Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 9 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.221.2023.1.DJ
Opodatkowanie otrzymanego zwrotu podatku z Kanady.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 14 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu podatku z Kanady. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W roku 2011 przebywał Pan i pracował w Kanadzie i ponieważ przebywał Pan tam powyżej 183 dni i tam znajdowało się Pana centrum interesów życiowych miał Pan tam status rezydenta podatkowego. Nie mieszkał Pan i nie pracował w Kanadzie po roku 2011. Ponieważ Pana zarobki nie przekroczyły kwoty wolnej od podatków, a także można się tam ubiegać o zwrot podatków w terminie do 10 lat, w roku 2021 przystąpił Pan do formalności związanych ze zwrotem podatku za rok 2011.
W (…) roku 2022 otrzymał Pan zwrot podatku za rok 2011 na swoje konto w kanadyjskim banku. Po otrzymaniu zwrotu kontaktował się Pan telefonicznie z właściwym Panu Urzędem Skarbowym (…) i otrzymał Pan informację, że nie jest to przychód i nie musi się Pan z niego rozliczać ani uwzględniać go w swoim zeznaniu podatkowym.
Pytania
1)Czy otrzymany w (…) 2022 zwrot podatku za rok podatkowy 2011 dotyczący zarobków w Kanadzie stanowi przychód za rok 2022?
2)Jeżeli otrzymany w (…) 2022 roku zwrot podatku za rok podatkowy 2011 dotyczący zarobków w Kanadzie stanowi przychód, w jaki sposób powinien go Pan rozliczyć?
3)Jeżeli otrzymany w (…) 2022 roku zwrot podatku za rok podatkowy 2011 dotyczący zarobków w Kanadzie stanowi przychód i powinien go Pan rozliczyć, jakiego kursu dolara kanadyjskiego powinien Pan użyć przy obliczaniu przychodu (przelew przyszedł na Pana konto w kanadyjskim banku (…) 2022 roku)?
Pana stanowisko w sprawie
Otrzymany w (…) 2022 roku zwrot podatku za rok podatkowy 2011 dotyczący zarobków w Kanadzie nie stanowi przychodu za rok 2022 i nie podlega konieczności rozliczenia i uwzględnienia w go w zeznaniu podatkowym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych.
Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub" w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Wobec tego, jeśli podatnik wyjechał do pracy za granicę i traci status polskiego rezydenta podatkowego, płaci podatek jedynie z tytułu zarobków lub majątku osiągniętego z terytorium Polski. Pozostałych zarobków nie rozlicza w Polsce.
Jak stanowi art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.
Podkreślić również należy, że w przypadku polskiego rezydenta podatkowego zagadnienie zwrotu podatku w dużej mierze determinowane jest obowiązującą metodą unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku bowiem metody wyłączenia z progresją zagraniczny dochód jest w Polsce zwolniony od podatku i ewentualnie brany pod uwagę przy obliczaniu progresywnej stawki podatku stosowanej do dochodów uzyskiwanych w Rzeczypospolitej Polskiej. W sytuacji, gdy polski rezydent podatkowy uzyskuje wyłącznie dochód za granicą, to na mocy metody wyłączenia z progresją dochód ten nie podlega w Polsce opodatkowaniu. Umowa z zasadą zwolnienia z progresją pozwala na zaliczanie zarobku zagranicznego na poczet podstawy obliczenia podatku w Polsce wyłącznie celem ustalenia właściwej stawki podatkowej, którą stosuje się tylko do zarobków uzyskanych w kraju. Zagraniczne zarobki przyczyniają się zatem do ustalenia stawki podatku, ale tylko jeżeli dodatkowo zarabiało się w kraju.
Skoro zatem dochód zagraniczny nie podlega opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej, to podatnik nie odlicza zagranicznego podatku. To z kolei oznacza, że w sytuacji otrzymania zwrotu podatku z zagranicy będzie to dla niego zdarzenie podatkowo neutralne. W takim przypadku art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania i podatnik takiego zwrotu nie wykazuje w polskiej deklaracji podatkowej.
Zupełnie inaczej powyższa kwestia przedstawia się w odniesieniu do polskiego rezydenta podatkowego w przypadku metody proporcjonalnego odliczenia. W takiej sytuacji od polskiego podatku podatnik może odliczyć podatek zapłacony za granicą, który w ten sposób pomniejszy polskie zobowiązanie podatkowe. Odliczenia można dokonać maksymalnie do wysokości polskiego zobowiązania podatkowego. W przypadku, gdy przy tej metodzie podatnik otrzyma zwrot podatku z zagranicy (uprzednio odliczonego), będzie musiał wykazać go w zeznaniu podatkowym składanym za ten rok, w którym zwrot otrzymał.
W konsekwencji zwrot jest wykazywany w roku jego otrzymania, a nie poprzez skorygowanie deklaracji podatkowej, w której zagraniczny podatek został odliczony.
Sposób postępowania ze zwróconym (jako nadpłata) zagranicznym podatkiem dochodowym jest uzależnione od tego, czy podatek ten (w roku jego zapłacenia) został odliczony od podatku polskiego (w umowie z danym państwem przewidziano metodę zaliczenia jako metodę unikania podwójnego opodatkowania), czy też nie nastąpiło takie odliczenie (została zastosowana metoda wyłączenia z progresją, względnie polski podatnik nie odliczał zagranicznego podatku od podatku polskiego, nawet jeśli zasadniczo w umowie z danym państwem przewidziano metodę zaliczenia).
W praktyce, jeśli podatnicy po odliczeniu zagranicznego podatku w polskim rocznym zeznaniu podatkowym otrzymają jego zwrot, będą musieli go rozliczyć w zeznaniu. Przy czym do polskiego podatku dolicza się tylko tę część otrzymanego zwrotu, która uprzednio pomniejszyła podatek za rok, kiedy podatnik rozliczał się z zagranicznych dochodów.
NSA w wyroku z 18 września 2018 r. II FSK 2417/16 stwierdził:
Jeśli podatnik najpierw odliczył od podatku płaconego w Polsce podatek uiszczony za granicą, a potem uzyskał jego zwrot, musi dokonać doliczenia tego podatku w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym zwrócono mu podatek. Nie jest możliwe złożenie korekty uprzednio złożonego zeznania (z uwzględnieniem zwróconego podatku) w związku z otrzymanym zwrotem podatku z zagranicy i ponowne skorzystanie z tzw. ulgi abolicyjnej.
Podsumowując, zwroty należy bezwzględnie wykazywać wtedy, gdy najpierw kwota podatku zapłaconego za granicą została odliczona w Polsce w rocznym zeznaniu podatkowym, a później przekazano podatnikowi jej zwrot.
Z opisu sprawy wynika, że w roku 2011 przebywał Pan i pracował w Kanadzie i ponieważ przebywał Pan tam powyżej 183 dni i tam znajdowało się Pana centrum interesów życiowych miał Pan tam status rezydenta podatkowego. Nie mieszkał Pan i nie pracował w Kanadzie po roku 2011. Ponieważ Pana zarobki nie przekroczyły kwoty wolnej od podatków a także można się tam ubiegać o zwrot podatków w terminie do 10 lat, w roku 2021 przystąpił Pan do formalności związanych ze zwrotem podatku za rok 2011. W (…) roku 2022 otrzymał Pan zwrot podatku za rok 2011, dotyczący zarobków w Kanadzie.
Powziął Pan m.in. wątpliwość, czy otrzymany w (…) 2022 ww. zwrot podatku stanowi Pana przychód za rok 2022.
Pana zdaniem, otrzymany w (…) 2022 roku zwrot podatku za rok podatkowy 2011 dotyczący zarobków w Kanadzie nie stanowi przychodu za rok 2022 i nie podlega konieczności rozliczenia i uwzględnienia w go w zeznaniu podatkowym.
Pana stanowisko w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe. Mając bowiem na uwadze, że w 2011 roku przebywał Pan powyżej 183 dni i pracował Pan w Kanadzie, Pana rezydencja podatkowa w 2011 r. - jak sam wskazał Pan we wniosku - była w Kanadzie oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie z pracy wykonywanej w Kanadzie nie podlegały opodatkowaniu w Polsce. Zatem nie miał Pan obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce w związku z uzyskiwaniem dochodów w tymże roku z tytułu zatrudnienia w Kanadzie.
W konsekwencji, skoro jak wyżej wywiedziono dochody osiągnięte przez Pana w 2011 roku z pracy wykonywanej w Kanadzie nie podlegały opodatkowaniu w Polsce (bowiem w 2011 roku był Pan rezydentem Kanady), zatem nie odliczył Pan w Polsce podatku dochodowego zapłaconego w Kanadzie, to w konsekwencji w związku z otrzymaniem w 2022 roku zwrotu zapłaconego w tym kraju (tj. Kanadzie) podatku za 2011 rok nie ma Pan obowiązku dokonania jego doliczenia na podstawie art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu wskazać należy, że z uwagi na fakt, że Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe (tj. uznano, że zwrot podatku za rok podatkowy 2011 dotyczący zarobków w Kanadzie nie stanowi przychodu za 2022 rok), rozpatrywanie pozostałych kwestii będących przedmiotem Pana wniosku, a zakreślonych pytaniami: nr 2 i 3, jest w tym przypadku niecelowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right