Wyrok SN z dnia 27 października 2022 r., sygn. III USKP 40/22

Oczywiste naruszenie prawa powinno być rozumiane jako widoczna od razu, bez potrzeby dokonywania pogłębionej analizy jurydycznej, sprzeczność wykładni lub stosowania prawa z brzmieniem przepisów albo powszechnie przyjętymi (uznawanymi) regułami interpretacji. Oznacza to, że we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, jak i w jego uzasadnieniu, niezbędne jest powołanie konkretnych przepisów prawa, z którymi wyrok sądu drugiej instancji jest w oczywisty sposób sprzeczny, a o tym, że skarga jest oczywiście uzasadniona nie może decydować argumentacja zawarta w uzasadnieniu jej podstaw.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Romuald Dalewski ‎

SSN Renata Żywicka

w sprawie z odwołania A. M. ‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu ‎o wysokość emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 października 2022 r., ‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie ‎z dnia 21 stycznia 2021 r., sygn. akt III AUa 877/19,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od skarżącego A. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W dniu 9 września 2008 r. A. M. złożył wniosek o emeryturę, która decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu z 1 lutego 2010 r. została mu przyznana od dnia 1 września 2008 r. W dniu 9 maja 2016 r. A. M. złożył wniosek o przeliczenie wysokości emerytury z uwzględnieniem zatrudnienia w Niemczech we wskazanych we wniosku okresach. Najpierw decyzją z dnia 29 czerwca 2016 r., a następnie decyzją z dnia 9 lutego 2017 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu wniosku, dokonywał przeliczenia emerytury. W złożonym odwołaniu od decyzji z 2017 r. kwestionował przyjęty przez Zakład sposób przeliczenia świadczenia. Wyrokiem z dnia 9 października 2019 r. Sąd Okręgowy w Lublinie zmienił drugą z wymienionych decyzji w ten sposób, że przyjął do obliczenia emerytury A. M. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z lat 1976 - 1989, 2007, 2010-2014 i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 122,27% (punkt I), w pozostałej części odwołanie oddalił (punkt II), koszty procesu między stronami wzajemnie zniósł (punkt III).