Wyrok SN z dnia 27 października 2022 r., sygn. III USKP 9/22

Nie sposób przyjąć, że do ustalenia uprawnienia ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej, ten sam okres pracy ubezpieczonego na kolei, polegający na wykonywaniu pracy na stanowisku palacza kotłów przewoźnych w okresie od 1 lutego 1982 r. do 18 października 1989 r., będzie obliczany w inny sposób na potrzeby określenia wymiaru stażu ubezpieczeniowego niż na potrzeby określenia wymiaru pracy w warunkach szczególnych. Prowadziłoby to do nieznajdującego logicznego uzasadnienia zróżnicowania sposobu obliczania stażu pracowniczego tego samego ubezpieczonego przy ustalaniu prawa do tego samego świadczenia dla określenia wymiaru ogólnego okresu ubezpieczenia i okresu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki (przewodniczący)

 ‎SSN Romuald Dalewski ‎

SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania M. W. ‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Lublinie ‎o prawo do emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 października 2022 r., ‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie ‎z dnia 10 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa 572/19,

1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala apelację pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie VIII U 2234/18;

2. zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Lublinie na rzecz odwołującego się M. W. kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 18 lipca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie odmówił wnioskodawcy M. W. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) i wskazał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku wykazał 18 lat, 4 miesiące i 27 dni stażu pracy w szczególnych warunkach, ale nie wykazał ogólnego stażu ubezpieczeniowego wynoszącego co najmniej 25 lat.