Interpretacja indywidualna z dnia 21 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.76.2023.1.IG

Zwolnienie od podatku świadczonych usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku świadczonych usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedmiotem zapytania są dwa stany faktyczne. Oba występują jednak w identycznych okolicznościach, z wyjątkiem odróżniających je faktów wskazanych w pkt. 4.I oraz 4.II poniżej.

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wg umowy spółki i wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, PKD 64.19.Z - pozostałe pośrednictwo pieniężne. W praktyce Spółka świadczy usługi pośrednictwa kredytowego, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej zwanych „Klientami”). Świadczenie tych usług przez Spółkę odbywa się następująco:

1.Za pośrednictwem internetowego formularza kontaktowego Klient zgłasza Spółce chęć skorzystania z jej pośrednictwa w uzyskaniu kredytu.

2.Spółka kontaktuje się z Klientem w celu zebrania informacji niezbędnych do ocenienia jego potrzeb (wysokość, rodzaj i inne atrybuty kredytu) oraz możliwości (zdolność kredytowa w ogóle, zdolność wywiązania się z obowiązków z umowy kredytowej w różnych wariantach). Klient przekazuje Spółce w szczególności dokumenty potwierdzające wysokość uzyskiwanych dochodów oraz dotyczący go, aktualny raport z Biura Informacji Kredytowej (BIK).

3.Spółka dokonuje analizy informacji uzyskanych w pkt 2. W razie potrzeby i w miarę możliwości Spółka pomaga Klientowi uzupełnić lub poprawić kluczowe okoliczności, np. informacje o Kliencie zawarte w BIK. Następnie Spółka typuje, które oferty banków lub innych pożyczkodawców są dla danego Klienta atrakcyjne i dostępne.

4.Dalsze działania Spółka podejmuje na jeden z dwóch sposobów:

I.Spółka podpisuje z Klientem umowę kredytową występując w roli oficjalnego pośrednika kredytowego danego banku lub innego pożyczkodawcy. Spółka reprezentuje formalnie Klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy oraz bank lub innego pożyczkodawcę wobec Klienta.

II.Spółka kontaktuje się z pracownikiem banku lub innego pożyczkodawcy i negocjuje z nim ofertę kredytową dla Klienta. Umowę kredytową Klient podpisuje bezpośrednio z bankiem lub innym pożyczkodawcą. Spółka reprezentuje Klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy faktycznie, choć nieformalnie.

Spółka pobiera od Klienta wynagrodzenie wyłącznie w przypadku pozytywnego rezultatu swojej usługi, tj. gdy Klient uzyskuje kredyt. Żadne czynności Spółki nie są odrębnie wyceniane. Wynagrodzenie Spółki stanowi określony procent uzyskanego przez Klienta kredytu.

Pytania

1.Czy usługa świadczona przez Spółkę wg sposobu wskazanego w pkt 4.I jest objęta zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

2.Czy usługa świadczona przez Spółkę wg sposobu wskazanego w pkt 4.II jest objęta zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Pierwsza część własnego stanowiska odnosi się do obu stanów faktycznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Sądy administracyjne oraz Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie zajmowały się sprawami, dla rozstrzygnięcia których konieczne było wyjaśnienie - w kontekście zwolnienia z VAT - pojęcia „usług pośrednictwa”.

W wyroku z 3 marca 2015 r. o sygn. akt I FSK 2135/13, NSA nie uznał działalności podatnika za „odrębną działalność pośrednictwa, której celem zasadniczym jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę”, gdyż podatnik: „nie prowadzi negocjacji, mediacji, ani rozmów w zakresie warunków handlowych konkretnej transakcji, nie negocjuje warunków płatności, czy też innych warunków związanych z określonym produktem finansowym w imieniu i na rzecz instytucji finansowej lub pośrednika finansowego, nie reprezentuje wobec klienta banku, ubezpieczyciela, również odwrotnie nie występuje w imieniu klienta wobec tych podmiotów, nie dokonuje również żadnych czynności, które mogą pomóc w uzyskaniu konkretnego produktu, jak np. wypełnienie wniosku, „opieka” nad klientem w trakcie uzyskiwania tego produktu, czy też na etapie wykonania warunków umowy przez klienta, zawarcie umowy nie jest elementem decydującym i koniecznym do otrzymania wynagrodzenia, podczas gdy istotą pośrednictwa jest otrzymywanie prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy”.

Z kolei zgodnie z wyrokiem TSUE z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 stwierdzono, że pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klientów warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Zatem - zdaniem TSUE - pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.

W wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 TSUE stwierdził, iż pośrednictwo w sprawach kredytów stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji (pośrednictwa). Może one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia własne stanowiska przyporządkowane do stanów faktycznych (pkt 4.I stanu faktycznego oraz odpowiadające mu pytanie 1, pkt 4.II stanu faktycznego oraz odpowiadające mu pytanie 2).

Odnośnie pytania 1, zdaniem Wnioskodawcy, usługa świadczona przez Spółkę wg sposobu wskazanego w pkt 4.I jest objęta zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, gdyż obejmuje wszystkie elementy wskazywane w ww. orzeczeniach jako przykładowe cechy usług pośrednictwa. Spółka bada sytuację klienta, wskazuje możliwości pozyskiwania finansowania na możliwie najkorzystniejszych warunkach oraz formalnie i faktycznie reprezentuje bank lub innego pożyczkodawcę wobec klienta i klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy. Spółka czyni zatem wszystko co niezbędne w celu doprowadzenia do zawarcia umowy kredytowej pomiędzy klientem i bankiem lub innym pożyczkodawcą.

Odnośnie pytania 2, zdaniem Wnioskodawcy, usługa świadczona przez Spółkę wg sposobu wskazanego w pkt. 4.II jest objęta zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, gdyż obejmuje wystarczającą ilość elementów wskazanych w ww. orzeczeniach jako przykładowe cechy usług pośrednictwa. Spółka bada bowiem sytuację klienta, wskazuje możliwości pozyskiwania finansowania na możliwie najkorzystniejszych warunkach oraz faktycznie (choć nieformalnie) reprezentuje bank lub innego pożyczkodawcę wobec klienta i klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy. Spółka czyni zatem wszystko co niezbędne w celu doprowadzenia do zawarcia umowy kredytowej pomiędzy klientem i bankiem lub innym pożyczkodawcą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy,

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy,

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy,

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

‒istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

‒wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

‒istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

‒odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

‒istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy:

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenia odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE:

Należy wskazać, że ww. zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi – cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianych zwolnień wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku ze wskazanymi w ww. przepisach czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Powyższy pogląd potwierdza orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Mając na uwadze wykładnię zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że „(…) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa.

Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

-usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;

-z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej;

-celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy);

-usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

-wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;

-uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;

-prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;

-nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że przeważającym przedmiotem Państwa działalności jest pozostałe pośrednictwo pieniężne. W praktyce świadczą Państwo usługi pośrednictwa kredytowego, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Świadczenie tych usług przez Państwa odbywa się następująco:

1.Za pośrednictwem internetowego formularza kontaktowego Klient zgłasza Państwu chęć skorzystania z Państwa pośrednictwa w uzyskaniu kredytu.

2.Państwo kontaktują się z Klientem w celu zebrania informacji niezbędnych do ocenienia jego potrzeb (wysokość, rodzaj i inne atrybuty kredytu) oraz możliwości (zdolność kredytowa w ogóle, zdolność wywiązania się z obowiązków z umowy kredytowej w różnych wariantach). Klient przekazuje Państwu w szczególności dokumenty potwierdzające wysokość uzyskiwanych dochodów oraz dotyczący go, aktualny raport z Biura Informacji Kredytowej.

3.Dokonują Państwo analizy informacji uzyskanych w pkt 2. W razie potrzeby i w miarę możliwości pomagają Państwo Klientowi uzupełnić lub poprawić kluczowe okoliczności, np. informacje o Kliencie zawarte w BIK. Następnie typują Państwo, które oferty banków lub innych pożyczkodawców są dla danego Klienta atrakcyjne i dostępne.

4.Dalsze działania podejmują Państwo na jeden z dwóch sposobów:

I.Podpisują Państwo z Klientem umowę kredytową występując w roli oficjalnego pośrednika kredytowego danego banku lub innego pożyczkodawcy. Reprezentują Państwo formalnie Klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy oraz bank lub innego pożyczkodawcę wobec Klienta.

II.Kontaktują się Państwo z pracownikiem banku lub innego pożyczkodawcy i negocjują z nim ofertę kredytową dla Klienta. Umowę kredytową Klient podpisuje bezpośrednio z bankiem lub innym pożyczkodawcą. Reprezentują Państwo Klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy faktycznie, choć nieformalnie.

Pobierają Państwo od Klienta wynagrodzenie wyłącznie w przypadku pozytywnego rezultatu swojej usługi, tj. gdy Klient uzyskuje kredyt. Żadne Państwa czynności nie są odrębnie wyceniane. Państwa Wynagrodzenie stanowi określony procent uzyskanego przez Klienta kredytu.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy opisane przez Państwa usługi świadczone wg sposobów wskazanych w pkt 4.I i pkt 4.II są objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Analizując zakres wykonywanych przez Państwa czynności w obu przypadkach należy stwierdzić, że spełniają one definicję usług pośrednictwa w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Wskazane w opisie sprawy (sposób I) czynności wykonywane są w sytuacji, kiedy Klient za pośrednictwem internetowego formularza kontaktowego zgłasza Państwu chęć skorzystania z Państwa pośrednictwa w uzyskaniu kredytu a Państwo, kontaktują się z tym Klientem w celu zebrania informacji niezbędnych do ocenienia jego potrzeb - wysokość, rodzaj i inne atrybuty kredytu, oraz możliwości - zdolność kredytowa w ogóle, zdolność wywiązania się z obowiązków z umowy kredytowej w różnych wariantach. Klient przekazuje Państwu w szczególności dokumenty potwierdzające wysokość uzyskiwanych dochodów oraz dotyczący go, aktualny raport z Biura Informacji Kredytowej. Dokonują Państwo analizy uzyskanych informacji. W razie potrzeby i w miarę możliwości pomagają Państwo Klientowi uzupełnić lub poprawić kluczowe okoliczności, np. informacje o Kliencie zawarte w BIK. Następnie typują Państwo, które oferty banków lub innych pożyczkodawców są dla danego Klienta atrakcyjne i dostępne. Podpisują Państwo z Klientem umowę kredytową występując w roli oficjalnego pośrednika kredytowego danego banku lub innego pożyczkodawcy. Reprezentują Państwo formalnie Klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy oraz bank lub innego pożyczkodawcę wobec Klienta.

Wskazane w opisie sprawy (sposób II) czynności wykonywane są w sytuacji, kiedy Klient za pośrednictwem internetowego formularza kontaktowego zgłasza Państwu chęć skorzystania z Państwa pośrednictwa w uzyskaniu kredytu, a Państwo kontaktują się z tym Klientem w celu zebrania informacji niezbędnych do ocenienia jego potrzeb - wysokość, rodzaj i inne atrybuty kredytu oraz możliwości - zdolność kredytowa w ogóle, zdolność wywiązania się z obowiązków z umowy kredytowej w różnych wariantach. Klient przekazuje Państwu w szczególności dokumenty potwierdzające wysokość uzyskiwanych dochodów oraz dotyczący go, aktualny raport z Biura Informacji Kredytowej. Dokonują Państwo analizy uzyskanych informacji. W razie potrzeby i w miarę możliwości pomagają Państwo Klientowi uzupełnić lub poprawić kluczowe okoliczności, np. informacje o Kliencie zawarte w BIK. Następnie typują Państwo, które oferty banków lub innych pożyczkodawców są dla danego Klienta atrakcyjne i dostępne. Kontaktują się Państwo z pracownikiem banku lub innego pożyczkodawcy i negocjują z nim ofertę kredytową dla Klienta. Umowę kredytową Klient podpisuje bezpośrednio z bankiem lub innym pożyczkodawcą. Reprezentują Państwo Klienta wobec banku lub innego pożyczkodawcy faktycznie, choć nieformalnie.

Wskazali Państwo też, że pobierają od Klienta wynagrodzenie wyłącznie w przypadku pozytywnego rezultatu swojej usługi, tj. gdy Klient uzyskuje kredyt. Żadne Państwa czynności nie są odrębnie wyceniane. Państwa wynagrodzenie stanowi określony procent uzyskanego przez Klienta kredytu.

Niewątpliwie powyższe czynności wykonywane przez Państwa w przypadku obu opisanych sposobów (4.I i 4.II) mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Klientem a bankiem lub innym pożyczkodawcą. Wskazane czynności nie ograniczają się jedynie do czynności administracyjnych czy technicznych. Nie polegają też jedynie na przekazywaniu informacji stronom transakcji. W przypadku 4.II negocjują Państwo ofertę kredytową dla Klienta. Ponadto, jak Państwo wskazali, pobierają Państwo wynagrodzenie od Klienta stanowiące określony procent uzyskanego przez tego Klienta kredytu. Wynagrodzenie to należne jest tylko w przypadku, gdy Klient uzyska kredyt. Dokonują więc Państwo szeregu czynności zmierzających do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy Klientem a bankiem lub innym pożyczkodawcą, wskazane wcześniej w orzecznictwie TSUE jako wymagane elementy pośrednictwa.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wcześniej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa usługi, opisane w sposobie 4.I i w sposobie 4.II, spełniają definicję pośrednictwa w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).