Wyrok SN z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. II NSNc 63/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Adam Redzik (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Janusz Niczyporuk

 ‎Bogdan Marian Gutowski (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa C. sp. z o.o. w W. przeciwko K. D. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 25 stycznia 2023 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od nakazu zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym przez Sąd Okręgowy w Warszawie 27 października 2010 r., sygn. X GNc 398/10:

1. oddala skargę nadzwyczajną;

2. znosi wzajemnie koszty postępowania przed Sądem Najwyższym.

Uzasadnienie

I.

Skarżący podniósł, że wniesienie skargi jest konieczne z uwagi nakonieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej poprzez zagwarantowanie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Konstytucja”), jako prawa do odpowiednio ukształtowanej procedury sądowej, zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasady pewności i bezpieczeństwa prawnego.

Na zasadzie art. 89 § 1 i 2 u.SN Prokurator Generalny zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1. naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w Konstytucji, a mianowicie zasady praworządności, sprawiedliwości proceduralnej, a także prawa do rzetelnej procedury, zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasady pewności i bezpieczeństwa prawnego, wynikających z art. 2, art. 7 i art. 45 ust. 1 Konstytucji poprzez uznanie przez Sąd Okręgowy Warszawa-Praga, że roszczenie skierowane przez Powoda przeciwko K. D. w części dotyczącej zapłaty kwoty 202 601,82 zł wraz z odsetkami tytułem kary umownej z uwagi na rozwiązanie umowy z powodu nieuregulowania czynszu w łącznej kwocie 71 554,44 zł nie jest oczywiście bezzasadne i zachodzą podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, nie zaś skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie;