Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.107.2023.2.AA

Usługi szkoleniowe dla pilotów dronów będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 1 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT prowadzonych przez Pana szkoleń dla pilotów dronów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2023 r. (wpływ 29 kwietnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie indywidualnej działalności gospodarczej. Polegałaby ona na świadczeniu usług w zakresie prowadzenia szkoleń dla pilotów dronów, które obecnie są regulowane przez rozporządzenie delegowane komisji Unii Europejskiej 2019/945 z dnia 12 marca 2019 r. w sprawie bezzałogowych systemów powietrznych oraz operatorów bezzałogowych systemów powietrznych z państw trzecich, a także przez rozporządzenie wykonawcze Komisji Unii Europejskiej 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych.

Szkolenia dla pilotów dronów są prowadzone na podstawie wyżej wymienionych aktów prawnych wraz z dodatkami do nich oraz wytycznych Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność w zakresie kształcenia ustawicznego, poprzez świadczenie szerokiego spektrum kursów doszkalających w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych uczestników, nabywania i uzupełniania przez nich wiedzy, umiejętności i postaw, które są konieczne do pracy i rozwoju w obszarze szeroko rozumianego świadczenia usług z wykorzystaniem bezzałogowych statków powietrznych.

Szkolenia dla pilotów dronów będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Umiejętności będą pozostawały w bezpośrednim związku z branżą oraz zawodem uczestników szkoleń oraz będą miały na celu uzyskanie oraz uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Zawód - pilot drona, wypełnia w zupełności program proponowanych szkoleń.

Ponadto w związku z ponadprzeciętnym rozwojem branży – bezzałogowych statków lotniczych (dronów), wykorzystywane one będą na wielu płaszczyznach oraz w wielu branżach (rolnictwo, przemysł, branża budowlana, eventowa, wojskowa). W związku z tak dynamicznym rozwojem technologicznym dronów uprawnienia do ich obsługi będą miały bardzo szeroki i uniwersalny charakter, ponieważ osoba posiadająca uprawnienia i umiejętności do obsługi drona (pilot drona) będzie mogła znaleźć zatrudnienia de facto w każdej branży.

Od 1 stycznia 2021 r. w związku z rozpoczęciem obowiązywania rozporządzenia wykonawczego komisji (UE) 2019/947, podstawą prowadzenia szkoleń dla pilotów dronów są przepisy przywołanego powyżej rozporządzenia. Akt ten zobowiązał kraje członkowskie do wyznaczenia stosownych organów (w Polsce - Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego) do objęcia nadzorem m.in. rynku szkoleń dronów (art. 17 rozporządzenia). Ponadto zobowiązano te organy do wydania stosownych zaleceń m.in. w celu unormowania procesu lotów dronami (m.in. uzyskiwania stosownych uprawnień i pozwoleń) oraz szkoleń pilotów (art. 18 rozporządzenia).

W związku z tym Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydał wytyczne regulujące powyższe kwestie oraz zawarł w nich szczegółowy program szkolenia, który należy zrealizować, aby zdobyć stosowne uprawnienia.

W zakresie nieuregulowanym powyżej, obowiązujące są w dalszym ciągu unormowania zawarte w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy: rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących (Dz. U. poz. 1068) oraz rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (Dz. U. poz. 664 ze zm.).

Wnioskodawca będzie prowadził szkolenia na podstawie powyższych przepisów.

Wnioskodawca będzie również na oficjalnej certyfikowanej liście operatorów szkolących prowadzonych przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na mocy wydanej przez niego decyzji administracyjnej. Z kolei decyzja ta wydana będzie na podstawie powyżej wskazanych rozporządzeń UE oraz wytycznych wydanych przez ten organ.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Opisane we wniosku szkolenia nie będą stanowiły usługi w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit a i b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).

Opisanych usług Wnioskodawca nie będzie świadczyć jako :

a. Jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 ze zm.);

b. Uczelnia, jednostka naukowa Polskiej Akademii Nauk ani instytut badawczy.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym szkolenia dla pilotów dronów prowadzone przez wnioskodawcę będą usługą zwolnioną z podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym czynności będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a u.p.t.u.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy u.p.t.u.: zwalnia się również od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a.prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b.świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c.finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Od 1 stycznia 2021 r. obowiązują wspólne przepisy dronowe na terenie krajów Unii Europejskiej oraz w Lichtensteinie i Norwegii, które zostały określone na podstawie Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) 2019/945 z dnia 12 marca 2019 r. w sprawie bezzałogowych systemów powietrznych oraz operatorów bezzałogowych systemów powietrznych z państw trzecich oraz Rozporządzenia Wykonawczego Komisji (UE) 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych.

Do 31 grudnia 2020 r. szkolenia dla pilotów dronów odbywały się na podstawie przepisów krajowych, a mianowicie na podstawie ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy: rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących (Dz. U. poz. 1068) oraz rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (Dz. U. poz. 664 ze zm.).

Zgodnie z art. 21 ust 2 rozporządzenia wykonawczego komisji (UE) 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych do dnia 1 stycznia 2022 r. państwa członkowskie dokonują konwersji – zgodnie z niniejszym rozporządzeniem – istniejących certyfikatów kompetencji pilota bezzałogowego statku powietrznego oraz swoich zezwoleń dla operatorów bezzałogowych systemów powietrznych oraz oświadczeń złożonych przez tych operatorów bądź równoważnej dokumentacji, w tym wydanych do wspomnianej daty.

W związku z powyższym 1 stycznia 2022 r. zakończono proces konwersji świadectw kwalifikacji, o których mowa w polskich przepisach wskazanych powyżej – Świadectwa Kwalifikacji UAVO na certyfikat kompetencji pilota drona UE.

Od 1 stycznia 2021 r. w związku z rozpoczęciem obowiązywania rozporządzenia wykonawczego komisji (UE) 2019/947 (które stosuje się wprost, a w sytuacji kolizji z przepisami krajowymi ma pierwszeństwo stosowania), podstawą prowadzenia szkoleń dla pilotów dronów są przepisy tego właśnie rozporządzenia. Akt ten zobowiązał kraje członkowskie do wyznaczenia stosownych organów (w Polsce – Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego) do objęcia nadzorem m.in. rynku szkoleń dronów (art. 17 rozporządzenia). Ponadto zobowiązano te organy do wydania stosownych zaleceń m.in. w celu unormowania procesu lotów dronami (m.in. uzyskiwania stosownych uprawnień i pozwoleń) oraz szkoleń pilotów (art. 18 rozporządzenia).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się już w tożsamej sprawie w interpretacji indywidualnej nr 0113-KDIPT1-1.4012.251.2022.2.MSU z 17 czerwca 2022 roku.

Będzie Pan prowadzić usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Działalność jego będzie prowadzona również w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, które zostały powołane powyżej. W związku z powyższym będzie mógł skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a)jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,

b)uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

− oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a)prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b)świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c)finansowane w całości ze środków publicznych

− oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z treści art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1)nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit a lub,

2)ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 17a ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.):

zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z § 3 ust. 8 ww. rozporządzenia:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle § 3 ust. 9 rozporządzenia:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

a)nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub

b)ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej, przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazania wymaga – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że:

usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, że pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jego ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy prowadzone przez Pana szkolenia dla pilotów dronów będą usługą zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Dokonując oceny, czy świadczone przez Pana usługi szkoleniowe są objęte zwolnieniem od podatku, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Jak wskazał Pan w uzupełnieniu do wniosku, nie jest Pan jednostką objętą systemem oświaty, uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk ani instytutem badawczym.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że realizowane przez Pana szkolenia nie spełniają przesłanek umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Następnie, dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu.

We wniosku podał Pan informację, z których wynika, że:

‒zamierza Pan prowadzić działalność w zakresie kształcenia ustawicznego, poprzez świadczenie szerokiego spektrum kursów doszkalających w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych uczestników, nabywania i uzupełniania przez nich wiedzy, umiejętności i postaw, które są konieczne do pracy i rozwoju w obszarze szeroko rozumianego świadczenia usług z wykorzystaniem bezzałogowych statków powietrznych;

‒szkolenia te będą kierowane do pilotów dronów;

‒nabywane umiejętności będą pozostawały w bezpośrednim związku z branżą oraz zawodem uczestników szkoleń oraz będą miały na celu uzyskanie oraz uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych;

‒będzie Pan na oficjalnej certyfikowanej liście operatorów szkolących prowadzonej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że świadczone przez Pana usługi prowadzenia szkoleń dla pilotów dronów stanowią usługi kształcenia zawodowego.

W konsekwencji zostanie spełniony pierwszy z warunków uprawniających do zwolnienia od podatku VAT ww. usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jednak dla oceny czy usługi te są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest jeszcze uznanie, że są to usługi prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Z treści art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 1235) wynika, że:

do wykonywania lotów i innych czynności lotniczych są uprawnieni wyłącznie członkowie personelu lotniczego, członkowie personelu pokładowego, o których mowa w art. 2 pkt 11 rozporządzenia nr 1178/2011/UE, osoby uczestniczące w szkoleniu lotniczym prowadzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e i ust. 1a pkt 4 lit. e oraz osoby uczestniczące w zajęciach rekreacyjnych na lotniach i paralotniach prowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu:

członkiem personelu lotniczego jest osoba, która posiada ważną licencję lub świadectwo kwalifikacji i jest wpisana do państwowego rejestru personelu lotniczego lub innego odpowiedniego rejestru prowadzonego zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z ust. 3 tej regulacji:

licencja jest świadectwem stwierdzającym posiadanie określonych kwalifikacji oraz dowodem upoważnienia do wykonywania określonych czynności lotniczych. Przepisy niniejszego działu w odniesieniu do licencji stosuje się odpowiednio do świadectw kwalifikacji, z zastrzeżeniem art. 95.

Stosownie do art. 94 ust. 4 cyt. ustawy:

licencje wydaje się odrębnie dla każdego rodzaju specjalności członków personelu lotniczego.

W myśl art. 94 ust. 6 ww. ustawy:

licencje są wymagane dla następujących specjalności personelu lotniczego:

1)personel wchodzący w skład załóg statków powietrznych:

a)pilot samolotowy rekreacyjny,

b)pilot samolotowy turystyczny,

c)pilot samolotowy zawodowy,

d)pilot samolotowy liniowy,

e)pilot samolotowy w załodze wieloosobowej,

f)pilot śmigłowcowy rekreacyjny,

g)pilot śmigłowcowy turystyczny,

h)pilot śmigłowcowy zawodowy,

i)pilot śmigłowcowy liniowy,

j)pilot wiatrakowcowy turystyczny,

k)pilot wiatrakowcowy zawodowy,

l)pilot sterowcowy turystyczny,

m)pilot sterowcowy zawodowy,

n)pilot balonowy rekreacyjny,

o)pilot balonowy,

p)pilot szybowcowy rekreacyjny,

q)pilot szybowcowy,

r)nawigator lotniczy,

s)mechanik pokładowy;

2)(uchylony)

3)mechanik lotniczy obsługi technicznej;

4)kontroler ruchu lotniczego;

4a) praktykant - kontroler ruchu lotniczego;

5)dyspozytor lotniczy.

6)(uchylony)

7)(uchylony).

Stosownie do treści art. 94 ust. 8 powołanej ustawy:

w odniesieniu do niewymienionych w ust. 6 specjalności personelu lotniczego wykonującego czynności w składzie załóg statków powietrznych lub inne czynności lotnicze minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 104, wprowadzić wymóg posiadania licencji lub świadectwa kwalifikacji, z uwzględnieniem właściwych przepisów międzynarodowych, o ile jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa lotnictwa.

Z kolei z art. 94 ust. 9 ww. ustawy Prawo lotnicze wynika, że:

w odniesieniu do personelu lotniczego wykonującego czynności lotnicze, w związku z używaniem statków powietrznych objętych przepisami art. 33 ust. 2, minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 104, wprowadzić zamiast wymogu licencji wymóg posiadania świadectwa kwalifikacji.

Stosownie do art. 95 ust. 1 ustawy Prawo lotnicze:

świadectwem kwalifikacji jest dokument stwierdzający posiadanie określonych kwalifikacji i upoważniający do wykonywania określonych czynności lotniczych.

Z art. 95 ust. 2 powyższej ustawy wynika, że:

świadectwa kwalifikacji wydawane są dla następujących specjalności personelu lotniczego:

1)pilot lotni;

2)pilot paralotni;

3)pilot motolotni;

4)pilot statku powietrznego o maksymalnej masie startowej (MTOM) do 495 kg;

5)(uchylony)

5a) operator bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe;

6)skoczek spadochronowy;

7)mechanik poświadczenia obsługi spadochronu, lotni, paralotni, motolotni, statku powietrznego o maksymalnej masie startowej (MTOM) do 495 kg lub bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe;

8)informator służby informacji powietrznej;

9)informator lotniskowej służby informacji powietrznej.

Z art. 95 ust. 3 ww. ustawy wynika, że:

w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego osoba ubiegająca się o nie musi spełnić następujące wymagania w zakresie wieku lub wykształcenia:

1)pilot lotni - ukończone 15 lat;

2)pilot motolotni - ukończone 15 lat;

3)pilot paralotni - ukończone 15 lat;

4)pilot statku powietrznego o maksymalnej masie startowej (MTOM) do 495 kg - ukończone 16 lat;

5)skoczek spadochronowy - ukończone 16 lat;

6)operator bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe - ukończone 18 lat;

7)mechanik poświadczenia obsługi statków powietrznych, o którym mowa w ust. 2 pkt 7 - ukończone 18 lat;

8)informator służby informacji powietrznej - ukończone 18 lat, posiadanie co najmniej wykształcenia średniego lub średniego branżowego;

9)informator lotniskowej służby informacji powietrznej - ukończone 18 lat, posiadanie co najmniej wykształcenia średniego lub średniego branżowego.

Zgodnie z art. 95 ust. 4 ustawy Prawo lotnicze:

świadectwa kwalifikacji wydawane są przez Prezesa Urzędu.

W myśl art. 95 ust. 4a cyt. ustawy:

świadectwo kwalifikacji oraz inne dokumenty stwierdzające posiadane kwalifikacje, wydane dla specjalności, o których mowa w ust. 2, przez właściwy organ państwa obcego, wymagają uznania przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 4b.

Z art. 95 ust. 4b ww. ustawy wynika, że:

świadectwo kwalifikacji oraz inne dokumenty stwierdzające posiadane kwalifikacje, wydane dla specjalności, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3 i 5a-7, przez właściwy organ lub uprawniony podmiot państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym nie wymagają uznania przez Prezesa Urzędu.

Przepisy art. 95a ust. 1 ustawy Prawo lotnicze wskazują, że:

wykonywanie działalności szkoleniowej w zakresie prowadzenia szkolenia personelu lotniczego w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego oraz wpisywanych do niego uprawnień, z wyjątkiem prowadzenia szkolenia lotniczego w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji informatora służby informacji powietrznej oraz informatora lotniskowej służby informacji powietrznej, jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców i podlega wpisowi do rejestru podmiotów szkolących na podstawie pisemnego wniosku.

Z kolei z ust. 2 ww. artykułu wynika, że:

działalność szkoleniową w zakresie objętym obowiązkiem wpisu do rejestru podmiotów szkolących może wykonywać przedsiębiorca, w tym przedsiębiorca z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wykonuje działalność gospodarczą zgodnie z obowiązującymi w tym państwie przepisami, a na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czasowo oferuje lub świadczy usługę, który oświadcza, że wykonywanie działalności objętej wpisem do rejestru podmiotów szkolących nie zagraża bezpieczeństwu w ruchu lotniczym oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.

Zgodnie z art. 95a ust. 3 ww. ustawy:

wniosek o wpis do rejestru zawiera w szczególności następujące dane:

1)firmę przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania;

2)oznaczenie formy prawnej i numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w innym właściwym rejestrze, o ile przedsiębiorca taki numer posiada;

3)numer identyfikacji podatkowej (NIP);

4)datę planowanego rozpoczęcia działalności szkoleniowej;

5)imię, nazwisko, adres, numer telefonu instruktora pilotażu oraz jego kwalifikacje;

6)nazwę i adres lotniska lub lądowiska, na którym będzie prowadzone szkolenie;

7)spis statków powietrznych używanych do szkolenia, jeżeli podlegają wpisowi do ewidencji, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 2;

8)informację o rodzajach szkoleń, jakie będą prowadzone przez przedsiębiorcę;

9)oświadczenie, że wnioskodawca zawrze umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z działalnością w zakresie prowadzonego szkolenia od jej rozpoczęcia;

10)oświadczenie, że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne z prawdą.

Stosownie do treści art. 95a ust. 4 powołanej wyżej ustawy:

minister właściwy do spraw transportu, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo w ruchu lotniczym, określi, w drodze rozporządzenia:

1)szczegółowe wymagania niezbędne dla prowadzenia działalności szkoleniowej, o której mowa w ust. 1;

2)wzór wniosku o wpis do rejestru podmiotów szkolących;

3)szczegółowe warunki i sposób prowadzenia rejestru podmiotów szkolących, tryb składania wniosków o wpis do rejestru podmiotów szkolących oraz zgłaszania zmiany danych rejestrowych.

Zgodnie z art. 95b powyższej ustawy:

Prezes Urzędu odmawia wpisania podmiotu do rejestru podmiotów szkolących, jeżeli nie zostały spełnione wymagania określone w art. 95a ust. 2 i 3 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 95a ust. 4.

Na podstawie art. 95a ust. 4 ustawy Prawo lotnicze zostało wydane rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących (t. j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1068), które zgodnie z § 1 określa:

1)szczegółowe wymagania niezbędne dla prowadzenia działalności szkoleniowej, o której mowa w art. 95a ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze;

2)wzór wniosku o wpis do rejestru podmiotów szkolących;

3)tryb składania wniosków o wpis do rejestru podmiotów szkolących oraz zgłaszania zmiany danych rejestrowych;

4)szczegółowe warunki i sposób prowadzenia rejestru podmiotów szkolących.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia:

działalność szkoleniową może podjąć podmiot, który spełnia następujące wymagania:

1)dysponuje:

a)bazą operacyjno-dydaktyczną odpowiednią dla zamierzonego szkolenia,

b)środkami finansowymi niezbędnymi do organizowania i prowadzenia zamierzonego szkolenia,

c)kadrą dydaktyczno-instruktorską posiadającą kwalifikacje i uprawnienia odpowiednie do rodzaju i zakresu zamierzonego szkolenia,

d)materiałami szkoleniowymi odpowiednimi do rodzaju i zakresu zamierzonego szkolenia,

e)programami szkolenia odpowiednimi do rodzaju i zakresu zamierzonego szkolenia,

f)statkami powietrznymi odpowiednimi do rodzaju i zakresu zamierzonego szkolenia, spełniającymi wymagania, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze,

g)ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z prowadzoną działalnością lotniczą odpowiednim dla zamierzonego szkolenia;

2)opracował procedury planowania, prowadzenia i dokumentowania przebiegu szkolenia;

3)oświadczy, że działalność szkoleniowa będzie prowadzona w sposób niezagrażający bezpieczeństwu w ruchu lotniczym oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.

Natomiast na podstawie art. 94 ust. 8 i 9 oraz art. 104 ust. 1 ustawy Prawo lotnicze, wydano rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 167).

Zgodnie z § 1 ust. 1, ww. rozporządzenia:

Rozporządzenie określa:

1)wzory świadectw kwalifikacji;

2)uprawnienia przyznawane i wpisywane do świadectw kwalifikacji;

3)szczegółowe wymagania dla poszczególnych rodzajów świadectw kwalifikacji, dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki;

4)szczegółowe warunki i sposób:

a)wydawania, przedłużania, wznawiania, wymiany, cofania, ograniczania, zawieszania i przywracania świadectwa kwalifikacji oraz wynikających z niego uprawnień,

b)uznawania, zawieszania uznania, cofania uznania, przywracania uznania obcego świadectwa kwalifikacji oraz wynikających z niego uprawnień, wydanych przez właściwy organ obcego państwa,

c)uzyskiwania i sprawdzania kwalifikacji lotniczych,

d)prowadzenia rejestru personelu lotniczego,

e)prowadzenia szkolenia lotniczego;

5)szczegółowe warunki wykonywania uprawnień wynikających ze świadectw kwalifikacji;

6)zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do otrzymania świadectwa operatora tankowania statków powietrznych oraz wzór i tryb uzyskiwania tego świadectwa, uwzględniając równorzędność ukończonych kursów i szkoleń;

7)wymagania dla świadectw kwalifikacji nieprzewidzianych w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze.

 Z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, że:

ze względu na wymagania niezbędne do uzyskania poszczególnych świadectw kwalifikacji wyróżnia się następujące świadectwa kwalifikacji:

1)pilota lotni;

2)pilota paralotni;

3)pilota motolotni;

4)pilota statku powietrznego o maksymalnej masie startowej (MTOM) do 495 kg;

5)operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe;

6)skoczka spadochronowego;

7)mechanika poświadczenia obsługi statków powietrznych, o których mowa w pkt 1-5.

Z kolei § 5 pkt 5 powyższego rozporządzenia stanowi, że:

szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki dla świadectwa kwalifikacji: operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe - określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

Na mocy § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia:

świadectwo kwalifikacji lub uprawnienia wydaje się kandydatowi, który spełnił wymagania określone w ustawie oraz przepisach rozporządzenia.

Z kolei z ust. 2 powyższego paragrafu wynika, że:

świadectwo kwalifikacji lub uprawnienia wydaje się na wniosek złożony do Prezesa Urzędu, przy czym wydanie świadectwa kwalifikacji po raz pierwszy następuje na podstawie wniosku o wydanie świadectwa kwalifikacji i wpisanie co najmniej jednego uprawnienia podstawowego.

§ 11 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że:

warunkiem wydania świadectwa kwalifikacji jest uzyskanie co najmniej jednego uprawnienia podstawowego wpisywanego do świadectwa kwalifikacji, o które ubiega się kandydat.

Z § 11 ust. 2 powyższego rozporządzenia wynika, że:

następne uprawnienia podstawowe mogą być wydane po odbyciu i zaliczeniu szkolenia lotniczego w zakresie danego uprawnienia podstawowego oraz zdaniu egzaminu teoretycznego lub egzaminu praktycznego.

Z § 11 ust. 4 ww. rozporządzenia wynika, że:

w przypadku gdy do wydania uprawnienia instruktorskiego jest wymagane odbycie z wynikiem pozytywnym nadzorowanej praktyki instruktorskiej, kandydat po zdaniu egzaminu praktycznego zgłasza się w celu odbycia tej praktyki do podmiotu szkolącego, prowadzącego działalność szkoleniową w zakresie specjalności, o które ubiega się kandydat.

Z kolei z ust. 5 ww. paragrafu wynika, że:

nadzorowana praktyka instruktorska jest prowadzona przez instruktora nadzorującego, wyznaczonego przez kierownika szkolenia podmiotu szkolącego. Instruktor nadzorujący ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za bezpieczny przebieg praktyki.

Przepis § 11 ust. 6 rozporządzenia w sprawie świadectw kwalifikacji stanowi, że:

Nadzorowana praktyka instruktorska powinna odbyć się w czasie nie dłuższym niż 3 lata od dnia zdania egzaminu praktycznego.

Zgodnie z § 11 ust. 7 ww. rozporządzenia:

po zakończeniu nadzorowanej praktyki instruktorskiej kierownik szkolenia podmiotu szkolącego, o którym mowa w ust. 5, wystawia zaświadczenie o ukończeniu praktyki z rekomendacją instruktora nadzorującego. Zaświadczenie zawiera imię i nazwisko odbywającego nadzorowaną praktykę instruktorską.

Przepis § 12 ust. 1 powyższego rozporządzenia stanowi, że:

świadectwo kwalifikacji wydaje się bezterminowo, jednak jego ważność jest uzależniona od ważności co najmniej jednego uprawnienia podstawowego albo uprawnienia instruktora naziemnego INS(G) we wszystkich świadectwach kwalifikacji, w których występuje, i ważności orzeczenia lotniczo-lekarskiego, jeżeli jest ono wymagane.

W myśl § 12 ust. 2 wskazanego wyżej rozporządzenia:

uprawnienia podstawowe wydaje się na okres 5 lat, z wyjątkiem uprawnień podstawowych pilota lotni, pilota paralotni i mechanika poświadczenia obsługi statków powietrznych, które wydaje się bezterminowo.

Zgodnie z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia:

zakres szkolenia lotniczego wymagany do uzyskania poszczególnych świadectw kwalifikacji lub uprawnień określają załączniki nr 2-9 do rozporządzenia.

Z § 29 ust. 2 rozporządzenia w sprawie świadectw kwalifikacji wynika, że:

szkolenie lotnicze składa się:

1)ze szkolenia teoretycznego - nauczanie wiedzy lotniczej - dla wszystkich świadectw kwalifikacji,

2)ze szkolenia praktycznego:

a)na ziemi i w locie - nauczanie umiejętności praktycznych - dla pilotów, skoczków spadochronowych i operatorów bezzałogowych statków powietrznych używanych w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe,

b)na ziemi - dla mechaników poświadczenia obsługi statków powietrznych,

3)z uzupełniającego szkolenia praktycznego - w formie nadzorowanej praktyki instruktorskiej, w zakresie wymaganym do uzyskania uprawnień instruktorskich, w przypadkach wskazanych w załącznikach nr 2-9 do rozporządzenia

- które są prowadzone zgodnie z programami szkolenia odpowiednimi do zakresu i rodzaju prowadzonej działalności szkoleniowej.

Zgodnie z § 29 ust. 3 ww. rozporządzenia:

podmiot szkolący prowadzący szkolenie lotnicze lub weryfikację wiedzy i umiejętności kandydata wystawia zaświadczenie o ukończeniu szkolenia lotniczego albo zaświadczenie o odbytym szkoleniu lotniczym. Zaświadczenia zawierają imię i nazwisko kandydata.

Z § 32 ust. 1 powyższego rozporządzenia wynika, że:

szkolenie lotnicze jest prowadzone przez podmioty szkolące, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl § 32 ust. 4 ww. rozporządzenia:

szkolenie lotnicze w celu uzyskania uprawnienia dodatkowego określającego kategorię oraz masę startową statku powietrznego, wpisanego do świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe, może odbywać się metodą samokształcenia przy uwzględnieniu zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych dla tego uprawnienia określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

W załączniku nr 6 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji zostały powołane szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki dla świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe (UAVO).

Szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki oraz zakres szkolenia lotniczego niezbędnego do uzyskania tych kwalifikacji dla świadectwa kwalifikacji operatora (UAVO) i uprawnień podstawowych, zostały wyjaśnione w pkt 1.3 załącznika nr 6.

Z kolei szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki oraz zakres szkolenia lotniczego niezbędnego do uzyskania tych kwalifikacji dla uprawnień dodatkowych, zostały wskazane w pkt 1.4 powyższego załącznika.

I tak zgodnie z pkt 1.4.1.1 ww. załącznika:

w przypadku ubiegania się o świadectwo kwalifikacji operatora (UAVO) po raz pierwszy uprawnienie na kategorię statku powietrznego wpisuje się do świadectwa kwalifikacji operatora (UAVO) wraz z uprawnieniem VLOS lub wraz z uprawnieniem BVLOS.

Stosownie do pkt 1.4.2.1 powyższego załącznika:

warunkiem wydania uprawnienia instruktora INS jest posiadanie ważnego uprawnienia VLOS lub uprawnienia BVLOS, ukończenie szkolenia teoretycznego i szkolenia praktycznego lub spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1.4.2.8, a także zdanie przed komisją egzaminacyjną egzaminu państwowego w zakresie uprawnienia instruktora INS oraz odbycie z wynikiem pozytywnym nadzorowanej praktyki instruktorskiej lub spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1.4.2.8.

W świetle pkt 17 rozporządzenia wykonawczego komisji (UE) 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych (Dz.Urz.UE.L 2019 Nr 152, str. 45):

informacje na temat rejestracji certyfikowanych bezzałogowych statków powietrznych oraz rejestracji operatorów bezzałogowych statków powietrznych, którzy podlegają wymogowi rejestracji, powinny być przechowywane w cyfrowych, zharmonizowanych, interoperacyjnych krajowych systemach rejestracji, umożliwiających właściwym organom dostęp do tych informacji i ich wymianę. Przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mechanizmy służące zapewnieniu interoperacyjności krajowych rejestrów powinny pozostawać bez uszczerbku dla przepisów mających zastosowanie do przyszłego repozytorium, o którym mowa w art. 74 rozporządzenia (UE) 2018/1139.

Natomiast w myśl pkt 18 ww. rozporządzenia wykonawczego komisji (UE) 2019/947:

zgodnie z art. 56 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2018/1139 niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla możliwości ustanowienia przez państwa członkowskie krajowych przepisów w celu objęcia eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych pewnymi warunkami ze względów niewchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (UE) 2018/1139, w tym względów bezpieczeństwa publicznego lub ochrony prywatności i danych osobowych zgodnie z prawem Unii.

W opisie sprawy wskazał Pan, że szkolenia dla pilotów dronów, które będą przez Pana realizowane na podstawie: rozporządzenia delegowanego komisji Unii Europejskiej 2019/945 z dnia 12 marca 2019 r. w sprawie bezzałogowych systemów powietrznych oraz operatorów bezzałogowych systemów powietrznych z państw trzecich, rozporządzenia wykonawczego Komisji Unii Europejskiej 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych wraz z dodatkami do nich oraz wytycznymi Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. W zakresie nieuregulowanym powyżej, obowiązujące są w dalszym ciągu unormowania zawarte w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy: rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących oraz rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji. Jak wynika z powołanych przepisów ustawy Prawo lotnicze, w celu wykonywania lotów innych niż sportowe lub rekreacyjne, ustawa Prawo lotnicze narzuca obowiązek posiadania świadectw kwalifikacji. Tak więc aby móc świadczyć usługi komercyjne  za pomocą drona należy posiadać certyfikat kompetencji pilota drona UE.

Jak wynika ze złożonego wniosku, szkolenia dla pilotów dronów będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Umiejętności będą pozostawały w bezpośrednim związku z branżą oraz zawodem uczestników szkoleń oraz będą miały na celu uzyskanie oraz uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Zawód-pilot drona, wypełnia w zupełności program proponowanych szkoleń. Ponadto w związku z ponadprzeciętnym rozwojem branży – bezzałogowych statków lotniczych (dronów), wykorzystywane one będą na wielu płaszczyznach oraz w wielu branżach (rolnictwo, przemysł, branża budowlana, eventowa, wojskowa). Jak wskazano we wniosku, w związku z tak dynamicznym rozwojem technologicznym dronów uprawnienia do ich obsługi będą miały bardzo szeroki i uniwersalny charakter, ponieważ osoba posiadająca uprawnienia i umiejętności do obsługi drona (pilot drona) będzie mogła znaleźć zatrudnienie de facto w każdej branży.

Tym samym szkolenia, jakie będzie Pan prowadził spełniają warunki dla uznania ich za usługi kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Ponadto zasady organizowania i przeprowadzania szkoleń zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze, rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących, rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji oraz rozporządzenia wykonawczego komisji (UE) 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych co oznacza, że spełniona jest przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienie od podatku, tzn. szkolenia są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Dodatkowo, będzie Pan widniał na oficjalnej certyfikowanej liście operatorów szkolących prowadzonych przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na mocy wydanej przez niego decyzji administracyjnej. Z kolei decyzja ta wydana będzie na podstawie powyżej wskazanych rozporządzeń UE, tj. rozporządzenia delegowanego komisji Unii Europejskiej 2019/945 z dnia 12 marca 2019 r. w sprawie bezzałogowych systemów powietrznych oraz operatorów bezzałogowych systemów powietrznych z państw trzecich i rozporządzenia wykonawczego Komisji Unii Europejskiej 2019/947 z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie przepisów i procedur dotyczących eksploatacji bezzałogowych statków powietrznych oraz wytycznych wydanych przez ten organ. Zatem organizowane przez Pana szkolenia będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, w związku z czym spełniony jest warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Tym samym analiza wskazanych okoliczności i powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczone przez Pana usługi szkoleniowe dla pilotów dronów będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).