Interpretacja indywidualna z dnia 20 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.60.2023.1.MPA

Brak nabycia statusu podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek niezabudowanych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku nabycia statusu podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek niezabudowanych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce. Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu opodatkowaniu w stosunku do swoich dochodów i jest Pan polskim rezydentem podatkowym. Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej. Jest Pan emerytem.

Jest Pan obdarowanym, w związku z tym stał się Pan właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w województwie (…), powiecie (…), gminie (…), we wsi (…), oznaczonych w dniu otrzymania darowizny numerami działek 1, 2, 3.

Obecnie, oznaczenie działek zmieniło się w skutek podziału gruntów oraz działań geodezyjnych gminy. Uprzednio oznaczona działka 3 została przekształcona najpierw w działkę o nr: 6/ 1, 6/2, 6/3. Z połączenia działek nr 6/ 1, 6/2, 6/3, 7/1 powstała działka nr 4 położona w obrębie (…), która jest przedmiotem Pana pytania.

Sposób nabycia:

18 kwietnia 1991 r. aktem notarialnym stanowiącym umowę darowizny sygn. Repertorium A Nr: (…) otrzymał Pan prawo do tej nieruchomości od swojej mamy M. K., zamieszkałej wtedy w (…). Umowę darowizny podpisano w (…) przed Notariuszem (...) w siedzibie jej kancelarii notarialnej. Otrzymał Pan wówczas od mamy cały posiadany przez nią udział w wysokości 12/18 części nieruchomości oznaczonej numerami działek 1, 2 i 3 o łącznym obszarze 3 hektarów 47 arów. Dla nieruchomości prowadzona była wówczas księga wieczysta kw. nr (…). W skład nieruchomości wchodził dom mieszkalny parterowy drewniany, stodoła i obora. Przedmiotem darowizny był cały udział pańskiej mamy M. K. Mama nie była właścicielką innych nieruchomości, poza tymi, które Pan otrzymał od niej, w drodze darowizny. Darowizna została sporządzona w trybie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. Nr 7/91 poz. 24).

Ponadto, prawo do 2/18 części przedmiotowej nieruchomości nabył Pan w drodze spadku po krewnym R. R., na podstawie postanowienia Sądu o stwierdzeniu praw do spadku.

14 maja 1997 r. otrzymał Pan w darowiźnie od krewnych następne udziały do przedmiotowej nieruchomości:

‒od E. K. 1/18 części,

‒od E. R. 1/18 części przedmiotowej nieruchomości,

‒od Ł. R. 1/18 części przedmiotowej nieruchomości.

Na tę okoliczność sporządzony został akt notarialny Repertorium A Nr (…) w Kancelarii Notarialnej w (…), przed Notariuszem (...) - Zastępcą (...).

W ten sposób do 14 maja 1997 r. stał się Pan właścicielem prawa do całej nieruchomości składającej się z działek: 1, 2 i 3 o łącznym obszarze 3 hektary 47 arów.

Nie jest Pan i nigdy dotąd nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również czynnym podatnikiem VAT. Prowadził Pan działalność gospodarczą, podlegającą wpisowi do CEIDG. W ramach działalności gospodarczej wykonywał Pan zawód fryzjera, wykonując usługi na rzecz ludności na karcie podatkowej. Innej działalności Pan nie wykonywał.

Przedmiotowych działek nie wykorzystywał Pan do działalności gospodarczej, również w rozumieniu art. 15 ust.2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), jak również do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Z działek będących przedmiotem zapytania nie sprzedawał Pan zbiorów płodów rolnych oraz nie dokonywał dostaw (sprzedaży) produktów rolniczych pochodzących z przedmiotowych działek

Uprawiał Pan działki na własne potrzeby konsumpcyjne swojej rodziny.

Działki będące przedmiotem zapytania nie były przedmiotem umowy najmu, podnajmu dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, z których mógłby Pan czerpać jakieś dochody lub pożytki. Jednakże, są one przedmiotem umowy sąsiedzkiej, na mocy której, sąsiedzi utrzymują nieruchomość w kulturze rolnej w zamian za to, iż czerpią oni pożytki z dopłat do gruntów rolnych otrzymywanych z ARiMR, a pochodzących Unii Europejskiej.

Zważywszy na wiek, nie jest Pan już w stanie sam uprawiać ziemi, dlatego Pana sąsiedzi utrzymują ziemię w kulturze rolnej poprzez koszenie łąk. W zamian za to, pobierają dopłaty do ziemi w Pana imieniu oraz płacą do Urzędu Gminy w (…) trzy z czterech rat podatku rolnego. Jedną z czterech rat podatku od nieruchomości płaci Pan w każdym roku. Ziemia zgodnie z wykazem danych ewidencyjnych stanowi użytki rolne: R Illb, IVa i IVb. Ten sposób wykorzystania ziemi sprawia, iż „nie leży ona odłogiem”. Nie dokonywał Pan samodzielnie żadnych działań mających na celu podniesienie wartości udziałów w przedmiotowych działkach, nie dokonywał działań polegających na ogrodzeniu działki, nie doprowadzał Pan mediów i nie wytyczał Pan dróg dojazdowych.

W 2021 r. złożył Pan wniosek do Gminy (…) w sprawie podziału nieruchomości na mniejsze działki. Wystąpił Pan do Burmistrza (…) z wnioskiem o wydanie pozwolenia na realizację planu inwestycyjnego polegającego na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych. W chwili obecnej zamierza Pan dokonywać sprzedaży części przedmiotowej nieruchomości, która zgodnie z Decyzją nr (…) o ustalenie warunków zabudowy z 27 września 2022 r. znak (…) ustala warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu i jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie ośmiu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych wolnostojących.

Ponadto oświadcza Pan, że dotąd nie dokonywał Pan żadnych innych odpłatnych transakcji zbywania części nieruchomości lub udziału w nieruchomościach poza darowiznami na rzecz dzieci:

1)darowizna 28 czerwca 1994 r. na rzecz B. G. - córki i D. G., jej męża. Darowizna dokonana została wyłącznie w sferze prawa prywatnego i zarządzania majątkiem osobistym.

2)darowizna na rzecz córek – B. G., której darował Pan działkę rolną 7/3 o powierzchni 1.759 metrów kwadratowych, działkę rolną nr: 7/4 o powierzchni 398 metrów kwadratowych, która zabudowana jest dwoma budynkami gospodarczymi, stodołą i oborą oraz udział wynoszący 3/10 części we własności działki 7/6 o powierzchni 977 metrów kwadratowych, stanowiącą drogę dojazdową oraz na rzecz córki M. R., której w tym samym akcie notarialnym Repert. A Nr (…) w dniu 29 listopada 2021 r. darował Pan niezabudowaną działkę rolną 7/2 o powierzchni 1.296 metrów kwadratowych oraz udział wynoszący 3/10 części we własności działki 7/6 o powierzchni 977 metrów kwadratowych stanowiącą drogę dojazdową.

Pana zdaniem, zdarzenie przyszłe będące przedmiotem pytania polega na tym, że chce Pan sprzedać działki, których jest Pan właścicielem na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, które chcą włączyć przyszłą własność do majątku prywatnego. Nie wie Pan jakie będzie przeznaczenie zbywanego przez Pana prawa do niezabudowanego gruntu, czy kupujący przeznaczy je na cele rolnicze czy inne.

Fakt, że otrzymał Pan warunki zabudowy tych działek Decyzją wydaną przez Burmistrza (…) Nr: (…) nie zmienia charakteru rolnego działek, które w rejestrze gruntów widnieją jako użytki rolne klasy IIIb, IVa i IVb.

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w wykonaniu opisanej przyszłej transakcji jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, czy sprzedaż omówionej nieruchomości, należy opodatkować podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem opisana transakcja nie podlega podatkowi od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie zbycia opisanych nieruchomości nie jest Pan (nie będzie) podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do takiego wniosku prowadzi następująca analiza przepisów podatkowych: zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uzasadnia Pan, że nie nabył Pan nieruchomości celem dalszej odsprzedaży, lecz został obdarowany przez mamę oraz członków bliskiej rodziny.

W Polsce grunty rolne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mimo, iż podjął Pan kroki zmierzające do podziału nieruchomości oraz przekształcenia statusu gruntów rolnych na grunty z prawem do zabudowy, nie jest Pan w stanie zrealizować budowy domów na przedmiotowej nieruchomości. Nie przeznaczy Pan przedmiotowych nieruchomości pod zabudowę, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy. Chce Pan sprzedać nieruchomość, której jest Pan właścicielem na rzecz osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, która może przeznaczyć tę ziemię na cele rolnicze albo inne. Przedmiotem zbycia będzie prawo do gruntów, nie objętych planem zagospodarowania przestrzennego o charakterze rolnym.

Pana zdaniem, nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi Pan zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie Pana za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że osoba fizyczna lub inny podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Na poparcie mojego stanowiska przytoczę orzeczenie TSUE wydane w podobnej sprawie.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Pana, stanowisko wydaje się być prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta, wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, co istotne w niniejszej sprawie, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że umową darowizny otrzymał Pan prawo do nieruchomości od swojej matki. W skład nieruchomości wchodził dom mieszkalny parterowy, drewniany, stodoła i obora. Na podstawie postanowienia Sądu o stwierdzeniu praw o spadku stał się Pan właścicielem prawa do 2/18 części nieruchomości po krewnym. 14 maja 1997 r. otrzymał Pan w darowiźnie od krewnych następne udziały do nieruchomości. W ten oto sposób stał się Pan właścicielem prawa do całej nieruchomości składającej się z działek 1, 2, 3. Oznaczenie działek zmieniło się w skutek podziału gruntów oraz działań geodezyjnych gminy. Powstała z połączenia innych działek, działka nr 4 jest przedmiotem Pana wniosku. Nie jest Pan i nigdy Pan nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadził Pan działalność gospodarczą w zakresie fryzjerstwa. Działki uprawiał Pan na własne potrzeby konsumpcyjne i rodziny. Z działek będących przedmiotem zapytania nie sprzedawał Pan zbiorów płodów rolnych oraz nie dokonywał Pan dostaw (sprzedaży) produktów rolniczych pochodzących z przedmiotowych działek. Działki te, nie były przedmiotem umowy najmu, podnajmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, z których mógłby Pan czerpać jakieś dochody lub pożytki. Obecnie jest Pan emerytem i z racji, że nie jest Pan w stanie uprawiać ziemi, Pana sąsiedzi utrzymują ziemię w kulturze rolnej poprzez koszenie łąk. W zamian za to, pobierają dopłaty do ziemi w Pana imieniu oraz płacą do urzędu gminy trzy z czterech rat podatku rolnego. Jedną z czterech rat podatku od nieruchomości płaci Pan w każdym roku.

Nie dokonywał Pan żadnych działań mających na celu podniesienie wartości udziałów w działkach. Nie dokonywał Pan działań polegających na ogrodzeniu działki, doprowadzeniu mediów, wytyczeniu dróg dojazdowych. Nie dokonywał Pan żadnych innych odpłatnych transakcji zbywania części nieruchomości lub udziału w nieruchomościach poza darowiznami na rzecz dzieci. Działki chce Pan sprzedać na rzecz osób fizycznych, nie prowadzących działalności gospodarczej, które chcą włączyć przyszłą własność do majątku prywatnego.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działki nr 4 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku. Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Na powyższe nie wpływa również fakt, że dzięki umowie sąsiedzkiej (Pana ziemię utrzymują w kulturze rolnej sąsiedzi, pobierając dotacje i płacąc trzy raty podatku rolnego) płaci Pan jedynie jedną ratę podatku rolnego, bowiem, co należy jeszcze raz podkreślić, nie dokonywał Pan jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych na sprzedawaną działkę. Tym samym nie można uznać, że w związku ze sprzedażą nieruchomości Pana działania miały charakter zorganizowany, powtarzalny i stały. Zatem nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Zatem pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że w związku ze sprzedażą działki, będzie Pan działał w charakterze podatnika, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, w związku z planowaną sprzedażą działki nie będzie Pan podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).