Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 21 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.98.2023.3.ENB

1. Przeniesienie rezydencji podatkowej do Polski i prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w Polsce (ulga na powrót). 2. Kwalifikacja przychodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia usług w ramach indywidualnej działalności gospodarczej do odpowiedniego źródła. 3. Prawo do wyboru opodatkowania dochodów z tytułu usług doradczych 19% liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. 4. Obowiązki płatnika.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów, obowiązków płatnika, możliwości zastosowania podatku liniowego i ulgi na powrót. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie w dniu 27 marca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

(...)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan A.A.

(...)

Opis zdarzenia przyszłego

X1 (dalej: ”Spółka”) jest częścią globalnej firmy X2, światowego lidera w zakresie (...). Spółka posiada siedzibę i miejsce zarządu w Polsce. Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce od całości swoich dochodów. Pan A.A. (dalej: „Menedżer”) jest obywatelem polskim, który od więcej niż 10 lat dla celów podatkowych posiada stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii. Menedżer aktualnie posiada na terytorium Hiszpanii centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych). Menedżer przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mniej niż 183 dni w roku podatkowym. Menedżer posiada na terytorium Polski nieruchomość oraz miejsce zameldowania na pobyt stały w Polsce dla celów administracyjnych. Menedżer nie posiada nieruchomości w Hiszpanii, jednakże wynajmuje w Hiszpanii nieruchomość oraz jest zameldowany w Hiszpanii na pobyt stały.

Menedżer pełni obecnie obowiązki prezesa zarządu Spółki oraz wykonuje na rzecz Spółki dodatkowe usługi na podstawie odrębnej umowy. Menedżer prowadzi aktualnie zarejestrowaną w Hiszpanii jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach tej działalności wykonuje obowiązki wynikające z dodatkowej umowy.

Menedżer nie posiada bezpośrednio lub pośrednio udziałów w Spółce. Menedżer nie jest zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę.

Menedżer rozważa przeniesienie swojej rezydencji podatkowej do Polski i prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w Polsce. Zamierza on przenieść swoje centrum interesów osobistych lub gospodarczych na terytorium Polski oraz przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zmiana rezydencji podatkowej łączyć się będzie z nową organizacją zaangażowania Menedżera przez Spółkę i zawarciem, w szczególności, nowej umowy dotyczącej zarządzania przedsiębiorstwem spółki jako prezes zarządu Spółki w postaci kontraktu menedżerskiego (dalej: „Kontrakt menedżerski”).

Kontrakt menedżerski będzie obejmował powierzenie Menedżerowi zarządzania przedsiębiorstwem Spółki jako Prezes Zarządu Spółki, w tym w szczególności:

–współpracę z pozostałymi Członkami Zarządu, kluczowymi pracownikami oraz członkami Rady Nadzorczej zgodnie z określonymi wytycznymi X3 celem osiągnięcia założeń biznesowych Spółek;

–zarządzanie i koordynowanie prac Zarządów Spółki;

–sprawowanie strategicznego i operacyjnego zarządu nad Spółkami wraz z innymi kluczowymi pracownikami i Członkami Zarządów Spółek, oraz we współpracy z Radą Nadzorczą.

Niezależnie od obowiązków dotyczących zarządzania Spółką, spółka zamierza korzystać z wysokich kwalifikacji zawodowych i wiedzy eksperckiej Menedżera w zakresie rynku (...), na którym Spółka prowadzi działalność. Menedżer posiada bowiem 15-letnie doświadczenie w negocjacjach handlowych oraz strategicznym planowaniu i w rozwoju nowych rynków w branży (...). Jest również założycielem niezależnej firmy konsultingowej, która pomaga firmom (...) w zarządzaniu łańcuchem dostaw i zamówieniami. Biorąc pod uwagę szczególne kompetencje Menedżera, Spółka zamierza zatem również zawrzeć z Menedżerem oddzielną umowę o świadczenie usług doradczych w zakresie wsparcia sprzedaży (dalej: ”Umowa o świadczenie usług”).

Obowiązki Menedżera w zakresie Umowy o świadczenie usług (dalej: „Usługi”) nie będą tożsame ani pokrywające się z obowiązkami Menedżera wykonywanymi w ramach Kontraktu menedżerskiego.

Umowa o świadczenie usług zawarta pomiędzy Spółką a Menedżerem będzie obejmować między innymi:

–przygotowywanie planów sprzedażowych dla Spółki oraz monitorowanie ich skuteczności;

–doradztwo cenowe dla Spółki;

–przygotowywanie różnorodnych nowych inicjatyw biznesowych w celu pobudzenia sprzedaży;

–analizowanie rynku, na którym Spółka prowadzi działalność, w tym spotkania z przedstawicielami branży (konkurentami) w Polsce;

–przygotowanie wydarzeń i spotkań dla klientów oraz potencjalnych klientów;

–pozyskiwanie nowych dostawców oraz doradztwo przy negocjowaniu z nimi umów;

–analiza efektywności kosztowej Spółki;

–analizowanie parametrów obsługi klientów (produktywność, czas odpowiedzi na zapytania, ilość-jakość-wartość zapytań; tworzenie i wdrażanie nowych metod obsługi klienta poprawiających produktywność i koszty; analiza systemów i aspektów technologicznych i IT obsługi klientów, rozmowy z przedstawicielami firm oferujących takie usługi, negocjacje warunków współpracy z nimi, analiza ich ofert, przygotowanie umów etc.);

–analiza potrzeb szkoleniowych spółki, przygotowanie planów szkoleniowych, opracowanie ich tematyki, poszukiwania firm organizujących szkolenia, sprawdzanie rezultatów szkoleń.

Tożsame usługi Wnioskodawca świadczy w ramach założonej przez siebie niezależnej firmy konsultingowej na rzecz podmiotów, w których nie pełni funkcji członka zarządu.

Usługi będą świadczone przez Menedżera w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Menedżer będzie świadczył Usługi na własny rachunek i własne ryzyko. Menedżer będzie ponosił odpowiedzialność wobec Spółki oraz osób trzecich za rezultat czynności wykonywanych na podstawie Umowy o świadczenie usług. Usługi nie będą wykonywane pod kierownictwem Spółki. Spółka nie będzie też narzucać Menedżerowi czasu i miejsca wykonywania Usług. Działalność ta pełniona będzie w zakresie niekolidującym z obowiązkami wynikającymi ze stosunku powołania do pełnienia funkcji członka zarządu. W ramach świadczenia Usług Menedżer nie będzie posiadał prawa do wykonywania czynności o charakterze zarządczym i składania oświadczeń w imieniu Spółki (w tym zakresie w uzupełnieniu wniosku sprostowano omyłkę pisarską).

Ponadto w uzupełnieniu wyjaśniono, że obowiązki Menedżera w zakresie umowy o świadczenie usług, która zostanie zawarta będą częściowo zbieżne, a częściowo nowe względem obowiązków / usług jakie Menedżer wykonywał do tej pory na podstawie dodatkowej umowy. Menedżer zamierza przenieść się do Polski w 2023 roku. W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzając bezpośrednio rok, w którym Menedżer zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W okresie od początku roku, w którym Menedżer zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską nie przebywał / nie będzie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Menedżer, w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzając bezpośrednio rok, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w okresie od początku roku, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania miał / będzie miał stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii. W okresach tych swoje główne powiązania osobiste posiada / będzie posiadał w Hiszpanii, pozostając w nieformalnym związku partnerskim. Menedżer nie posiada dzieci.

Z racji ponad 20 letniego pobytu w Hiszpanii Menadżer posiada tam duże grono znajomych i regularnie uczestniczy tam w okolicznościowych wydarzeniach rodzinnych. W Hiszpanii toczy się jego codzienne życie, w tym spotkania z przyjaciółmi, wyjścia do kina, do teatru.

Powiązania osobiste Menedżera z Polską ograniczają się do rodziców oraz brata, przebywających na terytorium Polski. Główne powiązania majątkowe Menedżer – w tych okresach – miał/będzie miał w Hiszpanii, gdzie jest zatrudniony od 2001 roku, co znajduje swoje potwierdzenie m.in. w wydanym przez hiszpańską instytucję zabezpieczenia społecznego oświadczeniu o zatrudnieniu.

W Hiszpanii prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi doradcze dla firm branży (...)oraz sprzedaż produktów (...). Menadżer, w ramach swojej działalności gospodarczej, wystawia faktury w Hiszpanii.

W Hiszpanii posiada konta bankowe, na które wpływają jego dochody. W celu prowadzenia działalności Menadżer wynajmuje lokal użytkowy/magazyn. Ma również zawarte umowy z różnymi lokalnymi, hiszpańskimi dostawcami (telefon, internet, usługi kurierskie etc.). Menedżer mieszka w Hiszpanii w wynajmowanym mieszkaniu i jest tam zameldowany. Menedżer nie posiada kredytów ani inwestycji zarówno w Hiszpanii, jak i w Polsce.

W Polsce działa największy klient Menedżera, z czym związane były / są pobyty w Polsce, z czego w żadnym roku nie przekroczyły one łącznie 183 dni.

Menedżer – w okresach tych – prowadził / będzie prowadzić aktywność społeczną, kulturalną oraz polityczną w Hiszpanii. Menedżer uczestniczył / będzie uczestniczyć w wydarzeniach kulturalnych na terytorium Hiszpanii, w tym w festiwalach oraz koncertach.

Menedżer uczęszczał / będzie uczęszczać w celach rekreacyjnych na siłownię w Hiszpanii (posiada abonament). Menedżer głosował w hiszpańskich lokalnych wyborach samorządowych, w których mogą głosować lokalni rezydenci z krajów Unii Europejskiej.

Menedżer zazwyczaj przebywał / będzie przebywać w Hiszpanii. Menedżer posiada hiszpański certyfikat rezydencji.

Menedżer posiada także inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Hiszpanii dotyczące ww. okresów.

Menedżer posiada:

–poświadczenie z hiszpańskiego odpowiednika ZUS o historii składek zdrowotnych i społecznych odprowadzanych przez Menadżera w Hiszpanii, gdzie wykazano ciągłość opłacanych składek od kwietnia 2001 roku, w tym za okres 2020 – 2022;

–umowy o pracę za ubiegłe lata w Hiszpanii;

–potwierdzenie zarejestrowania jednoosobowej działalności gospodarczej w Hiszpanii;

–zeznania podatkowe za lata 2015-2021 (zeznanie podatkowe za rok ubiegły zgodnie z hiszpańskimi procedurami składane będzie na początku czerwca br.);

–wyciągi bankowe potwierdzające przychody wpływające na hiszpańskie konta bankowe, jak i używanie hiszpańskich kart kredytowych;

–potwierdzenie zameldowania w Hiszpanii;

–umowę z lokalnym hiszpańskim dostawcą usług internetowych i telefonii;

–umowę wynajmu mieszkania w Hiszpanii;

–umowy wynajęcia w Hiszpanii lokalu/magazynu na potrzeby działalności handlowej, którą Menadżer prowadzi na terenie Hiszpanii;

–umowy z hiszpańskimi dostawcami (m.in. firmy kurierskie) zawarte na potrzeby działalności handlowej, którą Menadżer prowadzi na terenie Hiszpanii;

–samochód osobowy zarejestrowany i używany w Hiszpanii;

–wystawione w Hiszpanii faktury w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w Hiszpanii.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Menedżer będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1)Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Menedżera z tytułu świadczenia Usług w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie kwalifikowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT?

2)Czy Spółka, w zakresie Umowy o świadczenie usług, będzie zobowiązana jako płatnik do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

3)Czy Menedżer będzie miał prawo do wyboru opodatkowania dochodów z tytułu usług doradczych 19% liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30c ustawy o PIT?

4)Czy Menedżer będzie uprawniony do zastosowania do przychodów uzyskiwanych ze świadczenia Usług zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT (tzw. „Ulga na powrót”)?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych – w zakresie pytania nr 1 – wynagrodzenie otrzymywane przez Menedżera z tytułu świadczenia Usług w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie kwalifikowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT źródłem przychodów jest między innymi pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

Ponadto, w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Powyższe przesłanki nie zostały spełnione zważywszy na to, że Menedżer:

1)ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonanie czynności wykonywanych na postawie Umowy;

2)nie wykonuje Umowy pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez Spółkę;

3)ponosi ryzyko gospodarcze związane z działalnością gospodarczą.

Dalej, wynagrodzenie uzyskiwane przez Menedżera na podstawie Umowy o świadczenie usług nie zalicza się do przychodów ze źródeł określonych w art. 10 ust. 4-9 ustawy o PIT. Przychody Menedżera z Umowy o świadczenie usług nie stanowią również ani przychodów ze stosunku pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT), ani przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT).

W myśl art. 22 § 1 Kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Według § 11 ww. przepisu, zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy.

Umowa o świadczenie usług nie spełnia warunków do stwierdzenia stosunku pracy. Wynika to w szczególności z:

–braku elementu podporządkowania Menedżera (bezpośredniej kontroli wykonywania usług przez Menedżera na podstawie Umowy), który jest warunkiem niezbędnym do uznania danego stosunku prawnego za stosunek pracy;

–swobody w ustaleniu czasu poświęconego na świadczenie usług (czynności sprzedażowo-szkoleniowe mogą być wykonywane w takim czasie, jaki jest uznany za niezbędny dla poprawnego wykonania Umowy). Stosunek pracy charakteryzuje się zaś tym, że pracownik wykonuje pracę w ściśle określonych ramach czasowych;

–braku zastrzeżenia w Umowie stosowania przepisów Kodeksu pracy.

W związku z powyższym, przychód z tytułu świadczenia na rzecz Spółki Usług przez Menedżera nie powinien być kwalifikowany jako przychód ze stosunku pracy.

Przychód z tytułu wykonywania na rzecz Spółki Umowy o świadczenie usług nie powinien być również kwalifikowany jako jedna z kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o PIT. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście objęte tymi regulacjami w zakresie, który może mieć znaczenie z punktu widzenia niniejszego wniosku, uznaje się m.in.:

–przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy o PIT);

–przychody uzyskiwane z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia albo umowy o dzieło, jeżeli są uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub od osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, jeżeli nie są uzyskiwane na podstawie umów zawieranych w ramach działalności gospodarczej albo nie stanowią przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze (art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT);

–przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 9 ustawy o PIT).

Należy zauważyć, że zakres czynności wykonywanych w ramach Umowy o świadczenie usług nie pokrywa się z czynnościami Członka Zarządu. W ramach świadczenia Usług Menedżer nie posiada prawa wykonywania czynności o charakterze zarządczym. Menedżer wchodzi w skład zarządu Spółki na podstawie aktu powołania i w zakresie pełnienia funkcji Członka Zarządu zawarł ze Spółką oddzielną umowę – „Kontrakt menedżerski”. Mając powyższe na uwadze, czynności wykonywane w ramach usług nie mogą zostać zakwalifikowane jako przychody wskazane w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT.

Ponadto, Umowa o świadczenie usług będzie wykonywana w ramach indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Menedżera. W związku z powyższym, przychody ze świadczenia Usług nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.

Dalej, świadczone Usługi nie powinny zostać zakwalifikowane jako czynności wykonywane w ramach umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze. Przedmiotu Umowy nie stanowią bowiem czynności, które mogłyby być przedmiotem takich umów.

W przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 Ustawy o PIT dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją.

Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych między przedsiębiorcą zlecającym zarząd a samodzielnym podmiotem - zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko. Powyższe stanowisko znaleźć można m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 grudnia 2019 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.483.2019.1.MJ.

W tym miejscu należy również wskazać, że przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 Ustawy o PIT.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku należy wskazać, że w ramach Umowy nie nastąpi zlecenie Menedżerowi zarządzania przedsiębiorstwem (Spółką). Usługi świadczone przez Menedżera mają charakter ściśle doradczy (szczegółowo wskazany w stanie faktycznym). Tym samym, Umowa o świadczenie usług pozbawiona została podstawowego elementu charakterystycznego dla umów wymienionych w art. 13 pkt 9 ustawy o PIT. Wskazać należy, że Menedżer świadczył usługi doradcze w tożsamym zakresie jeszcze przed rozpoczęciem współpracy ze Spółką.

Wynagrodzenie otrzymane z tytułu świadczenia Usług, zważywszy na fakt wykonywania ich w ramach indywidualnej działalności gospodarczej Menedżera, należy więc uznać za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc przychody ze źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Tym samym, Menedżer świadcząc w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz Spółki Usługi na podstawie Umowy zawartej ze Spółką jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tego tytułu jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami art. 5b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dalej, zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o PIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (podatek liniowy).

W myśl art. 30c ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki oraz Menedżera, Menedżer ma prawo do wyboru opodatkowania dochodów z tytułu usług 19% liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znaleźć można między innymi w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

–z dnia 9 grudnia 2019 r. nr 0114-KDIP3-3.4011.483.2019.1.MJ,

–z dnia 11 lipca 2022 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.420.2022.1.AK,

–z dnia 11 października 2022 r., nr 0115-KDIT3.4011.625.2022.2.AW,

–z dnia 28 października 2022 r., nr 0115-KDIT3.4011.662.2022.1.KP.

Zdaniem Zainteresowanych – w zakresie pytania nr 2 – Spółka w zakresie Umowy o świadczenie usług, nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (w tym zakresie w uzupełnieniu wniosku sprostowano omyłkę pisarską).

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba prawna obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z ww. przepisu wynika, że płatnikiem podatku jest podmiot, który jako płatnik został wskazany w przepisach ustaw podatkowych. Tym samym płatnikiem może być wyłącznie podmiot, któremu ustawa taki przymiot przyznaje.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, osoby prawne są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że płatnikiem jest podmiot wskazany w ustawie o PIT, w tym osoba prawna, która na rzecz podatników wypłaca świadczenia w szczególności z tytułu:

–umowy o pracę,

–zasiadania przez te osoby w organach osoby prawnej, w szczególności w zarządzie osoby prawnej, jej radzie nadzorczej, komisji lub innym organie stanowiącym;

–umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menadżerskiego lub umowy o podobnym charakterze.

Wnioskując a contrario, za płatnika nie można uznać podmiotu, w tym osoby prawnej, który wypłaca świadczenia przedsiębiorcom świadczącym usługi w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, ponieważ dla źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT przepisy ww. ustawy nie nakładają na podmiot wypłacający wynagrodzenie obowiązków płatnika (pobrania zaliczki).

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 kwietnia 2022 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.53.2022.1.MS.

Mając powyższe na uwadze, przy założeniu, że Spółka oraz Menedżer wyrazili prawidłowe stanowisko w zakresie kwalifikacji źródła przychodu z tytułu świadczenia Usług, na Spółce, w związku z wypłatą wynagrodzenia za czynności wykonywane przez Menedżera w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej - nie będą ciążyć obowiązki w zakresie płatnika, o których mowa w art. 41 i 42 Ustawy o PIT.

Stanowisko takie znaleźć można m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

–z dnia 11 października 2022 r., nr 0115-KDIT3.4011.625.2022.2.AW,

–z dnia 11 kwietnia 2022 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.53.2022.1.MS,

–z dnia 8 grudnia 2017 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.373.2017.1.MJ oraz

–z dnia 17 stycznia 2017 r., nr 1462-IPPB1.4511.1064.2016.3.KS1.

Zdaniem Zainteresowanych – w zakresie pytania nr 3 – Menedżer będzie miał prawo do wyboru opodatkowania dochodów z tytułu usług doradczych 19% liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o PIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (podatek liniowy).

Zważywszy na wskazane w zdarzeniu przyszłym wykonywanie obowiązków wynikających z Umowy w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, Menedżer spełnia przesłanki wymienione w art. 9a ust. 2 Ustawy o PIT.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki oraz Menedżera, Menedżer ma prawo do wyboru opodatkowania dochodów z tytułu Usług 19% liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znaleźć można między innymi w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 listopada 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.282.2017.1.GG.

Zdaniem Zainteresowanych – w zakresie pytania nr 4 – Menedżer będzie uprawniony do zastosowania do przychodów uzyskiwanych ze świadczenia Usług zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT (tzw. „Ulga na powrót”).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

W myśl art. 21 ust. 39 ww. ustawy przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dalej, na podstawie art. 21 ust. 43 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 44 ustawy o PIT suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 Ustawy o PIT polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia po dniu 31 grudnia 2021 r. miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Menedżer będzie posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski, w wyniku czego będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Dalej, Menedżer od ponad 10 lat, nieprzerwanie posiada miejsce zamieszkania w Hiszpanii, w związku z czym, w ocenie Spółki oraz Menedżera, spełniona jest przesłanka nieposiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok zmiany miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zważywszy na wskazane we wniosku zdarzenie przyszłe, Menedżer nie będzie również posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym okres od początku roku, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, Menedżer posiada obywatelstwo polskie oraz hiszpański certyfikat rezydencji i inne dowody dokumentujące jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Menedżer nie przenosił również uprzednio swojego miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Mając powyższe na uwadze, Menedżer spełnia wszystkie warunki wskazane w art. 21 ust. 43 Ustawy o PIT.

Zatem, w ocenie Spółki oraz Menedżera, po zmianie rezydencji podatkowej Menedżerowi przysługiwać będzie w zakresie świadczenia Usług prawo do skorzystania z tzw. „Ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 Ustawy o PIT.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znaleźć można m.in. w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 grudnia 2022 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.743.2022.1.TR oraz z dnia 12 grudnia 2022 r., nr 0115-KDIT2.4011.602.2022.2.ENB.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

–pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,

–pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

Przy czym, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, obejmuje więc m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 ww. ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Jednocześnie art. 13 pkt 7 omawianej ustawy podatkowej stanowi, że:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Menedżer rozważa przeniesienie swojej rezydencji podatkowej do Polski i prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w Polsce.

Menedżer nie posiada bezpośrednio lub pośrednio udziałów w Spółce. Menedżer nie jest zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę.

Kontrakt menedżerski będzie obejmował powierzenie Menedżerowi zarządzania przedsiębiorstwem Spółki jako Prezes Zarządu Spółki, w tym w szczególności:

–współpracę z pozostałymi Członkami Zarządu, kluczowymi pracownikami oraz członkami Rady Nadzorczej zgodnie z określonymi wytycznymi X3 celem osiągnięcia założeń biznesowych Spółek;

–zarządzanie i koordynowanie prac Zarządów Spółki;

–sprawowanie strategicznego i operacyjnego zarządu nad Spółkami wraz z innymi kluczowymi pracownikami i Członkami Zarządów Spółek, oraz we współpracy z Radą Nadzorczą.

Niezależnie od obowiązków dotyczących zarządzania Spółką, spółka zamierza korzystać z wysokich kwalifikacji zawodowych i wiedzy eksperckiej Menedżera. Spółka zamierza również zawrzeć z Menedżerem oddzielną umowę o świadczenie usług doradczych w zakresie wsparcia sprzedaży (dalej: „Umowa o świadczenie usług”).

Umowa o świadczenie usług zawarta pomiędzy Spółką a Menedżerem będzie obejmować między innymi:

–przygotowywanie planów sprzedażowych dla Spółki oraz monitorowanie ich skuteczności;

–doradztwo cenowe dla Spółki;

–przygotowywanie różnorodnych nowych inicjatyw biznesowych w celu pobudzenia sprzedaży;

–analizowanie rynku, na którym Spółka prowadzi działalność, w tym spotkania z przedstawicielami branży (konkurentami) w Polsce;

–przygotowanie wydarzeń i spotkań dla klientów oraz potencjalnych klientów;

–pozyskiwanie nowych dostawców oraz doradztwo przy negocjowaniu z nimi umów;

–analiza efektywności kosztowej Spółki;

–analiza potrzeb szkoleniowych spółki, przygotowanie planów szkoleniowych, opracowanie ich tematyki, poszukiwania firm organizujących szkolenia, sprawdzanie rezultatów szkoleń.

Tożsame usługi Wnioskodawca świadczy w ramach założonej przez siebie niezależnej firmy konsultingowej na rzecz podmiotów, w których nie pełni funkcji członka zarządu.

Obowiązki Menedżera w zakresie umowy o świadczenie usług, która zostanie zawarta będą częściowo zbieżne, a częściowo nowe względem obowiązków / usług jakie Menedżer wykonywał do tej pory na podstawie dodatkowej umowy.

W kontekście przedstawionych okoliczności, wyjaśnić należy, że na gruncie prawa podatkowego, o kwalifikacji przychodów uzyskiwanych w ramach wykonywanej działalności do określonego źródła przychodu decyduje rzeczywisty, faktyczny zakres świadczonych w ramach tej działalności usług. Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w istocie usługi świadczone przez Menedżera w ramach dodatkowo zawartej ze Spółką umowy nie będą obejmować żadnych czynności związanych z zarządzaniem Spółką, to przychody z tych usług można uznać za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że na Spółce – w związku z wypłatą wynagrodzenia za usługi wykonywane przez Menedżera na podstawie dodatkowo zawartej umowy w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej – nie będą ciążyć obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 i 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek poboru i przekazywania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do możliwości wyboru przez Menedżera opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodów z tytułu usług doradczych wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzonego na piśmie oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Przy czym zgodnie z art. 9a ust. 2c ww. ustawy:

Oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 1-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W konsekwencji Menedżer, po złożeniu oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania 19% liniowym podatkiem dochodowym będzie miał prawo zastosowania podatku liniowego do dochodów uzyskanych z tytułu usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie Umowy o świadczenie usług.

Przechodząc do kwestii możliwości skorzystania przez Menedżera z ulgi na powrót w odniesieniu do dochodów, które uzyska z tytułu usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie Umowy o świadczenie usług wyjaśnić należy, że prawo do takiego zwolnienia przedmiotowego zostało uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

b)miał miejsce zamieszkania:

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

W opisie zdarzenia wskazano, że Menedżer jest obywatelem polskim, który od ponad 10 lat dla celów podatkowych posiada stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii. Menedżer aktualnie posiada na terytorium Hiszpanii centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych). Menedżer przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mniej niż 183 dni w roku podatkowym. Menedżer posiada na terytorium Polski nieruchomość oraz miejsce zameldowania na pobyt stały w Polsce dla celów administracyjnych. Menedżer nie posiada nieruchomości w Hiszpanii, jednakże wynajmuje w Hiszpanii nieruchomość oraz jest zameldowany w Hiszpanii na pobyt stały.

Menedżer rozważa przeniesienie swojej rezydencji podatkowej do Polski, zamierza przenieść swoje centrum interesów osobistych lub gospodarczych na terytorium Polski oraz przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Menedżer zamierza przenieść się do Polski w 2023 roku. W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzając bezpośrednio rok, w którym Menedżer zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W okresie od początku roku, w którym Menedżer zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską nie przebywał / nie będzie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Menedżer, w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzając bezpośrednio rok, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w okresie od początku roku, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania miał / będzie miał stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii. W okresach tych swoje główne powiązania osobiste posiada / będzie posiadał w Hiszpanii, pozostając w nieformalnym związku partnerskim. Menedżer nie posiada dzieci.

W Hiszpanii posiada konta bankowe, na które wpływają jego dochody. W celu prowadzenia działalności Menadżer wynajmuje lokal użytkowy/magazyn. Ma również zawarte umowy z rożnymi lokalnymi, hiszpańskimi dostawcami (telefon, internet, usługi kurierskie etc.). Menedżer mieszka w Hiszpanii w wynajmowanym mieszkaniu i jest tam zameldowany. Menedżer nie posiada kredytów ani inwestycji zarówno w Hiszpanii, jak i w Polsce.

W Polsce działa największy klient Menedżera, z czym związane były / są pobyty w Polsce, z czego w żadnym roku nie przekroczyły one łącznie 183 dni.

Menedżer zazwyczaj przebywał / będzie przebywać w Hiszpanii. Menedżer posiada hiszpański certyfikat rezydencji.

Menedżer posiada także inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Hiszpanii dotyczące ww. okresów.

Menedżer posiada:

–umowy o pracę za ubiegłe lata w Hiszpanii;

–potwierdzenie zarejestrowania jednoosobowej działalności gospodarczej w Hiszpanii;

–zeznania podatkowe za lata 2015-2021 (zeznanie podatkowe za rok ubiegły zgodnie z hiszpańskimi procedurami składane będzie na początku czerwca br.);

–wyciągi bankowe potwierdzające przychody wpływające na hiszpańskie konta bankowe, jak i używanie hiszpańskich kart kredytowych;

–potwierdzenie zameldowania w Hiszpanii;

–umowę z lokalnym hiszpańskim dostawcą usług internetowych i telefonii;

–umowę wynajmu mieszkania w Hiszpanii;

–umowy wynajęcia w Hiszpanii lokalu/magazynu na potrzeby działalności handlowej, którą Menadżer prowadzi na terenie Hiszpanii;

–umowy z hiszpańskimi dostawcami (m.in. firmy kurierskie) zawarte na potrzeby działalności handlowej, którą Menadżer prowadzi na terenie Hiszpanii;

–samochód osobowy zarejestrowany i używany w Hiszpanii;

–wystawione w Hiszpanii faktury w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w Hiszpanii.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Menedżer będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mając na uwadze, że Menedżer zamierza powrócić do Polski w 2023 r. i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uznać należy, że warunek o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie spełniony.

Ponadto wyjaśniono, że w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym Menedżer zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również w okresie od początku 2023 r. do dnia poprzedzającego dzień w którym Menedżer zmieni miejsce zamieszkania będzie miał stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii . Zatem uznać należy, że zostaną spełnione również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy.

Ponadto Menedżer posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Menedżer posiada zarówno hiszpański certyfikat rezydencji, a także jest w posiadaniu innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Hiszpanii.

W oparciu o przedstawione wyjaśnienia uznać zatem należy, że Menedżer spełni warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem uznać należy, że Menadżerowi będzie przysługiwało prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do dochodów które uzyska z prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym, w oparciu o art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpi przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. w latach 2023-2026 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2024-2027.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Elastyczne formy zatrudnienia. Korzyści dla pracodawcy

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.98.2023.3.ENB