Interpretacja indywidualna z dnia 27 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.142.2023.1.JKU

Czy odpisy z tytułu zużycia środków trwałych wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji Inwestycji od części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich wytworzenie zwróconym Wnioskodawcy w formie Opłat wnoszonych przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów? 2. Czy Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy:

-odpisy z tytułu zużycia środków trwałych wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji Inwestycji od części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich wytworzenie zwróconym Wnioskodawcy w formie Opłat wnoszonych przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów,

-Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych,

-uznanie przez właściwy organ podatkowy w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, że Opłata stanowi wynagrodzenia za świadczenie opodatkowane podatkiem od towarów i usług pozostanie bez wpływu na kwalifikację odpisów z tytułu zużycia środków trwałych jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. pkt 48 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.) oraz Opłat za niestanowiące przychodów opodatkowanych podatkiem od osób prawnych w świetle treści art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem zależnym Spółki (…), wchodzącym w skład Grupy (…). Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji (…) (dalej: „Produkt”). (…)

Wnioskodawca zawarł z odbiorcą Produktu umowę na okres (…) (zastępującą uprzednio zawarte umowy), w zakresie sprzedaży Produktu (przez Wnioskodawcę do odbiorcy Produktu) oraz dostaw (…) (przez odbiorcę Produktu do Wnioskodawcy) (dalej: „Umowa”). Odbiorca Produktu prowadzi działalność polegającą na produkcji (…). Produkt jest surowcem niezbędnym do (…). Biorąc pod uwagę uwarunkowania rynkowe i geograficzne, Wnioskodawca jest (…). Wnioskodawca posiada (…), położone (…). (…)

Z uwagi na to, że obecne możliwości Wnioskodawcy nie są wystarczające, by zaspokoić zakontraktowane zapotrzebowanie odbiorcy Produktu, Umowa przewiduje dokonanie inwestycji (…) (dalej: „Inwestycja”). Inwestycja składać się będzie z zadań inwestycyjnych polegających na (…). Przeprowadzenie Inwestycji jest konieczne do realizacji kontraktu i ma na celu zapewnienie przez Wnioskodawcę pełnego wolumenu dostaw Produktu do jej odbiorcy. Przy realizacji Inwestycji Wnioskodawca będzie posługiwać się wykonawcami wyłonionymi w trybie konkurencyjnym. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania wykonawców jak za własne.

Wnioskodawca nie posiada środków i możliwości finansowych wystarczających do sfinansowania całości Inwestycji, dlatego zgodnie z Umową odbiorca Produktu pokryje uzgodnioną część kosztów realizacji Inwestycji. Pokrycie części kosztów realizacji Inwestycji nastąpi poprzez wniesienie opłat zapewniających odbiorcy Produktu dostęp do pełnego, gwarantowanego wolumenu Produktu (dalej: „Opłata”). Do kosztów realizacji Inwestycji będą zaliczane wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę uzasadnione i niezbędne dla realizacji Inwestycji koszty bezpośrednie w kwotach netto, w tym koszty powstałe i poniesione przez Wnioskodawcę przed zawarciem Umowy. Opłata uiszczana będzie w częściach, po zakończeniu każdego kwartału przez okres realizacji Inwestycji, począwszy od (…) aż do ukończenia Inwestycji z zastrzeżeniem, że jeżeli (…). Opłata stanowi iloczyn uzgodnionego udziału odbiorcy Produktu w kosztach realizacji Inwestycji. Opłata rozliczana będzie na podstawie odpowiedniego dokumentu księgowego wystawianego przez Wnioskodawcę.

Podstawą do wystawienia dokumentu księgowego będą:

1.zestawienie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów Inwestycji z przypisaniem do konkretnego zadania inwestycyjnego,

2.faktury wystawione przez wykonawców prac w zakresie ujętym w zestawieniu opisanym w pkt 1 wraz z potwierdzeniem ich opłacenia,

3.protokoły odbioru prac ujętych w zestawieniu potwierdzające należyte wykonanie i odbiór prac za które wykonawcom Wnioskodawca zapłacił wynagrodzenie na podstawie faktur wskazanych w pkt 2.

Wyżej wymienione dokumenty będą przekazywane odbiorcy Produktu przez Wnioskodawcę (również w formie elektronicznych odwzorowań przesłanych pocztą elektroniczną) wraz z dokumentem księgowym.

Opłata będzie uiszczana w odpowiedniej części w terminie 30 dni od dnia doręczenia dokumentu księgowego odbiorcy Produktu.

Odbiorca Produktu nie uzyska jakiegokolwiek tytułu prawnego do powstałej wskutek Inwestycji infrastruktury w związku z poniesieniem części kosztów realizacji Inwestycji.

Wnioskodawca i odbiorca Produktu zobowiązali się wystąpić ze wspólnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej celem potwierdzenia, że Opłata nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie opodatkowane podatkiem od towarów i usług i powinna być rozliczana na podstawie not księgowych.

W wyniku realizacji Inwestycji powstaną u Wnioskodawcy środki trwałe z tytułu zużycia których Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych.

Pytania

1.Czy odpisy z tytułu zużycia środków trwałych wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji Inwestycji od części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich wytworzenie zwróconym Wnioskodawcy w formie Opłat wnoszonych przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów?

2.Czy Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych?

3.Czy uznanie przez właściwy organ podatkowy w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, że Opłata stanowi wynagrodzenia za świadczenie opodatkowane podatkiem od towarów i usług pozostanie bez wpływu na kwalifikację odpisów z tytułu zużycia środków trwałych jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. pkt 48 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.) oraz Opłat za niestanowiące przychodów opodatkowanych podatkiem od osób prawnych w świetle treści art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że:

1.Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji Inwestycji od części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich wytworzenie zwróconym Wnioskodawcy w formie Opłat wnoszonych przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

2.Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych.

3.Uznanie przez właściwy organ podatkowy w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, że Opłata stanowi wynagrodzenie za świadczenie opodatkowane podatkiem od towarów i usług pozostanie bez wpływu na kwalifikację odpisów z tytułu zużycia środków trwałych jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. pkt 48 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”) oraz Opłat za niestanowiące przychodów opodatkowanych podatkiem od osób prawnych w świetle treści art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m Ustawy o CIT, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na wytworzenie we własnym zakresie tych środków trwałych zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wnioskodawca realizując Inwestycje wytworzy środki trwałe. Wnioskodawca otrzymując Opłaty od odbiorcy Produktu uzyska częściowy zwrot wydatków poniesionych na wytworzenie środków trwałych. W związku z powyższym, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych od tej części wartości środków trwałych, która została zwrócona w postaci Opłat nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Należy zwrócić uwagę, iż wydatki jakie będą poniesione przez Wnioskodawcę na wytworzenie środków trwałych będą częściowo zwracane Wnioskodawcy poprzez uiszczanie Opłat przez odbiorcę Produktu. Opłaty stanowią w rzeczy samej zwrot wydatków. Opłaty nie są jedynie kwotami odpowiadającymi wartości poniesionych wydatków. Są to te same a nie takie same wydatki, o czym świadczy chociażby konieczność przedkładania przez Wnioskodawcę odbiorcy Produktu szczegółowej dokumentacji dotyczącej poniesionych wydatków. Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych od tej części wartości środków trwałych, która została zwrócona Wnioskodawcy w postaci Opłat nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Należy zatem stwierdzić, że przesłanki przytoczonego przepisu wyłączającego z przychodów podatkowych inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów są spełnione. Konkludując Opłaty nie stanowią przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych.

Uznanie przez właściwy organ podatkowy w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, że Opłata stanowi wynagrodzenie za świadczenie opodatkowane podatkiem od towarów i usług pozostanie bez wpływu na przedstawioną wcześniej kwalifikację odpisów z tytułu zużycia środków trwałych jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. pkt 48 Ustawy o CIT oraz uznania Opłat za niestanowiące przychodów opodatkowanych podatkiem od osób prawnych w świetle treści art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa CIT”),

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy CIT,

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1, przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy,

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela.

Na podstawie powołanego art. 12 ust. 1 ustawy CIT, można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe, powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy CIT,

Co istotne, aby zwrócone podatnikowi wydatki zostały wyłączone z przychodów podatkowych, muszą być wydatkami niepodlegającymi zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT,

Z powyższych regulacji można więc wywieść, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Jednocześnie podkreślić należy, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest oprócz tego, by wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, żeby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam - a nie taki sam - wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu będą stanowić dla Wnioskodawcy przychody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych. Kwota partycypacji wypłacana przez odbiorcę Produktu będzie następstwem umowy handlowej zawartej z odbiorcą Produktu w zakresie sprzedaży Produktu (przez Wnioskodawcę do odbiorcy Produktu) oraz dostaw wody i wody uzupełniającej (przez odbiorcę Produktu do Wnioskodawcy).

Partycypacji/wsparcia finansowego w dostosowaniu możliwości produkcyjnych Wnioskodawcy do zapotrzebowania odbiorcy Produktu nie można zatem utożsamiać ze zwrotem poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów na dokonanie inwestycji, o której mowa we wniosku, gdyż takim zwrotem nie jest.

Treść złożonego wniosku wprost wskazuje, że w niniejszej sprawie nie ma miejsca zwrot poniesionych wydatków. Powtórzyć należy, że celem zawartej umowy było (…). Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca (…).

Z wniosku nie wynika więc, aby zawarto umowę, której istotą był zwrot poniesionych wydatków, ale partycypacja w kosztach Inwestycji w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy.

Po drugie, jak wynika z wniosku, część wydatków została rozpoznana przez Wnioskodawcę poprzez odpisy amortyzacyjne od wytworzonych przez Wnioskodawcę środków trwałych, zgodnie z przepisami ustawy CIT.

W tym miejscu ponownie należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona. Oznacza to, że wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty oraz otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych wchodzą w zakres postanowień powołanego art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT.

Należy jednak mieć na uwadze, że środki pieniężne otrzymane na podstawie umowy handlowej mają odmienny charakter od „dopłat” rozumianych jako dotacja czy subwencja bądź środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych.

W związku z powyższym, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych, które powstaną w wyniku realizacji Inwestycji od części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich wytworzenie zwróconym Wnioskodawcy w formie Opłat wnoszonych przez odbiorcę Produktu nie będą stanowiły innych wydatków zwróconych Wnioskodawcy, o których mowa art. 12 ust. 4 pkt 6a, czy też w art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT.

Zatem, jeśli w wyniku realizacji Inwestycji powstaną u Wnioskodawcy środki trwałe z tytułu zużycia których Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych, a powstałe środki trwałe będą spełniały wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie ich za środki trwałe, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy CIT, i zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych składników majątkowych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że:

1.Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu będą stanowić przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust 1 ustawy CIT.

2.Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji inwestycji będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Odnosząc się natomiast do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należy zauważyć, że dla Wnioskodawcy jako zainteresowanego niebędącego stroną postępowania wydano interpretację indywidualną (…).

Mając na uwadze powyższe, pytanie oznaczone we wniosku nr 3 w zakresie ustalenia, czy uznanie przez właściwy organ podatkowy w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, że Opłata stanowi wynagrodzenie za świadczenie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, pozostanie bez wpływu na kwalifikację odpisów z tytułu zużycia środków trwałych jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. pkt 48 ustawy CIT, oraz Opłat za niestanowiące przychodów opodatkowanych podatkiem od osób prawnych w świetle treści art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy CIT, stało się bezprzedmiotowe.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

-odpisy z tytułu zużycia środków trwałych wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji Inwestycji od części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich wytworzenie zwróconym Wnioskodawcy w formie Opłat wnoszonych przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe,

-Opłaty wnoszone przez odbiorcę Produktu nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).