Interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.43.2023.4.JG

Czy w ramach Scenariusza 1, Scenariusza 2, Scenariusza 3, Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w ramach Scenariusza 1, Scenariusza 2, Scenariusza 3, Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 lutego 2023 r., (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim dystrybutorem paliw ciekłych, operatorem stacji paliwowych własnych (prowadzonych przez Wnioskodawcę) oraz stacji franczyzowych (prowadzonych przez inne podmioty). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT, zatem co do zasady w związku z transakcjami nabycia podlegającymi VAT korzysta z pełnego prawa do odliczenia VAT naliczonego.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka samodzielnie organizuje, jak również zleca organizację wydarzeń o charakterze szkoleniowo-integracyjnym (dalej łącznie jako: „Wydarzenia”).

W zależności od rodzaju Wydarzenia, jego uczestnikami mogą być pracownicy Spółki, współpracownicy Spółki (osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych takich jak umowa zlecenie, umowa o dzieło, umowa o współpracę „B2B”), partnerzy biznesowi (dalej łącznie jako: „Uczestnicy”). Do partnerów biznesowych biorących udział w Wydarzeniach Spółka zalicza przede wszystkim franczyzobiorców oraz ajentów prowadzących stacje paliwowe pod marką Spółki (na rzecz których Spółka dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT).

Udział w Wydarzeniach jest dla Uczestników nieodpłatny. Wszelkie koszty związane z organizacją Wydarzeń ponosi Wnioskodawca - są one odpowiednio dokumentowane i definitywnie pokrywa je Spółka, przy czym nie są one wydatkami na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (koszty nie są pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki, a ze środków obrotowych Spółki).

W zakresie współpracowników Spółki należy zaznaczyć, że zgodnie ze strategią Spółki, w ramach bieżącej działalności Spółki współpracują oni w zespołach razem z pracownikami Spółki. Zespoły, w ramach których działają pracownicy i współpracownicy, mogą składać się z osób pracujących w jednym biurze, pracujących poza biurami Spółki oraz z osób pracujących w różnych miastach. Współpracownicy są również zobowiązani do przestrzegania procedur obowiązujących w Spółce, podobnie jak pracownicy.

Mimo zatem, iż umowy cywilnoprawne ze swojej natury różnią się od umowy dotyczącej stosunku pracy, w praktyce cel organizowanych Wydarzeń jest z perspektywy Spółki zbliżony w odniesieniu do pracowników, jak i współpracowników.

Celem organizacji Wydarzeń z perspektywy Wnioskodawcy w zakresie pracowników i współpracowników Spółki jest przede wszystkim:

-przeszkolenie merytoryczne,

-utrzymanie współpracy z uczestnikami, ograniczenie fluktuacji pracowników i współpracowników,

-wzmocnienie identyfikacji uczestników ze Spółką oraz komunikacji z kadrą zarządzającą,

-zwiększenie motywacji do pracy oraz zaangażowania uczestników i polepszenie wydajności, jakości i efektywności w codziennej pracy,

-integracja między pracującymi w zespołach pracownikami oraz współpracownikami,

-wzmocnienie relacji oraz dobrej atmosfery między uczestnikami w celu nawiązywania lepszej współpracy, pogłębienie integracji wśród uczestników jako zespołu.

Jednym z głównych zakładanych efektów realizacji powyższych celów z perspektywy Spółki ma być zwiększenie zaangażowania po stronie pracowników i współpracowników, zwiększenie jakości i efektywności wykonywanej przez nich pracy, co z kolei ma przełożenie na zwiększenie wolumenu sprzedaży generowanej przez Spółkę (podlegającej opodatkowaniu VAT).

Z kolei uczestnictwo partnerów biznesowych z perspektywy Spółki ma na celu:

- komunikację Spółki ukierunkowaną na utrzymanie odpowiednich standardów marki przez franczyzobiorców oraz ajentów, którzy prowadzą swoją działalność pod marką Spółki (np. komunikacja procedur, jakie wiążą się z działaniem pod marką Spółki, do stosowania których partnerzy są zobowiązani) oraz przekazanie biznesowego, branżowego know-how w celu osiągania lepszych wyników biznesowych;

- umożliwienie konsultacji kwestii biznesowych przez partnerów biznesowych z kadrą zarządzającą Spółki;

- rozpowszechnianie informacji o realizowanych pod marką Spółki działaniach, priorytetach, sukcesach, strategii i perspektywach dalszego rozwoju. Jednocześnie zaproszenie partnerów biznesowych na spotkanie organizowane przez Spółkę w nieformalnej atmosferze umożliwia bezpośrednią i swobodną komunikację oraz utrzymanie relacji biznesowych, co w efekcie ma pozwolić na utrzymanie bądź zintensyfikowanie współpracy;

- wypracowywanie kompromisów oraz znajdywanie rozwiązań w dialogu z parterami biznesowymi, które wspierają efektywne konkurowanie sieci franczyzowej na rynku.

Spełnienie powyższych celów ma w założeniu Spółki skutkować zwiększeniem przychodów generowanych przez tych partnerów biznesowych oraz pośrednio wzrostem przychodu Spółki (sprzedaży opodatkowanej VAT). Przychód Spółki zależny jest bowiem m.in. od poziomu sprzedaży realizowanej przez franczyzobiorców i ajentów oraz zakupów dokonywanych przez nich od Spółki, jak również od rezultatów współpracy z innymi partnerami biznesowymi.

Wydarzenia mogą przyjąć formę przykładowo konferencji organizowanej w hotelu wraz z konsumpcją i noclegiem lub wydarzenia okolicznościowego w wynajętym lokalu. W ramach Wydarzeń agenda może przewidywać część integracyjną i dodatkowe atrakcje, w tym np. integrujące konkurencje zespołowe. W każdym przypadku Wydarzenie ma przede wszystkim charakter merytoryczno-integracyjny, a nie jedynie konsumpcyjny, czy rozrywkowy. Harmonogram Wydarzeń podlega zasadniczo zaplanowaniu przez Spółkę i zakomunikowaniu Uczestnikom, a więc to Spółka decyduje o sposobie spędzania czasu w ramach Wydarzeń przez Uczestników.

Wydarzenia przewidziane dla Uczestników Spółka albo organizuje samodzielnie, albo zleca kompleksową organizację Wydarzeń firmom zajmującym się organizacją wydarzeń o charakterze szkoleniowo-integracyjnym, np. agencjom eventowym, marketingowym, hotelom (dalej jako: „Usługodawcy”).

W związku z powyższym, Spółka lub Usługodawca ponoszą różne wydatki związane z organizacją Wydarzenia (dalej: „Wydatki”), do których należą głównie:

-wynajęcie sali konferencyjnej i jej odpowiednie przygotowanie,

-organizacja wyposażenia, sprzętu technicznego związanego z częścią konferencyjną,

-wynagrodzenie osób prowadzących szkoleniową część imprezy,

-przygotowanie banerów, tablic informacyjnych, gadżetów z logo marki Spółki,

-zapewnienie Uczestnikom Wydarzenia transportu do miejsca Wydarzenia i miejsc parkingowych,

-zapewnienie Uczestnikom Wydarzenia zakwaterowania i noclegów,

-zapewnienie Uczestnikom Wydarzenia wyżywienia i napojów,

-zapewnienie Uczestnikom Wydarzenia ubezpieczenia,

-dodatkowe atrakcje, takie jak zespołowe warsztaty, wspólne aktywności sportowe i rekreacyjne.

Przy czym w przypadku każdego z Wydarzeń zakres czynności generujących Wydatki jest ustalany odrębnie - w zależności od celu imprezy, liczebności i rodzaju osób biorących w niej udział, środków finansowych, które Spółka planuje przeznaczyć na organizację Wydarzenia.

Należy zaznaczyć, że w przypadku nabywania usług w powyższym zakresie od Usługodawcy, Spółka nie jest zainteresowana nabyciem odrębnych usług związanych z poszczególnymi Wydatkami, a nabyciem kompleksowej usługi organizacji Wydarzenia.

Mając na uwadze powyższe, z perspektywy Wnioskodawcy możliwe są 3 główne modele dotyczące otrzymywanych od Usługodawcy lub innych podmiotów faktur zakupowych:

a) Scenariusz 1 - Spółka otrzymuje jedną fakturę wystawioną przez Usługodawcę, wyszczególniającą jedną pozycję dotyczącą kompleksowej usługi organizacji Wydarzenia. W takich przypadkach umowa z Usługodawcą zazwyczaj wskazuje, że przedmiotem usług jest kompleksowa usługa organizacji Wydarzenia.

b) Scenariusz 2 - Spółka otrzymuje jedną fakturę wystawioną przez Usługodawcę, wyszczególniającą kilka pozycji Wydatków, które łącznie wchodzą w skład kompleksowej usługi organizacji Wydarzenia. W takich przypadkach umowa z Usługodawcą zazwyczaj wskazuje, że przedmiotem usług jest kompleksowa usługa organizacji Wydarzenia.

c) Scenariusz 3 - Spółka organizuje Wydarzenie samodzielnie, zatem otrzymuje faktury dokumentujące poszczególne Wydatki od różnych podmiotów trzecich. Jedna otrzymana faktura może dotyczyć kilku Wydatków bądź jednego Wydatku. Faktury mogą dokumentować m.in. usługi gastronomiczne i noclegowe, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych

Czy w ramach Scenariusza 1, Scenariusza 2, Scenariusza 3, Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Państwa stanowisko w sprawie

W ramach Scenariusza 1, Scenariusza 2, Scenariusza 3 Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 przywołanej ustawy.

W świetle powyższego, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz praktyką organów podatkowych, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, niewątpliwie istnieje pośredni związek pomiędzy opisanymi przez Spółkę Wydatkami (w Scenariuszu 1, Scenariuszu 2 i Scenariuszu 3), a osiągnięciem przychodów przez Spółkę.

W tym zakresie w przypadku pracowników i współpracowników, Spółka organizując Wydarzenia dąży do zwiększenia sprzedaży generowanej przez Spółkę (przychodów w CIT) poprzez bardziej efektywne wykonywanie pracy przez pracowników i współpracowników. Realizacji tego głównego celu służą cele szczegółowe Wydarzenia, takie jak przeszkolenie merytoryczne, wzmocnienie identyfikacji uczestników ze Spółką oraz komunikacji z kadrą zarządzającą, zwiększenie motywacji do pracy oraz zaangażowania uczestników i polepszenie wydajności, jakości i efektywności w codziennej pracy, integracja między pracującymi w zespołach pracownikami oraz współpracownikami, wzmocnienie relacji oraz dobrej atmosfery między uczestnikami w celu nawiązywania lepszej współpracy, pogłębienie integracji wśród uczestników jako zespołu. W ocenie Spółki, zarówno element merytoryczny Wydarzeń jak i element integracyjny służą realizacji powyższego (w przypadku braku własnego celu biznesowego, Spółka nie miałaby powodu do organizacji takich wydarzeń).

Również w zakresie partnerów biznesowych, Spółka organizując Wydarzenia dąży do zwiększenia sprzedaży generowanej przez Spółkę (przychodów w CIT). Spełnienie szczegółowych celów Wydarzenia ma bowiem w założeniu Spółki skutkować zwiększeniem przychodów generowanych przez tych partnerów biznesowych oraz pośrednio wzrostem przychodu Spółki. Przychód Spółki zależny jest bowiem m.in. od poziomu sprzedaży realizowanej przez franczyzobiorców i ajentów oraz zakupów dokonywanych przez nich od Spółki, jak również od rezultatów współpracy z innymi partnerami biznesowymi.

Zatem, realizacja takich celów, jak:

- komunikacja ukierunkowana na utrzymanie odpowiednich standardów marki przez franczyzobiorców oraz ajentów, którzy prowadzą swoją działalność pod marką Spółki (np. komunikacja procedur, jakie wiążą się z działaniem pod marką Spółki, do stosowania których partnerzy są zobowiązani) oraz przekazanie biznesowego, branżowego know-how w celu osiągania lepszych wyników finansowych,

- umożliwienie konsultacji kwestii biznesowych przez partnerów biznesowych z kadrą zarządzającą Spółki,

- rozpowszechnianie informacji o realizowanych pod marką Spółki działaniach, priorytetach, sukcesach, strategii i perspektywach dalszego rozwoju. Jednocześnie zaproszenie partnerów biznesowych na spotkanie organizowane przez Spółkę w nieformalnej atmosferze umożliwia bezpośrednią i swobodną komunikację oraz utrzymanie relacji biznesowych, co w efekcie ma pozwolić na utrzymanie bądź zintensyfikowanie współpracy,

- wypracowywanie kompromisów oraz znajdywanie rozwiązań w dialogu z parterami biznesowymi, które wspierają efektywne konkurowanie sieci franczyzowej na rynku,

służy realizacji głównego celu Spółki w postaci zwiększenia sprzedaży Spółki (stanowiącej przychód w CIT).

Wydatki poniesione przez Spółkę spełniają również kryterium poniesienia przez podatnika i definitywności (wartość wydatków nie zostaje Spółce w jakikolwiek sposób zwrócona) oraz właściwego udokumentowania (przede wszystkim, Spółka będzie posiadać faktury dokumentujące Wydatki lub usługę kompleksową nabytą od Usługodawcy).

W ocenie Spółki, z organizacją Wydarzeń nie wiąże się również poniesienie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W art. 16 ust. 1 wskazano między innymi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (pkt 28).

Należy zauważyć, że definicja reprezentacji nie została określona w ustawach podatkowych. Z tego też względu, szczególną uwagę w tym zakresie należy zwrócić na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), a w szczególności szeroko cytowany w orzecznictwie wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11. W przedmiotowym wyroku, NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie reprezentacji wskazując, że:

„W tej grupie orzeczeń przyjęto, że wobec braku zdefiniowania pojęcia „reprezentacji” w prawie podatkowym, prowadzącego do konieczności odwołania się do słownikowego oraz potocznego znaczenia tego pojęcia, nakazywano spory wynikające na tym tle rozstrzygać ad casum.

Aprobując ten pogląd należało zauważyć, że bezkrytyczne przyjęcie wyników wykładni językowej prowadziło do niedającego się zaaprobować wniosku, iż tylko zakup wody, i to niegazowanej, na spotkania z kontrahentami mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Napój to przecież „każdy płyn przeznaczony do picia, w którym oprócz wody występują inne składniki” (por. Słownik języka polskiego www.wsjp).

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie poszerzonym, na tle przedstawionego poglądu będącego wynikiem uwzględnienia wykładni językowej, zgadza się co do tego, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Natomiast - podobnie jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie - takimi decydującymi kwalifikatorami nie mogły być ani miejsca świadczenia usług gastronomicznych, ani też przypisana im cecha bliżej nieokreślonej „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”. (…)

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W tym celu należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie należy podkreślić, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. (…)

Przenosząc przedstawione rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, należało stwierdzić, że podane przez Spółkę wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami muszą być uznane za koszt uzyskania przychodów, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (winno być: oraz zdarzenia przyszłego), między poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą) a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki te, jak podano „drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata)” oraz „obiad lub inny posiłek na koszt zapraszającego”, to nic innego jak wydatek mieszczący się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W realiach rozpoznawanej sprawy nie było również podstaw do wskazywania, że w odniesieniu do tego rodzaju wydatków mogły zachodzić podstawy do ich pominięcia, tylko ze względu na miejsce ich świadczenia. Jednocześnie wbrew temu, co przyjął Sąd I instancji, wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy klasyfikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego tylko wydatek na zakup tych usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r”.

W zakresie cytowanego wyżej wyroku, należy zatem podkreślić następujące główne tezy NSA dotyczące definiowania reprezentacji wskazanej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT:

-Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów;

-Reprezentacja w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi „działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów”;

-Tylko wydatki, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w związku z reprezentacją.

Mając na uwadze powyższe kryteria, należy zauważyć, że w zakresie pracowników oraz współpracowników nie sposób uznać wydatków poniesionych na organizację Wydarzenia jako związane z reprezentacją, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Niewątpliwie cel zorganizowania wydarzenia jest inny, niż „tworzenie lub poprawa wizerunku firmy wobec innych podmiotów” czy „wykreowanie oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów”.

W części dotyczącej pracowników, nie można przede wszystkim uznać ich jako „inny podmiot” w powyższym rozumieniu. Natomiast, w części dotyczącej współpracowników należy zwrócić szczególną uwagę na wskazane przez Spółkę cele organizacji Wydarzenia, które zasadniczo są analogiczne do celów organizacji takich Wydarzeń dla pracowników i w ujęciu całościowym nie są nastawione głównie na tworzenie wizerunku firmy. Cele, które wskazała w tym zakresie Spółka mają dominujący charakter „wewnętrzny”, tj. szkoleniowo-integracyjny związany z funkcjonowaniem Spółki jako organizacji, a nie „zewnętrzny”, czyli wizerunkowy.

Podobne stanowisko zdaniem Spółki, należy w świetle wskazanych przez NSA kryteriów przyjąć w zakresie partnerów biznesowych - również w tym obszarze nie sposób uznać wydatków poniesionych na organizację Wydarzenia jako związane z reprezentacją, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

W tym zakresie należy podkreślić specyfikę celów spotkań szkoleniowo-integracyjnych z perspektywy uczestnictwa partnerów biznesowych. Z przedstawionych przez Spółkę szczegółowych celów takich Wydarzeń wynika, że są one związane przede wszystkim z funkcjonowaniem Spółki jako podmiotu współpracującego pod jedną marką z franczyzobiorcami, ajentami, innymi partnerami. Cele takich spotkań można zbiorczo zakwalifikować jako ukierunkowane na właściwe funkcjonowanie sieci franczyzowej pod kątem organizacyjnym i biznesowym (komunikacja w zakresie procedur i dalszego rozwoju, przekazywanie know-how, konsultacje kwestii biznesowych). W ocenie Spółki, nie sposób uznać, że takie Wydarzenia mają charakter głównie reprezentacyjny, polegający na tworzeniu wizerunku firmy.

Spółka zaznacza, że wskazana wyżej linia orzecznicza NSA znajduje swoją kontynuację, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 9 stycznia 2020 r., sygn. I SA/Gl 1205/19 uchylającego interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (w nawiązaniu do którego niedawno w wyroku z 8 grudnia 2022 r., sygn. akt. II FSK 1130/20 (brak publikacji uzasadnienia na dzień złożenia wniosku), NSA utrzymał uchylenie interpretacji indywidualnej). W stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę, wskazał on, że prowadzi działalność w sferze informatyki i ma zamiar organizować spotkania szkoleniowo - integracyjne dla swoich, jak to ujęto, partnerów „na umowach b2b” i „na umowach zlecenia”. Ich celem ma być przede wszystkim:

1) umożliwienie kluczowym podwykonawcom Wnioskodawcy wymianę wiedzy oraz doświadczeń z pracy nad projektami Spółki,

2) komunikowanie przez zarząd Spółki jej kluczowym partnerom wizji i strategii tego podmiotu na najbliższe kwartały, jak również wspólnie z partnerami określanie celów, do których powinni oni dążyć jako zespół (Spółka razem z partnerami),

3) umożliwienie nowym partnerom zapoznanie się z resztą zespołu i zbudowanie silnych więzi interpersonalnych, w celu podniesienia jakości komunikacji w gronie wszystkich podwykonawców Spółki,

4) poprzez integracyjną część spotkania - zbudowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy w oczach jego obecnych partnerów i zleceniobiorców oraz wśród osób potencjalnie zainteresowanych tego typu partnerstwem w przyszłości.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, WSA w Gliwicach uznał, że: „W tym kontekście, analizując treść analizowanej interpretacji indywidualnej, nie sposób zrozumieć tez stawianych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (jest tak, bo Organ interpretacyjny, swoją interpretacją nie stworzył ku temu podstaw). Przede wszystkim, nie wiadomo z jakiego powodu w zaskarżonej interpretacji przyjęto, że planowane kwoty wydatków na finansowanie integracyjnej części spotkania - zbudowania pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy w oczach jego obecnych partnerów i zleceniobiorców oraz wśród osób potencjalnie zainteresowanych tego typu partnerstwem w przyszłości dominują nad pozostałymi nakładami, które zamierza ponieść Skarżący w związku z organizacją spotkań szkoleniowo - integracyjnych. Wszak, w swoim wniosku interpretacyjnym, Spółka szczegółowo wskazała, co konkretnie zamierza sfinansować. W katalogu tym znajdują się wydatki na transport, zakwaterowanie i wyżywienie uczestników, a także na opłacenie spikera lub osoby prowadzącej szkolenie. Organ interpretacyjny nie wyjaśnił zaś, z czego wywodzi, że koszty integracyjnej części spotkania górują nad planowanymi nakładami na szkolenie (dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie wizerunku podatnika). (…)

Co więcej, trudno wyobrazić sobie, że rozsądnie działający przedsiębiorca ponosi zbędne wydatki tylko po to, aby poprzez zaniżenie podstawy opodatkowania (do którego dochodzi w wyniku tej operacji) doprowadzić do złagodzenia obciążenia podatkowego. Wszak, odliczając od przychodu rzeczywiście poniesiony koszt związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, redukuje się podstawę opodatkowania, co skutkuje tym, że 19% stawka podatkowa nie jest odnoszona do części podstawy wymiaru, zmniejszonej o koszt. Innymi słowy, ujmując rzecz bardzo kolokwialnie, w rozliczeniu podatkowym z tytułu proporcjonalnego podatku dochodowego od osób prawnych, poprzez pomniejszenie podstawy opodatkowania „odzyskuje się” 19% wydatkowanej kwoty. Już to świadczy o nieracjonalności działania przedsiębiorcy (podatnika), który na spotkania szkoleniowo - integracyjne dla swoich podwykonawców wydawałby więcej (ponosząc koszt), po to, aby podatkowo „odzyskać” mniej, tj. 19% z wyasygnowanej kwoty. Nie ma zaś wątpliwości co do tego, że wydatki na szkolenie spełniają wymóg wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., bo jest poniesiony w celu uzyskania przychodów (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 października 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 501/19, LEX nr 2742553)”.

Podobnie również w sprawie Spółki, nie sposób uznać, że w przypadku udziału w Wydarzeniach pracowników, współpracowników, partnerów biznesowych nakłady związane z wykreowaniem pozytywnego wizerunku Spółki dominuje nad pozostałymi nakładami.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w ramach Scenariusza 1, Scenariusza 2, Scenariusza 3, Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w ramach Scenariusza 1, Scenariusza 2, Scenariusza 3, Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację wydarzeń na rzecz pracowników Spółki, współpracowników Spółki (osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych takich jak umowa zlecenie, umowa o dzieło, umowa o współpracę „B2B”), tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy oraz umowy zlecenia, partnerów biznesowych, do których Spółka zalicza przede wszystkim franczyzobiorców oraz ajentów prowadzących stacje paliwowe pod marką Spółki (na rzecz których Spółka dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT).

W świetle przedstawionego we wniosku opisu, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na organizację wydarzeń nie są kosztami reprezentacji. W konsekwencji, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast, odnosząc się do poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków w części przypadającej na dodatkowe atrakcje, takie jak zespołowe warsztaty, wspólne aktywności sportowe i rekreacyjne współpracowników Spółki oraz partnerów biznesowych do których Spółka zalicza przede wszystkim franczyzobiorców oraz ajentów prowadzących stacje paliwowe pod marką Spółki, należy stwierdzić, że nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W ocenie tut. Organu wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, ponieważ ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy. Umowa współpracy, zlecenia zakłada bowiem równorzędność i niezależność podmiotów i stwarza warunki do przyjęcia założenia, że jeden podmiot chce wykreować swój pozytywny wizerunek względem drugiego, w celu ułatwienia wzajemnej współpracy.

Stwierdzić zatem należy, że Spółka nie będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na integrację w części przypadającej na współpracowników Spółki oraz partnerów biznesowych do których Spółka zalicza przede wszystkim franczyzobiorców oraz ajentów prowadzących stacje paliwowe pod marką Spółki, ponieważ wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, a ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy.

Zatem wydatki te są wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wydatki z tytułu nabyć związanych z organizacją Wydarzeń do kosztów uzyskania przychodu w świetle ustawy o CIT, w zakresie dotyczącym:

- pracowników Spółki – jest prawidłowe;

- współpracowników Spółki (osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych takich jak umowa zlecenie, umowa o dzieło, umowa o współpracę „B2B”) oraz partnerów biznesowych biorących udział w Wydarzeniach, przede wszystkim franczyzobiorców oraz ajentów prowadzących stacje paliwowe pod marką Spółki:

- w części dotyczącej dodatkowych atrakcji, takich jak zespołowe warsztaty, wspólne aktywności sportowe i rekreacyjne – jest nieprawidłowe,

-w pozostałej części – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ wskazuje, że w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).