Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.104.2023.1.JO

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2023 r., za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek wspólny z 15 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒A. LIMITED

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒B. LIMITED

Opis stanu faktycznego

A. LIMITED (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Sprzedawca ZCP” lub „Spółka”) to podmiot z siedzibą w Wielkiej Brytanii, który prowadzi działalność gospodarczą w branży sprzedaży detalicznej m.in. produktów kosmetycznych i pielęgnacyjnych za pośrednictwem sieci Internet (tzw. sprzedaż e-commerce). Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej w grupie (…) reorganizacji, Spółka 1 marca 2022 r. zawarła z B. LIMITED (dalej jako: „Nabywca ZCP”; dalej łącznie ze Spółką jako: „Wnioskodawcy”) umowę (dalej jako: „Umowa”) zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej jako: „ZCP”), na mocy której wydzielona część przedsiębiorstwa, prowadzonego uprzednio przez Wnioskodawcę, została sprzedana na rzecz Nabywcy ZCP. Przedmiot Umowy spełniał definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W związku z powyższym, począwszy od 1 marca 2022 r. (dalej jako: „Dzień Transferu”), Nabywca ZCP nabył składniki majątkowe, wykorzystywane uprzednio dla celów prowadzenia działalności gospodarczej przez Sprzedawcę ZCP (dalej jako: „Aktywa”) w ramach sprzedawanej ZCP. Działalność prowadzona przez Sprzedawcę ZCP, za pomocą Aktywów wchodzących w skład ZCP, obejmowała natomiast projektowanie, produkcję oraz dystrybucję linii produktów oznaczonych jako B. (obejmujących produkty do skóry, produkty do włosów, kosmetyki, perfumy oraz pozostałe kosmetyki) (dalej jako: „Biznes”).

W związku z tym, Nabywca ZCP wstąpił również w określone prawa i obowiązki Sprzedawcy ZCP, związane z ZCP - m.in. w prawa i obowiązki wynikające z zawartych uprzednio przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego ZCP umów handlowych (w tym zamówień na towary, złożonych przez Sprzedawcę ZCP przed 1 marca 2022 r., dotyczące towarów wykorzystywanych w działalności prowadzonej w ramach ZCP) - przy czym dotyczyło to umów, w odniesieniu do których omawiany transfer praw i obowiązków możliwy był z perspektywy prawnej. Tym samym, w odniesieniu do towarów wykorzystywanych w działalności ZCP i będących przedmiotem niniejszego wniosku (linia B), dostarczonych po dniu 1 marca 2022 r., prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przenoszone było przez dostawców bezpośrednio na Nabywcę ZCP.

Nabywca ZCP to podmiot należący do tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca, posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Zgodnie z wybranymi zapisami Umowy:

‒Sprzedawca ZCP sprzedał, a Nabywca ZCP nabył Biznes i Aktywa w celu prowadzenia Biznesu jako kontynuacji działalności Sprzedawcy ZCP.

‒Tytuł własności, własność rzeczywista i wszelkie ryzyka związane z Aktywami przeszły na Nabywcę ZCP w Dniu Transferu.

‒Zawarte umowy związane z Biznesem powinny być traktowane w następujący sposób:

‒Umowa stanowi cesję na rzecz Nabywcy ZCP korzyści wynikających ze wszystkich umów, które Sprzedawca ZCP jest uprawniony scedować bez zgody osób trzecich, w każdym przypadku ze skutkiem od Dnia Transferu;

‒W odniesieniu do umów, które nie mogą być scedowane bez zgody osoby trzeciej na rzecz Nabywcy ZCP - od Dnia Transferu Sprzedawca ZCP zatrzymuje prawa z nich wynikające (niemiej wszelkie zyski i straty będą należeć do Nabywcy ZCP i będą przez niego ponoszone, a Sprzedawca ZCP, na żądanie i koszt Nabywcy ZCP, udzieli Nabywcy ZCP wszelkiej uzasadnionej pomocy, aby umożliwić Nabywcy ZCP egzekwowanie tych umów);

‒Sprzedawca ZCP i Nabywca ZCP dołożą wszelkich uzasadnionych starań, aby uzyskać wszelkie niezbędne zgody na cesję lub odnowienie każdej z umów;

‒ze skutkiem od Dnia Transferu Nabywca ZCP przejmuje zobowiązania i wykonuje, wypełnia i wywiązuje się ze wszystkich zobowiązań Sprzedawcy ZCP wynikających z umów (oraz zwalnia Sprzedawcę ZCP z potencjalnych roszczeń wynikających z nieprzestrzegania lub niewykonywania przez Nabywcę ZCP warunków którejkolwiek z umów po Dniu Transferu).

‒Ze skutkiem od Dnia Transferu, Nabywca ZCP ponosi odpowiedzialność i płaci za wywiązanie się z wykonania i wypełnienia wszystkich zobowiązań Sprzedawcy ZCP związanych z Biznesem (oraz zwolni Sprzedającego z potencjalnych roszczeń w odniesieniu do któregokolwiek z nich).

Przed Dniem Transferu Spółka prowadziła działalność (Biznes) z wykorzystaniem ZCP (Aktywów), będącej przedmiotem transakcji. W związku z tym, Wnioskodawca dokonywał zamówień na towary od swoich dostawców, również z krajów znajdujących się poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku niektórych transakcji związanych z ZCP wystąpiły sytuacje, w których towary zamówione przez Spółkę przed Dniem Transferu zostały dopuszczone do obrotu na terytorium UE (a tym samym dług celny powstał) w dniu lub po Dniu Transferu (dalej jako: „Towary Zaimportowane”). W takiej sytuacji, mogą zdarzyć się przypadki, w których na dokumentach importowych jako importer Towarów Zaimportowanych na terytorium UE (odbiorca) wskazana jest Spółka (przy czym dokumenty te zostały wystawione, a co za tym idzie, również otrzymane, po Dniu Transferu).

Towary Zaimportowane były, są lub będą wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT przez Nabywcę ZCP. Ponadto, w stosunku do przedmiotowych transakcji nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 88 ustawy o VAT (tj. w szczególności otrzymane dokumenty stwierdzają czynności, które zostały dokonane, podają kwoty zgodne z rzeczywistością oraz nie dokumentują czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego).

Pytania

1.Czy w zaistniałym stanie faktycznym Nabywca ZCP ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, dla których dług celny powstał po Dniu Transferu, a na dokumentach celnych wskazana jest Spółka?

2.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że:

1.W zaistniałym stanie faktycznym Nabywca ZCP ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, dla których dług celny powstał po Dniu Transferu, a na dokumentach celnych wskazana jest Spółka.

2.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

Ad. 1

Uwagi ogólne

Na wstępie Wnioskodawcy pragną zauważyć, iż w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w niniejszym wniosku, konieczne jest ustalenie, czy transakcja sprzedaży ZCP skutkuje przeniesieniem na Nabywcę ZCP praw i obowiązków na gruncie podatku VAT, związanych z tym ZCP.

1.Przepisy Ordynacji podatkowej

Następstwo prawne jest to przejście z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Nabycie to dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym zostało uregulowane m.in. w przepisach zawartych w art. 93-106 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 1997 Nr 137 poz. 926 z późn. zm.) (dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych. W przedmiotowym katalogu sytuacji nie została natomiast wymieniona transakcja sprzedaży ZCP.

2.Przepisy ustawy o VAT oraz Dyrektywy VAT

Dodatkowo trzeba również wskazać na przepisy dotyczące dostawy (sprzedaży) ZCP na gruncie podatku od towarów i usług. W ustawie o VAT kwestię tę reguluje art. 6 pkt 1, który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co w praktyce oznacza, że zbycie ZCP nie podlega opodatkowaniu VAT. Z kolei art. 91 ust. 9 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe przepisy ustawy o VAT stanowią implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej jako: „Dyrektywa VAT”), stanowiącego, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Z wyjątkiem art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, który odnosi się do tzw. korekt wieloletnich i współczynnika, przepisy krajowe nie regulują wprost kwestii następstwa prawnego w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W polskim porządku prawnym nie istnieje jednak żaden przepis prawny, który wykluczałby sukcesję podatkową w opisywanym przypadku.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców, mając na uwadze treść art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT w zw. z art. 19 Dyrektywy VAT, należy uznać, że w przypadku zbycia ZCP, nabywca ZCP powinien być traktowany jako następca prawny, wstępujący we wszelkie przewidziane w przepisach VAT prawa i obowiązki zbywającego ZCP. Skutkiem tego następstwa jest przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem, na warunkach identycznych, jakie obowiązywałyby zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło. Tym samym, w podatku od towarów i usług istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji Podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych w sytuacji przekazania przedsiębiorstwa prowadzonego przez spółkę innej spółce.

Innymi słowy, można stwierdzić, że powinno dojść do kontynuacji rozliczeń podatkowych na gruncie VAT związanych ze zbywaną ZCP. Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, nie powinno zatem ulegać wątpliwości, że na gruncie podatku od towarów i usług prawem przenoszonym w omawianym kontekście będzie m.in. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (tj. prawo do odliczenia VAT naliczonego).

3.Stanowisko sądów administracyjnych

Powyższe twierdzenie znajduje potwierdzenie m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 28 października 2011 r. (sygn. I FSK 1660/10) NSA zauważył, że: „podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa, a w szczególności nadal może dokonywać odliczeń podatku naliczonego (...). W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej. Nabywca jest następcą prawnym, beneficjentem czynności aportu podatnika dokonującego zbycia. W takim zakresie, następuje przeniesienie na owego nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jakie obowiązywały zbywcę gdyby do zbycia nie doszło.”

Z kolei w wyroku z dnia 29 maja 2014 r. sygn. I FSK 1027/13, sąd ten wskazał, iż: „(...) na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych między innymi w sytuacji wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Unormowanie to, zawarte w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., stanowi lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa nie tylko w zakresie korekt podatku naliczonego, ale w szczególności nadal może np. dokonywać odliczeń podatku naliczonego z faktur wystawionych przez zbywcę. (...)”.

Powyższe stanowisko było również potwierdzane m.in. w wyrokach Wojewódzkich Sądów Administracyjnych:

‒w Rzeszowie - wyrok z dnia 16 października 2014 r. sygn. I SA/Rz 670/14,

‒w Bydgoszczy - wyrok z dnia 13 października 2015 r. sygn. I SA/Bd 662/15,

‒w Szczecinie - wyrok z dnia 12 czerwca 2019 r. sygn. I SA/Sz 198/19.

4.Skutki sukcesji podatkowej na gruncie VAT w niniejszej sprawie

Przekładając powyższe rozważania na zaistniały stan faktyczny, w szczególności fakt, iż przedmiot Umowy spełniał definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawców, nie może ulegać wątpliwości, że w wyniku dokonanej transakcji, na Nabywcę ZCP przeszły wszelkie prawa i obowiązki związane ze zbywaną ZCP (innymi słowy: Nabywca ZCP stał się tzw. sukcesorem podatkowym na gruncie VAT Spółki w zakresie przejętej ZCP). W szczególności, Nabywca ZCP może korzystać z uprawnień służących wcześniej Spółce, w szczególności dotyczących odliczenia podatku naliczonego na gruncie VAT.

a)Moment przejścia praw i obowiązków na Nabywcę ZCP

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawców, zasadne jest uznanie, że z dniem 1 marca 2022 r. Nabywca ZCP przejął (wstąpił w) prawa i obowiązki na gruncie m.in. podatku od towarów i usług Sprzedawcy ZCP związane ze zbywaną ZCP.

b)Zakres przenoszonych praw

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawców, aby ustalić dokładnie zakres praw przejętych przez Nabywcę ZCP w kontekście możliwości odliczenia podatku naliczonego, powyższą kwestię należy rozważyć z uwzględnieniem specyfiki regulacji o podatku VAT, które określają warunki oraz moment, od którego podatnik może dokonać takiego odliczenia.

W tym kontekście należy w szczególności zauważyć, że:

‒zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

‒w myśl art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy,

‒z kolei art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny,

‒natomiast art. 88 ustawy o VAT wymienia okoliczności, w których prawo do odliczenia podatku jest wyłączone, takie jak m.in. (i) wystawienie faktury przez podmiot nieistniejący, (ii) wystawienie faktury stwierdzającej czynności, które nie zostały dokonane lub podającej kwoty niezgodne z rzeczywistością, (iii) fakt, że transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT albo jest z podatku zwolniona, czy też (iv) konkretne rodzaje transakcji, dla których odliczenie nie przysługuje (np. nabycie usług hotelowych i gastronomicznych).

Zatem, na podstawie przytoczonych powyżej przepisów można uznać, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje, o ile spełnione są następujące przesłanki:

‒nabywane towary bądź usługi mają związek z czynnościami opodatkowanymi,

‒w stosunku do nabywanych towarów bądź usług powstał obowiązek podatkowy,

‒podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny dokumentujące nabycie,

‒nie zachodzą negatywne przesłanki odliczenia wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

Innymi słowy, prawo do odliczenia VAT naliczonego powstaje nie wcześniej niż w momencie otrzymania dokumentu celnego (bądź też powstania obowiązku podatkowego w przypadku rozliczenia importu na podstawie art. 33a ustawy o VAT).

Natomiast w sytuacji, w której dochodzi do sprzedaży ZCP, a zatem i przejścia praw i obowiązków podatkowych pomiędzy dwoma podmiotami, należy powyższe przesłanki rozpatrzyć nie tylko w świetle faktu ich spełnienia, ale również momentu, w którym do tego dochodzi. W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawców, jeżeli obowiązek podatkowy w stosunku do nabycia powstał oraz podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny dokumentujące nabycie:

‒przed dniem sprzedaży ZCP - to prawo do odliczenia z tego tytułu powinno co do zasady przysługiwać podmiotowi zbywającemu ZCP,

‒w dniu lub po dniu sprzedaży ZCP - to prawo do odliczenia z tego tytułu powinno co do zasady przysługiwać podmiotowi nabywającemu ZCP.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy - zdaniem Wnioskodawców - w stosunku do nabyć towarów, dla których obowiązek podatkowy powstał oraz faktury lub dokumenty celne dokumentujące te nabycia zostały otrzymane:

‒przed 1 marca 2022 r. - to prawo do odliczenia z tego tytułu powinno co do zasady przysługiwać Sprzedawcy ZCP,

‒po 1 marca 2022 r. - to prawo do odliczenia z tego tytułu powinno co do zasady przysługiwać Nabywcy ZCP.

W tym kontekście, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z art. 19a ust. 9 Ustawy o VAT obowiązek podatkowy w przypadku importu towarów powstaje co do zasady z chwilą powstania długu celnego.

Jednocześnie, w myśl art. 77 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U.UE.L.2013.269.1 z późn. zm.), dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym m.in. procedurą dopuszczenia do obrotu.

Jak natomiast wskazane to zostało w opisie stanu faktycznego, Towary Zaimportowane zostały dopuszczone do obrotu na terytorium UE (a tym samym dług celny w stosunku do nich powstał) już po Dniu Transferu. Jednocześnie dokumenty dotyczące przedmiotowych importów zostały wystawione, a co za tym idzie, również otrzymane, już po Dniu Transferu.

Prowadzi to niewątpliwie do wniosku, iż przesłanki dające prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z omawianych transakcji zaistniały dopiero w dniu lub po Dniu Transferu, a co za tym idzie, w myśl powyższych rozważań, prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno w tych okolicznościach przysługiwać Nabywcy ZCP. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawców, na prawidłowość takiego stanowiska nie wpływa to, który z Wnioskodawców (Sprzedawca ZCP czy też Nabywca ZCP) zostanie wskazany na dokumentach celnych dotyczących Towarów Zaimportowanych, jak również na którym z nich będzie ciążył dług celny z tytułu ich importu.

c)Przesłanki warunkujące prawo do odliczenia VAT naliczonego

Dodatkowo należy nadmienić (co zostało już wspominane w opisie stanu faktycznego), że Towary Zaimportowane, których dotyczy wniosek (i) były, są lub będą wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT przez Nabywcę ZCP, a ponadto (ii) w stosunku do przedmiotowych transakcji nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Niewątpliwie zatem, w omawianym stanie faktycznym, spełnione są wszystkie materialnoprawne przesłanki do tego, by przyznać Nabywcy ZCP prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z nabycia Towarów Zaimportowanych. Zdaniem Wnioskodawców, fakt wskazania w tych konkretnych okolicznościach Spółki na dokumentach importowych nie może natomiast pozbawiać Nabywcy ZCP tego prawa.

d)Stanowisko organów podatkowych

Ponadto należy zauważyć, że prawidłowość takiego stanowiska była już w przeszłości potwierdzana przez DKIS przykładowo:

‒W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: „DKIS”) z dnia 26 października 2021 r. sygn. 0112-KDIL3.4012.294.2021.1.AW, w której DKIS zgodził się z wnioskodawcą, że „(..) Spółka Nowo Zawiązana będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur, wystawionych w dniu lub po dniu Podziału na Spółkę Dzieloną, dokumentujących dostawy i usługi świadczone przed lub po podziale związane z Działem X. Wskazanie na owych fakturach danych Spółki Dzielonej, jako nabywcy, nie będzie miało wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę Nowo Zawiązaną”.(...).

‒w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPP3.4512.11.2017.1.TKu: „W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli prawo do odliczenia podatku naliczonego powstanie w dniu oraz po dniu wydzielenia, to wówczas uprawnioną do odliczenia będzie Spółka przejmująca, o ile w wyniku podziału przez wydzielenie prawo to pozostaje w związku z przydzielonymi Spółce przejmującej składnikami - Części Wydzielanej. Powyższe uprawnienie Spółka przejmująca nabywa także w sytuacji, gdy faktura VAT dotycząca działalności przejmowanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa wystawiona została na Spółkę Dzieloną.”

‒w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 22 sierpnia 2022 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.465.2022.1.MG, gdzie wnioskodawca wskazał m.in., że: „Wnioskodawca nie będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed dniem podziału, w dniu lub po dniu podziału, a dokumentujących dostawę towarów i świadczenie usług przed podziałem, związanych z ZCP Wydzielanym, w sytuacji gdy prawo do odliczenia podatku naliczonego powstanie w dniu podziału lub po dniu podziału. Podmiotem uprawnionym do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur będzie Spółka Przejmująca.” Natomiast DKIS uznał to stanowisko za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia.

‒w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 1 marca 2023 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.3.2023.1.RM, gdzie DKIS wskazał m.in., że: „Należy zauważyć, że wskazanie na dokumencie celnym - jako importera (odbiorcy) Sprzedawcy ZCP, nie wyłącza praw Nabywcy ZCP do odliczenia podatku naliczonego z takiego dokumentu. W analizowanej sprawie, dług celny powstał w Dniu lub po Dniu Transferu, co oznacza, że obowiązek podatkowy a w konsekwencji prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu towarów powstało – stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy – w dniu lub po Dniu Transferu. Również dokumenty importowe zostały wystawione i otrzymane po Dniu Transferu. Przy tym, Nabywca ZCP będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, jako następca prawny w podatku VAT Sprzedawcy ZCP będzie wykorzystywał Towary Zaimportowane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT. (…) Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy zatem uznać, że Nabywca ZCP ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, dla których dług celny powstał po Dniu Transferu.” Wnioskodawcy chcieliby ponadto nadmienić, że przedmiotowa interpretacja została wydana w tożsamym stanie faktycznym, z tym, że dotyczyła sprzedaży innej ZCP przez Spółkę.

e)Podsumowanie

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawców, z uwagi w szczególności na to, że:

‒Towary Zaimportowane miały, mają lub będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi Nabywcy ZCP,

‒W stosunku do omawianych transakcji nie zachodzą negatywne przesłanki odliczenia wymienione w art. 88 ustawy o VAT,

‒W stosunku do Towarów Zaimportowanych obowiązek podatkowy powstał w dniu lub po Dniu Transferu,

‒Dokumenty celne dokumentujące nabycie Towarów Zaimportowanych zostały wystawione, a co za tym idzie również otrzymane po Dniu Transferu;

w zaistniałym stanie faktycznym Nabywca ZCP ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych. Nie ma przy tym znaczenia, że na dokumentach celnych wskazana jest Spółka.

Ad. 2

W sytuacji, w której stwierdzone zostałoby, że stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe (co w ich ocenie nie byłoby zasadne), zdaniem Wnioskodawców, w zaistniałym stanie faktycznym, należałoby w konsekwencji uznać, że to Spółka powinna mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych.

W innym bowiem wypadku doszłoby do sytuacji, w której żaden z podmiotów nie mógłby odliczyć VAT naliczonego wynikającego z nabycia Towarów Zaimportowanych.

Wnioskodawcy pragną wskazać, że takie stanowisko pozostawałoby w rażącej sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. W tym kontekście, przykładowo w wyroku TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal Trybunał stwierdził, że: „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.”

Tymczasem, zdaniem Wnioskodawców, nie ulega wątpliwości, że zarówno działalność prowadzona uprzednio w ramach zbywanego ZCP przez Spółkę, jak i kontynuowana w tym zakresie działalność Nabywcy ZCP podlegają VAT. Co więcej, Towary Zaimportowane były, są lub będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Toteż, odmówienie prawa do odliczenia VAT naliczonego zarówno Nabywcy ZCP, jak i Spółce w zaistniałych okolicznościach jawnie naruszałoby zasadę neutralności VAT.

Na istotę zastosowania omawianej zasady zwracał również w wydawanych interpretacjach DKIS, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 23 września 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.419.2019.1.MC, w której stwierdzono, że: „(...) Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników. (...)”

W związku z powyższym, Wnioskodawcy są zdania, iż w sytuacji, w której ich stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostałoby z jakiegoś powodu uznane za nieprawidłowe (co ich zdaniem nie byłoby zasadne), to w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka będzie posiadała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, albowiem brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zarówno dla Nabywcy ZCP jak i Spółki spowodowałby rażące naruszenie zasady neutralności, czyli jednej z podstawowych zasad VAT, powodując, iż od ciężaru VAT nie zostanie całkowicie „odciążony” żaden podatnik. Tymczasem, w opinii Wnioskodawców, taka sytuacja nie powinna zaistnieć, jako że towary finalnie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zagadnienie sukcesji podatkowej, tj. sytuacji, w której dany podmiot (podatnik) wstępuje w prawa i obowiązki innego podatnika m.in. korzystając z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika) regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Powyższe kwestie regulują przepisy działu III rozdziału 14 Ordynacji podatkowej. W regulacjach tych, zawarta jest pozycja prawnopodatkowa dwóch kategorii podmiotów: następców prawnych oraz podmiotów przekształconych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej:

Osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1)osób prawnych,

2)osobowych spółek handlowych,

3)osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1)innej osoby prawnej (osób prawnych);

2)osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej:

Osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1)przekształcenia innej osoby prawnej,

2)przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Z art. 93a § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynika, że:

Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia;

1)innej spółki niemającej osobowości prawnej,

2)spółki kapitałowej.

Z powyższego wynika, że następstwo podatkowe związane jest przede wszystkim ze zdarzeniami prawnymi określonymi jako przekształcenie, połączenie, podział osób prawnych bądź wniesienie do spółki niemającej osobowości prawnej. Należy zaznaczyć, że następstwo podatkowe stanowi odstępstwo od reguły powiązania praw i obowiązków podatkowych z bytem prawnym wyłącznie podatnika, jest więc nietypową instytucją w prawie podatkowym. Z tych względów, wszelkie tego rodzaju sytuacje, nawet dostatecznie uzasadnione ekonomicznie, muszą mieć wystarczającą podstawę prawną, aby móc wobec nich zastosować instytucję sukcesji podatkowej.

Sukcesja podatkowa polega na przejęciu praw i obowiązków przez następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Jak wskazano powyżej, Ordynacja podatkowa wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem, podziałem przez wydzielenie oraz wniesieniem do spółki niemającej osobowości prawnej. Natomiast nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez inną spółkę nie mieści się w powyższym katalogu zdarzeń. W związku z tym, w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części przez inną spółkę nie występuje sukcesja podatkowa. Tym samym, w analizowanej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej, regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej.

W tym miejscu należy jednak wskazać, że stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi natomiast, że:

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy:

W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.) stanowi, że:

W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga, aby w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany był jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji, w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku od towarów i usług – następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania tym podatkiem w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Jak wskazano wcześniej, zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej, zawierające katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych. Jednakże, jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, na gruncie tej ustawy istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część) i nadal je prowadzi, może korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy:

Przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Jednocześnie, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Ponadto, w myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanym dalej UKC:

- „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

- „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

- „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Stosownie do art. 77 UKC:

1.Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a)dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b)odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

2.Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. (...)

Natomiast art. 173 UKC stanowi, że:

1.Zgłaszający, na wniosek, za zgodą organu celnego może po przyjęciu zgłoszenia celnego sprostować jedną lub kilka jego danych. Sprostowanie nie może powodować, że zgłoszenie celne będzie dotyczyć towarów innych niż te, których dotyczyło pierwotnie.

2.Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli wnioskowano o nie po tym, jak organy celne:

a)poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;

b)stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w zgłoszeniu celnym;

c)zwolniły towary.

3.Na wniosek zgłaszającego, w terminie trzech lat od daty przyjęcia zgłoszenia celnego, można wyrazić zgodę na sprostowanie zgłoszenia celnego po zwolnieniu towarów, co umożliwi zgłaszającemu spełnienie obowiązków wynikających z objęcia towarów daną procedurą celną.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Natomiast, zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

Stosownie natomiast do art. 33 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:

1)zgłoszeniu celnym albo

2)rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia 2015/2446, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447

- kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Przy tym, jak stanowi art. 33a ust. 1 ustawy:

Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Jednocześnie, na podstawie art. 33a ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1)przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

a)zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,

b)potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

2)(uchylony)

3)dokonywania zgłoszeń celnych przez przedstawiciela bezpośredniego lub pośredniego w rozumieniu przepisów celnych.

Z wniosku wynika, że jesteście Państwo (Sprzedawca ZCP) podmiotem z siedzibą w Wielkiej Brytanii prowadzącym sprzedaż detaliczną produktów kosmetycznych i pielęgnacyjnych. Jesteście Państwo zarejestrowani w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

1 marca 2022 r. zawarli Państwo Umowę z B. LIMITED (Nabywca ZCP, łącznie ze Spółką - Wnioskodawcy) dotyczącą sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Nabywca ZCP jest członkiem tej samej grupy kapitałowej co Państwo, posiada siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

1 marca 2022 r. (Dzień Transferu), Nabywca ZCP nabył składniki majątkowe, wykorzystywane uprzednio dla celów prowadzenia działalności gospodarczej przez Sprzedawcę ZCP w ramach sprzedawanej ZCP (Aktywa). Działalność prowadzona przez Sprzedawcę ZCP za pomocą Aktywów wchodzących w skład ZCP, obejmowała projektowanie, produkcję oraz dystrybucję linii produktów oznaczonych jako B. (produkty do skóry, produkty do włosów, kosmetyki, perfumy oraz pozostałe kosmetyki) [Biznes].

W wyniku transakcji, Nabywca ZCP wstąpił w określone prawa i obowiązki Sprzedawcy ZCP, związane z ZCP m.in. w prawa i obowiązki wynikające z umów handlowych zawartych uprzednio przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią ZCP (w tym zamówień na towary wykorzystywane w działalności prowadzonej w ramach ZCP, złożonych przez Sprzedawcę ZCP przed 1 marca 2022 r.). Nabywca ZCP nabył Biznes i Aktywa w celu prowadzenia Biznesu jako kontynuacji działalności Sprzedawcy ZCP.

Umowa stanowi cesję (ze skutkiem od Dnia Transferu) na rzecz Nabywcy ZCP korzyści wynikających z umów, które Sprzedawca ZCP mógł scedować bez zgody osób trzecich. W przypadku pozostałych umów - od Dnia Transferu Sprzedawca ZCP zatrzymuje prawa wynikające z tych umów. Niemniej jednak w takim przypadku wszelkie zyski i straty będą należeć do Nabywcy ZCP i będą przez niego ponoszone, a Sprzedawca ZCP (na żądanie i koszt Nabywcy ZCP) pomoże Nabywcy ZCP w egzekwowaniu tych umów.

Przed Dniem Transferu, składali Państwo zamówienia na towary u dostawców m.in. z krajów spoza Unii Europejskiej.

W przypadku niektórych transakcji wystąpiły sytuacje, w których towary zamówione przed Dniem Transferu zostały dostarczone i dopuszczone do obrotu na terytorium UE w dniu lub po Dniu Transferu (Towary Zaimportowane). W związku z tym, na dokumentach importowych jako importer Towarów Zaimportowanych na terytorium UE (odbiorca) wskazana jest Państwa Spółka.

Ad. 1

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, dla których dług celny powstał po Dniu Transferu, a na dokumentach celnych wskazana jest Spółka (Sprzedawca ZCP).

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy:

W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku:

a)wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b)należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c)wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b,

d)wynikająca z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 i art. 34.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Przy czym, jak stanowi art. 86 ust. 10b ust. 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przy czym, ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ponadto, należy podkreślić, że jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Zatem jak wskazano, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym, w przypadku importu towarów - kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (bądź kwota podatku należnego - w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy). Tym samym, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika. Jak wskazał TSUE w wyroku z 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14 DSV Road, koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku powinien być włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej. Jednocześnie, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku importu towarów powstaje – zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy – w rozliczeniu za okres w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, tj. z chwilą powstania długu celnego (art. 19a ust. 9 ustawy).

W analizowanej sprawie, 1 marca 2022 r. Spółka sprzedała Nabywcy ZCP zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak wskazano, norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi szczególne rozwiązanie wobec regulacji zawartych w Ordynacji podatkowej i oznacza, że podatnik, który nabył zorganizowaną część przedsiębiorstwa i nadal je prowadzi - jako następca prawny staje się beneficjentem czynności podatnika dokonującego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt analizowanej sprawy należy zatem zgodzić się z Państwem, że 1 marca 2022 r. Nabywca ZCP, który kupił od Państwa zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy wstąpił w przysługujące Państwu (Sprzedawcy ZCP) prawa i obowiązki na gruncie podatku VAT związane ze zbywaną ZCP.

Przedmiotem wniosku jest sytuacja, w której Państwo (Sprzedawca ZCP) zamówili towary u dostawców spoza UE (Towary Zaimportowane). Przy czym, ww. zamówienie na towary zostało złożone przed 1 marca 2022 r., tj. przed Dniem Transferu, natomiast towary zostały dopuszczone do obrotu na terytorium UE w dniu lub po Dniu Transferu. Jak Państwo wskazali - dług celny, a w konsekwencji obowiązek podatkowy w odniesieniu do ww. towarów również powstał w dniu lub po Dniu Transferu. Dokumenty importowe zostały wystawione i otrzymane po Dniu Transferu. W dokumentach tych - jako importer Towarów Zaimportowanych na terytorium UE (odbiorca) wskazana jest Spółka (Sprzedawca ZCP).

Należy zauważyć, że wskazanie na dokumencie celnym - jako importera (odbiorcy) Sprzedawcy ZCP, nie wyłącza praw Nabywcy ZCP do odliczenia podatku naliczonego z takiego dokumentu. W analizowanej sprawie, dług celny powstał w Dniu lub po Dniu Transferu, co oznacza, że obowiązek podatkowy a w konsekwencji prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu towarów powstało – stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy – w dniu lub po Dniu Transferu. Również dokumenty importowe zostały wystawione i otrzymane po Dniu Transferu. Przy tym, Nabywca ZCP będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, jako następca prawny w podatku VAT Sprzedawcy ZCP będzie wykorzystywał Towary Zaimportowane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Jednocześnie, jak Państwo wskazali, w sprawie nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 88 ustawy, tj. otrzymane dokumenty stwierdzają czynności, które zostały dokonane, podają kwoty zgodne z rzeczywistością oraz nie dokumentują czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy zatem uznać, że Nabywca ZCP ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, dla których dług celny powstał po Dniu Transferu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Jednocześnie wyjaśniamy, że nie odnieśliśmy się do pytania 2, ponieważ oczekiwali Państwo odpowiedzi na ww. pytanie w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1. Z niniejszego rozstrzygnięcia wynika natomiast, że Nabywca ZCP ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu Towarów Zaimportowanych, dla których dług celny powstał po Dniu Transferu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że prawidłowość danych zawartych w posiadanych dokumentach celnych nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż kwestia ta nie jest zagadnieniem regulowanym przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2156 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego.

Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. LIMITED (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2156 ze zm.).