Interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.180.2023.3.ACZ

Możliwość skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko za 2022 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2023 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem złożonym 10 kwietnia 2023 r. oraz pismem złożonym 14 kwietnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani podatniczką podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Jest Pani panną i ma 10-letnią córkę (data urodzenia dziecka: (…) 2013 r.).

W 2022 r. mieszkała Pani z partnerem, który jest ojcem dziecka.

W 2022 r. Pani partner kilkukrotnie wyjeżdżał (na kilka dni) poza miejsce zamieszkania, przez co w tych dniach nie mogła Pani liczyć na jego pomoc i zupełnie sama zajmowała się Pani dzieckiem.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że prosi o wydanie interpretacji indywidualnej za 2022 r.

W 2022 r. oboje rodziców posiadało pełną władzę rodzicielską wobec dziecka.

W 2022 r. Pani córka mieszkała z Panią oraz z Pani partnerem, czyli ze swoim ojcem.

W 2022 r. pozostawała Pani we wspólnym gospodarstwie domowym z ojcem córki.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy w roku podatkowym objętym wnioskiem wychowuje Pani wspólnie z partnerem córkę?”, wskazała Pani, że tak.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy w roku podatkowym objętym wnioskiem, ojciec dziecka pomagał Pani w wychowaniu córki oraz wykonywał względem małoletniej córki władzę rodzicielską, tj. czy wykonywał obowiązki, dzięki którym dziecko wychowywane było w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny, a w szczególności, czy ojciec dziecka sprawował faktyczną pieczę nad dzieckiem i jego majątkiem, zabezpieczał jego potrzeby bytowe, zajmował się wychowaniem dziecka, uczestniczył w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju oraz wychowania dziecka (tym samym, czy zapewniał i zabezpieczał wszystkie jego potrzeby od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne, emocjonalne)?”, wskazała Pani, że tak.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy w roku podatkowym objętym wnioskiem, faktycznie i samotnie wychowywała Pani córkę, bez udziału drugiego rodzica – ojca dziecka  – tj. wyłącznie sama, stale wykonywała Pani władzę rodzicielską, tzn. stale troszczyła się Pani o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału (wsparcia) ojca dziecka; a jeśli tak to prosimy wskazać przesłanki, które świadczą o tym, że Pani samotnie wychowywała dziecko w okresie objętym wnioskiem?”, wskazała Pani, że tak – podczas nieobecności partnera. W 2022 r. miał miejsce co najmniej jeden kilkudniowy wyjazd, podczas którego ojciec dziecka nie kontaktował się z córką. Podczas nieobecności partnera samotnie (czyli bez udziału innych osób) wychowywała Pani córkę.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „jak często i przez ile dokładnie dni w 2022 r. Pani partner wyjeżdżał poza miejsce zamieszkania?”, wskazała Pani, że Pani partner w 2022 r. wyjeżdżał kilkukrotnie na różne okresy czasu (wyjazdy kilkudniowe), nigdy jednak nie rejestrowała Pani/nie zliczała Pani, ile dni był nieobecny.

Nad Pani córką sąd nie orzekł naprzemiennej opieki.

W 2022 r. wobec Pani ani Pani córki nie miały zastosowania przepisy:

· art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) ani ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększenia lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonania innych doliczeń, lub odliczeń,

· ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, oraz ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W 2022 r. osiągnęła Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie jest Pani matką ani opiekunem prawnym innych dzieci.

Pytanie

Czy może Pani skorzystać z prawa do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko za 2022 r.?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, rozliczając się za 2022 r. może Pani skorzystać z prawa do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko, ponieważ zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest Pani panną oraz w 2022 r. wychowywała Pani samotnie dziecko.

Próbowała Pani analizować wyroki sądów w sprawie osób samotnie wychowujących dziecko – część z nich orzeka, że zgodnie z przepisami wystarczy być stanu wolnego, ponieważ przepisy jasno określają, że liczy się stan cywilny, a nie faktyczny – dodatkowo termin „samotnie wychowujący dziecko” nie został zdefiniowany w ustawie. W innych miejscach natomiast widnieje informacja, że ważny jest stan faktyczny.

Uważa Pani, że spełnia Pani oba warunki – jest Pani panną ,więc spełnia ten warunek zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo, faktycznie samotnie wychowywała Pani dziecko – w 2022 r. były okresy/dni, w których w określonej sytuacji, określonym czasie, zupełnie sama zajmowała się Pani dzieckiem – bez obecności drugiego rodzica.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Na podstawie art. 6 ust. 4e ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

·posiadania przez rodzica statusu osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko),

·wychowywania przez rodzica samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecko),

·nieuzyskiwania przez rodzica i dzieci (dziecko) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

·nie podlegania przez rodzica i dzieci (dziecko) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Jak wynika z powyższego, ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4c ww. ustawy. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta w roku podatkowym musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich.

Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Dodatkowo zauważyć należy, że celem art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od fizycznych jest wspieranie rodzin niepełnych, w których rodzic lub opiekun dziecka sprawuje nad nim ciągłą opiekę, samotnie. W ten sposób ustawodawca zrównał opodatkowanie dochodów małżonków z opodatkowaniem dochodów rodziców, którzy posiadając dzieci wychowują je w pojedynkę.

Pogląd ten potwierdza również wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt SK 62/08, w którym Trybunał zauważył, że wprowadzając omawianą preferencję, ustawodawca nie kierował jej do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego, ale tylko do tych osób spełniających powyższe kryteria, które samotnie i osobiście troszczą się o zaspokajanie codziennych potrzeb dziecka (wyrok WSA we Wrocławiu z 9 października 2014 r., sygn. akt. I SA/Wr 1917/14).

Również taki pogląd wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 11 października 2010 r., sygn. akt II FPS 3/10: „(…) aby skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy, podatnik musi mieć nie tylko określony stan cywilny, ale też wychowywać samotnie dziecko”. Powyższe potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 4 sierpnia 2011 r., sygn. akt III SA/WA 2487/10, w którym stwierdził: „Przepis art. 6 ust. 4 ww. ustawy określa krąg osób, które ze względu na swój stan cywilny mogą być uznane za samotnie wychowujące dzieci, jednakże przepis ten nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu przepisu ustawy”. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 7 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 711/15 wskazał, „że pod pojęciem osoby, która samotnie wychowuje dziecko należy rozumieć osobę, która nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą, którą można by określić jako jej partnera życiowego. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku  z 20 października 2006 r., II FSK 1266/05, stwierdzając, że „osoba samotnie wychowująca dzieci, to osoba z którą nie zamieszkuje i nie gospodaruje inna osoba zobowiązana do opieki i utrzymania dzieci”.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani panną i ma 10-letnią córkę. W 2022 r. Pani córka mieszkała z Panią oraz z Pani partnerem, czyli ze swoim ojcem oraz pozostawała Pani we wspólnym gospodarstwie domowym z ojcem córki. W 2022 r. wychowywała Pani wspólnie z partnerem córkę oraz oboje rodziców posiadało pełną władzę rodzicielską wobec dziecka.

W 2022 r. Pani partner kilkukrotnie wyjeżdżał (na kilka dni) poza miejsce zamieszkania, przez co w tych dniach nie mogła Pani liczyć na jego pomoc i zupełnie sama (czyli bez udziału innych osób) zajmowała się Pani dzieckiem (sama wychowywała Pani córkę).

W 2022 r. ojciec dziecka pomagał Pani w wychowaniu córki oraz wykonywał względem małoletniej córki władzę rodzicielską, tj. wykonywał obowiązki, dzięki którym dziecko wychowywane było w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny, a w szczególności, ojciec dziecka sprawował faktyczną pieczę nad dzieckiem i jego majątkiem, zabezpieczał jego potrzeby bytowe, zajmował się wychowaniem dziecka, uczestniczył w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju oraz wychowania dziecka (tym samym zapewniał i zabezpieczał wszystkie jego potrzeby od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne, emocjonalne).

Nad Pani córką sąd nie orzekł naprzemiennej opieki.

W 2022 r. wobec Pani ani Pani córki nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększenia lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonania innych doliczeń, lub odliczeń; ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W 2022 r. osiągnęła Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie jest Pani matką ani opiekunem prawnym innych dzieci.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy, nie sposób uznać, że w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej – wspólne mieszkanie z ojcem dziecka, pozostawanie we wspólnym gospodarstwie domowym, wychowywanie wspólnie dziecka z jego ojcem, wykonywanie przez ojca względem małoletniego dziecka władzy rodzicielskiej (wykonywanie obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny, sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem, uczestniczenie w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju oraz wychowania dziecka, zapewnienie i zabezpieczanie wszystkich jego potrzeby od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne, emocjonalne) – zachodzi proces wychowania tylko przez matkę, tj. Panią. Wychowanie dziecka jest to ciągły i długotrwały proces, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Z przedstawionego stanu faktycznego wnioskować bowiem można, iż ojciec Pani córki w 2022 r. również był zaangażowany w jej wychowanie. Pani jedynie chwilowo, na czas wyjazdu/wyjazdów w 2022 r. ojca Pani córki poza miejsce zamieszkania, przejęła na siebie spoczywające na niej obowiązki względem córki. Co za tym idzie, uznać trzeba, że w 2022 r. oboje rodzice aktywnie współuczestniczyli w wychowaniu dziecka. Okoliczność, że dwie osoby wychowują to samo dziecko wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dziecko samotnie. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym dziecko jest wychowywane przez oboje rodziców.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że okoliczność, że dwie osoby – Pani i ojciec Pani córki – wspólnie wychowujecie to samo dziecko (małoletnią córkę) wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dziecko samotnie. Prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje bowiem wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują te dzieci.

Nie spełnia Pani zatem warunków określonych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko w zeznaniu podatkowym składanym za 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).