Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.259.2023.1.JS

Obowiązki płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne oraz napoje.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w A., na podstawie art. 232 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.), jest zobowiązana do dostarczania pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednich posiłków profilaktycznych i napojów, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. Nr 60, poz. 279 ze zm.) (dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 5 Rozporządzenia stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników. Uzgodnienia mają również dotyczyć sytuacji szczególnych, tj. przypadku gdy pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych.

Spółka zatrudnia pracowników, którym jest zobowiązana wydawać posiłki profilaktyczne i napoje (...). Pracownicy Spółki wykonują pracę zmianową w różnych lokalizacjach. Zakres działalności Spółki zmusza do tego by pracownicy wykonywali pracę w miejscach oddalonych od siedziby Spółki na terenie całego województwa śląskiego oraz województw: dolnośląskiego, małopolskiego, lubelskiego (w zależności od tego w jakim miejscu realizowane są czynności serwisowe i montażowe (...)). Spółka nie ma możliwości zapewnienia pracownikom posiłków w czasie pracy. Jest to spowodowane brakiem odpowiedniego zaplecza, tj. stołówki oraz pomieszczenia spełniającego właściwe normy sanitarne, w którym posiłki mogłyby być przygotowywane oraz sposobem organizacji pracy. Dlatego zarówno ze względu na rodzaj wykonywanej pracy (usługi wykonywane na rzecz (...) w różnych lokalizacjach), jak również ze względów organizacyjnych(brak możliwości wydawania posiłków profilaktycznych w naturze) Spółka realizuje obowiązek zapewnienia pracownikowi posiłków i napojów profilaktycznych w inny sposób niż poprzez wydanie jednego dania gorącego.

Spółka realizuje obowiązek wynikający z Rozporządzenia poprzez wydawanie uprawnionym pracownikom co miesiąc papierowych kuponów żywieniowych. Kupony żywieniowe umożliwiają zakup gotowych posiłków profilaktycznych lub artykułów spożywczych niezbędnych do ich samodzielnego przygotowania. Pracownikami upoważnionymi do otrzymania kuponów żywieniowych na posiłek profilaktyczny są pracownicy Spółki wykonujący pracę w (...). Są to m.in. prace związane z montażem i serwisem (...).

Spółka wprowadziła Regulamin korzystania z kuponów żywieniowych, obowiązujący wszystkich pracowników uprawnionych do otrzymywania kuponów żywieniowych (dalej, jako: „Regulamin”). Zgodnie z Regulaminem Posiłki Profilaktyczne zakupione lub przygotowane przez pracownika na podstawie kuponów żywieniowych muszą bezwzględnie spełniać wymogi posiłku profilaktycznego w rozumieniu § 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 roku w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Pracowników obowiązuje zakaz wykorzystywana kuponów żywieniowych w innym celu niż przygotowanie posiłków profilaktycznych. Zgodnie z Regulaminem Spółka ma prawo do wglądu w paragony fiskalne potwierdzające zakup posiłków lub artykułów spożywczych nabytych za pomocą kuponów żywieniowych, celem weryfikacji czy zostały użyte zgodnie z przeznaczeniem.

Wystawcą kuponów żywieniowych jest zewnętrzny podmiot- firma X. Kupony żywnościowe dostarczane przez tę firmę, a następnie wydawane pracownikom przez Spółkę, uprawniają do zakupu posiłków profilaktycznych i artykułów spożywczych jedynie w punktach handlowych, których główną działalnością jest sprzedaż ogólnospożywcza oraz w punktach gastronomicznych lub cateringowych. Wskazanie lub ograniczenie typów punktów handlowych, gastronomicznych i cateringowych odbywa się przy wykorzystaniu kodu MCC (Merchant Category Code) - czterocyfrowego oznaczenia MCC przypisanego przedsiębiorstwu działającemu w danej branży. Na kuponie żywnościowym wprowadzone jest oznaczenie, że kupon uprawnia tylko do nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów (bezalkoholowych).

W przypadku stwierdzenia wykorzystania kuponu żywnościowego niezgodnie z przeznaczeniem, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu środków związanych z nieuprawnionym użyciem kuponu. Zabezpieczenie roszczeń Spółki z tytułu wydanych pracownikowi kuponów nastąpi np. poprzez uzyskanie zgody pracownika na potrącenie środków pieniężnych z wynagrodzenia pracownika.

Pytanie

Czy przekazane pracownikom, celem wywiązywania się przez Spółkę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, kupony żywnościowe uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych spełniają warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 11 b ustawy o PIT, a tym samym wartość finansowanych przez Spółkę kuponów żywnościowych stanowi przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka nie jest zobowiązana do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, kupony żywnościowe przekazywane pracownikom, celem wywiązania się przez Spółkę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, mogą być traktowane jako kupony uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych określone w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, a tym samym wartość finansowanych przez Spółkę kuponów żywnościowych stanowi przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka nie jest zobowiązany do obliczania, pobierania oraz wypłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracodawca, zgodnie z art. 232 KP jest zobowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Spółka zatrudnia pracowników w warunkach szczególnie uciążliwych, tj. pracowników wykonujących pracę (...), stąd z mocy prawa jest zobowiązana uprawnionym pracownikom zapewnić nieodpłatnie posiłki profilaktyczne i napoje.

Jednocześnie jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych pracodawca nie ma możliwości wydawania pracownikom posiłku w formie jednego dania gorącego, to zamiast tego, zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia, może on zapewnić pracownikom możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku.

Zgodnie z § 5 Rozporządzenia stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki profilaktyczne i napoje Spółka ustaliła w Regulaminie. W treści Regulaminu zostały również uregulowane zasady wydawania kuponów żywnościowych i zasady wykorzystywania kuponów przez pracowników. Z uwagi na fakt, że Spółka nie ma możliwości wydawania posiłków profilaktycznych, Spółka co miesiąc wydaje uprawnionym pracownikom papierowe dowody (kupony żywnościowej) uprawniające pracownika do otrzymania na ich podstawie posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów bezalkoholowych.

Uprawniony pracownik może w ten sposób nabyć posiłek profilaktyczny, artykuły spożywcze potrzebne do jego przygotowania lub napoje w punktach handlowych, których główną działalnością jest sprzedaż ogólnospożywcza oraz w punktach gastronomicznych lub cateringowych.

Spółka wprowadziła Regulamin korzystania z kuponów żywieniowych, obowiązujący wszystkich pracowników uprawnionych do otrzymywania kuponów żywieniowych. Zgodnie z Regulaminem Posiłki Profilaktyczne zakupione lub przygotowane przez pracownika na podstawie kuponów żywieniowych muszą bezwzględnie spełniać wymogi posiłku profilaktycznego w rozumieniu § 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Pracowników obowiązuje zakaz wykorzystywana kuponów żywieniowych w innym celu niż przygotowanie posiłków profilaktycznych. Zgodnie z Regulaminem Spółka ma prawo do wglądu w paragony fiskalne potwierdzające zakup posiłków lub artykułów spożywczych nabytych za pomocą kuponów żywieniowych, celem weryfikacji czy zostały użyte zgodnie z przeznaczeniem.

Wystawcą kuponów żywieniowych jest zewnętrzny podmiot- firma X. Kupony żywnościowe dostarczane przez tę firmę, a następnie wydawane pracownikom przez Spółkę, uprawniają do zakupu posiłków profilaktycznych i artykułów spożywczych jedynie w punktach handlowych, których główną działalnością jest sprzedaż ogólnospożywcza oraz w punktach gastronomicznych lub cateringowych. Wskazanie lub ograniczenie typów punktów handlowych, gastronomicznych i cateringowych odbywa się przy wykorzystaniu kodu MCC (Merchant Category Code) - czterocyfrowego oznaczenia MCC przypisanego przedsiębiorstwu działającemu w danej branży. Na kuponie żywnościowym wprowadzone jest oznaczenie, że kupon uprawnia tylko do nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów (bezalkoholowych).

W przypadku stwierdzenia wykorzystania kuponu żywnościowego niezgodnie z przeznaczeniem, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu środków związanych z nieuprawnionym użyciem kuponu. Zabezpieczenie roszczeń Spółki z tytułu wydanych pracownikowi kuponów nastąpi np. poprzez uzyskanie zgody pracownika na potrącenie środków pieniężnych z wynagrodzenia pracownika.

Odnosząc powyższe do przepisów ustawy o PIT, należy wskazać, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z pewnymi wyjątkami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Spółka, zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, jest obowiązana jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od niego przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez Spółkę.

Z kolei, zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o PIT, Spółka przekazuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby Spółki wykonuje swoje zadania. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 b ustawy o PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

A zatem warunkiem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, w opisywanym stanie faktycznym, jest otrzymywanie przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

Zdaniem Spółki, opisywane przez nią kupony żywnościowe mieszczą się w katalogu wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT.

Za uznaniem kuponów za instrument uprawniający do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów i podlegający zwolnieniu z PIT w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 b ustawy o PIT przemawiają poniższe okoliczności:

1.Uprawniony pracownik, który otrzymuje od Spółki kupon żywnościowy na posiłki profilaktyczne i napoje (gotowe posiłki, artykuły spożywcze i napoje bezalkoholowe), nie będzie mógł swobodnie nim dysponować, ponieważ kupon ma ograniczoną funkcjonalność. Pracownik będzie miał możliwość realizacji kuponu tylko i wyłącznie w wybranych typach punktów sprzedaży oferujących produkty żywnościowe (sklepy spożywcze, piekarnie, sklepy mięsne, rybne) lub usługi związane z przygotowaniem posiłków (np. usługi cateringowe i gastronomiczne, restauracje, bary ftp).

2.Zasady i warunki korzystania z kuponów żywnościowych przekazanych pracownikom przez Spółkę określa umowa z wystawcą kuponów- firmą X oraz wprowadzony przez Spółkę Regulamin. Regulamin zobowiązuje pracownika do realizacji kuponów w sposób bezwzględnie spełniający wymogi Rozporządzenia dot. posiłku profilaktycznego. Każdy uprawniony pracownik będzie zobowiązany złożyć pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z Regulaminem, tym samym zobowiązując się do przestrzegania i akceptacji ww. zasad.

3.Pracownik jest również zobowiązany do przechowywania paragonów fiskalnych potwierdzających zakup posiłków profilaktycznych i napojów oraz artykułów spożywczych przeznaczonych do celów profilaktycznych i regeneracji sił pracowników. W przypadku stwierdzenia wykorzystania kuponu niezgodnie z przeznaczeniem, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu środków związanych z nieuprawnionym użyciem kuponu. Zabezpieczenie roszczeń Spółki z tytułu wydanego pracownikowi kuponu następuje np. poprzez uzyskanie zgody pracownika na potrącenie środków pieniężnych z wynagrodzenia pracownika.

W ocenie Spółki, niedopuszczalne byłoby kwalifikowanie kuponów, które Spółka przekazuje pracownikom, jako ekwiwalent pieniądza i utożsamianie ich ze świadczeniem pieniężnym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, uprawnione będzie zastosowanie zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 11 b ustawy o PIT w odniesieniu do wartości otrzymanych kuponów przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Spółkę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów. Spółka jest bowiem zobowiązana z mocy prawa, z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów, jednak pomimo ciążącego na nim obowiązku nie ma możliwości wydania pracownikom tych posiłków i napojów ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracowników pracy i ze względów organizacyjnych.

Zasadność stanowiska Spółki potwierdzają uprzednio wydane interpretacje indywidualne dotyczące podobnych stanów faktycznych, w tym m.in.:

•Pismo z 20 stycznia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2- 3.4011.853.2020.1 .GG , w treści którego wskazano że:

Finansowanie pracownikom posiłków profilaktycznych w formie bonów żywieniowych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy Prezes Zarządu wyda zarządzenie, zobowiązujące uprawnionych pracowników do realizacji otrzymanych bonów żywieniowych zgodnie z wytycznymi, wynikającymi z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Pracownicy realizowaliby samodzielnie bony żywieniowe z obowiązkiem zachowania paragonu, czy innego dokumentu zakupu, który musieliby przekazywać przełożonemu.

•Pismo z 20 marca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2- 3.4011.63.2020.1 .AC, w treści którego wskazano, że:

Istotną jest okoliczność, że obok zapewnienia pracownikom kuponów żywnościowych na posiłki profilaktyczne, Wnioskodawca stworzył także transparentne, pisemne zasady korzystania z kuponów przez pracowników, z którymi to zasadami każdy pracownik zobowiązany jest się zapoznać i je przestrzegać. Zasady te gwarantują pracownikowi, że w zamian za kupon, w wybranych punktach akceptujących, otrzyma on posiłki lub też produkty niezbędne do ich przygotowania. Pracodawca spełnia tym samym obowiązek nałożony na Niego przepisami z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy w postaci zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych - udostępniając kupony żywnościowe na posiłki profilaktyczne. Obowiązek ten koresponduje z kolei z treścią zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, które zwalnia z podatku m.in. wartość przekazanych kuponów.

Stanowiska zgodnie, z którymi wartość m.in. kuponów podlegających wymianie na produkty lub posiłki profilaktyczne, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego w oparciu o treść art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, zostały wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej również m.in. w poniższych interpretacjach indywidualnych:

•z 18 lutego 2020 r., nr. 0113-KDIPT2-3.4011.31.2020.2.ST

•z 7 maja 2019 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.121.2019.1.HD,

•z 22 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.68.2018.1 .DS,

•z 12 października 2018 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.316.2018.2.ŁS,

•z 10 października 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.445.2018.1.RR,

•z 27 września 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.407.2018.2.MS.

Wyrażone powyżej stanowiska korespondują również z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w tym m.in. ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wyrażonym w treści wyroku z 26 listopada 2019 r. sygnatura akt I SA/G11116/19 dot. Zwolnienia z PIT bonów żywnościowych, w treści którego Sąd wskazał, że:

Przekazywanie pracownikom bonów żywieniowych jako innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b u.p.d.o.f.

Podsumowując, w opinii Spółki kupony, przekazywane pracownikom celem wywiązania się przez Spółkę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, mogą być traktowane jako instrument uprawniający do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, określony w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, a tym samym wartość kuponu, przekazanego przez Spółkę pracownikowi, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Stosownie do art. 12 omawianej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Stosownie do art. 32 tej ustawy:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z art. 21 ust. 1 pkt 11b omawianej ustawy wynika, że:

Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Zgodnie z art. 232 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 1510 ze zm.):

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Rozporządzeniem, o którym mowa w powyższym przepisie jest rozporządzenie Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).

Na mocy § 1 ww. rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia - w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1160):

Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 omawianego rozporządzenia stanowi, że:

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,

2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^○ C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^○ C,

3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,

4)pod ziemią.

Stosownie do § 5 ww. rozporządzenia:

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Z § 8 omawianego rozporządzenia wynika, że:

Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane powyżej przepisy prawa w pierwszej kolejności zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych – objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.

Wobec tego wartość finansowanych przez Państwa bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne – przekazywane pracownikom celem wywiązania się przez Spółkę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, które umożliwiają ich nabycie bądź nabycie produktów niezbędnych do ich przyrządzenia i mogą być realizowane w punktach akceptacyjnych, które nie umożliwiają nabycia innych towarów lub usług niemających takiego charakteru – będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym na Spółce, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne na podstawie art. 32 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Państwo interpretacji indywidualnych informuję, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).