Interpretacja indywidualna z dnia 25 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.16.2023.1.KT

Opodatkowanie dokonanych w okresie od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r. WDT stawką podatku VAT w wysokości 0% oraz rozliczenie korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej w okresie, w którym wystawiono fakturę korygującą oraz jednocześnie do wykazania WDT (ze stawką 0%) w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. .....

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania, dokonanych w okresie od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r. WDT stawką podatku VAT w wysokości 0% oraz rozliczenia korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej w okresie, w którym wystawiono fakturę korygującą oraz jednocześnie do wykazania WDT (ze stawką 0%) w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) to spółka z siedzibą w … działająca w branży przemysłowej, zajmująca się m.in. produkcją (...). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE).

Jednym z kontrahentów, do których Spółka dostarcza swoje towary, jest Y – spółka powiązana z Wnioskodawcą, z siedzibą w … (dalej: „Nabywca”), która prowadziła i prowadzi ugruntowaną, stałą i rozległą działalność gospodarczą od wielu lat m.in. w zakresie produkcji (...). Nabywca to również wieloletni kontrahent Wnioskodawcy. Spółka zna przedstawicieli Nabywcy, zweryfikowała posiadanie przez Nabywcę odpowiedniego zaplecza technicznego i osobowego do prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka dokonuje i dokonywała w przeszłości dostawy towarów na rzecz Nabywcy.

W ramach swojej działalności Spółka od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r. dokonywała w szczególności dostaw towarów dla Nabywcy w ramach transakcji, które są przedmiotem niniejszego wniosku. Spółka nadmienia, iż analogiczne dostawy miały miejsce również po 1 lipca 2020 r., jednak nie są one przedmiotem niniejszego wniosku. Spółka prosi o wydanie interpretacji indywidualnej wyłącznie w odniesieniu do zdarzeń mających miejsce w okresie lipiec 2019 – czerwiec 2020.

Transakcje przebiegały w sposób następujący:

·towary (produkty) Spółki były sprzedawane Nabywcy,

·w wyniku tych sprzedaży (tych dostaw) towary były transportowane bezpośrednio ze Spółki z terytorium Polski do Austrii do miejsca wskazanego przez Nabywcę – tj. do zakładu przedsiębiorcy wskazanego przez Nabywcę jako podmiotu, który miał dokonać ich modyfikacji (przerobienia/dostosowania),

·towar na terytorium Austrii był przetwarzany przez podmiot trzeci działający w imieniu i na rzecz Nabywcy, a po przetworzeniu transportowany z Austrii do Kanady.

Nabywca został zarejestrowany dla celów VAT (w tym uzyskał numer identyfikacyjny VAT UE dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych) w Austrii pod koniec listopada 2021 roku. Po zarejestrowaniu Nabywcy dla celów VAT w Austrii, opisywane transakcje były i nadal są kontynuowane.

W związku z powyższym, w okresie poprzedzającym rejestrację Nabywcy jako podatnika VAT UE w Austrii, Spółka dokumentowała sprzedaże dla Nabywcy w ramach wyżej opisanych transakcji fakturami, wskazując dla przedmiotowych dostaw jako właściwą stawkę 23% VAT i deklarowała je dla celów VAT jako dostawy towarów na terytorium kraju opodatkowane stawką 23% VAT.

Nabywca podał uzyskany przez siebie numer identyfikacyjny VAT UE Spółce i poinformował Spółkę, że wykaże we właściwych, austriackich rozliczeniach VAT wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów (dalej: „WNT”) od Spółki. Wykazanie WNT nastąpi zgodnie z austriackimi przepisami o VAT.

Spółka wskazuje, że w okresie dostaw do Nabywcy były (i są) spełnione warunki do zastosowania stawki 0% VAT do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT”) określone w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, tj. Spółka posiadała (i nadal posiada) dokumentację potwierdzającą dostarczenie towarów z terytorium kraju na rzecz Nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE oraz była (i jest obecnie) zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Spółka, przy założeniu, że:

·Organ interpretacyjny potwierdzi stanowisko zaprezentowane w niniejszym wniosku,

·Nabywca rozliczy dokonane transakcje jako WNT w Austrii zgodnie z austriackimi przepisami o VAT,

skoryguje wystawione faktury. Spółka dokona również korekty rozliczeń VAT poprzez wykazanie w odpowiednich deklaracjach podatkowych (plikach JPK) za lata 2019-2020 dostaw dokonanych na rzecz Nabywcy jako WDT opodatkowane stawką 0% VAT.

W tym zakresie Spółka złoży również właściwemu organowi podatkowemu korekty stosownych informacji podsumowujących VAT UE oraz należyte pisemne wyjaśnienia w tym zakresie zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT.

Pytania

1)Czy w opisanych okolicznościach, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes, Spółka będzie miała prawo do zastosowania do dostaw na rzecz Nabywcy stawki 0% VAT?

2)Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes, Spółka ma prawo do rozliczenia korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT w okresie, w którym wystawi fakturę korygującą oraz jednocześnie do wykazania WDT (ze stawką 0%) w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy

1)W opisanych okolicznościach, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes, Spółka będzie miała prawo do zastosowania do dostaw na rzecz Nabywcy stawki 0% VAT.

2)W opisanym powyżej stanie faktycznym, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes, Spółka ma prawo do rozliczenia korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT w okresie, w którym wystawiono fakturę korygującą oraz jednocześnie do wykazania WDT (ze stawką 0%) w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

I.Prawo do zastosowania do dostaw na rzecz Nabywcy stawki 0% VAT

1.Warunki zastosowania dla WDT stawki 0% VAT

Transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT (tzw. zwolnienie z prawem do odliczenia). Art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu w stanie prawnym przed 1 lipca 2020 r., warunki te są następujące:

„(...)

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego, zarówno warunek wskazany w pkt 2 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, były i są w transakcjach z Nabywcą spełnione. Spółka bowiem była i jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE oraz posiadała i nadal posiada dokumentację potwierdzającą dostarczenie towarów wysyłanych z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ponadto, zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT:

„Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Chociaż przywołany powyżej przepis art. 42 ust. 1a ustawy o VAT został wprowadzony do unijnego i polskiego porządku prawnego dopiero pakietem zmian Quick Fixes to z ostrożności Spółka wskazuje, że ta przesłanka do zastosowania stawki 0% VAT do WDT również będzie w przypadku transakcji z Nabywcą spełniona, bowiem Spółka zamierza złożyć właściwemu organowi podatkowemu korekty stosownych informacji podsumowujących VAT UE oraz pisemne wyjaśnienia w tym zakresie. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, uchybienia w tym zakresie zostaną należycie wyjaśnione na piśmie właściwemu dla Spółki organowi podatkowemu.

Tym samym, kluczowym warunkiem jaki powinien podlegać analizie jest ustalenie, czy brak spełnienia na moment dokonywania dostawy towarów, przesłanki posiadania przez nabywcę właściwego i ważnego numeru VAT UE nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy wyłącza możliwość zastosowania stawki 0% VAT do WDT (stosownie do ww. treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), a tym samym skorygowania przeszłych deklaracji podatkowych wykazując w nich dokonane transakcje jako WDT ze stawką 0% VAT, w sytuacji gdy numer ten został następnie nadany.

2.Wykładnia i wyjaśnienie przepisów

Wnioskodawca podkreśla, że transakcje opisane w stanie faktycznym i będące przedmiotem pytań w niniejszym wniosku miały miejsce w porządku prawnym obowiązującym przed dniem 1 lipca 2020 roku.

Zgodnie z ówczesnymi przepisami warunek posiadania przez nabywcę właściwego i ważnego numeru VAT UE nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, opisany w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, istniał przed 1 lipca 2020 roku jedynie w polskim porządku prawnym, a nie wynikał bezpośrednio z przepisów unijnych. Tym samym warunek ten należało traktować wyłącznie jako wymóg formalny, którego niespełnienie nie powodowało pozbawienia podatnika prawa do zastosowania stawki 0% VAT do WDT. W dalszej części uzasadnienia Wnioskodawca opisze szerzej kwestię formalnego charakteru tego wymogu.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w celu zastosowania 0% stawki dla WDT przed 1 lipca 2020 roku należało spełnić zarówno warunki formalne odnoszące się do przepisów art. 42 ust. 1 pkt 1 jak również pkt 3, jak i materialne (merytoryczne) wskazane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe do ówczesnej praktyki interpretacyjnej organów podatkowych, można stwierdzić, że organy podatkowe, potwierdzając możliwość zastosowania stawki 0%, skupiały uwagę na spełnieniu przez podatnika warunków materialnych (potwierdzenia wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, oraz posiadania dokumentacji wskazanej w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, potwierdzającej dokonanie WDT), dopuszczając w tym przypadku istnienie pewnych uchybień formalnych (m.in. braku posiadania numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez nabywcę).

Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) w interpretacji indywidualnej z dnia 5 kwietnia 2018 r. o sygn. 0115-KDIT1-3.4012.75.2018.2.BJ dopuścił możliwość zastosowania stawki 0% dla WDT w sytuacji, w której kontrahent nie był zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Podobną argumentację przedstawił DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2018 r. o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.584.2017.2.AP, w której dopuścił możliwość zastosowania 0% stawki dla WDT, w sytuacji w której samo dokonanie WDT było bezsporne (wnioskodawca był w posiadaniu kompletu dokumentów potwierdzających faktyczne dokonanie dostaw i odbioru towaru za granicą Polski), jednakże nabywca nie był na moment dokonania WDT zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji z 5 października 2017 r. o sygn. 0115-KDIT1-3.4012.314.2017.2.JC.

Powyższe podejście w pełni koresponduje z przepisami obowiązującymi przed wprowadzeniem do treści Dyrektywy VAT pakietu zmian Quick Fixes, jak również bogatym dorobkiem orzecznictwa TSUE oraz sądów administracyjnych w tym zakresie.

Zgodnie z art. 138 ust. 1 Dyrektywy VAT w brzmieniu przed wprowadzeniem pakietu zmian Quick Fixes, państwa członkowskie zwalniają z podatku dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. A zatem obowiązek rejestracji jako podatnika VAT UE nie był wskazany w żadnym przepisie Dyrektywy VAT jako warunek uznania transakcji za WDT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 131 Dyrektywy VAT państwa członkowskie UE mogą wprowadzić dodatkowe warunki zastosowania zwolnienia z VAT (stawki 0% w przypadku polskich regulacji) do WDT. Dodatkowe warunki mogą zostać jednak wprowadzone wyłącznie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania zwolnienia z VAT oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Przepisy ustawy o VAT już przed 1 lipca 2020 roku przewidywały surowsze wymagania formalne niż przepisy Dyrektywy VAT. O ile sytuacja taka jest co do zasady dopuszczalna, o tyle w pewnych przypadkach uzależnienie zastosowania zwolnienia (stawki 0%) wyłącznie od spełnienia przez dostawcę dodatkowych warunków formalnych stanowi naruszenie przepisu art. 131 Dyrektywy VAT oraz przepisu art. 138 ust. 1 i 2 Dyrektywy VAT dotyczących uznania transakcji za WDT.

Odnosząc się do praktyki orzeczniczej, w licznie wydawanych wyrokach przed 1 lipca 2020 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) podkreśla, że dysponowanie numerem identyfikacyjnym jest wyłącznie wymogiem formalnym, który nie może podważyć prawa do zastosowania stawki 0% VAT, jeżeli materialne przesłanki zaistnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione. Przykładowo, w wyroku C-587/10 z dnia 27 września 2012 r., odnosząc się do warunków formalnych w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych, TSUE wskazał: „o ile numer identyfikacji dla celów podatku VAT stanowi dowód statusu podatkowego podatnika oraz ułatwia kontrolę czynności wewnątrzwspólnotowych, to jednak jest to wymóg formalny, który w żadnym wypadku nie może podważać zwolnienia z podatku VAT, jeżeli materialne przesłanki zaistnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione”. Analogiczna argumentacja została również uwzględniona w wyrokach TSUE C-146/05 z dnia 27 września 2007 r., C-21/16 z dnia 9 lutego 2017 r.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że wielokrotnie w podobnym tonie wypowiadały się również sądy administracyjne np. NSA w wyroku z dnia 24 marca 2011 r. o sygn. I FSK 1579/10, z dnia 11 marca 2010 r. o sygn. I FSK 1941/08, oraz w wyroku z dnia 6 października 2010 r. o sygn. I FSK 1710/09.

Tym samym, należy podkreślić, że na gruncie przepisów unijnych obowiązujących przed wprowadzeniem pakietu zmian Quick Fixes, a także podejścia prezentowanego zarówno przez TSUE, sądy administracyjne jak i organy podatkowe, same uchybienia formalne nie mogą powodować braku możliwości zastosowania stawki 0%, jeżeli WDT zostało faktycznie dokonane i potwierdzone odpowiednimi dokumentami.

Wnioskodawca jest świadom, że prezentowane w tym punkcie podejście dotyczy porządku prawnego, który uległ zmianie wraz z wprowadzeniem z dniem 1 lipca 2020 r. tzw. pakietu zmian Quick Fixes nowelizującego m.in. art. 138 ust. 1 Dyrektywy VAT. Niemniej, w świetle zadanych niniejszym wnioskiem pytań, które dotyczą właśnie stanu prawnego przed dniem 1 lipca 2020 r., zasadnym jest zastosowanie właśnie tego podejścia, przedstawionego między innymi w niniejszym punkcie, niezależnie od późniejszej nowelizacji przepisów prawa.

3.Stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

9 lutego 2017 r. TSUE wydał wyrok w sprawie C-21/16. W omawianym wyroku potwierdzono, że państwa członkowskie nie mogą kwestionować prawa podatnika do zastosowania stawki 0% VAT do WDT wyłącznie z tego powodu, że nabywca nie posiadał w momencie dostawy ważnego numeru VAT UE – również w przypadku, w której dostawca jest świadomy tej sytuacji, ale jest przekonany, że nabywca w późniejszym czasie zostanie zarejestrowany dla celów VAT we właściwym państwie członkowskim. TSUE orzekł, że „W związku z tym ani uzyskanie przez nabywcę ważnego numeru identyfikacyjnego VAT w celu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych, ani rejestracja nabywcy w systemie VIES nie stanowią materialnych przesłanek zwolnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej z VAT. Są to wyłącznie wymogi formalne, które nie mogą podważać prawa sprzedawcy do zwolnienia z VAT, ponieważ materialne przesłanki w zakresie dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione (zob. analogicznie wyroki: z dnia 6 września 2012 r., Mecsek-Gabona, C-273/11, EU:C:2012:547, pkt 60; z dnia 27 września 2012 r., VSTR, C-587/10, EU:C:2012:592, pkt 51; z dnia 20 października 2016 r., Plöckl, C-24/15, EU:C:2016:791, pkt 40)”.

Odnosząc wyrok TSUE do sytuacji Spółki, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że Spółka ma prawo do wykazania dokonanych na rzecz Nabywcy dostaw jako WDT ze stawką 0% VAT, niezależnie od braku posiadania przez nabywcę numeru identyfikacyjnego VAT UE w momencie, gdy transakcje te były realizowane.

4.Stanowisko organu podatkowego w podobnej sprawie

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało również zaaprobowane przez organ podatkowy w analogicznej sprawie. DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2019 r. znak 0112-KDIL1-3.4012.739.2018.2.KS wypowiedział się bowiem w sprawie opodatkowania VAT tzw. nietransakcyjnych WDT i WNT, w sytuacji, w której podatnik początkowo nie posiadał ważnego numeru identyfikacyjnego VAT UE w państwie zakończenia transportu. Zdaniem organu podatkowego: „Zważywszy na zasadę neutralności podatku VAT, należy stwierdzić, że Wnioskodawca po opodatkowaniu we Francji przedmiotowych przemieszczeń revertu jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów we Francji będzie miał prawo dokonać korekty deklaracji podatkowych, w których wykazywał przedmiotowe przemieszczenia jako dostawy krajowe opodatkowane w Polsce stawką podatku w wysokości 23%, ponieważ będzie przysługiwało mu prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – zostaną spełnione wszystkie warunki do potraktowania dokonanych przesunięć towarów jako wewnątrzwspólnotowe”.

5.Wykładnia i wyjaśnienie przepisów w związku z wprowadzeniem tzw. pakietu zmian Quick Fixes

Celem usprawnienia funkcjonowania wspólnego systemu VAT w zakresie transakcji transgranicznych, Unia Europejska opracowała pakiet zmian zwanych zbiorczo „Quick Fixes”, w skład którego wchodziła Dyrektywa ws. Quick Fixes. Na jej mocy do Dyrektywy VAT wprowadzono m.in. art. 138 ust. 1 lit. b, zgodnie z którym:

„Państwa członkowskie zwalniają dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę lub przez nabywcę towarów lub na ich rzecz, jeżeli spełnione są następujące warunki: (…) b) podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, na rzecz których dokonywana jest dostawa, są zidentyfikowani do celów VAT w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów oraz podali dostawcy ten numer identyfikacyjny VAT”.

Analogiczna przesłanka zastosowania stawki 0% VAT do WDT, jak już zostało wskazane, istniała w polskim porządku prawnym jeszcze przed wejściem w życie pakietu zmian Quick Fixes. Jednak dopiero wraz z wprowadzeniem tej przesłanki do Dyrektywy VAT, zaczęto rozważać czy przesłanka ta ma nadal charakter formalny, czy też materialny. Tym samym wprowadzenie niniejszej przesłanki do prawodawstwa unijnego stanowi dodatkowe podkreślenie odrębności porządku prawnego oraz formalnego charakteru przesłanki rejestracji nabywcy jako podatnika VAT UE jaki funkcjonował w polskim ustawodawstwie do dnia 1 lipca 2020 roku i jaki został przedstawiony przez Wnioskodawcę w poprzednich punktach niniejszego uzasadnienia.

Należy bowiem odwołać się do treści preambuły do Dyrektywy ws. Quick Fixes, która wprowadziła do prawa unijnego przedmiotowy warunek dot. numeru VAT UE nabywcy, a której punkt 7 brzmi następująco:

„Jeżeli chodzi o numer identyfikacyjny VAT w odniesieniu do zwolnienia dostawy towarów w handlu wewnątrzwspólnotowym, proponuje się, żeby włączenie numeru identyfikacyjnego VAT nabywcy towarów do systemu wymiany informacji o VAT (zwanego dalej „VIES”), nadanego przez państwo członkowskie inne niż państwo rozpoczęcia transportu towarów stało się, oprócz warunku transportu towarów poza państwo członkowskie dostawy, przesłanką materialną zastosowania zwolnienia, a nie wymogiem formalnym”.

W ocenie Spółki treść ww. preambuły stanowi potwierdzenie, że w porządku prawnym przed wprowadzeniem pakietu zmian Quick Fixes, warunek rejestracji nabywcy dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych był wyłącznie przesłanką o charakterze formalnym, a nie materialnym. W konsekwencji skoro WDT zostało faktycznie dokonane przez Wnioskodawcę i Wnioskodawca dysponuje odpowiednimi dokumentami potwierdzającymi te dostawy, to samo uchybienie formalne w postaci braku posiadania przez Nabywcę ważnego numeru VAT UE nadanego mu przez Austrię w momencie realizowania transakcji, w szczególności, gdy Nabywca pod koniec listopada 2021 roku zakończył procedurę uzyskania austriackiego numeru VAT oraz VAT UE i numery te zostały mu nadane – nie może powodować braku możliwości zastosowania stawki 0%. Nie ulega również wątpliwości, że pomimo tymczasowego braku posiadania przez Nabywcę austriackiego numeru VAT UE, kontrahent ten działał w transakcjach ze Spółką w charakterze podatnika VAT, bowiem dokonywał czynności związanych bezpośrednio z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie w opisanej sytuacji brak jest ryzyka wzięcia udziału w oszustwie podatkowym. Nabywca stanowi podmiot powiązany ze Spółką i jest wieloletnim kontrahentem Spółki. Ponadto Spółka posiada szereg informacji o Nabywcy, tj. na bieżąco weryfikuje jego status w systemie VIES, zna jego przedstawicieli, zweryfikowała istnienie siedziby i zasobów koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto podkreślenia wymaga, że bezsporny jest fakt, że towary zostały dostarczone z terytorium kraju na terytorium Austrii, na dowód czego Spółka posiada stosowną dokumentację. Nie ulega zatem żadnym wątpliwościom, że transakcje dokonywane z Nabywcą nie stanowiły oszustwa podatkowego.

6.Okoliczności faktyczne wskazujące na zachowanie przez strony transakcji dobrej wiary i należytej staranności

Podkreślenia wymaga, że w omawianym stanie faktycznym Nabywca niewątpliwie dochował należytej staranności. Nabywca poinformował Spółkę o braku aktywnego numeru VAT w Austrii, a przez to braku możliwości rozliczenia transakcji w Austrii. Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca w wypadku opisanych transakcji działał w dobrej wierze. Z uwagi na brak aktywnego numeru VAT Nabywcy w Austrii, Wnioskodawca opodatkował dokonywane dostawy stawką 23% VAT i uiścił należny podatek. Wnioskodawca skoryguje tak rozliczone transakcje, wykazując je jako WDT ze stawką 0% VAT dopiero w momencie, gdy Nabywca poinformuje Spółkę o uzyskaniu aktywnego, austriackiego numeru VAT UE oraz o wykazaniu we właściwych, austriackich rozliczeniach VAT transakcji dokonanych w latach 2019-2021 jako WNT od Spółki.

Nie dojdzie zatem do naruszenia szczelności systemu VAT – odpowiednie transakcje zostaną opodatkowane na zasadach odwrotnego obciążenia w kraju zakończenia transportu, a zatem w państwie wysyłki powinny one podlegać opodatkowaniu stawką 0% VAT.

Zgodnie ze znanym Spółce stanowiskiem organów podatkowych, fakt ten potwierdza spełnienie warunku dot. tzw. aspektu prawnego transakcji – bowiem jak podkreślał przykładowo DKIS w interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2021 r. znak: 0114-KDIP1-2.4012.265.2021.1.PC, „Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów, do której ma zastosowanie stawka podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków [tj. numer VAT UE nabywcy] dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego”. (analogiczne stanowisko DKIS przedstawił również m.in. w interpretacjach indywidualnych: z 8 lipca 2021 r. znak: 0112-KDIL1-3.4012.153.2021.2.MR; z 7 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.182.2020.1.PJ).

Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, w ocenie Spółki nie ma podstaw do odmowy prawa do zastosowania stawki 0% VAT do WDT dokonanych na rzecz Nabywcy, który w późniejszym okresie uzyskał numer VAT UE.

7.Zasada neutralności podatku VAT

Zasada neutralności podatku VAT stanowi jeden z podstawowych filarów podatku od wartości dodanej. Jej znaczenie przy wykładni unijnych i krajowych przepisów wielokrotnie podkreślał TSUE – przykładowo w omawianym powyżej wyroku (w sprawie C-21/16) TSUE podkreślił, że „Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału zwolnienie z VAT dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na kupującego i gdy sprzedawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił on terytorium państwa członkowskiego dostawy (…) Zgodnie z orzecznictwem Trybunału istnieją jedynie dwie sytuacje, w jakich nieprzestrzeganie wymogu formalnego może skutkować utratą prawa do zwolnienia z VAT (…). W pierwszej kolejności na zasadę neutralności podatkowej nie może powoływać się, do celów zwolnienia z VAT, podatnik, który umyślnie uczestniczył w oszustwie podatkowym i naraził na niebezpieczeństwo funkcjonowanie wspólnego systemu VAT (…). W drugiej kolejności naruszenie wymogu formalnego może prowadzić do odmowy zwolnienia z VAT, jeżeli naruszenie to skutkuje uniemożliwieniem przedstawienia przekonywającego dowodu spełnienia wymogów materialnych (zob. wyrok z dnia 20 października 2016 r., Plöckl, C‑24/15, EU:C:2016:791, pkt 46 i przytoczone tam orzecznictwo).”.

Mając na uwadze omawiane ugruntowane orzecznictwo TSUE (powyżej cytowany wyrok oraz m.in. wyroki TSUE: z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-184/05 Twoh International; z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie C-285/09; z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie C-430/09) wskazać należy, że zwolnienie dostawy wewnątrzwspólnotowej z ciężaru podatku VAT znajduje zastosowanie wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na kupującego i gdy sprzedawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił on terytorium państwa członkowskiego dostawy. Spółka podkreśla, że w omawianym stanie faktycznym bezsprzecznie doszło do dostarczenia towarów do kontrahenta znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE a dokonane transakcje nie stanowiły oszustwa podatkowego. Wnioskodawca posiada dokumentację potwierdzającą, że do Nabywcy znajdującego się na terytorium Austrii dostarczono towary, które zostały przetransportowane z terytorium kraju. Ponadto Spółka na bieżąco prowadzi czynności zmierzające do wykluczenia możliwości udziału w oszustwie podatkowym (co zostało szczegółowo przedstawione w pkt 6 niniejszego wniosku).

Ponadto, podążając za stanowiskiem TSUE, skoro generalną zasadą wynikającą z unijnych przepisów o VAT jest zagwarantowanie podatnikom neutralności VAT, wykładnia tych przepisów nie może być dokonywana w sposób pozbawiający podatnika uprawnienia wynikającego z tej zasady (zob. np. wyrok TSUE z 11 kwietnia 2013 r. w sprawie C-138/12).

Podsumowując powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach, tj. gdy:

i.miało miejsce faktyczne dostarczenie towarów z terytorium kraju do odbiorcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE, który działał w charakterze podatnika VAT, co potwierdza dokumentacja posiadana przez dostawcę;

ii.Nabywcy został nadany właściwy numer identyfikacyjny VAT UE, a ten podał go Spółce;

iii.dokonane zostanie prawidłowe opodatkowanie dostaw dokonanych na rzecz Nabywcy jako WNT w państwie zakończenia transportu;

mając na względzie przytoczoną wyżej argumentację, Spółka powinna mieć prawo do zastosowania do dostaw dokonanych do końca czerwca 2020 roku na rzecz Nabywcy stawki 0% VAT.

II.Prawo do rozliczenia korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT w okresie, w którym wystawiono fakturę korygującą oraz jednocześnie do rozliczenia WDT w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji

1.Rozliczenie korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT we właściwym okresie rozliczeniowym

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Przy czym, jak wynika z treści art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się m.in. w przypadku WDT.

Analogiczne przepisy funkcjonowały w polskim porządku prawnym również przed 1 lipca 2020 roku. Zgodnie z ówczesną treścią art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z treści art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT obowiązującego przed 1 lipca 2020 roku wynika natomiast, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się m.in. w przypadku WDT.

Tym samym, zarówno w obecnym porządku prawnym jak i na gruncie przepisów obowiązujących przed 1 lipca 2020 roku, podatnicy dokonujący korekty faktury dotyczącej m.in. transakcji WDT, którym przysługuje prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania, dokonują jej obniżenia za okres rozliczeniowy, w którym wystawili fakturę korygującą.

W efekcie we wskazanych przypadkach, podatnik nie ma obowiązku posiadania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej / posiadania dokumentacji, z której wynikałoby uzgodnienie warunków korekty i ich spełnienie. Takie podejście znajduje również potwierdzenie w wydanych objaśnieniach podatkowych z dnia 23 kwietnia 2021 roku w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2419). Co istotne, zastosowanie się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do niniejszych objaśnień podatkowych powoduje objęcie go ochroną prawną przewidzianą w art. 14k-14m ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540).

Jednocześnie, mając na uwadze specyfikę transakcji będących przedmiotem korekt opisanych w stanie faktycznym, Wnioskodawca podkreśla, że w analizowanej sytuacji już z chwilą wystawienia faktury pierwotnej, transakcje te faktycznie stanowiły WDT tj. miał miejsce wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju w wykonaniu dostawy towarów. Jedynie z powodu nieposiadania przez Nabywcę właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w Austrii, Spółka wystawiła pierwotnie faktury dokumentujące te transakcje ze stawką 23% VAT. Tym samym, zdaniem Spółki dokonując korekty faktur pierwotnych, Spółka ma prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania, dokonując jej obniżenia za okres rozliczeniowy, w którym wystawiła fakturę korygującą.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że takie podejście jest również prezentowane przez organy podatkowe w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych w analogicznych sprawach. Jak podkreślał przykładowo DKIS w interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2020 r. znak: 0112-KDIL1-3.4012.545.2019.1.TK, „W sytuacji, gdy podatnik wystawi faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką w wysokości 23% zamiast ze stawką w wysokości 0% winien on wystawić faktury korygujące, w których zamiast stawki w wysokości 23% wykaże 0%. Podatnikowi przysługuje prawo do skorygowania wykazanego na fakturze pierwotnej podatku należnego na bieżąco, w okresie, w którym wystawił fakturę korygującą. Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy, nie musi on posiadać potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę”. (analogiczne stanowisko DKIS przedstawił również m.in. w interpretacjach indywidualnych: z 12 października 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.395.2020.1.JS, 20 września 2019 r. znak: 0112-KDIL1-3.4012.398.2019.1.JN).

Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, w ocenie Spółki ma ona prawo do rozliczenia korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT w okresie, w którym wystawiono fakturę korygującą.

2.Rozliczenie WDT w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT zasadniczo rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przy czym, jak wynika z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w WDT obowiązek podatkowy zasadniczo powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Stosując powyższe przepisy do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w ocenie Wnioskodawcy, już pierwotnie wystawiona przez niego faktura zrodziła obowiązek podatkowy z tytułu mającej miejsce transakcji WDT. Faktura ta dokumentowała faktyczne zdarzenie gospodarcze polegające na wywozie towarów z terytorium Polski na terytorium Austrii, jednak z uwagi na niespełnienie warunków formalnych do zastosowania stawki 0% VAT, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT (brak numeru VAT Nabywcy w Austrii) zawierała stawkę 23% dla dokonanej dostawy. Tym samym wystawienie faktury korygującej stawkę VAT na 0% VAT, zamiast 23% VAT nie modyfikuje obowiązku podatkowego dla zaistniałego WDT tj. rozpoznania WDT w okresie, w którym wystawiono fakturę pierwotną.

Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, w ocenie Spółki ma ona prawo do wykazania WDT w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji (tj. wystawienia faktury pierwotnej).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie informuję, iż jakkolwiek wskazali Państwo we wniosku, że dotyczy on zdarzenia przyszłego, to jednak mając na uwadze zakres Państwa pytań oraz okoliczności sprawy, z których wynika, że dokonywali Państwo WDT w okresie od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r. stwierdzam, że wniosek dotyczy stanu faktycznego. W związku z powyższym niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku opisie sprawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), dalej jako „ustawa o VAT”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy o VAT:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy o VAT :

Przepis art. 13 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że:

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel – to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT:

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2020 r.:

Ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o VAT:

Przepisy podatkowe przewidują instytucje korekty w sytuacji gdy dojdzie do zmiany okoliczności zdarzenia w powodującego skutki podatkowe.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.):

W myśl art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jak wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Jednocześnie na mocy art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Deklaracja podatkowa odzwierciedla sumę zdarzeń, za dany okres rozliczeniowy, które to zdarzenia – na gruncie podatku VAT – co do zasady, są dokumentowane fakturami.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Jak wynika z opisu sprawy, od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r. dokonywali Państwo w szczególności dostaw towarów dla Nabywcy z Austrii w ramach transakcji, które są przedmiotem niniejszego wniosku.

Transakcje przebiegały w sposób następujący:

·Państwa towary (produkty) były sprzedawane Nabywcy,

·w wyniku tych sprzedaży (tych dostaw) towary były transportowane bezpośrednio od Państwa z terytorium Polski do Austrii do miejsca wskazanego przez Nabywcę – tj. do zakładu przedsiębiorcy wskazanego przez Nabywcę jako podmiotu, który miał dokonać ich modyfikacji (przerobienia/dostosowania),

·towar na terytorium Austrii był przetwarzany przez podmiot trzeci działający w imieniu i na rzecz Nabywcy, a po przetworzeniu transportowany z Austrii do Kanady.

Nabywca został zarejestrowany dla celów VAT (w tym uzyskał numer identyfikacyjny VAT UE dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych) w Austrii pod koniec listopada 2021 roku. W związku z powyższym, w okresie poprzedzającym rejestrację Nabywcy jako podatnika VAT UE w Austrii, udokumentowali Państwo sprzedaż dla Nabywcy w ramach wyżej opisanych transakcji fakturami, wskazując dla przedmiotowych dostaw jako właściwą stawkę 23% VAT i deklarowała je dla celów VAT jako dostawy towarów na terytorium kraju opodatkowane stawką 23% VAT.

Nabywca podał Państwu uzyskany przez siebie numer identyfikacyjny VAT UE i poinformował Państwa, że wykaże we właściwych, austriackich rozliczeniach VAT wewnątrzwspólnotowe nabycia od Państwa towarów. Wykazanie WNT nastąpi zgodnie z austriackimi przepisami o VAT.

Wskazali Państwo, że w okresie dostaw do Nabywcy były (i są) spełnione warunki do zastosowania stawki 0% VAT do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów określone w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, tj. posiadali (i nadal posiadają) Państwo dokumentację potwierdzającą dostarczenie towarów z terytorium kraju na rzecz Nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE oraz byli (i są obecnie) Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT UE.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, nabywca zarejestrował się dla potrzeb podatku VAT dopiero w listopadzie 2021 r. Oznacza to, że przez okres dwóch lat trwał stan, w którym nabywca nie był zarejestrowany jako podatnik VAT UE i numer identyfikacyjny był w stanie podać dopiero w momencie zarejestrowania, gdyż wcześniej po prostu go nie posiadał.

Z wniosku nie wynika aby nabywca przez dwa lata oczekiwał na rejestrację i nadanie numeru identyfikacyjnego VAT. We wniosku wskazano tylko, że nabywca to wieloletni Państwa kontrahent i że znają Państwo jego przedstawicieli, zweryfikowali posiadanie przez niego odpowiedniego zaplecza technicznego i osobowego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy należy zauważyć, że warunki określone przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Wskazali Państwo we wniosku, że nabywca towarów zarejestrował się na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych od listopada 2021 r.

W związku z tak prezentowanym stanem faktycznym, uznać należy, że nie będzie przysługiwało Państwu prawo do skorygowania dokonanych transakcji oraz obniżenia stawki VAT z 23% na 0% od momentu rozpoczęcia dostaw na rzecz Nabywcy w okresie od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r., bowiem zarejestrowanie się Nabywcy jako podatnika VAT UE nastąpiło dopiero w listopadzie 2021 r., czyli dopiero 2 lata po rozpoczęciu dokonywania ww. dostaw.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, dotyczące opodatkowania, dokonanych w okresie od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r., WDT stawką podatku VAT w wysokości 0% w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes – jest nieprawidłowe.

W konsekwencji powyższego, nie mają Państwo prawa do korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT poprzez opodatkowanie jej stawką VAT w wysokości 0%.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, dotyczące rozliczenia korekty uprzednio wykazanej sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT w okresie, w którym wystawiono fakturę korygującą oraz jednocześnie do wykazania WDT (ze stawką 0%) w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji w stanie prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2020 roku, tj. przed implementowaniem do polskiego porządku prawnego Dyrektywy ws. Quick Fixes – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa zapytania i wskazanych przepisów do interpretacji. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych, wyjaśnić należy, że wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Natomiast interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto Organ zastrzega, że:

·rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

·kwestia zbadania ewentualnego oszustwa podatkowego,

·to czy działali Państwo w dobrej wierze i z należytą starannością,

może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.