzenia lub czynności prawne skutkujące zmianą rodzaju współwłasności. Działka nr D po rozwiązaniu spółki nie została w żaden sposób wprowadzona, ani księgowo, ani podatkowo do Pańskiej działalności gospodarczej. Nie generuje żadnych kosztów (klasa VI zwolniona z podatku rolnego), ani zysków, nie czyniono nakładów, które mogłyby być rozliczane w ramach Pańskiej działalności gospodarczej. W szczególności nie stanowi i nie będzie stanowić towaru lub środka trwałego w Pańskiej działalności gospodarczej. Nigdy nie została ujęta w Pańskiej działalności gospodarczej. Nie była amortyzowana.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki nr D będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziałów we współwłasności działki nr D będzie Pan spełniał przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści, wcześniej już przywołanego orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości, w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika zatem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków, w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie podejmował Pan żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Ponadto – jak wskazał Pan we wniosku – działka nr D po rozwiązaniu spółki nie została w żaden sposób wprowadzona, ani księgowo, ani podatkowo do Pańskiej działalności gospodarczej. Nie generuje żadnych kosztów, ani zysków, nie czyniono nakładów, które mogłyby być rozliczane w ramach Pańskiej działalności gospodarczej. W szczególności nie stanowi i nie będzie stanowić towaru lub środka trwałego w Pańskiej działalności gospodarczej. Nigdy nie została ujęta w Pańskiej działalności gospodarczej.

Zatem brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy w związku z dostawą działki nr D.

W konsekwencji dokonując planowanej sprzedaży działki, nie będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a będzie Pan jedynie korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Tym samym, planowana przez Pana sprzedaż udziałów we współwłasności działki nr D nie będzie podlegać po Pana stronie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jako, że nie będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku VAT, a ww. sprzedaż nie będzie podlegała po Pana stronie opodatkowaniu podatkiem VAT, badanie możliwości zwolnienia ww. czynności od podatku na podstawie przepisów art. 43 ustawy stanie się bezzasadne.

Podsumowując, sprzedaż przez Pana udziałów we współwłasności działki nr D nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług, bowiem w związku z ww. dostawą nie wystąpi Pan w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji został rozpatrzony wniosek w zakresie podatku od towarów i usług, z kolei wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnym pismem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w oparciu o informacje, że: „Działka nr D po rozwiązaniu spółki nie została w żaden sposób wprowadzona, ani księgowo, ani podatkowo do Pańskiej działalności gospodarczej. Nie generuje żadnych kosztów (klasa VI zwolniona z podatku rolnego), ani zysków, nie czyniono nakładów, które mogłyby być rozliczane w ramach Pańskiej działalności gospodarczej. W szczególności nie stanowi i nie będzie stanowić towaru lub środka trwałego w Pańskiej działalności gospodarczej. Nigdy nie została ujęta w Pańskiej działalności gospodarczej. Nie była amortyzowana”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ewentualnego opodatkowania przekazania działki nr D do majątku wspólników spółki w związku z rozwiązaniem spółki bez przeprowadzania likwidacji. Kwestia ta nie była przedmiotem analizy przez Organ.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).